3–BOB
Rut va Boʻaz xirmonda
1 Oradan maʼlum vaqt oʻtgach, Rutga qaynanasi Naima shunday dedi:
— Qizim, birortasi bilan roʻzgʻor qilsang, oʻzingga yaxshi boʻlarmidi. Men senga qayliq topib berishim lozim. 2 Oʻsha Boʻaz bizning qarindoshimiz, sen uning choʻrilari bilan birga boʻlgan eding–ku. Bilasanmi, bugun kechqurun u xirmonda arpasini sovuradi. 3 Endi sen yuvinib–taranib, chiroyli kiyimlaringni kiy, keyin xirmonga bor. Lekin Boʻaz yeb–ichib boʻlmaguncha, unga koʻrinma. 4 U uxlashga yotganda, yotgan joyini bilib olgin–da, soʻng borib oyoq tomonini ochib, oʻsha yerda yot . Nima qilishni uning oʻzi aytadi.
5 Rut qaynanasiga:
— Hammasini aytganingizday qilaman, — dedi.
6 Rut xirmonga joʻnadi. Yetib kelib, qaynanasi aytganday qildi. 7 Boʻaz yeb–ichdi, vaqti chogʻ boʻldi. Soʻng gʻaram yoniga borib yonboshladi–da, uxlab qoldi. Rut ohista kelib, uning oyoq tomonini ochib, yotdi. 8 Yarim kechasi Boʻaz choʻchib uygʻonib ketdi. Qarasa, oyoq tomonida bir ayol yotibdi.
9 — Kimsan? — deb soʻradi ayoldan. Rut unga:
— Sizning choʻringiz Rutman. Choʻringizni panohingizga olsangiz , axir, siz bizning oilamizni panohingizga olishga burchli odamsiz , — dedi. 10 Boʻaz Rutga dedi:
— Seni Xudo yorlaqasin, qizim. Oilangga sening bu safargi qilgan sadoqating oldingisidan ham aʼlodir. Sen kambagʻal yoki boyvachcha yigitlarning ortidan chopmading. 11 Endi xavotirlanma, qizim. Aytganlaringning hammasini muhayyo qilaman. Butun shahar xalqi sening olijanob ayol ekanligingni biladi. 12 Toʻgʻri, men sizlarning oilangizni panohimga olishga burchli odamman, lekin bu ishga mendan ham yaqinrogʻi bor. 13 Shu kecha oʻtsin, yotaver. Agar ertaga u kishi senga nisbatan oʻz burchini oʻtamoqchi boʻlsa, mayli, seni olaversin. Bordi–yu, oʻz burchini oʻtashni xohlamasa, men oʻz zimmamga olaman. Xudo haqi, men oʻz zimmamga olaman. Ertalabgacha uxlayver. 14 Lekin tong paytida turib ket, xirmonga kelganingni odamlar bilmay qoʻya qolishsin.
Rut Boʻazning oyoq tomonida sahargacha uxladi. Koʻz koʻrmaydigan, gʻira–shira tong paytida Rut oʻrnidan turdi. 15 Boʻaz Rutga:
— Sholroʻmolingni ochib, ushlab tur, — dedi.
Rut sholroʻmolini ochib ushlab turdi. Boʻaz esa olti togʻora arpa oʻlchab, sholroʻmolga soldi va orqasiga koʻtartirib qoʻydi. Keyin oʻzi shaharga joʻnab ketdi.
16 Rut esa qaynanasi oldiga qaytdi. Qaynanasi undan:
— Nima boʻldi, qizim? — deb soʻradi.
Boʻaz Rutga qanday munosabatda boʻlgan boʻlsa, Rut hammasini qaynanasiga aytib berdi.
17 — U, qaynanangning oldiga quruq qoʻl bilan borma, deb mana bu olti togʻora arpani ham berib yubordi, — dedi Rut.
18 Qaynanasi Rutga dedi:
— Qizim, bu ishlar nima bilan tugaydi, hali bilmaysan. Kutib turgin–chi, u bu ishni bugunoq oxiriga yetkazmay qoʻymasa kerak.
