4–BOB
Isoni iblis vasvasaga soladi
1 Iso Iordan daryosidan Muqaddas Ruhga toʻlib qaytdi. Ruh Uni sahroga boshlab ketdi. 2 Sahroda Isoni iblis qirq kun vasvasaga soldi. Oʻsha kunlar davomida Iso hech narsa yemadi, oxiri och qoldi. 3 Shunda iblis Isoga dedi:
— Agar Sen Xudoning Oʻgʻli boʻlsang, bu toshga buyur, nonga aylansin!
4 Iso unga shunday javob berdi:
— Yozilganki: “Inson faqat non bilan yashamaydi .”
5 Soʻng Isoni iblis tepalikka olib chiqib, bir lahzada Unga olamning barcha shohliklarini koʻrsatdi. 6 U Isoga dedi:
— Seni ana shu shohliklar ustidan hukmron qilaman, ularning shon–shuhratini Senga beraman. Bularning hammasi menga berilgan, men esa istaganimga beraman. 7 Menga sajda qil, shunda hammasi Seniki boʻladi.
8 Iso javob berib dedi:
— Yozilganki : “Egang Xudoga sajda qil, faqat Unga xizmat qil.”
9 Keyin iblis Isoni Quddusga olib bordi. Uni Maʼbadning eng yuqori joyiga chiqarib, shunday dedi:
— Agar Sen Xudoning Oʻgʻli boʻlsang, Oʻzingni bu yerdan pastga tashla. 10 Axir, yozilgan–ku:
“Xudo Sen toʻgʻringda farishtalariga amr beradi,
Farishtalar Seni qoʻriqlaydi.
11 Oyogʻing toshga qoqilib ketmasin deya,
Farishtalar qoʻllarida Seni koʻtarib boradi.”
12 Iso iblisga javoban dedi:
— Yana yozilganki: “Egang Xudoni sinama.”
13 Iblis har tomonlama Isoni vasvasaga solib boʻlgandan soʻng Uning yonidan ketdi, biroq qaytib kelish uchun fursat poylab yurdi.
Iso Oʻz yurtida rad qilinadi
14 Iso Ruh qudratiga toʻlib, Jalila hududiga qaytdi. U haqidagi ovoza butun atrofga tarqaldi. 15 U sinagogalarda taʼlim berardi, hamma Uni maqtardi.
16 Soʻng Iso Oʻzi ulgʻayib oʻsgan shahri Nosiraga bordi. Oʻz odati boʻyicha Shabbat kunida sinagogaga kirib, Muqaddas bitiklarni oʻqish uchun oʻrnidan turdi. 17 Unga Ishayo paygʻambarning oʻramini uzatdilar. U oʻramni ochib, quyidagi parchani topib oʻqidi:
18 “Egamizning Ruhi meni qamradi.
Yoʻqsillarga Xushxabar yetkazmoq uchun
Egam meni tanladi.
Zindondagilarga erkin boʻlasiz, deb aytmoq uchun,
Koʻrlarga, koʻzingiz ochiladi, deb xabar bermoq uchun,
Asirlarni ozod qilmoq uchun,
19 Egamning marhamat yilini maʼlum etmoq uchun
Egam meni yubordi.”
20 Keyin Iso oʻramni qayta oʻradi–da, xizmatchiga berib, oʻtirdi. Sinagogadagi barchaning koʻzi Unga tikildi. 21 Iso ularga dedi:
— Sizlar eshitgan bu kalom shu bugun bajo boʻldi.
22 Hamma Isoni maqtar edi. Uning latif soʻzlariga mahliyo boʻlib: “Nahotki bu Odam Yusufning oʻgʻli boʻlsa?!” deb aytishardi.
23 Iso ularga dedi:
— Bilib turibman, sizlar: “Ey tabib, oʻzingni oʻzing davolab koʻr–chi!” degan iborani yuzimga solmoqchisizlar. “Kafarnahumda qilgan moʻjizalar haqida xabar topdik. Oʻshalarni Oʻz shahringda ham qil”, deb aytmoqchisizlar.
