20–BOB
Shebaning isyoni
1 Oʻsha paytda Benyamin qabilasidan Sheba degan yaramas bir odam shu yerda — Gilgalda edi. U Bixri deganning oʻgʻli edi. Sheba burgʻu chalib, shunday xitob qildi:
“Essay oʻgʻli Dovudning bizga oʻtkazib qoʻygan joyi yoʻq,
Bizning ham undan qarzimiz yoʻq!
Ey Isroil erlari, hamma oʻz uyiga qaytsin!”
2 Shundan keyin jamiki Isroil odamlari Dovudni tark etib, Shebaga ergashib, ketib qolishdi. Yahudo xalqi esa oʻzlarining shohiga sodiq qolib, Iordan daryosidan Quddusgacha unga hamroh boʻlishdi.
3 Shoh Dovud Quddusdagi saroyiga yetib borgach, saroyga qarab turinglar deb, qoldirib ketgan oʻnta kanizagini alohida uyda saqlashni buyurdi. Dovud ularni boqdi, lekin birortasi bilan birga boʻlmadi . Kanizaklar esa umrlarining oxirigacha nazorat ostida, beva xotinlar kabi yashadilar.
4 Shundan keyin shoh Dovud oʻz lashkarboshisi Emosaga:
— Uch kun ichida Yahudo xalqini huzurimga chaqirib kel, oʻzing ham shu yerda boʻl, — dedi. 5 Emosa Yahudo xalqini chaqirib kelishga ketdi. Ammo belgilangan vaqtda qaytib kelmadi. 6 Shundan soʻng Dovud boshqa lashkarboshisi Abushayga dedi:
— Endi Sheba bizga Absalomdan ham ogʻirroq kulfat keltiradi. Mening odamlarimni olib, Shebaning orqasidan quvla. Aks holda, u mustahkam shaharga oʻrnashib olib, bizdan yashirinadi.
7 Oʻsha zahoti Abushay Shebani tutib kelish uchun Quddusdan chiqdi. U Yoʻabni va uning odamlarini, Xaretlik va Palatlik qoʻriqchilarni , hamma botir sipohlarni yoniga oldi. 8 Ular Givondagi katta qoyaning yoniga yetib borganda, Emosani uchratib qoldilar. Yoʻab jang kiyimlarini kiyib olgan edi. Kiyimining ustidan kamar bogʻlagan, xanjarini qiniga solib, kamariga osib olgan edi. U Emosaning oldiga soʻrashish uchun qadam tashladi–yu, yashirincha xanjarini qinidan sugʻurdi.
Yoʻab Emosaga:
9 — Yaxshimisan, inim? — dedi–yu, goʻyo uni oʻpmoqchi boʻlib, oʻng qoʻli bilan Emosaning soqolidan ushladi. 10 Emosa Yoʻabning narigi qoʻlida xanjar borligini sezmay qoldi. Yoʻab xanjarini Emosaning qorniga tiqdi, Emosaning ichak–chovogʻi yerga toʻkildi. Ikkinchi marta xanjar urishiga hojat qolmadi, Emosaning joni chiqib boʻlgan edi.
Shundan keyin Yoʻab bilan akasi Abushay Shebani quvlashda davom etishdi. 11 Yoʻabning odamlaridan biri Emosaning jasadi tepasida turib:
— Yoʻabga kim sodiq boʻlsa, kim Dovud tarafida boʻlsa, Yoʻabning orqasidan borsin, — dedi. 12 Emosaning jasadi qonga belanib yoʻlning oʻrtasida yotar, har bir odam jasadga yaqinlashganda, uning tepasida toʻxtab qolardi. Yoʻabning gapirgan oʻsha odami bu ahvolni koʻrib, Emosaning jasadini sudrab, yoʻl yoqasidagi dalaga olib borib tashladi, ustiga kiyim tashlab qoʻydi. 13 Jasad yoʻldan olib tashlangandan soʻng, hamma Shebani quvlab, Yoʻabning ortidan ketdi.
14 Shu orada Sheba Isroil qabilalarining hamma yerlarini bosib oʻtib, Ovil–Bayt–Maxo shahriga yetib keldi. Bixri urugʻining hammasi Shebaga ergashib, shaharga kirib olishdi. 15 Soʻng Yoʻab va uning hamma odamlari Ovil–Bayt–Maxoga bordilar, oʻsha shaharni qamal qilib, shahar devoriga qiyalatib tuproq uydilar va tepaga chiqib devorteshar qurol bilan devorni yiqita boshladilar. 16 Shu payt bir dono ayol shahar ichkarisidan ovoz berdi:
— Eshitinglar! Quloq solinglar! Yoʻabni aytib yuboringlar, bu yoqqa kelsin, u bilan gaplashmoqchiman.
