14–BOB
Yahyo choʻmdiruvchining oʻlimi
1 Shu orada viloyat hukmdori Hirod Iso toʻgʻrisidagi xabarlarni eshitib, 2 amaldorlariga dedi: “Bu Yahyo choʻmdiruvchi ekanligi aniq! U tirilib kelgan, shuning uchun moʻjizalar koʻrsatish qudratiga ega.”
3 Uning bu gapni aytishiga sabab shu edi: bundan ancha vaqt oldin Hirod Yahyoni hibsga olgandi. U oʻz ukasi Filipning xotini Hirodiya dastidan Yahyoni kishanlab, zindonga tashlagan edi. 4 Chunki Yahyo unga: “Bu xotin bilan yashashingiz qonunga zid”, deb aytar edi. 5 Hirod Yahyoni oʻldirishni xohlagan boʻlsa–da, xalqdan qoʻrqqan edi. Chunki odamlar Yahyoni paygʻambar deb bilishardi.
6 Hirodning tugʻilgan kuni boʻlganda, Hirodiyaning qizi oʻrtaga chiqib raqsga tushdi. Qizning raqsi Hirodga shunchalik yoqdiki, 7 Hirod unga:
— Ont ichaman, soʻragan narsangni muhayyo qilaman, — deb vaʼda berdi. 8 Qiz esa onasining gapiga kirib:
— Menga Yahyo choʻmdiruvchining boshini laganda keltirib bering! — dedi.
9 Shoh aytgan gapidan afsus chekdi, ammo mehmonlari oldida qasam ichgani uchun qizning iltimosini bajarishni buyurdi. 10 U zindonga odam yuborib, Yahyoning boshini oldirdi. 11 Uning boshini laganda keltirib qizga berdilar, qiz esa onasiga olib borib berdi. 12 Yahyoning shogirdlari kelib, ustozning jasadini oldilar, uni dafn etdilar. Soʻng borib, Isoga xabar berdilar.
Iso 5000 kishini toʻydiradi
13 Yahyo haqidagi xabarni eshitgandan keyin, Iso qayiqqa tushib , yolgʻiz Oʻzi kimsasiz joyga suzib ketdi. Olomon esa bu haqda eshitib, shaharlardan piyoda Uning orqasidan ergashdi. 14 Iso qayiqdan chiqqanda, katta bir olomonni koʻrdi. Ularga achinib ketib, xastalariga shifo berdi.
15 Kech kirganda, shogirdlar Isoning oldiga kelib dedilar:
— Bu joy kimsasiz ekan, buning ustiga, juda kech boʻlib qoldi. Xalqni joʻnatib yuboring, toki ular atrofdagi qishloqlarga borib, oʻzlariga yegulik sotib olishsin.
16 Iso ularga dedi:
— Ketishlariga hojat yoʻq, sizlar ularga ovqat beringlar.
17 — Bizda bor–yoʻgʻi beshta non va ikkita baliq bor, — deb javob berdi shogirdlar.
18 — Oʻsha narsalarni Menga olib kelinglar, — dedi Iso. 19 U odamlarga maysalar ustiga oʻtirishni buyurdi. Soʻng beshta non bilan ikkita baliqni oldi–da, osmonga qarab shukrona duosini oʻqidi. U nonlarni sindirib, shogirdlariga berdi, shogirdlar nonlarni odamlarga tarqatishdi. 20 Hamma yeb toʻydi. Ortib qolgan non burdalarini yigʻib olishganda, toʻla oʻn ikki savat chiqdi. 21 Ayollar va bolalarni hisobga olmaganda, taxminan besh mingga yaqin odam non yegan edi.
Iso suv ustida yuradi
22 Iso vaqt oʻtkazmay, shogirdlarini qayiqqa tushirib, koʻlning narigi tomoniga ketishga majbur qildi. Olomonni esa uylariga qaytarib joʻnatib yubordi. 23 U odamlarni ketkizib yuborgandan keyin, ibodat qilish uchun bir Oʻzi tepalikka chiqdi. Oqshom tushdi, U hamon oʻsha yerda yolgʻiz edi. 24 Qayiq esa qirgʻoqdan ancha uzoqlashib qolgandi. Shamol qayiqqa qarshi esayotgani uchun toʻlqinlar qayiqqa kelib urilardi.