24 Soʻng Iso gapida davom etib, dedi:
— Sizlarga chinini aytayin, hech qanday paygʻambar oʻz yurtida qabul qilinmaydi. 25 Sizlarga yana bir haqiqatni aytaman: Ilyos paygʻambar davrida Isroil yurtida koʻp bevalar bor edi. Osmondan uch yilu olti oy davomida bir tomchi ham yomgʻir yogʻmadi, butun yurtda dahshatli ocharchilik boʻldi. 26 Ammo Xudo Ilyosni ularning birontasiga yubormay, faqatgina Sidon shahri yaqinidagi Zorafatda yashovchi bir bevaga yuborgan edi. 27 Xuddi shu singari, Elishay paygʻambar davrida ham Isroil yurtida teri kasalligiga chalingan koʻp odamlar bor edi. Ammo birontasi ham shifo topmadi, faqat Suriyalik Noʻmon shifo topdi, xolos.
28 Sinagogadagi odamlar bularni eshitgach, hammalari gʻazablanishdi. 29 Oʻrinlaridan sakrab turib, Isoni shahardan tashqariga haydab chiqarishdi. Nosira shahri tepalik ustida joylashgan edi. Odamlar Isoni oʻsha tepalikning chetiga olib borib, jarlikka tashlamoqchi boʻlishdi. 30 Lekin Iso ularning orasidan oʻtib, Oʻz yoʻliga ketdi.
Jinga chalingan odam shifo topadi
31 Iso Jaliladagi Kafarnahum shahriga bordi. Shabbat kunlarida xalqqa taʼlim beradigan boʻldi. 32 Xaloyiq Isoning taʼlimotini eshitib, hayratda qoldi, chunki U hokimiyat bilan gapirardi.
33 Shahardagi sinagogada jinga chalingan bir odam bor edi. U ovozi boricha baqirib dedi:
34 — Ey Nosiralik Iso! Bizni tinch qoʻy! Sen bizni halok qilgani keldingmi?! Sening kimligingni bilaman: Sen Xudoning Azizisan!
35 Biroq Iso jinga doʻq urib:
— Jim boʻl! Undan chiqib ket! — dedi. Shunda jin hammaning koʻzi oldida haligi odamni yerga agʻnatib, uning ichidan chiqib ketdi. Odam hech qanday zarar koʻrmadi. 36 Hamma hayratda qoldi.
— Nima boʻlyapti oʻzi?! U qudratu hokimiyat bilan buyruq berganda yovuz ruhlar chiqib ketyapti! — deb bir–birlariga gapirardilar. 37 Iso haqidagi ovoza butun tevarak–atrofga tarqaldi.
Iso koʻp odamlarga shifo beradi
38 Iso sinagogadan chiqib, Shimoʻnning uyiga kirdi. Shimoʻnning qaynanasi qattiq isitmalab yotgan edi. Isodan, kasalni koʻrib qoʻying, deb iltimos qilishdi. 39 Iso ayolning yoniga kelib, isitmaga: “Ayolni tark et!” — deb buyruq berdi. Isitma ayolni tark etdi. Ayol oʻsha zahoti oʻrnidan turib, ularga xizmat qila boshladi.
40 Quyosh botayotgan paytda , odamlar turli xastalikdan azob chekayotgan qarindosh–urugʻlarini Isoning oldiga olib keldilar. Iso hamma xastalarga qoʻlini qoʻyib, shifo berdi. 41 Jinlar esa: “Sen Xudoning Oʻgʻlisan!” — deb baqirganlaricha, koʻplab odamlarni tark etardilar. Iso jinlarga doʻq urib, ularning gapirishlariga ijozat bermasdi, chunki jinlar Isoning Masih ekanini bilishardi.
Iso sinagogalarda vaʼz qiladi
42 Tong otgach, Iso shaharni tark etib, kimsasiz bir joyga ketdi. Bir toʻda olomon Uni izlab ortidan bordi. Ular Isoni topganlaridan soʻng: “Yonimizdan ketmang”, deb Uni olib qolishga harakat qildilar. 43 Iso esa odamlarga shunday dedi:
— Men Xudoning Shohligi toʻgʻrisidagi Xushxabarni boshqa shaharlarda ham eʼlon qilishim kerak, Men shu maqsadda yuborilganman.
