48–BOB
Moʻabning taqdiri
1 Isroil xalqining Xudosi — Sarvari Olam Moʻab haqida shunday demoqda:
“Navo aholisining holiga voy!
Ularning shahri xarob boʻladi.
Xiratayim sharmandalarcha magʻlub boʻladi,
Uning qalʼasi uyatga qoladi,
Yer bilan yakson qilinadi.
2 Moʻabning dovrugʻidan asar ham qolmaydi.
Dushman Xashbon shahrini qoʻlga kiritadi,
Moʻab xalqini ildizidan quritishni reja qiladi.
Madmon shahrida sukunat hukm suradi,
Qilich uning iziga tushadi.
3 Ana, Xoʻronayimdan faryod eshitilmoqda!
«Xonavayron boʻldik!» deya xitob qilishmoqda.
4 «Moʻab vayron boʻldi–ku!» deya dodlashmoqda.
Goʻdaklari bigʻillab yigʻlamoqda.
5 Odamlar achchiq–achchiq yigʻlab,
Luxit tepaligiga chiqishadi.
Hatto Xoʻronayimga tushish yoʻlida
Achchiq figʻon ovozlari eshitiladi.
6 Tezroq qoching!
Choʻldagi yulgʻunday
Joningizni saqlab qolishga tirishing!
7 Ey Moʻab, sen kuch va boyligingga tayanding,
Endi esa magʻlub boʻlasan.
Xudoying Xamoʻsh surgun qilinadi,
Ruhoniylaringu aʼyonlaring asir qilib olib ketiladi.
8 Sening har bir shahringga vayron etuvchi keladi,
Birorta shahring omon qolmaydi.
Vodiy vayron qilinadi,
Yassi tepalik yakson etiladi.”
Egamizning kalomi shudir.
9 Moʻab uchun qabr toshi tayyorlang,
Koʻp oʻtmay Moʻab yoʻq boʻladi .
Shaharlari vayron qilinadi,
Hammasi huvullab qoladi.
10 Egamizning ishidan boʻyin tovlagan kishi laʼnati boʻlsin! Qon toʻkishdan oʻzini tiygan bunday kishi laʼnati boʻlsin!
Moʻab shaharlari vayron boʻladi
11 “Moʻab yoshligidan bexatar oʻsgan,
Tindirilgan sharob kabi tinch yashagan.
Goʻyo bir idishdan boshqasiga quyilmagan,
Hech qachon oʻz yurtidan surgun boʻlmagan.
Shu bois uning taʼmi oʻzgarmagan,
Muattar hidi saqlanib qolgan.
12 Ammo shunday kunlar kelmoqdaki,
Men Moʻabga qarshi odamlarni joʻnataman,
— deb aytmoqda Egamiz. —
Ular Moʻabni sharob toʻkkanday toʻkib tashlaydilar.
Idishlarini boʻshatib, chilparchin qiladilar.
13 Moʻab xalqi oʻz xudosi Xamoʻsh dastidan sharmanda boʻladi,
Isroil xalqining holiga tushadi.
Axir, Isroil ham Baytildagi buzoqqa inonib,
Sharmandayi sharmisor boʻlgan edi–ku!”
14 “Biz qahramonlarmiz,
Jasur jangchilarmiz”, deb
Aytishga qanday haddingiz sigʻdi?
15 Xudo Shohdir,
Sarvari Olamdir Uning nomi.
U shunday demoqda:
“Moʻab vayron boʻladi,
Shaharlari bosib olinadi.
Eng sara yigitlari qirib tashlanadi.
16 Moʻabga kulfat yaqinlashmoqda,
Falokat unga yelday uchib kelmoqda.
17 Ey Moʻab qoʻshnilari, qaygʻuringlar,
Ey Moʻabni taniganlar, motam tutinglar.
Aytinglar: «Evoh, saltanat hassasi sindi.
Qudratli va ulugʻvor hassa parchalandi.»
18 Ey Dibonda yashaydiganlar,
Toʻrdagi oʻrningizdan turinglar,
Yerdagi tuproqqa oʻtiringlar.
