27–BOB
Ayubning soʻnggi nutqi: oʻzini nohaqlikdan saqlashi haqida
1 Ayub yana gap boshlab shunday dedi:
2 “Menga adolat qilmay,
Qalbimni yaralagan Qodir Xudo shohid!
3 Tanamda Xudo ato qilgan jon bor ekan,
Soʻnggi nafasimgacha,
4 Ogʻzimdan fisqu fasod eshitilmas,
Tilimdan yolgʻon soʻzlar chiqmas.
5 Hech qachon sizlarni haq deb tan olmayman,
Oʻlgunimcha aybsiz ekanligimni rad qilmayman.
6 Ikkilanmay oʻzim haqligimni aytaveraman,
Hayot ekanman, vijdonim toza mening.
7 Dushmanim fosiqlarday jazo olsin,
Raqiblarim yovuzlarday jazolansin.
8 Xudosiz odam hayotdan mahrum boʻlganda,
Unda qanday umid qoladi?
Xudo uni yoʻq qilganda umidi boʻladimi?
9 Xudosizlarning boshiga kulfat tushganda,
Xudo ularning faryodiga quloq tutarmikin?
10 Axir, ular Qodir Xudodan zavq topmaydilar–ku!
Ular har doim ham Xudoga iltijo qilmaydilar–ku!
11 Xudoning qudrati haqida sizlarga oʻrgataman.
Qodir Xudoning yoʻllarini sizlardan yashirmayman.
12 Axir, oʻzingiz bularning hammasini koʻrgansiz–ku!
Shunda ham bekorchi gaplarni qoʻymaysiz.
13 Fosiqlarning taqdiri quyidagichadir,
Qodir Xudo zolimlarning boshiga solgani mana shudir:
14 Ularning farzandlari koʻpaysa ham,
Baribir urushda halok boʻladi.
Zurriyoti hech qachon nonga toʻymaydi.
15 Tirik qolganlarini oʻlat nobud qiladi,
Bevalari esa aza ham tutolmaydi .
16 Kumushlari changday koʻp boʻlsa ham,
Kiyim–kechaklari uyum–uyum boʻlsa ham,
17 Oʻsha kiyimlarni solihlar kiyadi,
Kumushlarini esa aybsizlar boʻlib oladi.
18 Fosiqlarning uylari qush iniday moʻrt boʻladi,
Dala qorovullarining kapalari singari boʻladi.
19 Fosiqlar kechqurun yostiqqa bosh qoʻyganda boy boʻlsa,
Koʻzlarini ochib qaraganda, bor boyliklari yoʻqolib ketgan boʻladi.
20 Vahima ularni suv toshqiniday bosadi,
Tunda boʻronlar ularni uchirib ketadi.
21 Sharq shamoli ularni olib ketadi,
Fosiqlarni oʻz joylaridan supurib tashlaydi.
22 Bu shamol shafqatsizlarcha ularga tashlanadi,
Fosiqlar shamolning kuchidan qochishga urinadi.
23 Shamol ularning ustidan kuladi,
Hushtak chalib, ularni dahshatga soladi.
27–БОБ
Аюбнинг сўнгги нутқи: ўзини ноҳақликдан сақлаши ҳақида
1 Аюб яна гап бошлаб шундай деди:
2 “Менга адолат қилмай,
Қалбимни яралаган Қодир Худо шоҳид!
3 Танамда Худо ато қилган жон бор экан,
Сўнгги нафасимгача,
4 Оғзимдан фисқу фасод эшитилмас,
Тилимдан ёлғон сўзлар чиқмас.
5 Ҳеч қачон сизларни ҳақ деб тан олмайман,
Ўлгунимча айбсиз эканлигимни рад қилмайман.
6 Иккиланмай ўзим ҳақлигимни айтавераман,
Ҳаёт эканман, виждоним тоза менинг.
7 Душманим фосиқлардай жазо олсин,
Рақибларим ёвузлардай жазолансин.
8 Худосиз одам ҳаётдан маҳрум бўлганда,
Унда қандай умид қолади?
Худо уни йўқ қилганда умиди бўладими?
9 Худосизларнинг бошига кулфат тушганда,
Худо уларнинг фарёдига қулоқ тутармикин?
10 Ахир, улар Қодир Худодан завқ топмайдилар–ку!
Улар ҳар доим ҳам Худога илтижо қилмайдилар–ку!
11 Худонинг қудрати ҳақида сизларга ўргатаман.
Қодир Худонинг йўлларини сизлардан яширмайман.
12 Ахир, ўзингиз буларнинг ҳаммасини кўргансиз–ку!
Шунда ҳам бекорчи гапларни қўймайсиз.
13 Фосиқларнинг тақдири қуйидагичадир,
Қодир Худо золимларнинг бошига солгани мана шудир:
14 Уларнинг фарзандлари кўпайса ҳам,
Барибир урушда ҳалок бўлади.
Зурриёти ҳеч қачон нонга тўймайди.
15 Тирик қолганларини ўлат нобуд қилади,
Бевалари эса аза ҳам тутолмайди .
16 Кумушлари чангдай кўп бўлса ҳам,
Кийим–кечаклари уюм–уюм бўлса ҳам,
17 Ўша кийимларни солиҳлар кияди,
Кумушларини эса айбсизлар бўлиб олади.
18 Фосиқларнинг уйлари қуш инидай мўрт бўлади,
Дала қоровулларининг капалари сингари бўлади.
19 Фосиқлар кечқурун ёстиққа бош қўйганда бой бўлса,
Кўзларини очиб қараганда, бор бойликлари йўқолиб кетган бўлади.
20 Ваҳима уларни сув тошқинидай босади,
Тунда бўронлар уларни учириб кетади.
21 Шарқ шамоли уларни олиб кетади,
Фосиқларни ўз жойларидан супуриб ташлайди.
22 Бу шамол шафқатсизларча уларга ташланади,
Фосиқлар шамолнинг кучидан қочишга уринади.
23 Шамол уларнинг устидан кулади,
Ҳуштак чалиб, уларни даҳшатга солади.
