10–BOB
Sakkizinchi falokat: chigirtka ofati
1 Egamiz Musoga amr berdi:
— Firʼavnning huzuriga bor! Men, moʻjizalarimni ularning orasida koʻrsatay deb, firʼavnni va uning aʼyonlari yuragini tosh qilib qoʻydim. 2 Misrliklarni masxara qildim, ularga moʻjizalar koʻrsatdim. Endi sizlar bolalaringizga, nabiralaringizga bularni aytib berasizlar deb, shu ishlarni qildim. Ana shunda Egangiz Men ekanligimni hammalaringiz bilib olasizlar.
3 Muso bilan Horun firʼavnning huzuriga borib, unga Egamizning shu gapini yetkazdilar:
— Ibroniylarning Xudosi — Egamiz shunday aytmoqda: “Sen qachongacha Menga itoat etmay yurasan?! Xalqimga ijozat ber, ular borib, Menga sajda qilishsin. 4 Agar xalqimning ketishiga ijozat bermasang, Men ertaga yurtingga chigirtkalar yuboraman. 5 Chigirtkalar yer yuzini shunaqangi qoplaydiki, yer tamomila koʻrinmay qoladi. Doʻldan omon qolgan hosilingizni, dalada oʻsgan jamiki daraxtlaringizni chigirtkalar yeb bitiradi. 6 Saroying, aʼyonlaringning uylari, hamma Misrliklarning xonadonlari chigirtkaga toʻlib ketadi. Ota–bobolaring yer yuzida paydo boʻlgandan buyon bunaqasini koʻrmagan.”
Shundan keyin Muso firʼavnning huzuridan burilib chiqib ketdi.
7 Shunda aʼyonlar firʼavnga:
— Bu odam bizga tuzoq boʻlsa ham, qachongacha indamaysiz?! — dedilar. — Ijozat bering oʻshalarga! Ketaverishsin. Egasi Xudoga sajda qilishsin. Koʻrmayapsizmi, Misr xarob boʻldi–ku!
8 Shundan soʻng Muso bilan Horunni firʼavn oʻz huzuriga chaqirtirdi. Firʼavn ikkoviga dedi:
— Mayli, boringlar, Egangiz Xudoga sajda qilinglar. Ammo sizlardan kimlar boradi?
9 — Yoshu qari — hammamiz birga ketamiz, — deb javob berdi Muso. — Oʻgʻillarimizni, qizlarimizni, mol–qoʻylarimizni ham olib ketamiz. Egamizga atab bayram nishonlashimiz kerak.
10 Firʼavn qarshilik qildi:
— Agar xotinlaringiz va bolalaringiz bilan ketishlaringizga ijozat bersam, Egangiz albatta sizlar bilan boʻladi! Niyatingiz yomonligi ochiq koʻrinib turibdi. 11 Yoʻq, ularga aslo javob bermayman! Egangizga sajda qilgani borishni istayotgan sizlar emasmi?! Juda yaxshi. Faqat erkaklarni olinglar–u, ketaveringlar.
Shunda Muso bilan Horunni firʼavnning huzuridan haydadilar.
12 Egamiz Musoga:
— Qoʻlingni Misr uzra uzat! — deb amr berdi. — Misr yurtiga chigirtka yogʻilsin. Chigirtkalar bu yurtdagi hamma oʻsimliklarni, doʻldan omon qolgan hamma ekin–tikinni yeb bitirsin.
13 Muso tayogʻini Misr uzra uzatgan edi, Egamiz bu yurtga sharqdan shamol estirdi. Bir kecha–kunduz shamol esdi. Sharqdan esgan shamol ertalabgacha chigirtkalarni olib keldi. 14 Butun Misr yurtiga chigirtka yopirildi. Misrning hamma joyini chigirtka bosib ketdi. Chigirtkalar shunchalik uyilib ketdiki, ilgari bunaqasi boʻlmagan edi, bundan keyin ham boʻlmaydi. 15 Yer yuzini chigirtka bosib ketganidan, yer qop–qora boʻlib qoldi. Jamiki ekin–tikinni, doʻldan omon qolgan daraxtlardagi meva–chevalarni chigirtka yeb bitirdi. Misrdagi biror daraxtda, biror oʻsimlikda yashil barg qolmadi. 16 Firʼavn zudlik bilan Muso bilan Horunni chaqirtirib, ularga aytdi:
— Egangiz Xudoga va oʻzlaringizga qarshi gunoh qildim. 17 Oʻtinaman, bir martagina gunohimdan kechib, Egangiz Xudoga iltijo qilinglar. Bu halokatli ofatni mendan daf qilsin.