17 Yoʻab ayolga yaqinroq bordi.
— Yoʻab sizmisiz? — soʻradi ayol.
— Ha, menman, — dedi Yoʻab.
— Bu choʻringizning soʻzlarini eshiting! — dedi ayol.
— Qulogʻim senda, — dedi Yoʻab.
18 Ayol gapida davom etdi:
— Qadimdan “Ovil shahrida maslahat qilinglar” degan gap boʻlardi, shunga rioya qilib, hamma har qanday ishlarini hal qilishardi. 19 Biz Isroilning tinchligini istagan sodiq kishilarmiz. Siz esa Isroilda onaday boʻlgan shaharni vayron qilmoqchisiz. Nimaga Egamning merosini yoʻq qilish sizga kerak boʻlib qoldi?
20 — Xudo saqlasin! — dedi Yoʻab, — vayron qilmoqchi yoki butunlay yoʻq qilmoqchi emasman. 21 Hecham unday emas. Efrayim qirlaridan Bixri oʻgʻli Sheba degan odam shoh Dovudga qarshi isyon koʻtargan edi. Faqat oʻshani bersangizlar boʻldi, men shahardan tinchgina ketaman.
— Uning boshini devordan oshirib, sizga tashlashadi, — dedi ayol.
22 Soʻng ayol butun shahar ahliga oʻzining dono gaplarini yetkazdi. Shahar ahli Shebaning boshini kesib, devordan oshirib Yoʻabga tashladi. Yoʻab burgʻusini chaldi. Yoʻabning odamlari shahardan chiqib, uylariga qaytib ketishdi. Yoʻab ham Quddusga — shohning yoniga joʻnadi.
Dovudning aʼyonlari
23 Yoʻab butun Isroil qoʻshinining lashkarboshisi edi. Yohayido oʻgʻli Binayo esa Xaretlik va Palatlik qoʻriqchilarning sardori edi. 24 Odoniram qarollar ustidan masʼul, Oxilud oʻgʻli Yohushafat mushovir edi. 25 Shavo — kotib, Zodoʻx bilan Abuatar — ruhoniy, 26 Yovirlik Ero ham Dovudning ruhoniysi edilar.
20–БОБ
Шебанинг исёни
1 Ўша пайтда Бенямин қабиласидан Шеба деган ярамас бир одам шу ерда — Гилгалда эди. У Бихри деганнинг ўғли эди. Шеба бурғу чалиб, шундай хитоб қилди:
“Эссай ўғли Довуднинг бизга ўтказиб қўйган жойи йўқ,
Бизнинг ҳам ундан қарзимиз йўқ!
Эй Исроил эрлари, ҳамма ўз уйига қайтсин!”
2 Шундан кейин жамики Исроил одамлари Довудни тарк этиб, Шебага эргашиб, кетиб қолишди. Яҳудо халқи эса ўзларининг шоҳига содиқ қолиб, Иордан дарёсидан Қуддусгача унга ҳамроҳ бўлишди.
3 Шоҳ Довуд Қуддусдаги саройига етиб боргач, саройга қараб туринглар деб, қолдириб кетган ўнта канизагини алоҳида уйда сақлашни буюрди. Довуд уларни боқди, лекин бирортаси билан бирга бўлмади . Канизаклар эса умрларининг охиригача назорат остида, бева хотинлар каби яшадилар.
4 Шундан кейин шоҳ Довуд ўз лашкарбошиси Эмосага:
— Уч кун ичида Яҳудо халқини ҳузуримга чақириб кел, ўзинг ҳам шу ерда бўл, — деди. 5 Эмоса Яҳудо халқини чақириб келишга кетди. Аммо белгиланган вақтда қайтиб келмади. 6 Шундан сўнг Довуд бошқа лашкарбошиси Абушайга деди:
— Энди Шеба бизга Абсаломдан ҳам оғирроқ кулфат келтиради. Менинг одамларимни олиб, Шебанинг орқасидан қувла. Акс ҳолда, у мустаҳкам шаҳарга ўрнашиб олиб, биздан яширинади.
7 Ўша заҳоти Абушай Шебани тутиб келиш учун Қуддусдан чиқди. У Йўабни ва унинг одамларини, Харетлик ва Палатлик қўриқчиларни , ҳамма ботир сипоҳларни ёнига олди. 8 Улар Гивондаги катта қоянинг ёнига етиб борганда, Эмосани учратиб қолдилар. Йўаб жанг кийимларини кийиб олган эди. Кийимининг устидан камар боғлаган, ханжарини қинига солиб, камарига осиб олган эди. У Эмосанинг олдига сўрашиш учун қадам ташлади–ю, яширинча ханжарини қинидан суғурди.