3–БОБ
Рут ва Бўаз хирмонда
1 Орадан маълум вақт ўтгач, Рутга қайнанаси Наима шундай деди:
— Қизим, бирортаси билан рўзғор қилсанг, ўзингга яхши бўлармиди. Мен сенга қайлиқ топиб беришим лозим. 2 Ўша Бўаз бизнинг қариндошимиз, сен унинг чўрилари билан бирга бўлган эдинг–ку. Биласанми, бугун кечқурун у хирмонда арпасини совуради. 3 Энди сен ювиниб–тараниб, чиройли кийимларингни кий, кейин хирмонга бор. Лекин Бўаз еб–ичиб бўлмагунча, унга кўринма. 4 У ухлашга ётганда, ётган жойини билиб олгин–да, сўнг бориб оёқ томонини очиб, ўша ерда ёт . Нима қилишни унинг ўзи айтади.
5 Рут қайнанасига:
— Ҳаммасини айтганингиздай қиламан, — деди.
6 Рут хирмонга жўнади. Етиб келиб, қайнанаси айтгандай қилди. 7 Бўаз еб–ичди, вақти чоғ бўлди. Сўнг ғарам ёнига бориб ёнбошлади–да, ухлаб қолди. Рут оҳиста келиб, унинг оёқ томонини очиб, ётди. 8 Ярим кечаси Бўаз чўчиб уйғониб кетди. Қараса, оёқ томонида бир аёл ётибди.
9 — Кимсан? — деб сўради аёлдан. Рут унга:
— Сизнинг чўрингиз Рутман. Чўрингизни паноҳингизга олсангиз , ахир, сиз бизнинг оиламизни паноҳингизга олишга бурчли одамсиз , — деди. 10 Бўаз Рутга деди:
— Сени Худо ёрлақасин, қизим. Оилангга сенинг бу сафарги қилган садоқатинг олдингисидан ҳам аълодир. Сен камбағал ёки бойвачча йигитларнинг ортидан чопмадинг. 11 Энди хавотирланма, қизим. Айтганларингнинг ҳаммасини муҳайё қиламан. Бутун шаҳар халқи сенинг олижаноб аёл эканлигингни билади. 12 Тўғри, мен сизларнинг оилангизни паноҳимга олишга бурчли одамман, лекин бу ишга мендан ҳам яқинроғи бор. 13 Шу кеча ўтсин, ётавер. Агар эртага у киши сенга нисбатан ўз бурчини ўтамоқчи бўлса, майли, сени олаверсин. Борди–ю, ўз бурчини ўташни хоҳламаса, мен ўз зиммамга оламан. Худо ҳақи, мен ўз зиммамга оламан. Эрталабгача ухлайвер. 14 Лекин тонг пайтида туриб кет, хирмонга келганингни одамлар билмай қўя қолишсин.
Рут Бўазнинг оёқ томонида саҳаргача ухлади. Кўз кўрмайдиган, ғира–шира тонг пайтида Рут ўрнидан турди. 15 Бўаз Рутга:
— Шолрўмолингни очиб, ушлаб тур, — деди.
Рут шолрўмолини очиб ушлаб турди. Бўаз эса олти тоғора арпа ўлчаб, шолрўмолга солди ва орқасига кўтартириб қўйди. Кейин ўзи шаҳарга жўнаб кетди.
16 Рут эса қайнанаси олдига қайтди. Қайнанаси ундан:
— Нима бўлди, қизим? — деб сўради.
Бўаз Рутга қандай муносабатда бўлган бўлса, Рут ҳаммасини қайнанасига айтиб берди.
17 — У, қайнанангнинг олдига қуруқ қўл билан борма, деб мана бу олти тоғора арпани ҳам бериб юборди, — деди Рут.
18 Қайнанаси Рутга деди:
— Қизим, бу ишлар нима билан тугайди, ҳали билмайсан. Кутиб тургин–чи, у бу ишни бугуноқ охирига етказмай қўймаса керак.
