5–BOB
Elishay Noʻmonga shifo beradi
1 Oram shohining Noʻmon degan lashkarboshisi bor edi. Xoʻjayini uni juda ulugʻlar va hurmat qilar edi, chunki Egamiz Noʻmon orqali Oramga gʻalaba ato qilardi. Noʻmon juda dovyurak jangchi edi–yu, lekin teri kasalligiga chalingan edi.
2 Oram lashkari Isroil yurtiga bostirib borganda, kichkina qizchani asir qilib olib kelgan edi. Qizcha Noʻmonning xotiniga choʻrilik qilardi. 3 Qizcha bir kuni bekasiga aytib qoldi:
— Agar toʻram Samariyadagi paygʻambar huzuriga borganlarida edi, oʻsha paygʻambar toʻramga shifo bergan boʻlardi.
4 Shunday qilib, Noʻmon oʻz hukmdori huzuriga bordi. Shohga Isroil yurtidan keltirilgan qizchaning aytganlarini gapirib berdi. 5 Oram shohi Noʻmonga:
— Yoʻlga otlanaver, men Isroil shohiga maktub yozib beraman, — dedi. Noʻmon yigirma bir pud kumush, toʻrt pud oltin, oʻn sidra qimmatbaho kiyim–bosh olib, yoʻlga chiqdi. 6 Noʻmon maktubni Isroil shohiga keltirib berdi. Maktub shu mazmunda bitilgan edi: “Ushbu maktub yetib borganda, bilingizki, xizmatkorim Noʻmonni sizning huzuringizga yuborgan boʻlaman, uni teri kasalligidan siz forigʻ qilishingiz mumkin.”
7 Isroil shohi maktubni oʻqib, vahimaga tushib, kiyimlarini yirtdi:
— Oram shohi meni hayot baxsh etadigan va jon oladigan Xudo deb oʻylayaptimi?! Shifo berishim uchun u mening huzurimga odamini joʻnatibdi–ya! Mana, bilib qoʻyinglar, Oram shohi men bilan urush chiqarish uchun bahona izlayapti.
8 Isroil shohi vahimaga tushib liboslarini yirtganini Elishay paygʻambar eshitgach, shohga xabarchi orqali shu gapni yetkazdi: “Nega vahimaga tushib liboslaringizni yirtdingiz? Oʻsha odam mening oldimga kelsin, Isroilda paygʻambar borligini bilib qoʻysin.”
9 Noʻmon otlariyu jang aravalarini Elishayning uyi eshigi oldiga olib kelib toʻxtadi. 10 Elishay Noʻmonning oldiga xizmatkorini chiqarib, u orqali Noʻmonga shu gapni yetkazdi: “Bor, Iordan daryosida yetti marta yuvin, shunda tanang yangilanib, pok boʻladi.” 11 Noʻmon esa dargʻazab boʻldi: “Men oʻylagan edimki, paygʻambar albatta mening oldimga chiqadi, oʻzining Egasi Xudoni chaqirib iltijo qiladi. Qoʻllari bilan kasal joyimni silab, meni bu kasallikdan forigʻ qiladi. 12 Damashqdagi Abano va Parfar daryolari Isroilning hamma daryolaridan afzal emasmi?! Men oʻsha daryolarda yuvinib, poklanib olaverardim–ku!”
Noʻmon jahl bilan burilib ketdi.
13 Shunda xizmatkorlari kelib:
— Janobi oliylari, agar paygʻambar sizga qiyin narsani aytganda, qilmasmidingiz? — deb gapirishdi, — u sizga: “Yuvingin, pok boʻlib qolasan”, dedi xolos–ku.
14 Oxiri, Noʻmon paygʻambarning aytganini qilib, Iordan suvida yetti marta shoʻngʻidi. Shunda tanasi xuddi yosh bolaning tanasi kabi yangilanib, pok boʻldi.
15 Noʻmon va uning barcha hamrohlari paygʻambar huzuriga qaytib keldilar. Noʻmon Elishayning huzuriga kelgach, aytdi:
— Butun yer yuzida Isroil xalqining Xudosidan boshqa Xudo yoʻqligini bildim. Marhamat, endi men, qulingizning hadyalarini qabul qiling.
16 Men xizmat qilayotgan Xudo shohid! Hadyangni olmayman! — dedi Elishay.
Noʻmon Elishayni qancha majbur qilsa ham, Elishay rad etdi. 17 Shunda Noʻmon aytdi:
— Unday boʻlsa, men, qulingizga ikkita xachir koʻtara oladigan tuproq olib ketishga ijozat bering . Men, qulingiz, bundan buyon Egamizdan boshqa xudolarga har xil qurbonliklaru kuydiriladigan qurbonliklar qilmayman. 18 Egamiz men, qulingizni faqat bitta narsada kechirsin: xoʻjayinim xudo Rimmon uyiga borib sajda qilish uchun qoʻlimga suyanganda, men ham Rimmon uyida u bilan birga taʼzim qilaman. Oʻsha yerda taʼzim qilganimda, shu narsa uchun Egamiz meni kechirsin.
19 — Eson–omon bor, — dedi unga Elishay. Noʻmon Elishay huzuridan chiqib, hali uncha uzoq yoʻl yurmagan ham ediki, 20 Elishay paygʻambarning xizmatkori Gaxazi oʻziga oʻzi aytdi: “Hazratim anavi Oram xalqidan Noʻmon keltirgan hadyalarni qabul qilmasdan, unga ijozat berdi. Xudo haqi! Ortidan yugurib borib, undan biror narsa undiray.” 21 Gaxazi Noʻmonning orqasidan ketdi. Noʻmon ortidan kelayotgan Gaxazini koʻrib, uni qarshi olgani aravadan tushdi.
