15–BOB
Omolek xalqi bilan jang
1 Bir kuni Shomuil Shoulga shunday dedi:
— Egamiz senga moy surtib, Oʻz xalqi Isroilning shohi qilish uchun meni sening oldingga yuborgan edi. Endi Egamizning soʻzlarini eshit. 2 Sarvari Olam shunday aytmoqda: “Isroil xalqiga qilgan yovuzliklari uchun Omolek xalqini jazolayman. Chunki Isroil xalqi Misrdan chiqayotganda, Omolek xalqi ularning yoʻlini toʻsib qoʻygan edi . 3 Endi borib, Omolek xalqiga hujum qil. Ularga qarashli hamma narsani tamoman yoʻq qilib tashla, hech narsasini ayama. Erkagu ayol, bola–chaqa, molidan tortib, qoʻyigacha, tuyasidan tortib, eshagigacha hammasini oʻldir.”
4 Shoul lashkarini Taloyim shahrida toʻplab sanab chiqdi. Isroildan 200.000 nafar piyoda sipohi, Yahudodan ham 10.000 nafar sipohi bor ekan.
5 Shoul Omolek xalqiga qarashli boʻlgan shaharga borib, soylikda pistirma qoʻydi. 6 Oʻsha yerdagi Xayin xalqiga quyidagi xabarni joʻnatdi: “Endi ketinglar, Omolek xalqini tark etinglar, tagʻin sizlarni ham ular bilan birga yoʻq qilib yubormayin. Isroil xalqi Misrdan chiqayotgan paytda, sizlar bizga yaxshilik qilgandingiz.”
Shundan keyin Xayin xalqi Omolek xalqini tark etdi.
7 Shoul Xaviladan Misrning sharqidagi Shurgacha boʻlgan joylardagi Omolek xalqini tor–mor qildi. 8 U Omolek shohi Oʻgaxni tiriklayin qoʻlga olib, xalqini butunlay qirib tashladi. 9 Shoul va uning odamlari Oʻgaxni hamda uning eng yaxshi qoʻy–mollarini, buzoq–qoʻzilarini, jamiki yaxshi narsalarini ayab, saqlab qolishdi. Ularni butunlay yoʻq qilib tashlashni istashmadi. Faqat arzimas, nuqsonli hayvonlarini yoʻq qilishdi.
Xudo Shoulni rad etadi
10 Egamiz Shomuilga shu soʻzlarni ayon qildi: 11 “Shoulni shoh qilib tayinlaganimga pushaymonman. U Mendan yuz oʻgirdi, amrlarimni bajo qilmadi.” Shomuil xafa boʻlib, tun boʻyi Egamizga yolvorib chiqdi.
12 Shomuil ertasi kuni saharda, Shoul bilan koʻrishay deb borsa, Shoul Karmil shahriga ketibdi. Bilsaki, u yerda oʻziga bir yodgorlik oʻrnatibdi. Keyin Gilgalga qaytibdi. 13 Shomuil Shoulning oldiga kelganda, Shoul:
— Xudo sizni yorlaqasin! Men Egamizning amrini ado etdim, — dedi.
14 — Agar shunday boʻlsa, qulogʻimga eshitilayotgan qoʻyning maʼrashi nimasi? Men eshitayotgan sigirning boʻkirishi nimasi? — deb soʻradi Shomuil.
15 — Odamlarim Omolek xalqining hayvonlarini tortib oldi, — dedi Shoul, — Egangiz Xudoga qurbonlik qilish uchun qoʻy, sigirlarning eng saralarini ayab, saqlab qolishdi. Qolganlarini esa butunlay qirib tashladik.
16 — Shoshmay tur, bu kecha Egamizning menga nimalar aytganini senga bildirib qoʻyayin, — dedi Shomuil.
— Ayting, — dedi Shoul.
