15–BOB
Elifaz ikkinchi marta gapiradi: u Ayubni Xudodan qoʻrqmaslikda ayblaydi
1 Keyin Temonlik Elifaz shunday dedi:
2 “Dono kishi shunday behuda soʻzlar bilan javob bermagan boʻlardi!
Ogʻzini quruq gaplar bilan toʻldirmas edi!
3 Befoyda soʻzlar aytib bahslashmagan boʻlardi!
Quruq gaplar aytmas edi!
4 Sen Xudodan qoʻrqmay qoʻyding!
Toat–ibodatga toʻsqinlik qilyapsan.
5 Gunohlaring senga gap oʻrgatyapti,
Xuddi ayyorlarday gapiryapsan.
6 Men emas, oʻz ogʻzing seni hukm qilyapti,
Oʻz lablaring senga qarshi guvohlik beryapti.
7 Nima, sen odamzodning toʻngʻichimisan?!
Qirlar yaratilmasdan oldin tugʻilganmisan?!
8 Xudoning kengashida qatnashganmisan?!
Nima, faqatgina oʻzingni dono deb bilasanmi?!
9 Xoʻsh, biz bilmagan nimani bilasan?
Biz tushunmaganlarni sen tushunasanmi?
10 Ha, oqsoqollar, keksalar,
Otangdan ham yoshi ulugʻroq boʻlganlar biz tomonda.
11 Xudoning tasallisi senga kamlik qilyaptimi?!
Muloyimlik bilan aytgan soʻzi senga yetmayaptimi?!
12 Nima uchun yuragingning amriga qarab ish tutasan?
Nima uchun koʻzlaringni chaqchaytirasan?
13 Nima uchun sen Xudo bilan teskarisan?
Nimaga ogʻzingdan shunday soʻzlar chiqyapti?
14 Inson oʻzi nedirki, pok boʻla olsa?!
Ayol zotidan tugʻilgan inson qanday qilib solih boʻla oladi?!
15 Xudo hatto Oʻz farishtalariga ham ishonmaydi,
Hatto samo ham Uning nazarida pok emas.
16 Shunday ekan, qabih va buzuq inson qanchalik tuban,
Axir, inson yovuzlikni suvday ichib yuboradi–ku!
17 Quloq sol, men senga tushuntiraman,
Koʻrganimni aytib beraman.
18 Senga donishmandlarning gaplarini aytaman.
Ular ajdodlaridan oʻrganib, yashirmasdan aytganlarini soʻzlab beraman.
19 Faqat oʻsha dono insonlarga yurt berilgan edi,
Ularning orasida begonalar yoʻq edi.
20 Fosiqlarning butun umri azob bilan oʻtadi,
Zoʻravonlarga berilgan barcha yillar sanoqlidir.
21 Dahshatli tovushlar quloqlariga tinchlik bermaydi.
Farovonlik chogʻida ham ularning ustiga bosqinchi bostirib keladi.
22 Fosiqlar zulmatdan qochib qutulishga umid qilmaydilar,
Ularning peshanasiga qilichdan oʻlish yozilgan.
23 Ular non izlab daydib yuradilar ,
Zulmat kuni yaqinligini biladilar.
24 Qoʻrquv va qaygʻu ularni dahshatga soladi,
Urushga tayyorlanayotgan shohday, vahimada yashaydilar.
25 Ular qoʻllarini Xudoga qarshi koʻtargani,
Qodir Xudoga boʻysunmaganlari uchun shunday boʻladi.
26 Mustahkam qalqonlarini koʻtarib,
Oʻjarlik bilan Unga qarshi chiqadilar.
27 Chunki ular semirib, yuzlari yiltirab ketgan,
Qorniyu bellarini yogʻ bogʻlab ketgan.
28 Ular vayrona shaharlarda yashaydilar.
Qulab tushay deb turgan,
Hech kim yashamaydigan uylarda turadilar.
29 Ular boyligicha qolavermaydilar, boyliklari abadiy emas.
Mol–dunyosi yer yuzidan yoʻq boʻlib ketadi.
30 Ular zulmatdan qochib qutula olmaydilar.
Ha, ular shoxlari yongan daraxtga oʻxshaydilar.
Xudoning nafasi ularni uchirib yuboradi.
31 Behuda narsalarga umid bogʻlab, oʻzlarini aldamasinlar,
Ularning mukofoti oʻsha behuda narsalar boʻladi.
32 Vaqti–soati yetmay turib, ular toʻliq jazo oladilar,
Novdalari gullab–yashnamaydi.
33 Uzumlari pishmay turib uzib olingan tokday,
Gullari toʻkilib, meva tugmagan zaytun daraxtiday boʻlib qoladilar.
34 Betavfiqlar toʻdasi biror avlod qoldirmay oʻtib ketadi,
Poraxoʻrlarning chodirlarini olov yondirib yuboradi.
35 Fosiqlar buzuqlikka homilador boʻlib, yovuzlik tugʻadilar,
Yuraklarida faqat yolgʻon tugʻiladi.”
