28–BOB
1 Oʻsha kunlarda Filistlar Isroil lashkari bilan urush qilmoqchi boʻlib, lashkarlarini toʻplashdi. Oxish Dovudga:
— Bilib qoʻy, sen odamlaring bilan albatta men tomonda jang qilasan, — deb taʼkidladi.
2 — Men qulingizman, oʻshanda nimalar qilishimni oʻzingiz koʻrasiz, — dedi Dovud.
— Yaxshi, — dedi Oxish, — sen doimo mening shaxsiy qoʻriqchim boʻlib qolasan.
Shoul arvohdan maslahat soʻraydi
3 Shomuil olamdan oʻtganda, butun Isroil xalqi unga aza tutgan va uni oʻz shahri Ramaga dafn qilishgan edi. Shoul esa arvoh chaqiruvchilarni va folbinlarni yurtdan yoʻqotib yuborgan edi.
4 Shu orada Filistlar toʻplanib, Shunam shahriga borib qarorgoh qurishdi. Shoul ham jamiki Isroil qoʻshinini yigʻib, Gilbova togʻida qarorgoh qurdi. 5 Shoul Filistlar qoʻshinini koʻrdi–yu, qattiq qoʻrqib ketdi, uni vahima bosdi. 6 Shoul “Nima qilay?” deb Egamizning xohish–irodasini bilmoqchi boʻlgan edi, U Shoulga na tushida, na ruhoniylar va na paygʻambarlar orqali javob berdi. 7 Shundan keyin Shoul aʼyonlariga:
— Menga birorta arvoh chaqiradigan ayolni topib kelinglar, uning oldiga borib maslahat solayin, — deb farmon berdi.
— En–Doʻrda bir arvoh chaqiradigan ayol bor, — dedi aʼyonlar. 8 Shoul boshqacha kiyimlar kiyib, qiyofasini oʻzgartirdi va ikki kishini ergashtirib, kech kirganda, oʻsha ayolnikiga bordi.
— Iltimos qilaman, men uchun ruhlarga maslahat sol, senga kimning nomini aytsam, oʻsha odamni chaqirib ber, — dedi. 9 Ayol shohga shunday javob berdi:
— Shoul nimalar qilganini, arvoh chaqiradiganlarni va folbinlarni yurtdan yoʻqotib yuborganini bilasan–ku. Shunday ekan, nimaga meni nobud qilmoq uchun tuzoq qoʻyyapsan?
10 — Xudo haqi, bundan senga zarracha yomonlik kelmaydi, — deb ont ichdi Shoul.
11 Shundan soʻng ayol:
— Senga kimni chaqirib berayin? — deb soʻradi.
— Menga Shomuilni chaqirib ber! — dedi Shoul.
12 Ayol Shomuilni koʻrgach, qattiq baqirib yubordi. Soʻng Shoulga qarab, dedi:
— Siz shoh Shoulsiz–ku! Nega meni aldadingiz?
13 — Qoʻrqma! — dedi shoh ayolga, — nimani koʻryapsan?
— Yer ostidan chiqayotgan bir arvohni koʻryapman, — deb javob berdi ayol.
14 — Nimaga oʻxshaydi? — soʻradi Shoul.
— Rido kiygan keksaroq odam yuqoriga chiqyapti, — dedi ayol. Shu zahoti Shoul bildiki, u odam Shomuil. Muk tushib unga taʼzim qildi.
15 — Nimaga meni chaqirib bezovta qilding? — soʻradi Shomuil.
— Men juda qiynalib ketdim, — dedi Shoul. — Filistlar menga hujum qilishmoqchi. Xudo esa meni tark etdi. Menga na paygʻambarlar orqali, na tushimda javob beryapti. Endi nima qilay, ayting, shunga sizni chaqirgan edim.