44 Shunday qilib, Iso yurtdagi sinagogalarda voizlik qilishni davom ettirdi.
4–БОБ
Исони иблис васвасага солади
1 Исо Иордан дарёсидан Муқаддас Руҳга тўлиб қайтди. Руҳ Уни саҳрога бошлаб кетди. 2 Саҳрода Исони иблис қирқ кун васвасага солди. Ўша кунлар давомида Исо ҳеч нарса емади, охири оч қолди. 3 Шунда иблис Исога деди:
— Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, бу тошга буюр, нонга айлансин!
4 Исо унга шундай жавоб берди:
— Ёзилганки: “Инсон фақат нон билан яшамайди .”
5 Сўнг Исони иблис тепаликка олиб чиқиб, бир лаҳзада Унга оламнинг барча шоҳликларини кўрсатди. 6 У Исога деди:
— Сени ана шу шоҳликлар устидан ҳукмрон қиламан, уларнинг шон–шуҳратини Сенга бераман. Буларнинг ҳаммаси менга берилган, мен эса истаганимга бераман. 7 Менга сажда қил, шунда ҳаммаси Сеники бўлади.
8 Исо жавоб бериб деди:
— Ёзилганки : “Эганг Худога сажда қил, фақат Унга хизмат қил.”
9 Кейин иблис Исони Қуддусга олиб борди. Уни Маъбаднинг энг юқори жойига чиқариб, шундай деди:
— Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, Ўзингни бу ердан пастга ташла. 10 Ахир, ёзилган–ку:
“Худо Сен тўғрингда фаришталарига амр беради,
Фаришталар Сени қўриқлайди.
11 Оёғинг тошга қоқилиб кетмасин дея,
Фаришталар қўлларида Сени кўтариб боради.”
12 Исо иблисга жавобан деди:
— Яна ёзилганки: “Эганг Худони синама.”
13 Иблис ҳар томонлама Исони васвасага солиб бўлгандан сўнг Унинг ёнидан кетди, бироқ қайтиб келиш учун фурсат пойлаб юрди.
Исо Ўз юртида рад қилинади
14 Исо Руҳ қудратига тўлиб, Жалила ҳудудига қайтди. У ҳақидаги овоза бутун атрофга тарқалди. 15 У синагогаларда таълим берарди, ҳамма Уни мақтарди.
16 Сўнг Исо Ўзи улғайиб ўсган шаҳри Носирага борди. Ўз одати бўйича Шаббат кунида синагогага кириб, Муқаддас битикларни ўқиш учун ўрнидан турди. 17 Унга Ишаё пайғамбарнинг ўрамини узатдилар. У ўрамни очиб, қуйидаги парчани топиб ўқиди:
18 “Эгамизнинг Руҳи мени қамради.
Йўқсилларга Хушхабар етказмоқ учун
Эгам мени танлади.
Зиндондагиларга эркин бўласиз, деб айтмоқ учун,
Кўрларга, кўзингиз очилади, деб хабар бермоқ учун,
Асирларни озод қилмоқ учун,
19 Эгамнинг марҳамат йилини маълум этмоқ учун
Эгам мени юборди.”
20 Кейин Исо ўрамни қайта ўради–да, хизматчига бериб, ўтирди. Синагогадаги барчанинг кўзи Унга тикилди. 21 Исо уларга деди:
— Сизлар эшитган бу калом шу бугун бажо бўлди.
22 Ҳамма Исони мақтар эди. Унинг латиф сўзларига маҳлиё бўлиб: “Наҳотки бу Одам Юсуфнинг ўғли бўлса?!” деб айтишарди.
23 Исо уларга деди:
— Билиб турибман, сизлар: “Эй табиб, ўзингни ўзинг даволаб кўр–чи!” деган иборани юзимга солмоқчисизлар. “Кафарнаҳумда қилган мўъжизалар ҳақида хабар топдик. Ўшаларни Ўз шаҳрингда ҳам қил”, деб айтмоқчисизлар.