Йўаб Эмосага:
9 — Яхшимисан, иним? — деди–ю, гўё уни ўпмоқчи бўлиб, ўнг қўли билан Эмосанинг соқолидан ушлади. 10 Эмоса Йўабнинг нариги қўлида ханжар борлигини сезмай қолди. Йўаб ханжарини Эмосанинг қорнига тиқди, Эмосанинг ичак–човоғи ерга тўкилди. Иккинчи марта ханжар уришига ҳожат қолмади, Эмосанинг жони чиқиб бўлган эди.
Шундан кейин Йўаб билан акаси Абушай Шебани қувлашда давом этишди. 11 Йўабнинг одамларидан бири Эмосанинг жасади тепасида туриб:
— Йўабга ким содиқ бўлса, ким Довуд тарафида бўлса, Йўабнинг орқасидан борсин, — деди. 12 Эмосанинг жасади қонга беланиб йўлнинг ўртасида ётар, ҳар бир одам жасадга яқинлашганда, унинг тепасида тўхтаб қоларди. Йўабнинг гапирган ўша одами бу аҳволни кўриб, Эмосанинг жасадини судраб, йўл ёқасидаги далага олиб бориб ташлади, устига кийим ташлаб қўйди. 13 Жасад йўлдан олиб ташлангандан сўнг, ҳамма Шебани қувлаб, Йўабнинг ортидан кетди.
14 Шу орада Шеба Исроил қабилаларининг ҳамма ерларини босиб ўтиб, Овил–Байт–Махо шаҳрига етиб келди. Бихри уруғининг ҳаммаси Шебага эргашиб, шаҳарга кириб олишди. 15 Сўнг Йўаб ва унинг ҳамма одамлари Овил–Байт–Махога бордилар, ўша шаҳарни қамал қилиб, шаҳар деворига қиялатиб тупроқ уйдилар ва тепага чиқиб девортешар қурол билан деворни йиқита бошладилар. 16 Шу пайт бир доно аёл шаҳар ичкарисидан овоз берди:
— Эшитинглар! Қулоқ солинглар! Йўабни айтиб юборинглар, бу ёққа келсин, у билан гаплашмоқчиман.
17 Йўаб аёлга яқинроқ борди.
— Йўаб сизмисиз? — сўради аёл.
— Ҳа, менман, — деди Йўаб.
— Бу чўрингизнинг сўзларини эшитинг! — деди аёл.
— Қулоғим сенда, — деди Йўаб.
18 Аёл гапида давом этди:
— Қадимдан “Овил шаҳрида маслаҳат қилинглар” деган гап бўларди, шунга риоя қилиб, ҳамма ҳар қандай ишларини ҳал қилишарди. 19 Биз Исроилнинг тинчлигини истаган содиқ кишилармиз. Сиз эса Исроилда онадай бўлган шаҳарни вайрон қилмоқчисиз. Нимага Эгамнинг меросини йўқ қилиш сизга керак бўлиб қолди?
20 — Худо сақласин! — деди Йўаб, — вайрон қилмоқчи ёки бутунлай йўқ қилмоқчи эмасман. 21 Ҳечам ундай эмас. Эфрайим қирларидан Бихри ўғли Шеба деган одам шоҳ Довудга қарши исён кўтарган эди. Фақат ўшани берсангизлар бўлди, мен шаҳардан тинчгина кетаман.
— Унинг бошини девордан ошириб, сизга ташлашади, — деди аёл.
22 Сўнг аёл бутун шаҳар аҳлига ўзининг доно гапларини етказди. Шаҳар аҳли Шебанинг бошини кесиб, девордан ошириб Йўабга ташлади. Йўаб бурғусини чалди. Йўабнинг одамлари шаҳардан чиқиб, уйларига қайтиб кетишди. Йўаб ҳам Қуддусга — шоҳнинг ёнига жўнади.
Довуднинг аъёнлари
23 Йўаб бутун Исроил қўшинининг лашкарбошиси эди. Ёҳайидо ўғли Бинаё эса Харетлик ва Палатлик қўриқчиларнинг сардори эди. 24 Одонирам қароллар устидан масъул, Охилуд ўғли Ёҳушафат мушовир эди. 25 Шаво — котиб, Зодўх билан Абуатар — руҳоний, 26 Ёвирлик Эро ҳам Довуднинг руҳонийси эдилар.