16 — Egamiz seni tark etib, senga dushman boʻlgan ekan, endi nimaga mendan soʻrayapsan? — dedi Shomuil. 17 — Egamiz men orqali aytganini qildi. Shohlikni sening qoʻlingdan tortib olib, Dovudga berdi. 18 Chunki sen Egamizning amriga itoat etmading, Uning alangalangan gʻazabini sen Omolek xalqiga sochmading. Ana shuning uchun Egamiz bugun shu kunlarni boshingga solyapti. 19 U seni ham, Isroil xalqini ham Filistlar qoʻliga beradi. Ertaga sen va oʻgʻillaring mening yonimda boʻlasizlar . Egamiz butun Isroil qoʻshinini ham Filistlar qoʻliga topshiradi.
20 Shoul birdan mukkasi bilan yerga tushdi. Shomuilning gaplaridan qattiq qoʻrqib ketdi, sillasi quridi. U bir kecha–kunduz tuz totmagan edi. 21 Ayol Shoulga yaqinlashdi–da, uning qattiq qoʻrqib ketganini koʻrib shunday dedi:
— Bu choʻringiz ham sizning gaplaringizni eshitdi, jonimni xatarga qoʻyib boʻlsa–da, istagingizni bajo keltirdim. 22 Endi bu choʻringizning gaplarini eshiting. Oldingizga ozgina non–pon qoʻyaman, yeysiz. Hali yoʻl yurasiz, non–pon yeb olsangiz, darmon boʻladi.
23 — Yemayman! — deb rad etdi Shoul.
Lekin aʼyonlari ham, ayol ham uni koʻndirishga koʻp harakat qilishdi. Oxiri, Shoul ularning aytganini qilishga rozi boʻldi. Yotgan yeridan turib, toʻshakka oʻtirdi. 24 Ayolning uyida boquvdagi bir buzogʻi bor edi. Ayol uni tezda soʻydi. Un oldi–da, xamir qorib, xamirturushsiz non yopdi. 25 Taomlarni Shoul bilan aʼyonlari oldiga qoʻydi. Ular yeb–ichib, oʻsha kuni tunda turib joʻnab ketishdi.
28–БОБ
1 Ўша кунларда Филистлар Исроил лашкари билан уруш қилмоқчи бўлиб, лашкарларини тўплашди. Охиш Довудга:
— Билиб қўй, сен одамларинг билан албатта мен томонда жанг қиласан, — деб таъкидлади.
2 — Мен қулингизман, ўшанда нималар қилишимни ўзингиз кўрасиз, — деди Довуд.
— Яхши, — деди Охиш, — сен доимо менинг шахсий қўриқчим бўлиб қоласан.
Шоул арвоҳдан маслаҳат сўрайди
3 Шомуил оламдан ўтганда, бутун Исроил халқи унга аза тутган ва уни ўз шаҳри Рамага дафн қилишган эди. Шоул эса арвоҳ чақирувчиларни ва фолбинларни юртдан йўқотиб юборган эди.
4 Шу орада Филистлар тўпланиб, Шунам шаҳрига бориб қароргоҳ қуришди. Шоул ҳам жамики Исроил қўшинини йиғиб, Гилбова тоғида қароргоҳ қурди. 5 Шоул Филистлар қўшинини кўрди–ю, қаттиқ қўрқиб кетди, уни ваҳима босди. 6 Шоул “Нима қилай?” деб Эгамизнинг хоҳиш–иродасини билмоқчи бўлган эди, У Шоулга на тушида, на руҳонийлар ва на пайғамбарлар орқали жавоб берди. 7 Шундан кейин Шоул аъёнларига:
— Менга бирорта арвоҳ чақирадиган аёлни топиб келинглар, унинг олдига бориб маслаҳат солайин, — деб фармон берди.
— Эн–Дўрда бир арвоҳ чақирадиган аёл бор, — деди аъёнлар. 8 Шоул бошқача кийимлар кийиб, қиёфасини ўзгартирди ва икки кишини эргаштириб, кеч кирганда, ўша аёлникига борди.
