40–BOB
Xudoning xalqiga tasalli soʻzlari
1 “Yupating, xalqimni yupating,
— demoqda Xudoyingiz. —
2 Quddusning ruhini koʻtarib,
Unga shunday deb ayting:
«Azob kosang toʻlib boʻldi,
Ayblaring uchun jazo olib boʻlding.
Hamma gunohlaring evaziga
Men, Egangdan ikki karra jazo olding.»”
3 Bir ovoz yangramoqda:
“Choʻlda Egamizga yoʻl hozirlang,
Sahroda Xudoyimizga toʻgʻri yoʻl oching.
4 Har bir jarlik yuksaladi,
Har bir togʻu tepalik pasayadi.
Oʻnqir–choʻnqir joylar tekis boʻladi,
Oʻydim–chuqur yer tekislik boʻladi.
5 Oʻshanda Egamizning ulugʻvorligi zohir boʻladi,
Butun jonzot birgalikda buni koʻradi.
Ha, Egamiz Oʻz ogʻzi bilan shuni aytdi.”
6 Bir ovoz: “Eʼlon qil!” deb aytdi,
Ikkinchisi: “Nimani eʼlon qilaman?” deb soʻradi .
Birinchi ovoz shunday dedi:
“Inson zotining hammasi maysaday,
Ularning barcha sodiqligi dala guli kabidir.
7 Ularning ustidan Egamizning nafasi esganda
Oʻtlar quriydi, gullar soʻlib qoladi.
Mana, bu xalq maysaning oʻzi.
8 Oʻtlar quriydi, gullar soʻlib qoladi,
Xudoyimizning kalomi esa abadiy turadi.”
9 Ey xushxabar keltirgan Quddus,
Baland toqqa chiq!
Ey xushxabar keltirgan Sion ,
Baland ovozda eʼlon qil!
Qoʻrqmagin, jar solgin!
Yahudo shaharlariga:
“Mana sizning Xudoyingiz”, deb aytgin.
10 Mana, Egamiz Rabbiy qudrat ila keladi,
Qudrati ila hukmronlik qiladi.
Uning Oʻzi taqdirlaydi,
Mukofotini Oʻzi bilan olib kelmoqda.
11 Choʻpon kabi, U Oʻz suruvini boqadi,
Qoʻzilarni qoʻllarida koʻtaradi.
Ularni koʻtarib, bagʻriga bosadi,
Qoʻzilari bilan birga ona qoʻyni
Ehtiyotlab haydab boradi.
Isroilning tengi yoʻq Xudosi
12 Kim hovuchi ila suvlarni oʻlchagan?!
Kim qarichlab osmonni oʻlchagan?!
Zamin tuprogʻini oʻlchagan bormi?!
Kim togʻlarni tarozida tortib koʻrgan?!
Tepaliklarni tarozi pallasida tortgan?!
13 Kim Egamizning Ruhiga yoʻl koʻrsata oladi?!
Kim Unga maslahat bera oladi?!
14 U kimga maslahat solgan?!
Kim Unga nasihat bergan?!
Kim Unga adolat yoʻlini oʻrgatgan?!
Unga bilim bergan bormi?!
Idrok yoʻllarini Unga koʻrsatgan bormi?!
15 Axir, elatlar chelakdagi bir tomchi suvdaydir,
Ular tarozi pallasidagi chang kabidir.
Mana, orollarni ham Egamiz changday koʻtaradi.
16 Lubnon yurtidagi hayvonlar qurbonlikka ozlik qiladi,
Oʻrmonlarining daraxtlari esa yetarli oʻtin boʻlmaydi.
17 Jamiki elatlar Egamiz oldida hech nima emas,
Egamiz nazarida ular arzimas, boʻshliqdir.
18 Xoʻsh, Xudoni kimga oʻxshatasiz?!
Unga qanday qiyofani berarkansiz?!
19 Hunarmand yasagan butning qiyofasinimi?!
Axir, usta butni oltin bilan qoplagan.
Unga kumush zanjirlar yasab bergan.
20 Unday qilishga qurbi yetmagan esa
Chirimaydigan yogʻoch topadi.
Mohir ustani yollab,
Yiqilib tushmaydigan but yasattiradi.
21 Bilmaysizmi?! Eshitmaganmisiz?!
Boshidan sizga aytilmaganmi?!