17 Shomuil gapida davom etdi:
— Oʻzingni kichik deb sanasang–da, Isroil xalqining yoʻlboshchisi boʻlmadingmi?! Egamiz senga moy surtib tanlab, Isroilga shoh qilmadimi?! 18 U senga: “Bor, oʻsha gunohkor Omolek xalqini butunlay qirib tashla, hammasini yoʻqotmaguningcha, ular bilan jang qil”, deb amr bergan edi–ku. 19 Nega endi Egamizning amriga itoat etmading?! Nima uchun oʻljaga tashlanib, Egamiz oldida qabihlik qilding?!
20 — Axir, men Uning amrlariga itoat qildim–ku! — dedi Shoul. — Men, Egamiz amr berganiday, bordim. Omolek shohi Oʻgaxni bu yerga olib keldim. Omolek xalqini esa butunlay qirib tashladim. 21 Odamlarim qirib tashlanishi kerak boʻlgan oʻljadan faqat eng sara mol–qoʻylarni olishdi, xolos. Bu mol–qoʻylarni Gilgalga olib kelib, Egangiz Xudoga qurbonlik qilishmoqchi.
22 Shomuil shunday javob berdi:
“Kuydiriladigan va boshqa qurbonliklardan koʻra,
Egamiz itoat etganlardan shod boʻlmasmi?!
Ha, itoat etish — qurbonlik soʻyishdan yaxshi,
Xudoga itoatkorlik — qoʻchqorlar yogʻidan aʼloroqdir.
23 Oʻzboshimchalik sehr–joduga oʻxshab gunohdir,
Itoatsizlik esa but–sanamga bosh egish bilan tengdir.
Sen Egamizning amrini rad etding,
Egamiz ham sening shohligingni rad etdi.”
24 — Gunoh qildim! — dedi Shoul. — Ha, Egamizning amriga ham, sizning soʻzlaringizga ham xilof ish tutdim. Xalqdan hayiqqanim uchun ularning gapiga kirdim. 25 Endi yolvoraman: gunohimdan oʻting, men bilan birga qaytib boring, Egamizga sajda qilayin.
26 — Sen bilan bormayman, — dedi Shomuil. — Chunki sen Egamizning amrini rad etding, Egamiz ham seni rad etib, Isroil taxtidan tushirdi.
27 Shomuil burilib, ketmoqchi boʻlgan edi, Shoul uning ridosi etagidan ushlab qoldi. Rido yirtildi.
28 — Rido yirtilgani singari, Egamiz ham bugun Isroil shohligini qoʻlingdan tortib olib, sendan koʻra, yaxshirogʻiga berdi, — dedi Shomuil. 29 — Isroilning ulugʻvor Xudosi yolgʻon soʻzlamas, fikrini ham oʻzgartirmas. U inson emaski, fikrini oʻzgartirsa.
30 — Gunoh qildim, — dedi Shoul, — endi xalqimning oqsoqollari oldida, Isroil xalqi oldida meni beobroʻ qilmang. Shuning uchun men bilan birga qaytib boring, Egangiz Xudoga sajda qilayin.
31 Shomuil Shoul bilan birga orqaga qaytib bordi. Shoul Egamizga sajda qildi.
32 Shomuil:
— Omolek shohi Oʻgaxni mening oldimga olib kelinglar! — deb buyurdi. Oʻgaxni bogʻlangan holda, Shomuilning oldiga olib kelishdi. Oʻgax oʻzicha: “Oʻlim xavfi aniq oʻtib ketdi”, deb oʻyladi. 33 Lekin Shomuil:
— Qiliching ayollarni farzandidan qanday judo qilgan boʻlsa, sening onang ham ayollar orasida befarzand boʻlsin! — dedi–yu, Oʻgaxni Egamizning oldida Gilgalda qilich bilan chopib tashladi.
34 Shundan soʻng Shomuil Ramaga, Shoul esa Givoga — uyiga ketdi. 35 Shomuil umrining oxirigacha Shoulni boshqa koʻrmadi, lekin u Shoulni deb gʻamgin boʻlib yurdi. Egamiz esa Shoulni Isroil shohi qilganidan pushaymon edi.
