5–BOB
Naximiyo kambagʻallarga yordam beradi
1 Oradan bir oz vaqt oʻtgach, baʼzi erkagu ayollar oʻz yahudiy birodarlaridan qattiq noliy boshlashdi. 2 Ulardan baʼzilari shunday deb aytishardi: “Biz koʻpchilikmiz, bola–chaqamiz koʻp. Bizga bugʻdoy kerak, boʻlmasa ochlikdan oʻlib qolamiz.” 3 Boshqa baʼzi birlari esa shunday deb aytishardi: “Ocharchilik paytida donimiz boʻlsin deb, dalalarimizni, uzumzorlarimizni, uylarimizni garovga beryapmiz.” 4 Yana birovlari shunday deb nolishardi: “Dalalarimiz va uzumzorlarimiz soligʻini shohga toʻlash uchun pulni qarzga olyapmiz. 5 Yahudiy birodarlarimizdan bizning kam joyimiz yoʻq! Ularning bolalari bizning bolalarimizdan ortiq emas. Lekin oʻgʻil–qizlarimizni qul, choʻri qilib sotishga majbur boʻlyapmiz. Ha, qizlarimizdan baʼzilari choʻri qilib sotildi ham. Bu xususda biror narsa qilishga ojizmiz. Axir, dalalarimiz, uzumzorlarimiz endi boshqalarning qoʻlida.”
6 Ularning dod–faryodlarini, shikoyatlarini eshitib, qattiq gʻazablandim. 7 Bu toʻgʻrida mulohaza qilib, yoʻlboshchilar bilan amaldorlarni koyidim: “Sizlar hali birodarlaringizning garovga qoʻygan mulklarini tortib olyapsizlarmi?!” Soʻngra katta bir yigʻin chaqirtirib, yoʻlboshchilarga tanbeh berdim: 8 “Butparast xalqlarga qul va choʻri qilib sotilgan yahudiy birodarlarimizni imkonimiz boricha qaytarib sotib oldik. Endi esa birodarlaringizning qullikka sotilishiga oʻzlaringiz sababchi boʻlyapsizlar. Ularni biz yana qaytarib sotib olishimiz kerakmi?!” Yoʻlboshchilar va amaldorlar sukut saqlab, miq etmay turaverdilar.
9 Men gapimni davom ettirdim: “Bu ishingiz yaxshi emas. Dushmanlik qilayotgan xalqlarga masxara boʻlmasligingiz uchun Xudoyimizdan qoʻrqib yurishlaringiz kerak emasmi?! 10 Mana, mening yaqinlarim, odamlarim, hatto oʻzim ham yahudiy birodarlarimizga qarzga pul va bugʻdoy berib turibmiz. Kelinglar, endi ularning garovga qoʻyilgan narsalarini tortib olmaylik! 11 Sizlar ulardan tortib olgan dalalarni, uzumzorlarni, zaytunzorlarni, uylarni, foiz qilib olgan pullarni, donni, sharobni, zaytun moyini hoziroq oʻzlariga qaytarib beringlar.”
12 Yoʻlboshchilar va amaldorlar shunday dedilar: “Aytganlaringizni qilamiz. Biz ularning hamma narsasini qaytarib beramiz, ulardan endi hech narsa talab qilmaymiz.”
Men ruhoniylarni chaqirdim, bergan vaʼdalarini bajarishlari uchun yoʻlboshchilar va amaldorlarga qasam ichirdim. 13 Soʻng belbogʻimni yechib qoqdim–u shunday dedim: “Shu vaʼdani bajarmaganni Xudo xuddi shunday qilib qoqib yuborsin. Uni uyidan va mol–mulkidan mahrum qilsin. Xudo oʻsha odamlarni qup–quruq qoldirsin.” Butun jamoa “Omin” deb, Egamizga hamdu sanolar aytdi. Yoʻlboshchilar va amaldorlar bergan vaʼdalarida turdilar.
Naximiyoning fidoyiligi
14 Men Yahudo yurti hokimi etib tayinlanganim uchun xalqdan oziq–ovqat talab qilish huquqiga ega edim. Lekin hokimligimning oʻn ikki yili davomida — Artaxshas hukmronligining yigirmanchi yilidan to oʻttiz ikkinchi yiligacha men xalqdan oʻzim uchun ham, qarindosh–urugʻlarim uchun ham hech qanday oziq–ovqat talab qilmadim. 15 Mendan oldingi hokimlar xalqdan kuniga qirq kumush tanga bilan birga oziq–ovqat va sharob ham olib, xalqning yelkasiga minib olgan ekan. Hatto hokimlarning odamlari ham xalqqa hukmini oʻtkazardilar. Men esa Xudodan qoʻrqqanim uchun shunday qilmadim. 16 Buning oʻrniga men butun kuchimni devorni qayta qurishga bagʻishladim. Odamlarimning hammasi taʼmirlash ishlariga bel bogʻlagan edi. Yer sotib olishga vaqtimizni sarflab oʻtirmadik.
17 Mening dasturxonimdan har kuni 150 yahudiy va ularning amaldorlari taom yerdilar. Bulardan tashqari, atrofdagi xalqlardan kelgan mehmonlarning oyogʻi menikidan uzilmas edi. 18 Har kungi dasturxonimga bitta buqa, oltita semiz qoʻy va bir qancha tovuqlar talab qilinardi. Har oʻn kunda mesh–mesh turli xil sharob kerak boʻlardi. Lekin xalq shusiz ham ogʻir soliqlar ostida qolib ketganini bilar edim. Shu bois men hokim sifatida talab qilishga haqim boʻlgan oziq–ovqatdan voz kechdim.
