9–BOB
Beshinchi karnay: jahannam qaʼridan chiqqan chigirtkalar
1 Beshinchi farishta karnayini chaldi. Shunda men osmondan yerga tushgan bir yulduzni koʻrdim. Unga jahannam qaʼrining kaliti berilgan edi. 2 U jahannam qaʼrini ochdi. Ulkan oʻchoqdan chiqayotganday, jahannam qaʼridan tutun burqirab chiqdi. Bu tutundan quyosh va havo qorongʻilashib ketdi. 3 Tutundan chigirtkalar chiqib, yer yuziga tarqaldi. Ularga yerdagi chayonlarning kuchiga oʻxshash bir kuch berilgan edi. 4 Chigirtkalarga: “Yer yuzidagi oʻt–oʻlanlarga, bironta oʻsimlik yoki daraxtga tegmanglar”, deb aytilgan edi. Ular faqat peshanalarida Xudoning muhri boʻlmagan odamlarga zarar yetkazishlari mumkin edi. 5 Odamlarni oʻldirish chigirtkalarga man etilgandi. Ular odamlarga besh oy davomida azob berishlari kerak edi. Bu azob chayon chaqqandagi azobga oʻxshardi. 6 Oʻsha besh oy davomida odamlar oʻlim izlaydilar, ammo topolmaydilar. Oʻlimni orzu qiladilar, ammo oʻlim ulardan qochadi.
7 Chigirtkalarning koʻrinishi jangga shaylangan otlarga oʻxshar edi. Ularning boshida oltin tojga oʻxshagan narsalar bor, yuzlari esa odamsimon edi. 8 Sochlari ayollarning sochiga, tishlari esa arslon tishiga oʻxshar edi. 9 Koʻkraklari temir sovutday edi. Qanotlarining tovushi esa urushga yelib borayotgan tumonat jang aravalarining tovushini eslatardi. 10 Chayonlarnikiga oʻxshash dumlari va nishlari bor edi. Insonlarga besh oy davomida zarar yetkazish uchun olgan kuch–qudrati oʻsha dumlarida edi. 11 Ularga jahannam qaʼrining farishtasi hukmronlik qilardi. Bu farishtaning oti ibroniychada Abaddoʻn, yunonchada Apollion, yaʼni “halok qiluvchi” demakdir.
12 Birinchi halokat oʻtdi, bundan keyin yana ikkita halokat bor.
Oltinchi karnay: otliq qoʻshinlar
13 Oltinchi farishta karnayini chaldi. Shunda men Xudo huzuridagi oltin qurbongohning toʻrtta shoxi tomonidan kelayotgan bir ovozni eshitdim. 14 Bu ovoz karnay tutgan oltinchi farishtaga shunday dedi: “Buyuk Furot daryosi boʻyida bogʻlab qoʻyilgan toʻrt farishtani yechib yubor!”
15 Bu toʻrtta farishta oʻsha soat, oʻsha kun, oʻsha oy va oʻsha yil uchun saqlab kelingan edi. Ular insoniyatning uchdan bir qismini qirib tashlash uchun boʻshatildi. 16 Ular ikki yuz millionlik otliq qoʻshinni boshqarishardi, men ularning sonini eshitdim. 17 Men koʻrgan vahiydagi otlar bilan suvorilarning koʻrinishi quyidagicha edi: suvorilarning sovutlari olovday qizil, toʻq koʻk va oltingugurtday sariq rangda edi. Otlarning boshi arslon boshiga oʻxshar, ogʻizlaridan olov, tutun va oltingugurt otilib chiqardi. 18 Insoniyatning uchdan bir qismi shu uch balodan — olov, tutun va oltingugurtdan oʻldi. 19 Otlarning kuchi ham ogʻzida, ham dumlarida edi. Ularning dumlari ilonlarga oʻxshardi. Bu ilonlar odamlarni chaqib, jarohatlardi.
20 Bu balolardan omon qolgan insonlar esa oʻzlari yasagan butlaridan voz kechmadilar, jinlarga sigʻinishdan qaytmadilar. Koʻrmaydigan, eshitmaydigan, yurmaydigan oltin, kumush, bronza, tosh va yogʻoch butlarga sajda qilaverdilar. 21 Qotilliklaridan, issiq–sovuq qilishdan, fahsh–zino va oʻgʻriliklaridan qaytmadilar.
