4–BOB
Musoga Egamiz moʻjiza koʻrsatish qudratini ato qiladi
1 Shunda Muso:
— Isroil xalqi gapimga quloq solmasdan: “Egamiz senga zohir boʻlmagan”, deb menga ishonmasa, unda nima qilaman? — deb soʻradi.
2 — Qoʻlingdagi nima? — deb soʻradi Egamiz.
— Tayoq, — deb javob berdi Muso.
3 — Tayoqni yerga tashla! — deb amr qildi Egamiz. Muso tayoqni yerga tashlagan edi, tayoq ilonga aylanib qoldi. Muso darrov ilondan oʻzini olib qochdi.
4 Egamiz yana Musoga:
— Qoʻlingni uzatib, ilonning dumidan ushla! — deb amr berdi. Muso qoʻlini uzatib, ilonning dumidan ushlagan edi, shu zahoti ilon Musoning qoʻlida yana tayoqqa aylanib qoldi.
5 — Shu moʻjizani koʻrsatasan! — deb amr berdi Egamiz, — toki Mening xalqim ota–bobolari — Ibrohim, Isʼhoq va Yoqubning Xudosi — Men senga zohir boʻlganimga ishonsinlar.
6 Soʻngra Egamiz yana:
— Qoʻlingni qoʻyningga tiq! — deb amr berdi. Muso qoʻlini qoʻyniga tiqib, chiqargan edi, qoʻliga yara toshib , qorday oppoq boʻlib qoldi.
7 — Qoʻlingni yana qoʻyningga tiq! — deb amr berdi Egamiz. Muso qoʻlini yana qoʻyniga tiqib chiqargan edi, qoʻli tanasining qolgan qismi singari asl holiga qaytdi.
8 — Agar senga ishonmasalar yoki koʻrsatgan birinchi moʻjizangga eʼtibor bermasalar, ikkinchi moʻjizaga ishonadilar, — dedi Egamiz. 9 — Gapingga quloq solmay, ikkala moʻjizaga ham ishonmasalar, Nil daryosi suvidan olib, quruq yerga toʻk. Daryodan olib yerga toʻkkan suving qonga aylanadi.
10 — Yo Rabbiy! — dedi Muso. — Men hech qachon gapga chechan boʻlmaganman. Men, qulingga gapirganingdan buyon ham xuddi shundayman. Axir, mening tilim chuchuk, sekin gapiraman.
11 Shunda Egamiz:
— Insonga til ato qilgan kim? — dedi. — Insonni kim soqov, kar, koʻradigan yoki koʻr qilib yaratadi? Men, Egangiz, emasmi?! 12 Endi bor! Gaplashganingda, Men sen bilan birga boʻlaman. Nimani gapirishingni Men senga oʻrgatib turaman.
13 — Yo Rabbiy! — dedi Muso. — Iltijo qilaman: mening oʻrnimga boshqasini yubora qolgin.
14 Shundan keyin Egamiz Musodan qattiq gʻazablanib dedi:
— Akang Horun bor–ku! U ham Levi naslidan. Bilaman, u gapga chechan. Ana, oʻzi ham senga peshvoz kelyapti. Akang seni koʻrib xursand boʻladi. 15-16 Horun sening oʻrningga xalq bilan gaplashadi. Horun nima deyishi lozimligini sen aytasan. Sen u uchun Xudoga — Menga oʻxshagan boʻlasan. Sizlar gapirganingizda, Men ikkovingiz bilan birga boʻlaman. Har ikkovingizga Men nima qilishingizni aytib turaman. 17 Mana bu tayogʻingni qoʻlingga ol, bu moʻjizalarni tayoq orqali koʻrsatasan.
Muso Misrga qaytib boradi
18 Muso qaynatasi Yatroning oldiga qaytib kelib, unga dedi:
— Ijozat bering, Misrdagi qabiladoshlarimning yoniga qaytay. Borib bilay–chi, ular haliyam tirikmikan.
— Eson–omon bor, — deb Yatro u bilan xayrlashdi. 19 Muso hamon Midiyonda yashar ekan, Egamiz unga:
— Misrga qayt, sening joningni olmoqchi boʻlganlarning hammasi olamdan oʻtib ketdi, — degan edi.