25 Erta saharda Iso koʻl ustida yurib, shogirdlari yoniga keldi. 26 Shogirdlar esa koʻl yuzida yurib kelayotgan Isoni koʻrib, qattiq vahimaga tushishdi. Qoʻrqqanlaridan:
— Bu arvoh–ku! — deb baqirib yuborishdi. 27 Lekin Iso oʻsha zahoti ularga:
— Dadil boʻlinglar! Qoʻrqmanglar, bu Menman! — dedi. 28 Shunda Butrus:
— Hazrat, agar haqiqatan bu Siz boʻlsangiz, amr bering, men suv ustida yurib Sizning oldingizga boray, — dedi. 29 Iso:
— Kel! — dedi. Butrus qayiqdan chiqib, suv ustida yurganicha Iso tomon yoʻl oldi. 30 Ammo shamolning kuchli ekanligidan qoʻrqib ketdi. U suvga choʻka boshlab:
— Hazrat, meni qutqaring! — deb baqirdi. 31 Iso shu zahoti qoʻlini choʻzib, Butrusni ushladi–da:
— Ey imoni sust, nega ikkilanding?! — dedi.
32 Ular qayiqqa tushganlaridan keyin, shamol tindi. 33 Qayiqdagilar Isoga sajda qilib:
— Siz haqiqatan ham Xudoning Oʻgʻlisiz! — dedilar.
34 Ular koʻldan suzib oʻtib , Genisaret oʻlkasiga keldilar. 35 U yerdagi odamlar Isoni tanidilar va atrofga xabar yuborib, hamma xastalarni Isoning oldiga olib keldilar. 36 Xastalar Isodan: “Hech boʻlmasa kiyimingizning etagiga qoʻl tekkizaylik”, deb iltimos qilishardi. Unga qoʻl tekkizganlarning hammasi shifo topishardi.
14–БОБ
Яҳё чўмдирувчининг ўлими
1 Шу орада вилоят ҳукмдори Ҳирод Исо тўғрисидаги хабарларни эшитиб, 2 амалдорларига деди: “Бу Яҳё чўмдирувчи эканлиги аниқ! У тирилиб келган, шунинг учун мўъжизалар кўрсатиш қудратига эга.”
3 Унинг бу гапни айтишига сабаб шу эди: бундан анча вақт олдин Ҳирод Яҳёни ҳибсга олганди. У ўз укаси Филипнинг хотини Ҳиродия дастидан Яҳёни кишанлаб, зиндонга ташлаган эди. 4 Чунки Яҳё унга: “Бу хотин билан яшашингиз қонунга зид”, деб айтар эди. 5 Ҳирод Яҳёни ўлдиришни хоҳлаган бўлса–да, халқдан қўрққан эди. Чунки одамлар Яҳёни пайғамбар деб билишарди.
6 Ҳироднинг туғилган куни бўлганда, Ҳиродиянинг қизи ўртага чиқиб рақсга тушди. Қизнинг рақси Ҳиродга шунчалик ёқдики, 7 Ҳирод унга:
— Онт ичаман, сўраган нарсангни муҳайё қиламан, — деб ваъда берди. 8 Қиз эса онасининг гапига кириб:
— Менга Яҳё чўмдирувчининг бошини лаганда келтириб беринг! — деди.
9 Шоҳ айтган гапидан афсус чекди, аммо меҳмонлари олдида қасам ичгани учун қизнинг илтимосини бажаришни буюрди. 10 У зиндонга одам юбориб, Яҳёнинг бошини олдирди. 11 Унинг бошини лаганда келтириб қизга бердилар, қиз эса онасига олиб бориб берди. 12 Яҳёнинг шогирдлари келиб, устознинг жасадини олдилар, уни дафн этдилар. Сўнг бориб, Исога хабар бердилар.
