13–BOB
Ahd sandigʻi Xirat–Yoʻrimdan keltiriladi
1 Dovud har bir lashkarboshisi — mingboshi va yuzboshilari bilan maslahatlashdi. 2-3 Soʻng butun Isroil jamoasiga dedi: “Shoh Shoul davrida biz Xudoyimizning Ahd sandigʻiga eʼtiborsiz boʻlib keldik . Kelinglar, Ahd sandigʻini qaytarib olib kelaylik. Butun Isroil boʻylab xabar joʻnatib yurtdagi jamiki qarindosh–urugʻlarimizni shu yerga yigʻaylik, oʻz shaharlarida yashaydigan ruhoniylaru levilar ham oldimizga yigʻilib kelishsin. Agar siz bunga rozi boʻlsangiz va bu Egamiz Xudoning irodasi boʻlsa, shuni qilaylik.” 4 Butun jamoaga bu taklif maʼqul tushib, hamma taklifga rozi boʻldi.
5 Shunday qilib, Dovud Xudoning Sandigʻini Xirat–Yoʻrimdan Quddusga olib kelish uchun butun yurtdagi — Misrdagi Shixor daryosidan tortib, to shimoldagi Levo–Xomat shahriga qadar boʻlgan joylardagi jamiki Isroil xalqini toʻpladi. 6 Ular birgalikda Xudoning Ahd sandigʻini olib kelish uchun Yahudodagi Baalax, yaʼni Xirat–Yoʻrim shahriga yoʻl olishdi. Ahd sandigʻi ikki karub orasida taxt qurgan Egamizning nomi bilan atalgan edi. 7 Xudoning Sandigʻi Abunadavning uyida edi. Sandiq yangi arava ustiga ortilgach, Uzzox bilan Oxyo aravani haydab ketishdi. 8 Dovud va jamiki Isroil xalqi Xudoning huzurida berilib oʻyin–kulgi qilayotgan edilar. Ular lira, arfa, childirma, zil va karnaylar chalib, qoʻshiqlar bilan bu voqeani bayram qilayotgan edilar.
9 Ular Noxun degan odamning xirmoniga yetganlarida, hoʻkizlar qoqilib ketdi. Uzzox Sandiqni ushlab qolmoqchi boʻlib qoʻlini uzatdi. 10 Lekin Uzzox Ahd sandigʻiga qoʻl uzatgani uchun , Egamiz undan gʻazablandi. Uzzoxni urib, jonini oldi. Uzzox oʻsha yerda — Xudoning oldida jon berdi. 11 Egamiz Uzzoxni nobud qilgani uchun Dovud qattiq gʻazablandi. Oʻsha kundan buyon shu joy “Paraz–Uzzox” deb aytiladi.
12 Dovud oʻsha kuni Xudodan qoʻrqib: “Qanday qilib Xudoning Sandigʻini oʻzim bilan olib kela olar ekanman?” deb oʻyladi. 13 U Sandiqni oʻzi bilan Dovud qalʼasiga olib bormay, uni Gatlik Obidadomning uyiga tashlab ketdi. 14 Xudoning Sandigʻi u yerda uch oy turdi. Obidadomning xonadoniga va jamiki mol–mulkiga Egamiz baraka berdi.
13–БОБ
Аҳд сандиғи Хират–Йўримдан келтирилади
1 Довуд ҳар бир лашкарбошиси — мингбоши ва юзбошилари билан маслаҳатлашди. 2-3 Сўнг бутун Исроил жамоасига деди: “Шоҳ Шоул даврида биз Худойимизнинг Аҳд сандиғига эътиборсиз бўлиб келдик . Келинглар, Аҳд сандиғини қайтариб олиб келайлик. Бутун Исроил бўйлаб хабар жўнатиб юртдаги жамики қариндош–уруғларимизни шу ерга йиғайлик, ўз шаҳарларида яшайдиган руҳонийлару левилар ҳам олдимизга йиғилиб келишсин. Агар сиз бунга рози бўлсангиз ва бу Эгамиз Худонинг иродаси бўлса, шуни қилайлик.” 4 Бутун жамоага бу таклиф маъқул тушиб, ҳамма таклифга рози бўлди.
5 Шундай қилиб, Довуд Худонинг Сандиғини Хират–Йўримдан Қуддусга олиб келиш учун бутун юртдаги — Мисрдаги Шихор дарёсидан тортиб, то шимолдаги Лево–Хомат шаҳрига қадар бўлган жойлардаги жамики Исроил халқини тўплади. 6 Улар биргаликда Худонинг Аҳд сандиғини олиб келиш учун Яҳудодаги Баалах, яъни Хират–Йўрим шаҳрига йўл олишди. Аҳд сандиғи икки каруб орасида тахт қурган Эгамизнинг номи билан аталган эди. 7 Худонинг Сандиғи Абунадавнинг уйида эди. Сандиқ янги арава устига ортилгач, Уззох билан Охё аравани ҳайдаб кетишди. 8 Довуд ва жамики Исроил халқи Худонинг ҳузурида берилиб ўйин–кулги қилаётган эдилар. Улар лира, арфа, чилдирма, зил ва карнайлар чалиб, қўшиқлар билан бу воқеани байрам қилаётган эдилар.
9 Улар Нохун деган одамнинг хирмонига етганларида, ҳўкизлар қоқилиб кетди. Уззох Сандиқни ушлаб қолмоқчи бўлиб қўлини узатди. 10 Лекин Уззох Аҳд сандиғига қўл узатгани учун , Эгамиз ундан ғазабланди. Уззохни уриб, жонини олди. Уззох ўша ерда — Худонинг олдида жон берди. 11 Эгамиз Уззохни нобуд қилгани учун Довуд қаттиқ ғазабланди. Ўша кундан буён шу жой “Параз–Уззох” деб айтилади.
12 Довуд ўша куни Худодан қўрқиб: “Қандай қилиб Худонинг Сандиғини ўзим билан олиб кела олар эканман?” деб ўйлади. 13 У Сандиқни ўзи билан Довуд қалъасига олиб бормай, уни Гатлик Обидадомнинг уйига ташлаб кетди. 14 Худонинг Сандиғи у ерда уч ой турди. Обидадомнинг хонадонига ва жамики мол–мулкига Эгамиз барака берди.
