11–BOB
Bosqinchilarning qulashi
1 Ey Lubnon, och darvozalaringni!
Sadr daraxtlaringni olov yondirib tashlasin.
2 Ey sarv daraxti, dod solib yigʻlagin,
Axir, sadr daraxtlari quladi.
Oʻsha ulugʻvor daraxtlar vayron boʻldi.
Ey Bashandagi emanlar, dod solib yigʻlang,
Qalin–qalin oʻrmonlarning daraxtlari
Kesib tashlandi, axir.
3 Ana, eshiting! Choʻponlarning yigʻisin,
Koʻm–koʻk yaylovlar nobud boʻldi, axir.
Quloq soling sherlarning oʻkirishiga,
Iordan butazorlari nobud boʻldi, axir.
Ikki xil choʻpon
4 Egam Xudo menga shunday dedi:
— Boʻgʻizlanishga olib ketilayotgan qoʻy suruviga choʻponlik qilgin. 5 Qoʻylarni sotib olganlar ularni oʻldirib, jazosiz yuribdilar. Qoʻylarni sotganlar esa: “Xudoga shukur! Biz boymiz”, deydilar. Qoʻylarga hatto oʻz choʻponlarining ham rahmi kelmaydi. 6 Men, Egangiz, shunday aytmoqdaman: “Endi bu yurtdagi odamlarga rahm qilmayman. Men ularni bir–birining qoʻliga va hukmdorlarining qoʻliga topshiraman. Hukmdorlari yurtni vayron qiladi. Men esa hech kimni bu hukmdorlarning qoʻlidan qutqarmayman.”
7 Shunday qilib, qoʻy savdogarlari meni boʻgʻizlanadigan qoʻy suruviga choʻpon qilib yolladilar . Men ikkita tayoq oldim. Ulardan birini “Iltifot”, ikkinchisini esa “Ahillik” deb atab, qoʻylarni boqdim. 8 Bir oy ichida ularning uchta choʻponini haydab yubordim. Qoʻy savdogarlariga boʻlgan sabr–toqatim ham tugadi, ular ham meni yomon koʻrib qoldilar. 9 Shundan keyin men qoʻy savdogarlariga:
— Endi sizlarning qoʻylaringizni boqmayman, — dedim. — Oʻladigani oʻlsin, halok boʻladigani halok boʻlsin, qolganlari esa bir–birining goʻshtini yesin.
10 Men “Iltifot” nomli tayogʻimni oldim–da, uni sindirib tashladim. Shu orqali Egamizning Oʻz xalqi bilan qilgan ahdini bekor qildim. 11 Shunday qilib, oʻsha kuni bu ahd bekor boʻldi. Meni kuzatib turgan qoʻy savdogarlari bu ish Egamizning soʻzi ekanligini tushundilar. 12 Keyin men ularga shunday dedim:
— Agar sizlar ish haqimni berishni lozim koʻrsangiz, beringlar, boʻlmasa, bermay qoʻyaveringlar.
Shunda ular menga bor–yoʻgʻi oʻttiz kumush tanga berdilar. 13 Shundan keyin Egamiz menga:
— Bu kumushni kulolga bergin, — dedi.
Meni baholab berilgan bu arzimas kumush tangalarni olib, Egamiz uyidagi kulolga berdim. 14 Keyin “Ahillik” deb atalgan ikkinchi tayogʻimni sindirdim. Shunday qilib, Yahudo va Isroil orasidagi birodarlikni bekor qildim.
15 Shundan keyin Egamiz menga aytdi: “Bor, yana bir marta choʻponlik qilgin. Ammo bu safar foydasiz choʻponday boʻlgin. 16 Ha, Men bu yurtga shunday bir choʻpon beramanki, u halok boʻlayotganlarga qaramaydi. Yoʻqolganlarni izlamaydi, yaradorlarga shifo bermaydi, sogʻ boʻlganlarni oziqlantirmaydi. Aksincha, semiz qoʻylarni soʻyib yeydi, tuyoqlarini ham kesib tashlaydi.
17 Ey suruvni tark etadigan qadrsiz choʻponim,
Holingga voy!
Qilich sening qoʻlingni chopib,
Oʻng koʻzingni oʻyib tashlasin!
Sening qoʻling butunlay qurib qolsin,
Oʻng koʻzing koʻr boʻlsin!”