Zero, Moʻabni halok etuvchi sizga qarshi chiqadi,
U qoʻrgʻonlaringizni qulatadi.
19 Ey Arorda yashaydiganlar,
Koʻchaga chiqib kuzatib turinglar!
Qochib ketayotgan erkagu ayollardan
«Nima boʻldi?» deb soʻranglar.
20 Evoh, Moʻab sharmanda boʻldi, vayron qilindi.
Uvvos solib, faryod qilinglar!
Moʻab xarob boʻlganini
Arnon daryosi boʻylarida eʼlon qilinglar.
21 Men yassi tepaliklarda joylashgan hamma shaharlarni: Xoʻlunni, Yaxazni , Mifatni, 22 Dibonni, Navoni, Bayt–Diblatayimni, 23 Xiratayimni, Bayt–Gamulni, Bayt–Miyonni, 24 Xariyoʻtni, Bozraxni jazolayman. Xullas, uzoq–yaqinda joylashgan hamma Moʻab shaharlari vayron boʻladi. 25 Moʻabning qudrati sinadi, kuchi kesiladi.” Egamizning kalomi shudir.
Moʻab sharmanda boʻladi
26 Oʻzini Egamizdan ustun qoʻygan Moʻabni mast qilinglar. Oʻz qusugʻida oʻzi dumalab yotsin, odamlarga kulgi, masxara boʻlsin. 27 Ey Moʻab, esingdami, Isroil ustidan kulgan eding! U oʻgʻrimidiki, u haqda gapirganingda boshingni chayqagan eding!
28 Ey Moʻab aholisi!
Shaharlarni tark eting,
Qoyalar orasida yashab yuravering.
Togʻ darasida in qurgan kabutarlarday boʻling.
29 Eshitganmiz Moʻabning magʻrurligini,
Manmanligi, kiborligi, takabburligini!
Naqadar takabburdir u!
Nihoyatda gerdayib ketgan!
30 Egamiz shunday demoqda:
“Men bu xalqning surbetligini bilaman.
Ular behuda maqtanadilar.
31 Shunday ekan, Moʻab uchun Men yigʻlayman,
Butun Moʻab xalqi uchun faryod qilaman.
Xir–Xarasot aholisi uchun koʻz yosh toʻkaman.
32 Ey Sivmo qishlogʻining uzumzorlari,
Men ham, Yazir shahri singari, sizlar uchun qaygʻuraman .
Sizning novdalaringiz oʻsib ketdi,
Hatto Oʻlik dengizdan ham oshib oʻtdi,
Shoxlaringiz Yazir shahrigacha yetdi.
Ammo yozgi mevalar va uzumlaringizga
Zararkunandalar tushdi.
33 Moʻabning hosildor yerlarida
Shodligu xursandchilik barham topdi.
Men uzum siqish chuqurlaridagi
Sharobni tortib olaman.
Endi hech kim shodlikdan hayqirib uzum ezmaydi,
Shodon qiyqiriqlar endi eshitilmaydi.
34 Xashbon, Elaley ahli faryod chekadi,
Ularning ovozi Yaxazgacha eshitiladi.
Sadosi Zoʻvardan Xoʻronayimgacha jaranglaydi,
To Eglat–Shalishiyogacha yetib boradi.
Hatto Nimrim suvlari nobud boʻladi.
35 Moʻab sajdagohlarida qurbonlik qilganlarni oʻldiraman,
Oʻz xudolariga atab tutatqi tutatganlarni yoʻq qilaman,
— deb aytmoqda Egamiz. —
36 Qalbim nay kabi nola qilib,
Moʻab uchun qaygʻurmoqda.
Ha, qalbim nay kabi,
Xir–Xarasot odamlari uchun yigʻlamoqda.
Axir, ularning yiqqan boyligi yoʻq boʻldi.
37 Qaygʻudan hamma sochini oldirgan,
Hamma soqolini qirib tashlagan,
Hamma qoʻllarini tilgan ,
Bellariga qanor oʻrab olgan .
38 Moʻabdagi hamma tomlar ustida ,
Hamma shahar maydonlarida
Faqat marsiya aytiladi.