15–БОБ
Элифаз иккинчи марта гапиради: у Аюбни Худодан қўрқмасликда айблайди
1 Кейин Темонлик Элифаз шундай деди:
2 “Доно киши шундай беҳуда сўзлар билан жавоб бермаган бўларди!
Оғзини қуруқ гаплар билан тўлдирмас эди!
3 Бефойда сўзлар айтиб баҳслашмаган бўларди!
Қуруқ гаплар айтмас эди!
4 Сен Худодан қўрқмай қўйдинг!
Тоат–ибодатга тўсқинлик қиляпсан.
5 Гуноҳларинг сенга гап ўргатяпти,
Худди айёрлардай гапиряпсан.
6 Мен эмас, ўз оғзинг сени ҳукм қиляпти,
Ўз лабларинг сенга қарши гувоҳлик беряпти.
7 Нима, сен одамзоднинг тўнғичимисан?!
Қирлар яратилмасдан олдин туғилганмисан?!
8 Худонинг кенгашида қатнашганмисан?!
Нима, фақатгина ўзингни доно деб биласанми?!
9 Хўш, биз билмаган нимани биласан?
Биз тушунмаганларни сен тушунасанми?
10 Ҳа, оқсоқоллар, кексалар,
Отангдан ҳам ёши улуғроқ бўлганлар биз томонда.
11 Худонинг тасаллиси сенга камлик қиляптими?!
Мулойимлик билан айтган сўзи сенга етмаяптими?!
12 Нима учун юрагингнинг амрига қараб иш тутасан?
Нима учун кўзларингни чақчайтирасан?
13 Нима учун сен Худо билан тескарисан?
Нимага оғзингдан шундай сўзлар чиқяпти?
14 Инсон ўзи недирки, пок бўла олса?!
Аёл зотидан туғилган инсон қандай қилиб солиҳ бўла олади?!
15 Худо ҳатто Ўз фаришталарига ҳам ишонмайди,
Ҳатто само ҳам Унинг назарида пок эмас.
16 Шундай экан, қабиҳ ва бузуқ инсон қанчалик тубан,
Ахир, инсон ёвузликни сувдай ичиб юборади–ку!
17 Қулоқ сол, мен сенга тушунтираман,
Кўрганимни айтиб бераман.
18 Сенга донишмандларнинг гапларини айтаман.
Улар аждодларидан ўрганиб, яширмасдан айтганларини сўзлаб бераман.
19 Фақат ўша доно инсонларга юрт берилган эди,
Уларнинг орасида бегоналар йўқ эди.
20 Фосиқларнинг бутун умри азоб билан ўтади,
Зўравонларга берилган барча йиллар саноқлидир.
21 Даҳшатли товушлар қулоқларига тинчлик бермайди.
Фаровонлик чоғида ҳам уларнинг устига босқинчи бостириб келади.
22 Фосиқлар зулматдан қочиб қутулишга умид қилмайдилар,
Уларнинг пешанасига қиличдан ўлиш ёзилган.
23 Улар нон излаб дайдиб юрадилар ,
Зулмат куни яқинлигини биладилар.
24 Қўрқув ва қайғу уларни даҳшатга солади,
Урушга тайёрланаётган шоҳдай, ваҳимада яшайдилар.
25 Улар қўлларини Худога қарши кўтаргани,
Қодир Худога бўйсунмаганлари учун шундай бўлади.
26 Мустаҳкам қалқонларини кўтариб,
Ўжарлик билан Унга қарши чиқадилар.
27 Чунки улар семириб, юзлари йилтираб кетган,
Қорнию белларини ёғ боғлаб кетган.
28 Улар вайрона шаҳарларда яшайдилар.
Қулаб тушай деб турган,
Ҳеч ким яшамайдиган уйларда турадилар.
29 Улар бойлигича қолавермайдилар, бойликлари абадий эмас.
Мол–дунёси ер юзидан йўқ бўлиб кетади.
30 Улар зулматдан қочиб қутула олмайдилар.
Ҳа, улар шохлари ёнган дарахтга ўхшайдилар.
Худонинг нафаси уларни учириб юборади.
31 Беҳуда нарсаларга умид боғлаб, ўзларини алдамасинлар,
Уларнинг мукофоти ўша беҳуда нарсалар бўлади.
32 Вақти–соати етмай туриб, улар тўлиқ жазо оладилар,
Новдалари гуллаб–яшнамайди.
33 Узумлари пишмай туриб узиб олинган токдай,
Гуллари тўкилиб, мева тугмаган зайтун дарахтидай бўлиб қоладилар.
34 Бетавфиқлар тўдаси бирор авлод қолдирмай ўтиб кетади,
Порахўрларнинг чодирларини олов ёндириб юборади.
35 Фосиқлар бузуқликка ҳомиладор бўлиб, ёвузлик туғадилар,
Юракларида фақат ёлғон туғилади.”