11–БОБ
Босқинчиларнинг қулаши
1 Эй Лубнон, оч дарвозаларингни!
Садр дарахтларингни олов ёндириб ташласин.
2 Эй сарв дарахти, дод солиб йиғлагин,
Ахир, садр дарахтлари қулади.
Ўша улуғвор дарахтлар вайрон бўлди.
Эй Башандаги эманлар, дод солиб йиғланг,
Қалин–қалин ўрмонларнинг дарахтлари
Кесиб ташланди, ахир.
3 Ана, эшитинг! Чўпонларнинг йиғисин,
Кўм–кўк яйловлар нобуд бўлди, ахир.
Қулоқ солинг шерларнинг ўкиришига,
Иордан бутазорлари нобуд бўлди, ахир.
Икки хил чўпон
4 Эгам Худо менга шундай деди:
— Бўғизланишга олиб кетилаётган қўй сурувига чўпонлик қилгин. 5 Қўйларни сотиб олганлар уларни ўлдириб, жазосиз юрибдилар. Қўйларни сотганлар эса: “Худога шукур! Биз боймиз”, дейдилар. Қўйларга ҳатто ўз чўпонларининг ҳам раҳми келмайди. 6 Мен, Эгангиз, шундай айтмоқдаман: “Энди бу юртдаги одамларга раҳм қилмайман. Мен уларни бир–бирининг қўлига ва ҳукмдорларининг қўлига топшираман. Ҳукмдорлари юртни вайрон қилади. Мен эса ҳеч кимни бу ҳукмдорларнинг қўлидан қутқармайман.”
7 Шундай қилиб, қўй савдогарлари мени бўғизланадиган қўй сурувига чўпон қилиб ёлладилар . Мен иккита таёқ олдим. Улардан бирини “Илтифот”, иккинчисини эса “Аҳиллик” деб атаб, қўйларни боқдим. 8 Бир ой ичида уларнинг учта чўпонини ҳайдаб юбордим. Қўй савдогарларига бўлган сабр–тоқатим ҳам тугади, улар ҳам мени ёмон кўриб қолдилар. 9 Шундан кейин мен қўй савдогарларига:
— Энди сизларнинг қўйларингизни боқмайман, — дедим. — Ўладигани ўлсин, ҳалок бўладигани ҳалок бўлсин, қолганлари эса бир–бирининг гўштини есин.
10 Мен “Илтифот” номли таёғимни олдим–да, уни синдириб ташладим. Шу орқали Эгамизнинг Ўз халқи билан қилган аҳдини бекор қилдим. 11 Шундай қилиб, ўша куни бу аҳд бекор бўлди. Мени кузатиб турган қўй савдогарлари бу иш Эгамизнинг сўзи эканлигини тушундилар. 12 Кейин мен уларга шундай дедим:
— Агар сизлар иш ҳақимни беришни лозим кўрсангиз, беринглар, бўлмаса, бермай қўяверинглар.
Шунда улар менга бор–йўғи ўттиз кумуш танга бердилар. 13 Шундан кейин Эгамиз менга:
— Бу кумушни кулолга бергин, — деди.
Мени баҳолаб берилган бу арзимас кумуш тангаларни олиб, Эгамиз уйидаги кулолга бердим. 14 Кейин “Аҳиллик” деб аталган иккинчи таёғимни синдирдим. Шундай қилиб, Яҳудо ва Исроил орасидаги биродарликни бекор қилдим.
15 Шундан кейин Эгамиз менга айтди: “Бор, яна бир марта чўпонлик қилгин. Аммо бу сафар фойдасиз чўпондай бўлгин. 16 Ҳа, Мен бу юртга шундай бир чўпон бераманки, у ҳалок бўлаётганларга қарамайди. Йўқолганларни изламайди, ярадорларга шифо бермайди, соғ бўлганларни озиқлантирмайди. Аксинча, семиз қўйларни сўйиб ейди, туёқларини ҳам кесиб ташлайди.
17 Эй сурувни тарк этадиган қадрсиз чўпоним,
Ҳолингга вой!
Қилич сенинг қўлингни чопиб,
Ўнг кўзингни ўйиб ташласин!
Сенинг қўлинг бутунлай қуриб қолсин,
Ўнг кўзинг кўр бўлсин!”