18 Muso firʼavnning huzuridan chiqib, Egamizga ibodat qildi. 19 Egamiz gʻarbdan juda kuchli shamol estirdi. Shamol chigirtkalarni Qizil dengizga uchirib olib ketdi. Misr yurtida bironta ham chigirtka qolmadi. 20 Lekin Egamiz firʼavnning yuragini yana tosh qilib qoʻydi va firʼavn Isroil xalqiga ketishga ijozat bermadi.
Toʻqqizinchi falokat: zulmat
21 Egamiz Musoga:
— Qoʻlingni osmonga uzat! — deb amr berdi. — Misrni qoʻrqinchli zulmat qoplaydi.
22 Muso qoʻlini osmonga uzatdi. Shundan keyin Misr uch kun davomida zimziyo zulmat ichida qoldi, 23 birov birovni koʻra olmadi. Natijada hech kim biron joyga yurib bora olmadi. Isroil xalqi yashayotgan yer esa yorugʻ edi. 24 Firʼavn yana Musoni chaqirtirib, unga:
— Boringlar, Egangizga sajda qilaveringlar, — dedi. — Bola–chaqalaringizni olib ketaveringlar. Ammo mol–qoʻylaringizni qoldirib ketasizlar.
25 — Boʻlmaydi! — dedi Muso. — Chorvamizni ham olib ketishimizga ijozat berishing kerak. Biz Egamiz Xudoga qurbonliklar va kuydiriladigan qurbonliklar keltiramiz. 26 Hamma chorvamizni oʻzimiz bilan olib ketamiz, orqada bironta ham tuyoq qolmasligi kerak. Egamiz Xudoga sajda qilganimizda, qurbonliklarni shu mol–qoʻylarimizdan olamiz. U yerga bormagunimizcha, Egamizga nimani qurbonlik qilishimizni bilmaymiz–ku!
27 Shunday qilib, Egamiz yana firʼavnning yuragini tosh qilib qoʻydi. Firʼavn oʻjarlik qilib, Isroil xalqiga ketishga ijozat bermadi. 28 Oxiri firʼavn Musoga:
— Yoʻqol bu yerdan! — deb baqirdi. — Ehtiyot boʻl, bundan keyin zinhor koʻzimga koʻrinma! Koʻzimga koʻringan zahoti oʻlasan!
29 — Sen aytganingday boʻlsin! — dedi Muso. — Bundan keyin koʻzingga koʻrinmayin!
10–БОБ
Саккизинчи фалокат: чигиртка офати
1 Эгамиз Мусога амр берди:
— Фиръавннинг ҳузурига бор! Мен, мўъжизаларимни уларнинг орасида кўрсатай деб, фиръавнни ва унинг аъёнлари юрагини тош қилиб қўйдим. 2 Мисрликларни масхара қилдим, уларга мўъжизалар кўрсатдим. Энди сизлар болаларингизга, набираларингизга буларни айтиб берасизлар деб, шу ишларни қилдим. Ана шунда Эгангиз Мен эканлигимни ҳаммаларингиз билиб оласизлар.
3 Мусо билан Ҳорун фиръавннинг ҳузурига бориб, унга Эгамизнинг шу гапини етказдилар:
— Ибронийларнинг Худоси — Эгамиз шундай айтмоқда: “Сен қачонгача Менга итоат этмай юрасан?! Халқимга ижозат бер, улар бориб, Менга сажда қилишсин. 4 Агар халқимнинг кетишига ижозат бермасанг, Мен эртага юртингга чигирткалар юбораман. 5 Чигирткалар ер юзини шунақанги қоплайдики, ер тамомила кўринмай қолади. Дўлдан омон қолган ҳосилингизни, далада ўсган жамики дарахтларингизни чигирткалар еб битиради. 6 Саройинг, аъёнларингнинг уйлари, ҳамма Мисрликларнинг хонадонлари чигирткага тўлиб кетади. Ота–боболаринг ер юзида пайдо бўлгандан буён бунақасини кўрмаган.”
Шундан кейин Мусо фиръавннинг ҳузуридан бурилиб чиқиб кетди.
7 Шунда аъёнлар фиръавнга:
— Бу одам бизга тузоқ бўлса ҳам, қачонгача индамайсиз?! — дедилар. — Ижозат беринг ўшаларга! Кетаверишсин. Эгаси Худога сажда қилишсин. Кўрмаяпсизми, Миср хароб бўлди–ку!
8 Шундан сўнг Мусо билан Ҳорунни фиръавн ўз ҳузурига чақиртирди. Фиръавн икковига деди:
— Майли, боринглар, Эгангиз Худога сажда қилинглар. Аммо сизлардан кимлар боради?