20 Shunday qilib, Muso xotini bilan oʻgʻillarini eshakka mindirdi. Xudo, ol, deb tayinlagan tayoqni qoʻliga olib, Misrga boradigan yoʻlga chiqdi. 21 Egamiz Musoga yana shularni eslatdi:
— Misrga borganingda, Men bergan qudrat bilan sen firʼavnning koʻzi oldida hamma ajoyibotlarni koʻrsat. Men esa uning yuragini tosh qilib qoʻyaman. U xalqimning ketishiga ijozat bermaydi. 22 Keyin sen firʼavnga Mening shu gapimni yetkaz: “Egamiz shunday aytmoqda: Isroil Mening toʻngʻich oʻgʻlimdir. 23 Ijozat ber, oʻgʻlim borib, Menga sajda qilsin, deb senga aytgan edim. Ammo sen unga ketishga ijozat bermading. Shuning uchun endi sening toʻngʻich oʻgʻlingni nobud qilaman.”
24 Muso va uning oilasi tunni oʻtkazgani yoʻlda toʻxtadilar. Shu paytda Egamiz Musoning oldiga borib, sal boʻlmasa uni oʻldiray dedi . 25 Shu zahoti xotini Zippura tosh pichoq olib, oʻgʻlini sunnat qildi. Sunnat terisini Musoning oyoqlariga tekkizib: “Seni men uchun shu sunnat qoni himoya qildi”, dedi. 26 Shunda Egamiz Musoning hayotini saqladi. Zippura Musoga: “Sen shu sunnat qoni orqali himoya qilinding”, dedi.
27 Soʻngra Egamiz Horunga:
— Musoni kutib olgani sahroga bor! — deb amr berdi. Shunday qilib, Horun Musoni kutib olgani Xudoning muqaddas togʻiga ketdi. Horun Musoni topgach, u bilan quyuq salomlashdi. 28 Muso Egamizning aytgan hamma gaplarini Horunga gapirib berdi. Bajarishi kerak boʻlgan hamma moʻjizalar haqida ham Horunga soʻzlab berdi. 29 Shunday qilib, Muso bilan Horun Misrga borishgach, Isroilning barcha oqsoqollarini toʻpladilar. 30 Horun Egamizning Musoga aytgan hamma gaplarini oqsoqollarga soʻzlab berdi. Ularning koʻzi oldida moʻjizalarni koʻrsatdi. 31 Oqsoqollar eshitib koʻrganlariga ishondilar. Egamiz Oʻz xalqini kuzatib turganini, ularning chekkan azoblarini koʻrganini eshitib, Unga taʼzim etib, sajda qildilar.
4–БОБ
Мусога Эгамиз мўъжиза кўрсатиш қудратини ато қилади
1 Шунда Мусо:
— Исроил халқи гапимга қулоқ солмасдан: “Эгамиз сенга зоҳир бўлмаган”, деб менга ишонмаса, унда нима қиламан? — деб сўради.
2 — Қўлингдаги нима? — деб сўради Эгамиз.
— Таёқ, — деб жавоб берди Мусо.
3 — Таёқни ерга ташла! — деб амр қилди Эгамиз. Мусо таёқни ерга ташлаган эди, таёқ илонга айланиб қолди. Мусо дарров илондан ўзини олиб қочди.
4 Эгамиз яна Мусога:
— Қўлингни узатиб, илоннинг думидан ушла! — деб амр берди. Мусо қўлини узатиб, илоннинг думидан ушлаган эди, шу заҳоти илон Мусонинг қўлида яна таёққа айланиб қолди.
5 — Шу мўъжизани кўрсатасан! — деб амр берди Эгамиз, — токи Менинг халқим ота–боболари — Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқубнинг Худоси — Мен сенга зоҳир бўлганимга ишонсинлар.
6 Сўнгра Эгамиз яна:
— Қўлингни қўйнингга тиқ! — деб амр берди. Мусо қўлини қўйнига тиқиб, чиқарган эди, қўлига яра тошиб , қордай оппоқ бўлиб қолди.
7 — Қўлингни яна қўйнингга тиқ! — деб амр берди Эгамиз. Мусо қўлини яна қўйнига тиқиб чиқарган эди, қўли танасининг қолган қисми сингари асл ҳолига қайтди.
8 — Агар сенга ишонмасалар ёки кўрсатган биринчи мўъжизангга эътибор бермасалар, иккинчи мўъжизага ишонадилар, — деди Эгамиз. 9 — Гапингга қулоқ солмай, иккала мўъжизага ҳам ишонмасалар, Нил дарёси сувидан олиб, қуруқ ерга тўк. Дарёдан олиб ерга тўккан сувинг қонга айланади.
10 — Ё Раббий! — деди Мусо. — Мен ҳеч қачон гапга чечан бўлмаганман. Мен, қулингга гапирганингдан буён ҳам худди шундайман. Ахир, менинг тилим чучук, секин гапираман.
