27–BOB
Pavlusning dengiz orqali Rimga safari
1 Bizni dengiz orqali Italiyaga joʻnatishga qaror qildilar. Shundan keyin ular Pavlusni va boshqa baʼzi mahbuslarni Imperiya qoʻshinidagi Yuliyus degan Rim yuzboshisiga topshirdilar. 2 Hammamiz Adramittion shahridan kelgan kemaga oʻtirdik. Kema Asiya viloyatining bandargohlariga endi joʻnamoqchi boʻlib turgan ekan. Biz yoʻlga tushdik. Salonikadan kelgan Makedoniyalik Aristarxus degan odam bizga hamroh boʻldi. 3 Ertasi kuni biz Sidon shahriga yetib keldik. Yuliyus Pavlusga yaxshi munosabatda boʻldi, shuning uchun doʻstlari oldiga borishga va kerakli narsalarni olishga ijozat berdi. 4 Biz u yerdan joʻnab ketdik. Shamol bizga qarshi tomondan esayotgani uchun Kipr orolini panalab suzib oʻtdik. 5 Soʻng Kilikiya va Pamfiliya viloyatlarining janub tomonidan suzib, Likiya viloyatidagi Mura shahriga keldik. 6 Yuzboshi u yerda Iskandariyadan Italiyaga suzib ketadigan kemani topdi va bizni unga oʻtqazdi. 7 Biz bir necha kun sekin suzib, nihoyat qiyinchiliklar bilan Knidus shahriga yetib keldik. Shamol bizga qarshi esayotgani uchun Salmona yarim orolining yonidan oʻtib, Krit orolini panalab suza boshladik. 8 Orolning qirgʻogʻi boʻylab mashaqqatlar bilan Goʻzal bandargohlar degan joyga yetib keldik. Bu joy Laseya shahri yaqinida joylashgan.
9 Biz ancha vaqt oʻsha yerda qoldik. Hatto Poklanish kuni ham oʻtdi, suzish xavfli boʻlib qoldi. Pavlus kemachilarga maslahat berdi:
10 — Doʻstlar! Koʻrib turibman, bu yerdan suzib ketadigan boʻlsak, nafaqat yukimiz va kemamiz, balki jonimiz ham xavf ostida qoladi, ogʻir halokatga uchraymiz.
11 Lekin yuzboshi Pavlusning maslahatiga quloq solmay, kema dargʻasi va kema egasining gapiga kirdi. 12 Qishni oʻtkazish uchun bandargoh yaxshi sharoitga ega emas edi. Shuning uchun deyarli hamma u yerdan dengizga chiqishga, qanday qilib boʻlsa ham Finiksga yetib olib, qishni oʻsha yerda oʻtkazishga rozi edi. Finiks Krit orolidagi bandargoh boʻlib, qattiq qish shamollaridan panada edi .
Dengizdagi boʻron
13 Janubdan mayin shabada esa boshlaganda, ular: “Niyatimiz amalga oshadigan boʻldi”, deb oʻyladilar. Shuning uchun ular langarni koʻtarib, Krit oroli boʻylab, qirgʻoqqa yaqin suza boshladilar. 14 Ammo koʻp oʻtmay orol tomondan nihoyatda kuchli boʻron koʻtarildi. Bu “Shimoli–sharq” boʻroni deb aytilardi. 15 Boʻron kemaga shunday urildiki, natijada kema shamolga qarshi suzolmay qoldi. Shundan keyin oʻzimizni toʻlqinlarga topshirib, shamol yoʻnalishi boʻylab suzib ketdik. 16 Biz Kavda degan orolchani panalab oʻtdik. Kemaning qayiqchasini zoʻrgʻa ushlab qoldik. 17 Dengizchilar qayiqni yuqoriga koʻtarib oldilar. Keyin esa kema parchalanib ketmasin deb, uni ostidan arqonlar bilan mahkam bogʻladilar. Ular: “Surtis atroflarida qumga oʻtirib qolmasak edi”, deb qoʻrqib, tezlikni kamaytiradigan langarni tushirdilar va kemani shamol yoʻnalishiga qoʻyib berdilar. 18 Quturgan boʻron davom etardi. Ertasi kuni ular kemadan yuklarni uloqtira boshladilar. 19 Uchinchi kuni esa oʻz qoʻllari bilan kemaning asbob–uskunalarini dengizga otdilar. 20 Bir necha kun biz na quyoshni, na yulduzlarni koʻrdik. Boʻron quturgani sari, qutulishimizga boʻlgan umid soʻnib borardi.