Zotan, Men Moʻabni sindirib tashlayman,
Keraksiz idishday chilparchin qilaman,
— deb aytmoqda Egamiz. —
39 Moʻab chil–chil sinadi!
Odamlari achchiq–achchiq yigʻlaydi!
Sharmandalikdan Moʻab yuzini yashiradi!
Moʻab hammaga masxara boʻladi,
Uning ahvolidan qoʻshni xalqlar vahimaga tushadi.”
Moʻab dushmanlardan qutula olmaydi
40 Egamiz shunday demoqda:
“Qaranglar!
Dushman burgut singari, Moʻabga hujum qilmoqda,
Qanot kerib Moʻab uzra parvoz etmoqda.
41 Moʻab shaharlari endi olinadi,
Qalʼalari qoʻlga kiritiladi.
Oʻsha kuni Moʻab lashkarlari vahimaga tushadi,
Ular dard tutgan ayol kabi boʻlib qoladi.
42 Axir, Moʻab oʻzini Mendan ustun qoʻydi,
Endi u nobud boʻladi.
43 Ey Moʻab ahli, sizni vahima,
Tuzoq va choh kutmoqda!
— deb aytmoqda Egamiz. —
44 Vahimadan qochgan chuqurga tushar,
Chuqurdan chiqqan esa tuzoqqa ilinar.
Men Moʻabning boshiga
Jazo yilini keltiraman,
— deb aytmoqda Egamiz. —
45 Holdan toygan qochoqlar
Xashbon shahri soyasida toʻxtaydi.
Ammo olov chiqadi Xashbon shahridan,
Alanga chiqadi shoh Sixoʻnning shahridan .
Yongʻin butun Moʻab yurtini yamlab yutadi,
Isyonkor odamlarning boshini yeydi .
46 Ey Moʻab, holingga voy!
Xamoʻshga sigʻinganlar nobud boʻladi,
Oʻgʻil–qizlaring asirlikka tushadi.
47 Ammo keyinchalik
Men Moʻab xalqini yana farovonlikka erishtiraman .”
Egamizning kalomi shudir.
Moʻab toʻgʻrisidagi bashoratlar oʻz nihoyasiga yetdi.
48–БОБ
Мўабнинг тақдири
1 Исроил халқининг Худоси — Сарвари Олам Мўаб ҳақида шундай демоқда:
“Наво аҳолисининг ҳолига вой!
Уларнинг шаҳри хароб бўлади.
Хиратайим шармандаларча мағлуб бўлади,
Унинг қалъаси уятга қолади,
Ер билан яксон қилинади.
2 Мўабнинг довруғидан асар ҳам қолмайди.
Душман Хашбон шаҳрини қўлга киритади,
Мўаб халқини илдизидан қуритишни режа қилади.
Мадмон шаҳрида сукунат ҳукм суради,
Қилич унинг изига тушади.
3 Ана, Хўронайимдан фарёд эшитилмоқда!
«Хонавайрон бўлдик!» дея хитоб қилишмоқда.
4 «Мўаб вайрон бўлди–ку!» дея додлашмоқда.
Гўдаклари биғиллаб йиғламоқда.
5 Одамлар аччиқ–аччиқ йиғлаб,
Лухит тепалигига чиқишади.
Ҳатто Хўронайимга тушиш йўлида
Аччиқ фиғон овозлари эшитилади.
6 Тезроқ қочинг!
Чўлдаги юлғундай
Жонингизни сақлаб қолишга тиришинг!
7 Эй Мўаб, сен куч ва бойлигингга таяндинг,
Энди эса мағлуб бўласан.
Худойинг Хамўш сургун қилинади,
Руҳонийларингу аъёнларинг асир қилиб олиб кетилади.
8 Сенинг ҳар бир шаҳрингга вайрон этувчи келади,
Бирорта шаҳринг омон қолмайди.
Водий вайрон қилинади,
Ясси тепалик яксон этилади.”
Эгамизнинг каломи шудир.
9 Мўаб учун қабр тоши тайёрланг,
Кўп ўтмай Мўаб йўқ бўлади .