— Илтимос қиламан, мен учун руҳларга маслаҳат сол, сенга кимнинг номини айтсам, ўша одамни чақириб бер, — деди. 9 Аёл шоҳга шундай жавоб берди:
— Шоул нималар қилганини, арвоҳ чақирадиганларни ва фолбинларни юртдан йўқотиб юборганини биласан–ку. Шундай экан, нимага мени нобуд қилмоқ учун тузоқ қўйяпсан?
10 — Худо ҳақи, бундан сенга заррача ёмонлик келмайди, — деб онт ичди Шоул.
11 Шундан сўнг аёл:
— Сенга кимни чақириб берайин? — деб сўради.
— Менга Шомуилни чақириб бер! — деди Шоул.
12 Аёл Шомуилни кўргач, қаттиқ бақириб юборди. Сўнг Шоулга қараб, деди:
— Сиз шоҳ Шоулсиз–ку! Нега мени алдадингиз?
13 — Қўрқма! — деди шоҳ аёлга, — нимани кўряпсан?
— Ер остидан чиқаётган бир арвоҳни кўряпман, — деб жавоб берди аёл.
14 — Нимага ўхшайди? — сўради Шоул.
— Ридо кийган кексароқ одам юқорига чиқяпти, — деди аёл. Шу заҳоти Шоул билдики, у одам Шомуил. Мук тушиб унга таъзим қилди.
15 — Нимага мени чақириб безовта қилдинг? — сўради Шомуил.
— Мен жуда қийналиб кетдим, — деди Шоул. — Филистлар менга ҳужум қилишмоқчи. Худо эса мени тарк этди. Менга на пайғамбарлар орқали, на тушимда жавоб беряпти. Энди нима қилай, айтинг, шунга сизни чақирган эдим.
16 — Эгамиз сени тарк этиб, сенга душман бўлган экан, энди нимага мендан сўраяпсан? — деди Шомуил. 17 — Эгамиз мен орқали айтганини қилди. Шоҳликни сенинг қўлингдан тортиб олиб, Довудга берди. 18 Чунки сен Эгамизнинг амрига итоат этмадинг, Унинг алангаланган ғазабини сен Омолек халқига сочмадинг. Ана шунинг учун Эгамиз бугун шу кунларни бошингга соляпти. 19 У сени ҳам, Исроил халқини ҳам Филистлар қўлига беради. Эртага сен ва ўғилларинг менинг ёнимда бўласизлар . Эгамиз бутун Исроил қўшинини ҳам Филистлар қўлига топширади.
20 Шоул бирдан муккаси билан ерга тушди. Шомуилнинг гапларидан қаттиқ қўрқиб кетди, силласи қуриди. У бир кеча–кундуз туз тотмаган эди. 21 Аёл Шоулга яқинлашди–да, унинг қаттиқ қўрқиб кетганини кўриб шундай деди:
— Бу чўрингиз ҳам сизнинг гапларингизни эшитди, жонимни хатарга қўйиб бўлса–да, истагингизни бажо келтирдим. 22 Энди бу чўрингизнинг гапларини эшитинг. Олдингизга озгина нон–пон қўяман, ейсиз. Ҳали йўл юрасиз, нон–пон еб олсангиз, дармон бўлади.
23 — Емайман! — деб рад этди Шоул.
Лекин аъёнлари ҳам, аёл ҳам уни кўндиришга кўп ҳаракат қилишди. Охири, Шоул уларнинг айтганини қилишга рози бўлди. Ётган еридан туриб, тўшакка ўтирди. 24 Аёлнинг уйида боқувдаги бир бузоғи бор эди. Аёл уни тезда сўйди. Ун олди–да, хамир қориб, хамиртурушсиз нон ёпди. 25 Таомларни Шоул билан аъёнлари олдига қўйди. Улар еб–ичиб, ўша куни тунда туриб жўнаб кетишди.