Исо 5000 кишини тўйдиради
13 Яҳё ҳақидаги хабарни эшитгандан кейин, Исо қайиққа тушиб , ёлғиз Ўзи кимсасиз жойга сузиб кетди. Оломон эса бу ҳақда эшитиб, шаҳарлардан пиёда Унинг орқасидан эргашди. 14 Исо қайиқдан чиққанда, катта бир оломонни кўрди. Уларга ачиниб кетиб, хасталарига шифо берди.
15 Кеч кирганда, шогирдлар Исонинг олдига келиб дедилар:
— Бу жой кимсасиз экан, бунинг устига, жуда кеч бўлиб қолди. Халқни жўнатиб юборинг, токи улар атрофдаги қишлоқларга бориб, ўзларига егулик сотиб олишсин.
16 Исо уларга деди:
— Кетишларига ҳожат йўқ, сизлар уларга овқат беринглар.
17 — Бизда бор–йўғи бешта нон ва иккита балиқ бор, — деб жавоб берди шогирдлар.
18 — Ўша нарсаларни Менга олиб келинглар, — деди Исо. 19 У одамларга майсалар устига ўтиришни буюрди. Сўнг бешта нон билан иккита балиқни олди–да, осмонга қараб шукрона дуосини ўқиди. У нонларни синдириб, шогирдларига берди, шогирдлар нонларни одамларга тарқатишди. 20 Ҳамма еб тўйди. Ортиб қолган нон бурдаларини йиғиб олишганда, тўла ўн икки сават чиқди. 21 Аёллар ва болаларни ҳисобга олмаганда, тахминан беш мингга яқин одам нон еган эди.
Исо сув устида юради
22 Исо вақт ўтказмай, шогирдларини қайиққа тушириб, кўлнинг нариги томонига кетишга мажбур қилди. Оломонни эса уйларига қайтариб жўнатиб юборди. 23 У одамларни кеткизиб юборгандан кейин, ибодат қилиш учун бир Ўзи тепаликка чиқди. Оқшом тушди, У ҳамон ўша ерда ёлғиз эди. 24 Қайиқ эса қирғоқдан анча узоқлашиб қолганди. Шамол қайиққа қарши эсаётгани учун тўлқинлар қайиққа келиб уриларди.
25 Эрта саҳарда Исо кўл устида юриб, шогирдлари ёнига келди. 26 Шогирдлар эса кўл юзида юриб келаётган Исони кўриб, қаттиқ ваҳимага тушишди. Қўрққанларидан:
— Бу арвоҳ–ку! — деб бақириб юборишди. 27 Лекин Исо ўша заҳоти уларга:
— Дадил бўлинглар! Қўрқманглар, бу Менман! — деди. 28 Шунда Бутрус:
— Ҳазрат, агар ҳақиқатан бу Сиз бўлсангиз, амр беринг, мен сув устида юриб Сизнинг олдингизга борай, — деди. 29 Исо:
— Кел! — деди. Бутрус қайиқдан чиқиб, сув устида юрганича Исо томон йўл олди. 30 Аммо шамолнинг кучли эканлигидан қўрқиб кетди. У сувга чўка бошлаб:
— Ҳазрат, мени қутқаринг! — деб бақирди. 31 Исо шу заҳоти қўлини чўзиб, Бутрусни ушлади–да:
— Эй имони суст, нега иккиландинг?! — деди.
32 Улар қайиққа тушганларидан кейин, шамол тинди. 33 Қайиқдагилар Исога сажда қилиб:
— Сиз ҳақиқатан ҳам Худонинг Ўғлисиз! — дедилар.
34 Улар кўлдан сузиб ўтиб , Генисарет ўлкасига келдилар. 35 У ердаги одамлар Исони танидилар ва атрофга хабар юбориб, ҳамма хасталарни Исонинг олдига олиб келдилар. 36 Хасталар Исодан: “Ҳеч бўлмаса кийимингизнинг этагига қўл теккизайлик”, деб илтимос қилишарди. Унга қўл теккизганларнинг ҳаммаси шифо топишарди.