Шаҳарлари вайрон қилинади,
Ҳаммаси ҳувиллаб қолади.
10 Эгамизнинг ишидан бўйин товлаган киши лаънати бўлсин! Қон тўкишдан ўзини тийган бундай киши лаънати бўлсин!
Мўаб шаҳарлари вайрон бўлади
11 “Мўаб ёшлигидан бехатар ўсган,
Тиндирилган шароб каби тинч яшаган.
Гўё бир идишдан бошқасига қуйилмаган,
Ҳеч қачон ўз юртидан сургун бўлмаган.
Шу боис унинг таъми ўзгармаган,
Муаттар ҳиди сақланиб қолган.
12 Аммо шундай кунлар келмоқдаки,
Мен Мўабга қарши одамларни жўнатаман,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
Улар Мўабни шароб тўккандай тўкиб ташлайдилар.
Идишларини бўшатиб, чилпарчин қиладилар.
13 Мўаб халқи ўз худоси Хамўш дастидан шарманда бўлади,
Исроил халқининг ҳолига тушади.
Ахир, Исроил ҳам Байтилдаги бузоққа инониб,
Шармандаи шармисор бўлган эди–ку!”
14 “Биз қаҳрамонлармиз,
Жасур жангчилармиз”, деб
Айтишга қандай ҳаддингиз сиғди?
15 Худо Шоҳдир,
Сарвари Оламдир Унинг номи.
У шундай демоқда:
“Мўаб вайрон бўлади,
Шаҳарлари босиб олинади.
Энг сара йигитлари қириб ташланади.
16 Мўабга кулфат яқинлашмоқда,
Фалокат унга елдай учиб келмоқда.
17 Эй Мўаб қўшнилари, қайғуринглар,
Эй Мўабни таниганлар, мотам тутинглар.
Айтинглар: «Эвоҳ, салтанат ҳассаси синди.
Қудратли ва улуғвор ҳасса парчаланди.»
18 Эй Дибонда яшайдиганлар,
Тўрдаги ўрнингиздан туринглар,
Ердаги тупроққа ўтиринглар.
Зеро, Мўабни ҳалок этувчи сизга қарши чиқади,
У қўрғонларингизни қулатади.
19 Эй Арорда яшайдиганлар,
Кўчага чиқиб кузатиб туринглар!
Қочиб кетаётган эркагу аёллардан
«Нима бўлди?» деб сўранглар.
20 Эвоҳ, Мўаб шарманда бўлди, вайрон қилинди.
Уввос солиб, фарёд қилинглар!
Мўаб хароб бўлганини
Арнон дарёси бўйларида эълон қилинглар.
21 Мен ясси тепаликларда жойлашган ҳамма шаҳарларни: Хўлунни, Яхазни , Мифатни, 22 Дибонни, Навони, Байт–Диблатайимни, 23 Хиратайимни, Байт–Гамулни, Байт–Миённи, 24 Харийўтни, Бозрахни жазолайман. Хуллас, узоқ–яқинда жойлашган ҳамма Мўаб шаҳарлари вайрон бўлади. 25 Мўабнинг қудрати синади, кучи кесилади.” Эгамизнинг каломи шудир.
Мўаб шарманда бўлади
26 Ўзини Эгамиздан устун қўйган Мўабни маст қилинглар. Ўз қусуғида ўзи думалаб ётсин, одамларга кулги, масхара бўлсин. 27 Эй Мўаб, эсингдами, Исроил устидан кулган эдинг! У ўғримидики, у ҳақда гапирганингда бошингни чайқаган эдинг!
28 Эй Мўаб аҳолиси!
Шаҳарларни тарк этинг,
Қоялар орасида яшаб юраверинг.
Тоғ дарасида ин қурган кабутарлардай бўлинг.
29 Эшитганмиз Мўабнинг мағрурлигини,
Манманлиги, киборлиги, такаббурлигини!
Нақадар такаббурдир у!
Ниҳоятда гердайиб кетган!
30 Эгамиз шундай демоқда:
“Мен бу халқнинг сурбетлигини биламан.