9–БОБ
Бешинчи карнай: жаҳаннам қаъридан чиққан чигирткалар
1 Бешинчи фаришта карнайини чалди. Шунда мен осмондан ерга тушган бир юлдузни кўрдим. Унга жаҳаннам қаърининг калити берилган эди. 2 У жаҳаннам қаърини очди. Улкан ўчоқдан чиқаётгандай, жаҳаннам қаъридан тутун бурқираб чиқди. Бу тутундан қуёш ва ҳаво қоронғилашиб кетди. 3 Тутундан чигирткалар чиқиб, ер юзига тарқалди. Уларга ердаги чаёнларнинг кучига ўхшаш бир куч берилган эди. 4 Чигирткаларга: “Ер юзидаги ўт–ўланларга, биронта ўсимлик ёки дарахтга тегманглар”, деб айтилган эди. Улар фақат пешаналарида Худонинг муҳри бўлмаган одамларга зарар етказишлари мумкин эди. 5 Одамларни ўлдириш чигирткаларга ман этилганди. Улар одамларга беш ой давомида азоб беришлари керак эди. Бу азоб чаён чаққандаги азобга ўхшарди. 6 Ўша беш ой давомида одамлар ўлим излайдилар, аммо тополмайдилар. Ўлимни орзу қиладилар, аммо ўлим улардан қочади.
7 Чигирткаларнинг кўриниши жангга шайланган отларга ўхшар эди. Уларнинг бошида олтин тожга ўхшаган нарсалар бор, юзлари эса одамсимон эди. 8 Сочлари аёлларнинг сочига, тишлари эса арслон тишига ўхшар эди. 9 Кўкраклари темир совутдай эди. Қанотларининг товуши эса урушга елиб бораётган тумонат жанг араваларининг товушини эслатарди. 10 Чаёнларникига ўхшаш думлари ва нишлари бор эди. Инсонларга беш ой давомида зарар етказиш учун олган куч–қудрати ўша думларида эди. 11 Уларга жаҳаннам қаърининг фариштаси ҳукмронлик қиларди. Бу фариштанинг оти ибронийчада Абаддўн, юнончада Аполлион, яъни “ҳалок қилувчи” демакдир.
12 Биринчи ҳалокат ўтди, бундан кейин яна иккита ҳалокат бор.
Олтинчи карнай: отлиқ қўшинлар
13 Олтинчи фаришта карнайини чалди. Шунда мен Худо ҳузуридаги олтин қурбонгоҳнинг тўртта шохи томонидан келаётган бир овозни эшитдим. 14 Бу овоз карнай тутган олтинчи фариштага шундай деди: “Буюк Фурот дарёси бўйида боғлаб қўйилган тўрт фариштани ечиб юбор!”
15 Бу тўртта фаришта ўша соат, ўша кун, ўша ой ва ўша йил учун сақлаб келинган эди. Улар инсониятнинг учдан бир қисмини қириб ташлаш учун бўшатилди. 16 Улар икки юз миллионлик отлиқ қўшинни бошқаришарди, мен уларнинг сонини эшитдим. 17 Мен кўрган ваҳийдаги отлар билан сувориларнинг кўриниши қуйидагича эди: сувориларнинг совутлари оловдай қизил, тўқ кўк ва олтингугуртдай сариқ рангда эди. Отларнинг боши арслон бошига ўхшар, оғизларидан олов, тутун ва олтингугурт отилиб чиқарди. 18 Инсониятнинг учдан бир қисми шу уч балодан — олов, тутун ва олтингугуртдан ўлди. 19 Отларнинг кучи ҳам оғзида, ҳам думларида эди. Уларнинг думлари илонларга ўхшарди. Бу илонлар одамларни чақиб, жароҳатларди.
20 Бу балолардан омон қолган инсонлар эса ўзлари ясаган бутларидан воз кечмадилар, жинларга сиғинишдан қайтмадилар. Кўрмайдиган, эшитмайдиган, юрмайдиган олтин, кумуш, бронза, тош ва ёғоч бутларга сажда қилавердилар. 21 Қотилликларидан, иссиқ–совуқ қилишдан, фаҳш–зино ва ўғриликларидан қайтмадилар.