19 Ey Xudoyim! Bu xalq uchun qilgan hamma ishlarimni yodingda tut, mendan marhamatingni darigʻ tutmagin.
5–БОБ
Нахимиё камбағалларга ёрдам беради
1 Орадан бир оз вақт ўтгач, баъзи эркагу аёллар ўз яҳудий биродарларидан қаттиқ нолий бошлашди. 2 Улардан баъзилари шундай деб айтишарди: “Биз кўпчиликмиз, бола–чақамиз кўп. Бизга буғдой керак, бўлмаса очликдан ўлиб қоламиз.” 3 Бошқа баъзи бирлари эса шундай деб айтишарди: “Очарчилик пайтида донимиз бўлсин деб, далаларимизни, узумзорларимизни, уйларимизни гаровга беряпмиз.” 4 Яна бировлари шундай деб нолишарди: “Далаларимиз ва узумзорларимиз солиғини шоҳга тўлаш учун пулни қарзга оляпмиз. 5 Яҳудий биродарларимиздан бизнинг кам жойимиз йўқ! Уларнинг болалари бизнинг болаларимиздан ортиқ эмас. Лекин ўғил–қизларимизни қул, чўри қилиб сотишга мажбур бўляпмиз. Ҳа, қизларимиздан баъзилари чўри қилиб сотилди ҳам. Бу хусусда бирор нарса қилишга ожизмиз. Ахир, далаларимиз, узумзорларимиз энди бошқаларнинг қўлида.”
6 Уларнинг дод–фарёдларини, шикоятларини эшитиб, қаттиқ ғазабландим. 7 Бу тўғрида мулоҳаза қилиб, йўлбошчилар билан амалдорларни койидим: “Сизлар ҳали биродарларингизнинг гаровга қўйган мулкларини тортиб оляпсизларми?!” Сўнгра катта бир йиғин чақиртириб, йўлбошчиларга танбеҳ бердим: 8 “Бутпараст халқларга қул ва чўри қилиб сотилган яҳудий биродарларимизни имконимиз борича қайтариб сотиб олдик. Энди эса биродарларингизнинг қулликка сотилишига ўзларингиз сабабчи бўляпсизлар. Уларни биз яна қайтариб сотиб олишимиз керакми?!” Йўлбошчилар ва амалдорлар сукут сақлаб, миқ этмай туравердилар.
9 Мен гапимни давом эттирдим: “Бу ишингиз яхши эмас. Душманлик қилаётган халқларга масхара бўлмаслигингиз учун Худойимиздан қўрқиб юришларингиз керак эмасми?! 10 Мана, менинг яқинларим, одамларим, ҳатто ўзим ҳам яҳудий биродарларимизга қарзга пул ва буғдой бериб турибмиз. Келинглар, энди уларнинг гаровга қўйилган нарсаларини тортиб олмайлик! 11 Сизлар улардан тортиб олган далаларни, узумзорларни, зайтунзорларни, уйларни, фоиз қилиб олган пулларни, донни, шаробни, зайтун мойини ҳозироқ ўзларига қайтариб беринглар.”
12 Йўлбошчилар ва амалдорлар шундай дедилар: “Айтганларингизни қиламиз. Биз уларнинг ҳамма нарсасини қайтариб берамиз, улардан энди ҳеч нарса талаб қилмаймиз.”
Мен руҳонийларни чақирдим, берган ваъдаларини бажаришлари учун йўлбошчилар ва амалдорларга қасам ичирдим. 13 Сўнг белбоғимни ечиб қоқдим–у шундай дедим: “Шу ваъдани бажармаганни Худо худди шундай қилиб қоқиб юборсин. Уни уйидан ва мол–мулкидан маҳрум қилсин. Худо ўша одамларни қуп–қуруқ қолдирсин.” Бутун жамоа “Омин” деб, Эгамизга ҳамду санолар айтди. Йўлбошчилар ва амалдорлар берган ваъдаларида турдилар.
Нахимиёнинг фидойилиги
14 Мен Яҳудо юрти ҳокими этиб тайинланганим учун халқдан озиқ–овқат талаб қилиш ҳуқуқига эга эдим. Лекин ҳокимлигимнинг ўн икки йили давомида — Артахшас ҳукмронлигининг йигирманчи йилидан то ўттиз иккинчи йилигача мен халқдан ўзим учун ҳам, қариндош–уруғларим учун ҳам ҳеч қандай озиқ–овқат талаб қилмадим. 15 Мендан олдинги ҳокимлар халқдан кунига қирқ кумуш танга билан бирга озиқ–овқат ва шароб ҳам олиб, халқнинг елкасига миниб олган экан. Ҳатто ҳокимларнинг одамлари ҳам халққа ҳукмини ўтказардилар. Мен эса Худодан қўрққаним учун шундай қилмадим. 16 Бунинг ўрнига мен бутун кучимни деворни қайта қуришга бағишладим. Одамларимнинг ҳаммаси таъмирлаш ишларига бел боғлаган эди. Ер сотиб олишга вақтимизни сарфлаб ўтирмадик.
17 Менинг дастурхонимдан ҳар куни 150 яҳудий ва уларнинг амалдорлари таом ердилар. Булардан ташқари, атрофдаги халқлардан келган меҳмонларнинг оёғи меникидан узилмас эди. 18 Ҳар кунги дастурхонимга битта буқа, олтита семиз қўй ва бир қанча товуқлар талаб қилинарди. Ҳар ўн кунда меш–меш турли хил шароб керак бўларди. Лекин халқ шусиз ҳам оғир солиқлар остида қолиб кетганини билар эдим. Шу боис мен ҳоким сифатида талаб қилишга ҳақим бўлган озиқ–овқатдан воз кечдим.
19 Эй Худойим! Бу халқ учун қилган ҳамма ишларимни ёдингда тут, мендан марҳаматингни дариғ тутмагин.