Dunyo poydevoriga qarab ham tushunib yetmaysizmi?!
22 Xudo osmon gumbazi uzra oʻtiradi,
Zamin ahli chigirtka kabidir.
Xudo osmonni parda kabi yoygan,
Odamzod makon qilsin deya, chodir kabi qurgan.
23 Shahzodalarni U pastga uradi,
Zamin hukmdorlarini yoʻqqa chiqaradi.
24 Evoh, ular ekilishi bilanoq qurib qoladi.
Yerga oʻtqazilishi bilanoq soʻlib qoladi.
Ildiz otishi bilanoq qurib qoladi.
Ha, Egamizning nafasi ularni quritadi.
Boʻron ularni somonday uchirib ketadi.
25 “Meni kimga qiyoslaysiz?
Kim Menga teng kela olar?”
— deb aytadi Muqaddas Xudo.
26 Koʻzlaringizni osmonga tiking, qarang:
Axir, bularni kim yaratgan?
Xudo osmonga yulduzlarni terib qoʻygan–ku!
Uning Oʻzi har biriga nom bergan–ku!
Oʻzining buyuk kuchi, ulugʻ qudrati bilan
Har birini oʻz joyiga chiqarmay qoʻymaydi.
27 Ey Yoqub nasli, nima uchun sen:
“Boshimga tushganni Egamiz koʻrmaydi”, deysan?
Ey Isroil xalqi, nima uchun sen:
“Mashaqqatlarimni Xudoyim unutgan”, deb aytasan?
28 Nahotki bilmaysan? Nahotki eshitmagansan?
Egamizning Oʻzi abadiy Xudo–ku!
Butun olamni U yaratgan–ku!
U charchamaydi, holdan toymaydi,
Uning donoligini bilib boʻlmaydi.
29 U toliqqanga kuch beradi,
Zaifning kuchiga kuch qoʻshadi.
30 Hatto yoshlar charchaydi, holdan toyadi,
Yigitlar qoqilib, yiqiladi.
31 Egamizdan umid qilganlar esa
Yangidan kuch oladi,
Burgut singari parvoz qiladi.
Ular yugurib, charchamaydi,
Yurib ham hech toliqmaydi.
40–БОБ
Худонинг халқига тасалли сўзлари
1 “Юпатинг, халқимни юпатинг,
— демоқда Худойингиз. —
2 Қуддуснинг руҳини кўтариб,
Унга шундай деб айтинг:
«Азоб косанг тўлиб бўлди,
Айбларинг учун жазо олиб бўлдинг.
Ҳамма гуноҳларинг эвазига
Мен, Эгангдан икки карра жазо олдинг.»”
3 Бир овоз янграмоқда:
“Чўлда Эгамизга йўл ҳозирланг,
Саҳрода Худойимизга тўғри йўл очинг.
4 Ҳар бир жарлик юксалади,
Ҳар бир тоғу тепалик пасаяди.
Ўнқир–чўнқир жойлар текис бўлади,
Ўйдим–чуқур ер текислик бўлади.
5 Ўшанда Эгамизнинг улуғворлиги зоҳир бўлади,
Бутун жонзот биргаликда буни кўради.
Ҳа, Эгамиз Ўз оғзи билан шуни айтди.”
6 Бир овоз: “Эълон қил!” деб айтди,
Иккинчиси: “Нимани эълон қиламан?” деб сўради .
Биринчи овоз шундай деди:
“Инсон зотининг ҳаммаси майсадай,
Уларнинг барча содиқлиги дала гули кабидир.
7 Уларнинг устидан Эгамизнинг нафаси эсганда
Ўтлар қурийди, гуллар сўлиб қолади.
Мана, бу халқ майсанинг ўзи.
8 Ўтлар қурийди, гуллар сўлиб қолади,
Худойимизнинг каломи эса абадий туради.”
9 Эй хушхабар келтирган Қуддус,
Баланд тоққа чиқ!
Эй хушхабар келтирган Сион ,
Баланд овозда эълон қил!
Қўрқмагин, жар солгин!
Яҳудо шаҳарларига:
“Мана сизнинг Худойингиз”, деб айтгин.
10 Мана, Эгамиз Раббий қудрат ила келади,
Қудрати ила ҳукмронлик қилади.