21 Hech kim uzoq vaqt biron narsa tanovul qilmadi. Shunda Pavlus ularning oʻrtasiga chiqib, shunday dedi:
— Doʻstlar! Agar mening gaplarimga quloq solib, Kiprdan ketmaganlaringizda edi, biz mana shu zararga va ogʻir halokatlarga duchor boʻlmasdik. 22 Endi sizlarga maslahatim shu: dadil boʻlinglar! Oramizdan hech kim nobud boʻlmaydi, faqat kemadan mahrum boʻlamiz, xolos. 23 Men mansub boʻlgan va men sajda qiladigan Xudoyim oʻtgan kuni oldimga Oʻz farishtasini yubordi. 24 Farishta menga shunday dedi: “Qoʻrqma, Pavlus, sen Qaysar huzurida boʻlishing kerak. Sen bilan birga kemada suzib ketayotganlarga Xudo hayot bagʻishladi.” 25 Shuning uchun, doʻstlar, dadil boʻlinglar, chunki Xudoga ishonaman: hammasi menga aytilganiday boʻladi. 26 Biz biron orolga albatta tushamiz.
27 Oʻn toʻrtinchi kuni kechasi biz Oʻrta yer dengizida shamol yoʻnalishi boʻylab suzayotgan edik. Taxminan tun yarmida dengizchilar quruqlikka yaqinlashib qolganimizni payqab qoldilar. 28 Ular chuqurlikni oʻlchagan edilar, 20 quloch chiqdi. Bir oz nariroqni oʻlchagan edilar, 15 quloch chiqdi. 29 Ular: “Kema qoyalarga borib uriladi”, deb qoʻrqib ketganlari uchun kemaning ortidan toʻrtta langarni tushirdilar va tezroq tong otsin, deb Xudoga astoydil iltijo qildilar. 30 Shu orada dengizchilarning baʼzilari kemadan qochib chiqishga urindilar. Ular qayiqni suvga tushirib, oʻzlarini xuddi kemaning old tomonidan langar tushirmoqchi boʻlganday koʻrsatdilar. 31 Pavlus yuzboshi bilan askarlarga shunday dedi:
— Bu odamlar kemada qolmas ekanlar, bilib qoʻyinglar, sizlar ham oʻzlaringizni qutqara olmaysizlar.
32 Askarlar qayiq bogʻlangan arqonni kesdilar va qayiqni suvga tushirib yubordilar. 33 Tong otishi bilan, Pavlus ulardan tamaddi qilib olishlarini iltimos qildi:
— Bugun oʻn toʻrt kundirki, sizlar xavotirlikda boʻlib, hech narsa yemadingizlar. 34 Yolvoraman: bir oz tamaddi qilib olinglar, bu tirik qolishingiz uchun kerak. Boshingizdan biron tola soch ham tushmaydi.
35 Pavlus shu soʻzlarni aytib boʻlgach, nonni oldi va hammaning koʻz oʻngida Xudoga shukrona aytdi. Soʻngra nonni sindirib, yeya boshladi. 36 Boshqalar ham dadillanib, ovqatlana boshladilar. 37 Kemada jami 276 kishi bor edi. 38 Ular toʻyib olgach, bugʻdoyning hammasini dengizga tashlab, kemani yengillashtirdilar.
Kema halokatga uchraydi
39 Tong otganda, dengizchilar qirgʻoqni taniy olmadilar. Ammo qirgʻoqdagi qumli qoʻltiqni payqadilar. Agar imkoni boʻlsa, kemani oʻsha yerda qirgʻoqqa toʻxtatamiz, deb qaror qildilar. 40 Soʻng langarlarni kesib, dengizga tushirib yubordilar. Ayni paytda eshkaklarni mahkam bogʻlab turgan arqonlarni yechdilar. Shundan keyin oldingi yelkanni shamolga qaratib, qirgʻoqqa suzib ketdilar. 41 Lekin kema sayoz joyga urilib, qumga oʻtirib qoldi. Oqibatda kemaning old qismi qumga tiqilib, qimirlamay qoldi. Kemaning orqa qismi esa toʻlqinlar shiddatidan parcha–parcha boʻlib ketdi.
42 Shunda askarlar: “Mahbuslar suzib, qutulib ketmasin”, deya ularni oʻldirmoqchi boʻldilar. 43 Ammo yuzboshi Pavlusni qutqarmoqchi boʻlib, askarlarni bu niyatlaridan qaytardi. Ularga shunday buyruq berdi: “Suzishni biladiganlar birinchi boʻlib kemadan sakrasin va qirgʻoqqa suzib borsin, 44 qolganlar esa taxtalarni yoki kemaning biron siniq boʻlagini olib, ularning ortidan ergashsinlar.” Shu yoʻsin hammalari eson–omon qirgʻoqqa yetib oldilar.