Улар беҳуда мақтанадилар.
31 Шундай экан, Мўаб учун Мен йиғлайман,
Бутун Мўаб халқи учун фарёд қиламан.
Хир–Харасот аҳолиси учун кўз ёш тўкаман.
32 Эй Сивмо қишлоғининг узумзорлари,
Мен ҳам, Язир шаҳри сингари, сизлар учун қайғураман .
Сизнинг новдаларингиз ўсиб кетди,
Ҳатто Ўлик денгиздан ҳам ошиб ўтди,
Шохларингиз Язир шаҳригача етди.
Аммо ёзги мевалар ва узумларингизга
Зараркунандалар тушди.
33 Мўабнинг ҳосилдор ерларида
Шодлигу хурсандчилик барҳам топди.
Мен узум сиқиш чуқурларидаги
Шаробни тортиб оламан.
Энди ҳеч ким шодликдан ҳайқириб узум эзмайди,
Шодон қийқириқлар энди эшитилмайди.
34 Хашбон, Элалей аҳли фарёд чекади,
Уларнинг овози Яхазгача эшитилади.
Садоси Зўвардан Хўронайимгача жаранглайди,
То Эглат–Шалишиёгача етиб боради.
Ҳатто Нимрим сувлари нобуд бўлади.
35 Мўаб саждагоҳларида қурбонлик қилганларни ўлдираман,
Ўз худоларига атаб тутатқи тутатганларни йўқ қиламан,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
36 Қалбим най каби нола қилиб,
Мўаб учун қайғурмоқда.
Ҳа, қалбим най каби,
Хир–Харасот одамлари учун йиғламоқда.
Ахир, уларнинг йиққан бойлиги йўқ бўлди.
37 Қайғудан ҳамма сочини олдирган,
Ҳамма соқолини қириб ташлаган,
Ҳамма қўлларини тилган ,
Белларига қанор ўраб олган .
38 Мўабдаги ҳамма томлар устида ,
Ҳамма шаҳар майдонларида
Фақат марсия айтилади.
Зотан, Мен Мўабни синдириб ташлайман,
Кераксиз идишдай чилпарчин қиламан,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
39 Мўаб чил–чил синади!
Одамлари аччиқ–аччиқ йиғлайди!
Шармандаликдан Мўаб юзини яширади!
Мўаб ҳаммага масхара бўлади,
Унинг аҳволидан қўшни халқлар ваҳимага тушади.”
Мўаб душманлардан қутула олмайди
40 Эгамиз шундай демоқда:
“Қаранглар!
Душман бургут сингари, Мўабга ҳужум қилмоқда,
Қанот кериб Мўаб узра парвоз этмоқда.
41 Мўаб шаҳарлари энди олинади,
Қалъалари қўлга киритилади.
Ўша куни Мўаб лашкарлари ваҳимага тушади,
Улар дард тутган аёл каби бўлиб қолади.
42 Ахир, Мўаб ўзини Мендан устун қўйди,
Энди у нобуд бўлади.
43 Эй Мўаб аҳли, сизни ваҳима,
Тузоқ ва чоҳ кутмоқда!
— деб айтмоқда Эгамиз. —
44 Ваҳимадан қочган чуқурга тушар,
Чуқурдан чиққан эса тузоққа илинар.
Мен Мўабнинг бошига
Жазо йилини келтираман,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
45 Ҳолдан тойган қочоқлар
Хашбон шаҳри соясида тўхтайди.
Аммо олов чиқади Хашбон шаҳридан,
Аланга чиқади шоҳ Сихўннинг шаҳридан .
Ёнғин бутун Мўаб юртини ямлаб ютади,
Исёнкор одамларнинг бошини ейди .
46 Эй Мўаб, ҳолингга вой!
Хамўшга сиғинганлар нобуд бўлади,
Ўғил–қизларинг асирликка тушади.
47 Аммо кейинчалик
Мен Мўаб халқини яна фаровонликка эриштираман .”
Эгамизнинг каломи шудир.
Мўаб тўғрисидаги башоратлар ўз ниҳоясига етди.