11 Шунда Эгамиз:
— Инсонга тил ато қилган ким? — деди. — Инсонни ким соқов, кар, кўрадиган ёки кўр қилиб яратади? Мен, Эгангиз, эмасми?! 12 Энди бор! Гаплашганингда, Мен сен билан бирга бўламан. Нимани гапиришингни Мен сенга ўргатиб тураман.
13 — Ё Раббий! — деди Мусо. — Илтижо қиламан: менинг ўрнимга бошқасини юбора қолгин.
14 Шундан кейин Эгамиз Мусодан қаттиқ ғазабланиб деди:
— Аканг Ҳорун бор–ку! У ҳам Леви наслидан. Биламан, у гапга чечан. Ана, ўзи ҳам сенга пешвоз келяпти. Аканг сени кўриб хурсанд бўлади. 15-16 Ҳорун сенинг ўрнингга халқ билан гаплашади. Ҳорун нима дейиши лозимлигини сен айтасан. Сен у учун Худога — Менга ўхшаган бўласан. Сизлар гапирганингизда, Мен икковингиз билан бирга бўламан. Ҳар икковингизга Мен нима қилишингизни айтиб тураман. 17 Мана бу таёғингни қўлингга ол, бу мўъжизаларни таёқ орқали кўрсатасан.
Мусо Мисрга қайтиб боради
18 Мусо қайнатаси Ятронинг олдига қайтиб келиб, унга деди:
— Ижозат беринг, Мисрдаги қабиладошларимнинг ёнига қайтай. Бориб билай–чи, улар ҳалиям тирикмикан.
— Эсон–омон бор, — деб Ятро у билан хайрлашди. 19 Мусо ҳамон Мидиёнда яшар экан, Эгамиз унга:
— Мисрга қайт, сенинг жонингни олмоқчи бўлганларнинг ҳаммаси оламдан ўтиб кетди, — деган эди.
20 Шундай қилиб, Мусо хотини билан ўғилларини эшакка миндирди. Худо, ол, деб тайинлаган таёқни қўлига олиб, Мисрга борадиган йўлга чиқди. 21 Эгамиз Мусога яна шуларни эслатди:
— Мисрга борганингда, Мен берган қудрат билан сен фиръавннинг кўзи олдида ҳамма ажойиботларни кўрсат. Мен эса унинг юрагини тош қилиб қўяман. У халқимнинг кетишига ижозат бермайди. 22 Кейин сен фиръавнга Менинг шу гапимни етказ: “Эгамиз шундай айтмоқда: Исроил Менинг тўнғич ўғлимдир. 23 Ижозат бер, ўғлим бориб, Менга сажда қилсин, деб сенга айтган эдим. Аммо сен унга кетишга ижозат бермадинг. Шунинг учун энди сенинг тўнғич ўғлингни нобуд қиламан.”
24 Мусо ва унинг оиласи тунни ўтказгани йўлда тўхтадилар. Шу пайтда Эгамиз Мусонинг олдига бориб, сал бўлмаса уни ўлдирай деди . 25 Шу заҳоти хотини Зиппура тош пичоқ олиб, ўғлини суннат қилди. Суннат терисини Мусонинг оёқларига теккизиб: “Сени мен учун шу суннат қони ҳимоя қилди”, деди. 26 Шунда Эгамиз Мусонинг ҳаётини сақлади. Зиппура Мусога: “Сен шу суннат қони орқали ҳимоя қилиндинг”, деди.
27 Сўнгра Эгамиз Ҳорунга:
— Мусони кутиб олгани саҳрога бор! — деб амр берди. Шундай қилиб, Ҳорун Мусони кутиб олгани Худонинг муқаддас тоғига кетди. Ҳорун Мусони топгач, у билан қуюқ саломлашди. 28 Мусо Эгамизнинг айтган ҳамма гапларини Ҳорунга гапириб берди. Бажариши керак бўлган ҳамма мўъжизалар ҳақида ҳам Ҳорунга сўзлаб берди. 29 Шундай қилиб, Мусо билан Ҳорун Мисрга боришгач, Исроилнинг барча оқсоқолларини тўпладилар. 30 Ҳорун Эгамизнинг Мусога айтган ҳамма гапларини оқсоқолларга сўзлаб берди. Уларнинг кўзи олдида мўъжизаларни кўрсатди. 31 Оқсоқоллар эшитиб кўрганларига ишондилар. Эгамиз Ўз халқини кузатиб турганини, уларнинг чеккан азобларини кўрганини эшитиб, Унга таъзим этиб, сажда қилдилар.