27–БОБ
Павлуснинг денгиз орқали Римга сафари
1 Бизни денгиз орқали Италияга жўнатишга қарор қилдилар. Шундан кейин улар Павлусни ва бошқа баъзи маҳбусларни Империя қўшинидаги Юлиюс деган Рим юзбошисига топширдилар. 2 Ҳаммамиз Адрамиттион шаҳридан келган кемага ўтирдик. Кема Асия вилоятининг бандаргоҳларига энди жўнамоқчи бўлиб турган экан. Биз йўлга тушдик. Салоникадан келган Македониялик Аристархус деган одам бизга ҳамроҳ бўлди. 3 Эртаси куни биз Сидон шаҳрига етиб келдик. Юлиюс Павлусга яхши муносабатда бўлди, шунинг учун дўстлари олдига боришга ва керакли нарсаларни олишга ижозат берди. 4 Биз у ердан жўнаб кетдик. Шамол бизга қарши томондан эсаётгани учун Кипр оролини паналаб сузиб ўтдик. 5 Сўнг Киликия ва Памфилия вилоятларининг жануб томонидан сузиб, Ликия вилоятидаги Мура шаҳрига келдик. 6 Юзбоши у ерда Искандариядан Италияга сузиб кетадиган кемани топди ва бизни унга ўтқазди. 7 Биз бир неча кун секин сузиб, ниҳоят қийинчиликлар билан Книдус шаҳрига етиб келдик. Шамол бизга қарши эсаётгани учун Салмона ярим оролининг ёнидан ўтиб, Крит оролини паналаб суза бошладик. 8 Оролнинг қирғоғи бўйлаб машаққатлар билан Гўзал бандаргоҳлар деган жойга етиб келдик. Бу жой Ласея шаҳри яқинида жойлашган.
9 Биз анча вақт ўша ерда қолдик. Ҳатто Покланиш куни ҳам ўтди, сузиш хавфли бўлиб қолди. Павлус кемачиларга маслаҳат берди:
10 — Дўстлар! Кўриб турибман, бу ердан сузиб кетадиган бўлсак, нафақат юкимиз ва кемамиз, балки жонимиз ҳам хавф остида қолади, оғир ҳалокатга учраймиз.
11 Лекин юзбоши Павлуснинг маслаҳатига қулоқ солмай, кема дарғаси ва кема эгасининг гапига кирди. 12 Қишни ўтказиш учун бандаргоҳ яхши шароитга эга эмас эди. Шунинг учун деярли ҳамма у ердан денгизга чиқишга, қандай қилиб бўлса ҳам Финиксга етиб олиб, қишни ўша ерда ўтказишга рози эди. Финикс Крит оролидаги бандаргоҳ бўлиб, қаттиқ қиш шамолларидан панада эди .
Денгиздаги бўрон
13 Жанубдан майин шабада эса бошлаганда, улар: “Ниятимиз амалга ошадиган бўлди”, деб ўйладилар. Шунинг учун улар лангарни кўтариб, Крит ороли бўйлаб, қирғоққа яқин суза бошладилар. 14 Аммо кўп ўтмай орол томондан ниҳоятда кучли бўрон кўтарилди. Бу “Шимоли–шарқ” бўрони деб айтиларди. 15 Бўрон кемага шундай урилдики, натижада кема шамолга қарши сузолмай қолди. Шундан кейин ўзимизни тўлқинларга топшириб, шамол йўналиши бўйлаб сузиб кетдик. 16 Биз Кавда деган оролчани паналаб ўтдик. Кеманинг қайиқчасини зўрға ушлаб қолдик. 17 Денгизчилар қайиқни юқорига кўтариб олдилар. Кейин эса кема парчаланиб кетмасин деб, уни остидан арқонлар билан маҳкам боғладилар. Улар: “Суртис атрофларида қумга ўтириб қолмасак эди”, деб қўрқиб, тезликни камайтирадиган лангарни туширдилар ва кемани шамол йўналишига қўйиб бердилар. 18 Қутурган бўрон давом этарди. Эртаси куни улар кемадан юкларни улоқтира бошладилар. 19 Учинчи куни эса ўз қўллари билан кеманинг асбоб–ускуналарини денгизга отдилар. 20 Бир неча кун биз на қуёшни, на юлдузларни кўрдик. Бўрон қутургани сари, қутулишимизга бўлган умид сўниб борарди.
