21–BOB
Iso koʻl boʻyida zohir boʻladi
1 Bu hodisalardan keyin Iso Jalila koʻli boʻyida yana shogirdlariga zohir boʻldi. Bu shunday roʻy berdi: 2 Butrus , Toʻma, yaʼni Didimus , Jaliladagi Kaʼna qishlogʻidan boʻlgan Natanil, Zabadiyoning oʻgʻillari va boshqa ikki shogird — hammalari birga yigʻilgan edilar. 3 Butrus yonidagilarga:
— Men ketdim, baliq tutaman, — dedi.
— Biz ham sen bilan boramiz, — deyishdi ular. Soʻng qayiqqa tushib, joʻnab ketishdi. Lekin oʻsha kecha hech narsa tutisholmadi.
4 Kun yorishganda, Iso qirgʻoqda turgan edi. Shogirdlari esa Uning Iso ekanligini bilmadilar.
5 — Yigitlar, baligʻingiz bormi? — deb soʻradi Iso ulardan.
— Yoʻq, — deb javob berdi ular.
6 — Toʻringizni qayiqning oʻng tomoniga tashlanglar, shunda tutasizlar, — dedi Iso.
Ular toʻrni tashladilar. Baliq koʻpligidan uni tortib ololmadilar. 7 Shu payt Isoning sevikli shogirdi :
— Bu Rabbimiz Iso–ku! — dedi Butrusga. Butrus buni eshitishi bilanoq, uzun koʻylagining etaklarini beliga qistirdi–yu, koʻlga sakradi. 8 Boshqa shogirdlar esa baliq toʻla toʻrni sudragancha, qayiqda keldilar. Ular quruqlikka yaqin, taxminan ikki yuz tirsak masofada edilar. 9 Qirgʻoqqa chiqqanlarida, nonni va yongan koʻmir ustida pishayotgan baliqni koʻrdilar.
10 Iso ularga:
— Hozir tutgan baligʻingizdan olib kelinglar, — dedi. 11 Butrus borib, toʻrni qirgʻoqqa tortib chiqardi. Toʻr katta baliqlarga toʻla edi. Hammasi boʻlib 153 ta baliq bor edi. Baliqlar koʻpligiga qaramasdan, toʻr yirtilmadi.
12 Iso shogirdlariga:
— Qani, kelinglar, nonushta qilib olinglar, — dedi. Ulardan hech biri: “Siz kimsiz?” deb soʻrashga botinolmadi, chunki Uning Rabbimiz Iso ekanligini bilar edilar. 13 Iso ularning oldiga borib, nondan berdi, baliqdan ham berdi.
14 Shu yoʻsin Iso tirilgandan keyin uchinchi marta shogirdlariga zohir boʻldi.
Isoning Butrusga savoli
15 Iso nonushtadan keyin Shimoʻn Butrusdan soʻradi:
— Yuhanno oʻgʻli Shimoʻn, sen Meni ulardan koʻproq yaxshi koʻrasanmi?
— Ha, Rabbim! Men Seni yaxshi koʻrishimni Oʻzing bilasan–ku, — dedi Unga Butrus.
— Qoʻzilarimni oʻtlat, — dedi unga Iso.
16 Iso ikkinchi marta Butrusdan soʻradi:
— Yuhanno oʻgʻli Shimoʻn, sen Meni yaxshi koʻrasanmi?
— Ha, Rabbim! Seni yaxshi koʻrishimni Oʻzing bilasan–ku, — dedi Butrus Unga.
— Qoʻylarimni boq, — dedi unga Iso.
17 Soʻng uchinchi marta Butrusdan soʻradi:
— Yuhanno oʻgʻli Shimoʻn, sen Meni yaxshi koʻrasanmi?
Iso uchinchi marta yana shu savolni bergani uchun Butrus xafa boʻldi.
— Rabbim! Sen hamma narsani bilasan, men Seni yaxshi koʻrishimni ham bilasan, — dedi Butrus. Iso unga shunday dedi:
— Qoʻylarimni oʻtlat! 18 Senga chinini aytayin: yosh boʻlganingda kamaringni oʻzing bogʻlar eding, xohlagan joyingga borar eding. Qariganingda esa qoʻllaringni uzatasan, boshqa birov seni bogʻlaydi, seni xohlamagan joyingga olib boradi.
19 Iso bu soʻzlar orqali Butrusning qay yoʻl bilan oʻlib, Xudoni ulugʻlashini bildirdi . Soʻngra unga:
— Ortimdan yur! — dedi.
Iso va Uning sevikli shogirdi
20 Butrus burilib, Isoning sevikli shogirdi orqalaridan ergashib kelayotganini koʻrdi. Bu shogirdi kechki ziyofatda engashib, Isodan: “Hazrat, Sizni kim tutib beradi?” — deb soʻragan edi. 21 Butrus uni koʻrib, Isodan:
— Rabbim, uning taqdiri nima boʻladi? — deb soʻradi. 22 Iso unga:
— Men kelgunimgacha uning tirik qolishini istasam, bundan senga nima?! Sen ortimdan yuraver, — dedi.
23 Shunday qilib, imonlilar orasida bu shogird oʻlmaydi degan gap–soʻz tarqalib ketdi. Holbuki, Iso uni oʻlmaydi, demagandi. U faqat: “Agar Men kelgunimgacha uning tirik qolishini istasam, bundan senga nima?!” — deb aytgan edi.
Xotima
24 Ana shu shogird bu hodisalarning hammasiga guvoh boʻlib, ularni yozib olgan. Uning guvohligi haqiqat ekanligini bilamiz. 25 Iso yana koʻp boshqa ishlar qilgan. Bular birma–bir yozib chiqilganda edi, yozilgan kitoblar olamga ham sigʻmas edi, deb oʻylayman .