15–БОБ
Омолек халқи билан жанг
1 Бир куни Шомуил Шоулга шундай деди:
— Эгамиз сенга мой суртиб, Ўз халқи Исроилнинг шоҳи қилиш учун мени сенинг олдингга юборган эди. Энди Эгамизнинг сўзларини эшит. 2 Сарвари Олам шундай айтмоқда: “Исроил халқига қилган ёвузликлари учун Омолек халқини жазолайман. Чунки Исроил халқи Мисрдан чиқаётганда, Омолек халқи уларнинг йўлини тўсиб қўйган эди . 3 Энди бориб, Омолек халқига ҳужум қил. Уларга қарашли ҳамма нарсани тамоман йўқ қилиб ташла, ҳеч нарсасини аяма. Эркагу аёл, бола–чақа, молидан тортиб, қўйигача, туясидан тортиб, эшагигача ҳаммасини ўлдир.”
4 Шоул лашкарини Талойим шаҳрида тўплаб санаб чиқди. Исроилдан 200.000 нафар пиёда сипоҳи, Яҳудодан ҳам 10.000 нафар сипоҳи бор экан.
5 Шоул Омолек халқига қарашли бўлган шаҳарга бориб, сойликда пистирма қўйди. 6 Ўша ердаги Хайин халқига қуйидаги хабарни жўнатди: “Энди кетинглар, Омолек халқини тарк этинглар, тағин сизларни ҳам улар билан бирга йўқ қилиб юбормайин. Исроил халқи Мисрдан чиқаётган пайтда, сизлар бизга яхшилик қилгандингиз.”
Шундан кейин Хайин халқи Омолек халқини тарк этди.
7 Шоул Хавиладан Мисрнинг шарқидаги Шургача бўлган жойлардаги Омолек халқини тор–мор қилди. 8 У Омолек шоҳи Ўгахни тириклайин қўлга олиб, халқини бутунлай қириб ташлади. 9 Шоул ва унинг одамлари Ўгахни ҳамда унинг энг яхши қўй–молларини, бузоқ–қўзиларини, жамики яхши нарсаларини аяб, сақлаб қолишди. Уларни бутунлай йўқ қилиб ташлашни исташмади. Фақат арзимас, нуқсонли ҳайвонларини йўқ қилишди.
Худо Шоулни рад этади
10 Эгамиз Шомуилга шу сўзларни аён қилди: 11 “Шоулни шоҳ қилиб тайинлаганимга пушаймонман. У Мендан юз ўгирди, амрларимни бажо қилмади.” Шомуил хафа бўлиб, тун бўйи Эгамизга ёлвориб чиқди.
12 Шомуил эртаси куни саҳарда, Шоул билан кўришай деб борса, Шоул Кармил шаҳрига кетибди. Билсаки, у ерда ўзига бир ёдгорлик ўрнатибди. Кейин Гилгалга қайтибди. 13 Шомуил Шоулнинг олдига келганда, Шоул:
— Худо сизни ёрлақасин! Мен Эгамизнинг амрини адо этдим, — деди.
14 — Агар шундай бўлса, қулоғимга эшитилаётган қўйнинг маъраши нимаси? Мен эшитаётган сигирнинг бўкириши нимаси? — деб сўради Шомуил.
15 — Одамларим Омолек халқининг ҳайвонларини тортиб олди, — деди Шоул, — Эгангиз Худога қурбонлик қилиш учун қўй, сигирларнинг энг сараларини аяб, сақлаб қолишди. Қолганларини эса бутунлай қириб ташладик.
16 — Шошмай тур, бу кеча Эгамизнинг менга нималар айтганини сенга билдириб қўяйин, — деди Шомуил.
— Айтинг, — деди Шоул.