24 Сўнг Исо гапида давом этиб, деди:
— Сизларга чинини айтайин, ҳеч қандай пайғамбар ўз юртида қабул қилинмайди. 25 Сизларга яна бир ҳақиқатни айтаман: Илёс пайғамбар даврида Исроил юртида кўп бевалар бор эди. Осмондан уч йилу олти ой давомида бир томчи ҳам ёмғир ёғмади, бутун юртда даҳшатли очарчилик бўлди. 26 Аммо Худо Илёсни уларнинг биронтасига юбормай, фақатгина Сидон шаҳри яқинидаги Зорафатда яшовчи бир бевага юборган эди. 27 Худди шу сингари, Элишай пайғамбар даврида ҳам Исроил юртида тери касаллигига чалинган кўп одамлар бор эди. Аммо биронтаси ҳам шифо топмади, фақат Суриялик Нўъмон шифо топди, холос.
28 Синагогадаги одамлар буларни эшитгач, ҳаммалари ғазабланишди. 29 Ўринларидан сакраб туриб, Исони шаҳардан ташқарига ҳайдаб чиқаришди. Носира шаҳри тепалик устида жойлашган эди. Одамлар Исони ўша тепаликнинг четига олиб бориб, жарликка ташламоқчи бўлишди. 30 Лекин Исо уларнинг орасидан ўтиб, Ўз йўлига кетди.
Жинга чалинган одам шифо топади
31 Исо Жалиладаги Кафарнаҳум шаҳрига борди. Шаббат кунларида халққа таълим берадиган бўлди. 32 Халойиқ Исонинг таълимотини эшитиб, ҳайратда қолди, чунки У ҳокимият билан гапирарди.
33 Шаҳардаги синагогада жинга чалинган бир одам бор эди. У овози борича бақириб деди:
34 — Эй Носиралик Исо! Бизни тинч қўй! Сен бизни ҳалок қилгани келдингми?! Сенинг кимлигингни биламан: Сен Худонинг Азизисан!
35 Бироқ Исо жинга дўқ уриб:
— Жим бўл! Ундан чиқиб кет! — деди. Шунда жин ҳамманинг кўзи олдида ҳалиги одамни ерга ағнатиб, унинг ичидан чиқиб кетди. Одам ҳеч қандай зарар кўрмади. 36 Ҳамма ҳайратда қолди.
— Нима бўляпти ўзи?! У қудрату ҳокимият билан буйруқ берганда ёвуз руҳлар чиқиб кетяпти! — деб бир–бирларига гапирардилар. 37 Исо ҳақидаги овоза бутун теварак–атрофга тарқалди.
Исо кўп одамларга шифо беради
38 Исо синагогадан чиқиб, Шимўннинг уйига кирди. Шимўннинг қайнанаси қаттиқ иситмалаб ётган эди. Исодан, касални кўриб қўйинг, деб илтимос қилишди. 39 Исо аёлнинг ёнига келиб, иситмага: “Аёлни тарк эт!” — деб буйруқ берди. Иситма аёлни тарк этди. Аёл ўша заҳоти ўрнидан туриб, уларга хизмат қила бошлади.
40 Қуёш ботаётган пайтда , одамлар турли хасталикдан азоб чекаётган қариндош–уруғларини Исонинг олдига олиб келдилар. Исо ҳамма хасталарга қўлини қўйиб, шифо берди. 41 Жинлар эса: “Сен Худонинг Ўғлисан!” — деб бақирганларича, кўплаб одамларни тарк этардилар. Исо жинларга дўқ уриб, уларнинг гапиришларига ижозат бермасди, чунки жинлар Исонинг Масиҳ эканини билишарди.
Исо синагогаларда ваъз қилади
42 Тонг отгач, Исо шаҳарни тарк этиб, кимсасиз бир жойга кетди. Бир тўда оломон Уни излаб ортидан борди. Улар Исони топганларидан сўнг: “Ёнимиздан кетманг”, деб Уни олиб қолишга ҳаракат қилдилар. 43 Исо эса одамларга шундай деди:
— Мен Худонинг Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабарни бошқа шаҳарларда ҳам эълон қилишим керак, Мен шу мақсадда юборилганман.
44 Шундай қилиб, Исо юртдаги синагогаларда воизлик қилишни давом эттирди.