Унинг Ўзи тақдирлайди,
Мукофотини Ўзи билан олиб келмоқда.
11 Чўпон каби, У Ўз сурувини боқади,
Қўзиларни қўлларида кўтаради.
Уларни кўтариб, бағрига босади,
Қўзилари билан бирга она қўйни
Эҳтиётлаб ҳайдаб боради.
Исроилнинг тенги йўқ Худоси
12 Ким ҳовучи ила сувларни ўлчаган?!
Ким қаричлаб осмонни ўлчаган?!
Замин тупроғини ўлчаган борми?!
Ким тоғларни тарозида тортиб кўрган?!
Тепаликларни тарози палласида тортган?!
13 Ким Эгамизнинг Руҳига йўл кўрсата олади?!
Ким Унга маслаҳат бера олади?!
14 У кимга маслаҳат солган?!
Ким Унга насиҳат берган?!
Ким Унга адолат йўлини ўргатган?!
Унга билим берган борми?!
Идрок йўлларини Унга кўрсатган борми?!
15 Ахир, элатлар челакдаги бир томчи сувдайдир,
Улар тарози палласидаги чанг кабидир.
Мана, оролларни ҳам Эгамиз чангдай кўтаради.
16 Лубнон юртидаги ҳайвонлар қурбонликка озлик қилади,
Ўрмонларининг дарахтлари эса етарли ўтин бўлмайди.
17 Жамики элатлар Эгамиз олдида ҳеч нима эмас,
Эгамиз назарида улар арзимас, бўшлиқдир.
18 Хўш, Худони кимга ўхшатасиз?!
Унга қандай қиёфани бераркансиз?!
19 Ҳунарманд ясаган бутнинг қиёфасиними?!
Ахир, уста бутни олтин билан қоплаган.
Унга кумуш занжирлар ясаб берган.
20 Ундай қилишга қурби етмаган эса
Чиримайдиган ёғоч топади.
Моҳир устани ёллаб,
Йиқилиб тушмайдиган бут ясаттиради.
21 Билмайсизми?! Эшитмаганмисиз?!
Бошидан сизга айтилмаганми?!
Дунё пойдеворига қараб ҳам тушуниб етмайсизми?!
22 Худо осмон гумбази узра ўтиради,
Замин аҳли чигиртка кабидир.
Худо осмонни парда каби ёйган,
Одамзод макон қилсин дея, чодир каби қурган.
23 Шаҳзодаларни У пастга уради,
Замин ҳукмдорларини йўққа чиқаради.
24 Эвоҳ, улар экилиши биланоқ қуриб қолади.
Ерга ўтқазилиши биланоқ сўлиб қолади.
Илдиз отиши биланоқ қуриб қолади.
Ҳа, Эгамизнинг нафаси уларни қуритади.
Бўрон уларни сомондай учириб кетади.
25 “Мени кимга қиёслайсиз?
Ким Менга тенг кела олар?”
— деб айтади Муқаддас Худо.
26 Кўзларингизни осмонга тикинг, қаранг:
Ахир, буларни ким яратган?
Худо осмонга юлдузларни териб қўйган–ку!
Унинг Ўзи ҳар бирига ном берган–ку!
Ўзининг буюк кучи, улуғ қудрати билан
Ҳар бирини ўз жойига чиқармай қўймайди.
27 Эй Ёқуб насли, нима учун сен:
“Бошимга тушганни Эгамиз кўрмайди”, дейсан?
Эй Исроил халқи, нима учун сен:
“Машаққатларимни Худойим унутган”, деб айтасан?
28 Наҳотки билмайсан? Наҳотки эшитмагансан?
Эгамизнинг Ўзи абадий Худо–ку!
Бутун оламни У яратган–ку!
У чарчамайди, ҳолдан тоймайди,
Унинг донолигини билиб бўлмайди.
29 У толиққанга куч беради,
Заифнинг кучига куч қўшади.
30 Ҳатто ёшлар чарчайди, ҳолдан тояди,
Йигитлар қоқилиб, йиқилади.
31 Эгамиздан умид қилганлар эса
Янгидан куч олади,
Бургут сингари парвоз қилади.
Улар югуриб, чарчамайди,
Юриб ҳам ҳеч толиқмайди.