17 Шомуил гапида давом этди:
— Ўзингни кичик деб санасанг–да, Исроил халқининг йўлбошчиси бўлмадингми?! Эгамиз сенга мой суртиб танлаб, Исроилга шоҳ қилмадими?! 18 У сенга: “Бор, ўша гуноҳкор Омолек халқини бутунлай қириб ташла, ҳаммасини йўқотмагунингча, улар билан жанг қил”, деб амр берган эди–ку. 19 Нега энди Эгамизнинг амрига итоат этмадинг?! Нима учун ўлжага ташланиб, Эгамиз олдида қабиҳлик қилдинг?!
20 — Ахир, мен Унинг амрларига итоат қилдим–ку! — деди Шоул. — Мен, Эгамиз амр берганидай, бордим. Омолек шоҳи Ўгахни бу ерга олиб келдим. Омолек халқини эса бутунлай қириб ташладим. 21 Одамларим қириб ташланиши керак бўлган ўлжадан фақат энг сара мол–қўйларни олишди, холос. Бу мол–қўйларни Гилгалга олиб келиб, Эгангиз Худога қурбонлик қилишмоқчи.
22 Шомуил шундай жавоб берди:
“Куйдириладиган ва бошқа қурбонликлардан кўра,
Эгамиз итоат этганлардан шод бўлмасми?!
Ҳа, итоат этиш — қурбонлик сўйишдан яхши,
Худога итоаткорлик — қўчқорлар ёғидан аълороқдир.
23 Ўзбошимчалик сеҳр–жодуга ўхшаб гуноҳдир,
Итоатсизлик эса бут–санамга бош эгиш билан тенгдир.
Сен Эгамизнинг амрини рад этдинг,
Эгамиз ҳам сенинг шоҳлигингни рад этди.”
24 — Гуноҳ қилдим! — деди Шоул. — Ҳа, Эгамизнинг амрига ҳам, сизнинг сўзларингизга ҳам хилоф иш тутдим. Халқдан ҳайиққаним учун уларнинг гапига кирдим. 25 Энди ёлвораман: гуноҳимдан ўтинг, мен билан бирга қайтиб боринг, Эгамизга сажда қилайин.
26 — Сен билан бормайман, — деди Шомуил. — Чунки сен Эгамизнинг амрини рад этдинг, Эгамиз ҳам сени рад этиб, Исроил тахтидан туширди.
27 Шомуил бурилиб, кетмоқчи бўлган эди, Шоул унинг ридоси этагидан ушлаб қолди. Ридо йиртилди.
28 — Ридо йиртилгани сингари, Эгамиз ҳам бугун Исроил шоҳлигини қўлингдан тортиб олиб, сендан кўра, яхшироғига берди, — деди Шомуил. 29 — Исроилнинг улуғвор Худоси ёлғон сўзламас, фикрини ҳам ўзгартирмас. У инсон эмаски, фикрини ўзгартирса.
30 — Гуноҳ қилдим, — деди Шоул, — энди халқимнинг оқсоқоллари олдида, Исроил халқи олдида мени беобрў қилманг. Шунинг учун мен билан бирга қайтиб боринг, Эгангиз Худога сажда қилайин.
31 Шомуил Шоул билан бирга орқага қайтиб борди. Шоул Эгамизга сажда қилди.
32 Шомуил:
— Омолек шоҳи Ўгахни менинг олдимга олиб келинглар! — деб буюрди. Ўгахни боғланган ҳолда, Шомуилнинг олдига олиб келишди. Ўгах ўзича: “Ўлим хавфи аниқ ўтиб кетди”, деб ўйлади. 33 Лекин Шомуил:
— Қиличинг аёлларни фарзандидан қандай жудо қилган бўлса, сенинг онанг ҳам аёллар орасида бефарзанд бўлсин! — деди–ю, Ўгахни Эгамизнинг олдида Гилгалда қилич билан чопиб ташлади.
34 Шундан сўнг Шомуил Рамага, Шоул эса Гивога — уйига кетди. 35 Шомуил умрининг охиригача Шоулни бошқа кўрмади, лекин у Шоулни деб ғамгин бўлиб юрди. Эгамиз эса Шоулни Исроил шоҳи қилганидан пушаймон эди.