9 — Ёшу қари — ҳаммамиз бирга кетамиз, — деб жавоб берди Мусо. — Ўғилларимизни, қизларимизни, мол–қўйларимизни ҳам олиб кетамиз. Эгамизга атаб байрам нишонлашимиз керак.
10 Фиръавн қаршилик қилди:
— Агар хотинларингиз ва болаларингиз билан кетишларингизга ижозат берсам, Эгангиз албатта сизлар билан бўлади! Ниятингиз ёмонлиги очиқ кўриниб турибди. 11 Йўқ, уларга асло жавоб бермайман! Эгангизга сажда қилгани боришни истаётган сизлар эмасми?! Жуда яхши. Фақат эркакларни олинглар–у, кетаверинглар.
Шунда Мусо билан Ҳорунни фиръавннинг ҳузуридан ҳайдадилар.
12 Эгамиз Мусога:
— Қўлингни Миср узра узат! — деб амр берди. — Миср юртига чигиртка ёғилсин. Чигирткалар бу юртдаги ҳамма ўсимликларни, дўлдан омон қолган ҳамма экин–тикинни еб битирсин.
13 Мусо таёғини Миср узра узатган эди, Эгамиз бу юртга шарқдан шамол эстирди. Бир кеча–кундуз шамол эсди. Шарқдан эсган шамол эрталабгача чигирткаларни олиб келди. 14 Бутун Миср юртига чигиртка ёпирилди. Мисрнинг ҳамма жойини чигиртка босиб кетди. Чигирткалар шунчалик уйилиб кетдики, илгари бунақаси бўлмаган эди, бундан кейин ҳам бўлмайди. 15 Ер юзини чигиртка босиб кетганидан, ер қоп–қора бўлиб қолди. Жамики экин–тикинни, дўлдан омон қолган дарахтлардаги мева–чеваларни чигиртка еб битирди. Мисрдаги бирор дарахтда, бирор ўсимликда яшил барг қолмади. 16 Фиръавн зудлик билан Мусо билан Ҳорунни чақиртириб, уларга айтди:
— Эгангиз Худога ва ўзларингизга қарши гуноҳ қилдим. 17 Ўтинаман, бир мартагина гуноҳимдан кечиб, Эгангиз Худога илтижо қилинглар. Бу ҳалокатли офатни мендан даф қилсин.
18 Мусо фиръавннинг ҳузуридан чиқиб, Эгамизга ибодат қилди. 19 Эгамиз ғарбдан жуда кучли шамол эстирди. Шамол чигирткаларни Қизил денгизга учириб олиб кетди. Миср юртида биронта ҳам чигиртка қолмади. 20 Лекин Эгамиз фиръавннинг юрагини яна тош қилиб қўйди ва фиръавн Исроил халқига кетишга ижозат бермади.
Тўққизинчи фалокат: зулмат
21 Эгамиз Мусога:
— Қўлингни осмонга узат! — деб амр берди. — Мисрни қўрқинчли зулмат қоплайди.
22 Мусо қўлини осмонга узатди. Шундан кейин Миср уч кун давомида зимзиё зулмат ичида қолди, 23 биров бировни кўра олмади. Натижада ҳеч ким бирон жойга юриб бора олмади. Исроил халқи яшаётган ер эса ёруғ эди. 24 Фиръавн яна Мусони чақиртириб, унга:
— Боринглар, Эгангизга сажда қилаверинглар, — деди. — Бола–чақаларингизни олиб кетаверинглар. Аммо мол–қўйларингизни қолдириб кетасизлар.
25 — Бўлмайди! — деди Мусо. — Чорвамизни ҳам олиб кетишимизга ижозат беришинг керак. Биз Эгамиз Худога қурбонликлар ва куйдириладиган қурбонликлар келтирамиз. 26 Ҳамма чорвамизни ўзимиз билан олиб кетамиз, орқада биронта ҳам туёқ қолмаслиги керак. Эгамиз Худога сажда қилганимизда, қурбонликларни шу мол–қўйларимиздан оламиз. У ерга бормагунимизча, Эгамизга нимани қурбонлик қилишимизни билмаймиз–ку!
27 Шундай қилиб, Эгамиз яна фиръавннинг юрагини тош қилиб қўйди. Фиръавн ўжарлик қилиб, Исроил халқига кетишга ижозат бермади. 28 Охири фиръавн Мусога:
— Йўқол бу ердан! — деб бақирди. — Эҳтиёт бўл, бундан кейин зинҳор кўзимга кўринма! Кўзимга кўринган заҳоти ўласан!
29 — Сен айтганингдай бўлсин! — деди Мусо. — Бундан кейин кўзингга кўринмайин!