21 Ҳеч ким узоқ вақт бирон нарса тановул қилмади. Шунда Павлус уларнинг ўртасига чиқиб, шундай деди:
— Дўстлар! Агар менинг гапларимга қулоқ солиб, Кипрдан кетмаганларингизда эди, биз мана шу зарарга ва оғир ҳалокатларга дучор бўлмасдик. 22 Энди сизларга маслаҳатим шу: дадил бўлинглар! Орамиздан ҳеч ким нобуд бўлмайди, фақат кемадан маҳрум бўламиз, холос. 23 Мен мансуб бўлган ва мен сажда қиладиган Худойим ўтган куни олдимга Ўз фариштасини юборди. 24 Фаришта менга шундай деди: “Қўрқма, Павлус, сен Қайсар ҳузурида бўлишинг керак. Сен билан бирга кемада сузиб кетаётганларга Худо ҳаёт бағишлади.” 25 Шунинг учун, дўстлар, дадил бўлинглар, чунки Худога ишонаман: ҳаммаси менга айтилганидай бўлади. 26 Биз бирон оролга албатта тушамиз.
27 Ўн тўртинчи куни кечаси биз Ўрта ер денгизида шамол йўналиши бўйлаб сузаётган эдик. Тахминан тун ярмида денгизчилар қуруқликка яқинлашиб қолганимизни пайқаб қолдилар. 28 Улар чуқурликни ўлчаган эдилар, 20 қулоч чиқди. Бир оз нарироқни ўлчаган эдилар, 15 қулоч чиқди. 29 Улар: “Кема қояларга бориб урилади”, деб қўрқиб кетганлари учун кеманинг ортидан тўртта лангарни туширдилар ва тезроқ тонг отсин, деб Худога астойдил илтижо қилдилар. 30 Шу орада денгизчиларнинг баъзилари кемадан қочиб чиқишга уриндилар. Улар қайиқни сувга тушириб, ўзларини худди кеманинг олд томонидан лангар туширмоқчи бўлгандай кўрсатдилар. 31 Павлус юзбоши билан аскарларга шундай деди:
— Бу одамлар кемада қолмас эканлар, билиб қўйинглар, сизлар ҳам ўзларингизни қутқара олмайсизлар.
32 Аскарлар қайиқ боғланган арқонни кесдилар ва қайиқни сувга тушириб юбордилар. 33 Тонг отиши билан, Павлус улардан тамадди қилиб олишларини илтимос қилди:
— Бугун ўн тўрт кундирки, сизлар хавотирликда бўлиб, ҳеч нарса емадингизлар. 34 Ёлвораман: бир оз тамадди қилиб олинглар, бу тирик қолишингиз учун керак. Бошингиздан бирон тола соч ҳам тушмайди.
35 Павлус шу сўзларни айтиб бўлгач, нонни олди ва ҳамманинг кўз ўнгида Худога шукрона айтди. Сўнгра нонни синдириб, ея бошлади. 36 Бошқалар ҳам дадилланиб, овқатлана бошладилар. 37 Кемада жами 276 киши бор эди. 38 Улар тўйиб олгач, буғдойнинг ҳаммасини денгизга ташлаб, кемани енгиллаштирдилар.
Кема ҳалокатга учрайди
39 Тонг отганда, денгизчилар қирғоқни таний олмадилар. Аммо қирғоқдаги қумли қўлтиқни пайқадилар. Агар имкони бўлса, кемани ўша ерда қирғоққа тўхтатамиз, деб қарор қилдилар. 40 Сўнг лангарларни кесиб, денгизга тушириб юбордилар. Айни пайтда эшкакларни маҳкам боғлаб турган арқонларни ечдилар. Шундан кейин олдинги елканни шамолга қаратиб, қирғоққа сузиб кетдилар. 41 Лекин кема саёз жойга урилиб, қумга ўтириб қолди. Оқибатда кеманинг олд қисми қумга тиқилиб, қимирламай қолди. Кеманинг орқа қисми эса тўлқинлар шиддатидан парча–парча бўлиб кетди.
42 Шунда аскарлар: “Маҳбуслар сузиб, қутулиб кетмасин”, дея уларни ўлдирмоқчи бўлдилар. 43 Аммо юзбоши Павлусни қутқармоқчи бўлиб, аскарларни бу ниятларидан қайтарди. Уларга шундай буйруқ берди: “Сузишни биладиганлар биринчи бўлиб кемадан сакрасин ва қирғоққа сузиб борсин, 44 қолганлар эса тахталарни ёки кеманинг бирон синиқ бўлагини олиб, уларнинг ортидан эргашсинлар.” Шу йўсин ҳаммалари эсон–омон қирғоққа етиб олдилар.
