17–BOB
Mixoning butlari
1 Efrayim qirlarida Mixo degan bir odam yashardi. 2 Bir kuni u onasiga shunday dedi:
— Ona, esingizdami, 1100 boʻlak kumushni oʻgʻirlatib qoʻygan edingiz. Oʻshanda oʻgʻrini oldimda qargʻagansiz. Mana, oʻsha kumushingiz. Uni men olgandim.
Shunda onasi:
— Iloyim baraka topgin, oʻgʻlim! — dedi.
3 Mixo 1100 boʻlak kumushni onasiga qaytarib berdi. Onasi esa:
— Men bu kumushni bosh–koʻzingdan xayr–sadaqa qilib, Egamga bagʻishlayman, — dedi, — undan quyma va oʻyma butlar yasattiraman. Oʻsha kumush oʻzingga qaytib keladi, oʻgʻlim.
4 Mixo qaytarib bergan kumush boʻlaklarining 200 tasini onasi zargarga berdi. Zargar but yasab, uni kumush bilan qopladi . Tayyor boʻlgan but Mixoning uyiga oʻrnatildi. 5 Mixoning bir sajdagohi bor edi. U ruhoniylar kiyadigan maxsus libos tiktirib, yana bir nechta xonaki sanamlar yasattirdi, soʻng oʻgʻillaridan birini oʻzining sajdagohiga ruhoniy qilib tayinladi. 6 Oʻsha davrda Isroilda shoh yoʻq edi. Har bir odam bilganini qilar edi.
7 Yahudo hududidagi Baytlahm shahrida bir yosh levi yashardi. 8 Bu odam oʻziga boshqa joydan boshpana topmoqchi boʻlib, Baytlahmni tark etdi. U yoʻl yurib, Efrayim qirlaridagi Mixoning uyiga kelib qoldi.
9 — Qayerliksan, oʻgʻlim? — deb soʻradi undan Mixo.
— Men Yahudodagi Baytlahmdan kelgan leviman, — deb javob berdi u. — Oʻzimga boshpana qidirib yuribman.
10 — Kel, menikida tura qol, — dedi Mixo. — Mening maslahatchim hamda ruhoniyim boʻl. Men esa har yili senga oʻn boʻlakdan kumush toʻlab, kiyim–kechaging bilan yeguligingni beraman.
11-12 Levi Mixonikida turishga rozi boʻldi. Mixo uni ruhoniy qilib tayinladi. Levi Mixonikida yashab yurdi va Mixoga xuddi oʻgʻliday boʻlib qoldi. 13 Shunda Mixo dedi: “Mana endi Egam menga baraka berishini bilaman, chunki levining oʻzi menga ruhoniy boʻlib xizmat qilyapti.”
17–БОБ
Михонинг бутлари
1 Эфрайим қирларида Михо деган бир одам яшарди. 2 Бир куни у онасига шундай деди:
— Она, эсингиздами, 1100 бўлак кумушни ўғирлатиб қўйган эдингиз. Ўшанда ўғрини олдимда қарғагансиз. Мана, ўша кумушингиз. Уни мен олгандим.
Шунда онаси:
— Илойим барака топгин, ўғлим! — деди.
3 Михо 1100 бўлак кумушни онасига қайтариб берди. Онаси эса:
— Мен бу кумушни бош–кўзингдан хайр–садақа қилиб, Эгамга бағишлайман, — деди, — ундан қуйма ва ўйма бутлар ясаттираман. Ўша кумуш ўзингга қайтиб келади, ўғлим.
4 Михо қайтариб берган кумуш бўлакларининг 200 тасини онаси заргарга берди. Заргар бут ясаб, уни кумуш билан қоплади . Тайёр бўлган бут Михонинг уйига ўрнатилди. 5 Михонинг бир саждагоҳи бор эди. У руҳонийлар киядиган махсус либос тиктириб, яна бир нечта хонаки санамлар ясаттирди, сўнг ўғилларидан бирини ўзининг саждагоҳига руҳоний қилиб тайинлади. 6 Ўша даврда Исроилда шоҳ йўқ эди. Ҳар бир одам билганини қилар эди.
7 Яҳудо ҳудудидаги Байтлаҳм шаҳрида бир ёш леви яшарди. 8 Бу одам ўзига бошқа жойдан бошпана топмоқчи бўлиб, Байтлаҳмни тарк этди. У йўл юриб, Эфрайим қирларидаги Михонинг уйига келиб қолди.
9 — Қаерликсан, ўғлим? — деб сўради ундан Михо.
— Мен Яҳудодаги Байтлаҳмдан келган левиман, — деб жавоб берди у. — Ўзимга бошпана қидириб юрибман.
10 — Кел, меникида тура қол, — деди Михо. — Менинг маслаҳатчим ҳамда руҳонийим бўл. Мен эса ҳар йили сенга ўн бўлакдан кумуш тўлаб, кийим–кечагинг билан егулигингни бераман.
11-12 Леви Михоникида туришга рози бўлди. Михо уни руҳоний қилиб тайинлади. Леви Михоникида яшаб юрди ва Михога худди ўғлидай бўлиб қолди. 13 Шунда Михо деди: “Мана энди Эгам менга барака беришини биламан, чунки левининг ўзи менга руҳоний бўлиб хизмат қиляпти.”