21–БОБ
Исо кўл бўйида зоҳир бўлади
1 Бу ҳодисалардан кейин Исо Жалила кўли бўйида яна шогирдларига зоҳир бўлди. Бу шундай рўй берди: 2 Бутрус , Тўма, яъни Дидимус , Жалиладаги Каъна қишлоғидан бўлган Натанил, Забадиёнинг ўғиллари ва бошқа икки шогирд — ҳаммалари бирга йиғилган эдилар. 3 Бутрус ёнидагиларга:
— Мен кетдим, балиқ тутаман, — деди.
— Биз ҳам сен билан борамиз, — дейишди улар. Сўнг қайиққа тушиб, жўнаб кетишди. Лекин ўша кеча ҳеч нарса тутишолмади.
4 Кун ёришганда, Исо қирғоқда турган эди. Шогирдлари эса Унинг Исо эканлигини билмадилар.
5 — Йигитлар, балиғингиз борми? — деб сўради Исо улардан.
— Йўқ, — деб жавоб берди улар.
6 — Тўрингизни қайиқнинг ўнг томонига ташланглар, шунда тутасизлар, — деди Исо.
Улар тўрни ташладилар. Балиқ кўплигидан уни тортиб ололмадилар. 7 Шу пайт Исонинг севикли шогирди :
— Бу Раббимиз Исо–ку! — деди Бутрусга. Бутрус буни эшитиши биланоқ, узун кўйлагининг этакларини белига қистирди–ю, кўлга сакради. 8 Бошқа шогирдлар эса балиқ тўла тўрни судраганча, қайиқда келдилар. Улар қуруқликка яқин, тахминан икки юз тирсак масофада эдилар. 9 Қирғоққа чиққанларида, нонни ва ёнган кўмир устида пишаётган балиқни кўрдилар.
10 Исо уларга:
— Ҳозир тутган балиғингиздан олиб келинглар, — деди. 11 Бутрус бориб, тўрни қирғоққа тортиб чиқарди. Тўр катта балиқларга тўла эди. Ҳаммаси бўлиб 153 та балиқ бор эди. Балиқлар кўплигига қарамасдан, тўр йиртилмади.
12 Исо шогирдларига:
— Қани, келинглар, нонушта қилиб олинглар, — деди. Улардан ҳеч бири: “Сиз кимсиз?” деб сўрашга ботинолмади, чунки Унинг Раббимиз Исо эканлигини билар эдилар. 13 Исо уларнинг олдига бориб, нондан берди, балиқдан ҳам берди.
14 Шу йўсин Исо тирилгандан кейин учинчи марта шогирдларига зоҳир бўлди.
Исонинг Бутрусга саволи
15 Исо нонуштадан кейин Шимўн Бутрусдан сўради:
— Юҳанно ўғли Шимўн, сен Мени улардан кўпроқ яхши кўрасанми?
— Ҳа, Раббим! Мен Сени яхши кўришимни Ўзинг биласан–ку, — деди Унга Бутрус.
— Қўзиларимни ўтлат, — деди унга Исо.
16 Исо иккинчи марта Бутрусдан сўради:
— Юҳанно ўғли Шимўн, сен Мени яхши кўрасанми?
— Ҳа, Раббим! Сени яхши кўришимни Ўзинг биласан–ку, — деди Бутрус Унга.
— Қўйларимни боқ, — деди унга Исо.
17 Сўнг учинчи марта Бутрусдан сўради:
— Юҳанно ўғли Шимўн, сен Мени яхши кўрасанми?
Исо учинчи марта яна шу саволни бергани учун Бутрус хафа бўлди.
— Раббим! Сен ҳамма нарсани биласан, мен Сени яхши кўришимни ҳам биласан, — деди Бутрус. Исо унга шундай деди:
— Қўйларимни ўтлат! 18 Сенга чинини айтайин: ёш бўлганингда камарингни ўзинг боғлар эдинг, хоҳлаган жойингга борар эдинг. Қариганингда эса қўлларингни узатасан, бошқа биров сени боғлайди, сени хоҳламаган жойингга олиб боради.
19 Исо бу сўзлар орқали Бутруснинг қай йўл билан ўлиб, Худони улуғлашини билдирди . Сўнгра унга:
— Ортимдан юр! — деди.
Исо ва Унинг севикли шогирди
20 Бутрус бурилиб, Исонинг севикли шогирди орқаларидан эргашиб келаётганини кўрди. Бу шогирди кечки зиёфатда энгашиб, Исодан: “Ҳазрат, Сизни ким тутиб беради?” — деб сўраган эди. 21 Бутрус уни кўриб, Исодан:
— Раббим, унинг тақдири нима бўлади? — деб сўради. 22 Исо унга:
— Мен келгунимгача унинг тирик қолишини истасам, бундан сенга нима?! Сен ортимдан юравер, — деди.
23 Шундай қилиб, имонлилар орасида бу шогирд ўлмайди деган гап–сўз тарқалиб кетди. Ҳолбуки, Исо уни ўлмайди, демаганди. У фақат: “Агар Мен келгунимгача унинг тирик қолишини истасам, бундан сенга нима?!” — деб айтган эди.
Хотима
24 Ана шу шогирд бу ҳодисаларнинг ҳаммасига гувоҳ бўлиб, уларни ёзиб олган. Унинг гувоҳлиги ҳақиқат эканлигини биламиз. 25 Исо яна кўп бошқа ишлар қилган. Булар бирма–бир ёзиб чиқилганда эди, ёзилган китоблар оламга ҳам сиғмас эди, деб ўйлайман .