— Tinchlikmi? — soʻradi Noʻmon.
22 — Tinchlik, — dedi xizmatkor, — xoʻjayinim mendan aytib yubordi, uning huzuriga Efrayim qirlaridagi paygʻambarlar guruhidan ikkitasi kelibdi, ularga ikki pud kumush va ikki sidra kiyim–bosh berarkansiz.
23 — Balki toʻrt pud olarsan, — dedi Noʻmon va Gaxazini toʻrt pud olishga koʻndirdi. Noʻmon ikkita qopdagi toʻrt pud kumushni va ikki sidra kiyim–boshni bogʻlab, oʻzining ikkita xizmatkoriga berdi. Xizmatkorlar bu narsalarni koʻtarib, Gaxazining oldiga tushib joʻnadilar.
24 Tepalikka kelganlarida, Gaxazi narsalarni xizmatkorlarning qoʻlidan oldi va uyiga olib borib yashirdi. Soʻngra Noʻmonning ikkala xizmatkoriga ijozat berdi. 25 Gaxazi qaytib kelgach, xoʻjayinining huzuriga kirdi.
— Qayerda eding, Gaxazi? — soʻradi Elishay undan.
— Men, qulingiz, hech qayerga bormadim, — javob berdi u.
26 Elishay esa Gaxaziga:
— Oʻsha odam aravasidan tushib senga peshvoz chiqqanda, mening ruhim sen bilan birga emasmidi?! — dedi. — Hozir kumushu liboslar yoki zaytunzorlaru uzumzorlar, qoʻyu sigirlar, qulu choʻrilar oladigan paytmi?! 27 Shu qilganing uchun Noʻmonning teri kasalligi senga va sening naslingga abadiy yopishib qolsin.
Oʻsha zahoti Gaxaziga yara toshib, terisi qorday oppoq boʻlib qoldi. U Elishayning huzuridan chiqib ketdi.
5–БОБ
Элишай Нўъмонга шифо беради
1 Орам шоҳининг Нўъмон деган лашкарбошиси бор эди. Хўжайини уни жуда улуғлар ва ҳурмат қилар эди, чунки Эгамиз Нўъмон орқали Орамга ғалаба ато қиларди. Нўъмон жуда довюрак жангчи эди–ю, лекин тери касаллигига чалинган эди.
2 Орам лашкари Исроил юртига бостириб борганда, кичкина қизчани асир қилиб олиб келган эди. Қизча Нўъмоннинг хотинига чўрилик қиларди. 3 Қизча бир куни бекасига айтиб қолди:
— Агар тўрам Самариядаги пайғамбар ҳузурига борганларида эди, ўша пайғамбар тўрамга шифо берган бўларди.
4 Шундай қилиб, Нўъмон ўз ҳукмдори ҳузурига борди. Шоҳга Исроил юртидан келтирилган қизчанинг айтганларини гапириб берди. 5 Орам шоҳи Нўъмонга:
— Йўлга отланавер, мен Исроил шоҳига мактуб ёзиб бераман, — деди. Нўъмон йигирма бир пуд кумуш, тўрт пуд олтин, ўн сидра қимматбаҳо кийим–бош олиб, йўлга чиқди. 6 Нўъмон мактубни Исроил шоҳига келтириб берди. Мактуб шу мазмунда битилган эди: “Ушбу мактуб етиб борганда, билингизки, хизматкорим Нўъмонни сизнинг ҳузурингизга юборган бўламан, уни тери касаллигидан сиз фориғ қилишингиз мумкин.”
7 Исроил шоҳи мактубни ўқиб, ваҳимага тушиб, кийимларини йиртди:
— Орам шоҳи мени ҳаёт бахш этадиган ва жон оладиган Худо деб ўйлаяптими?! Шифо беришим учун у менинг ҳузуримга одамини жўнатибди–я! Мана, билиб қўйинглар, Орам шоҳи мен билан уруш чиқариш учун баҳона излаяпти.
8 Исроил шоҳи ваҳимага тушиб либосларини йиртганини Элишай пайғамбар эшитгач, шоҳга хабарчи орқали шу гапни етказди: “Нега ваҳимага тушиб либосларингизни йиртдингиз? Ўша одам менинг олдимга келсин, Исроилда пайғамбар борлигини билиб қўйсин.”
9 Нўъмон отларию жанг араваларини Элишайнинг уйи эшиги олдига олиб келиб тўхтади. 10 Элишай Нўъмоннинг олдига хизматкорини чиқариб, у орқали Нўъмонга шу гапни етказди: “Бор, Иордан дарёсида етти марта ювин, шунда тананг янгиланиб, пок бўлади.” 11 Нўъмон эса дарғазаб бўлди: “Мен ўйлаган эдимки, пайғамбар албатта менинг олдимга чиқади, ўзининг Эгаси Худони чақириб илтижо қилади. Қўллари билан касал жойимни силаб, мени бу касалликдан фориғ қилади. 12 Дамашқдаги Абано ва Парфар дарёлари Исроилнинг ҳамма дарёларидан афзал эмасми?! Мен ўша дарёларда ювиниб, покланиб олаверардим–ку!”
Нўъмон жаҳл билан бурилиб кетди.
13 Шунда хизматкорлари келиб:
— Жаноби олийлари, агар пайғамбар сизга қийин нарсани айтганда, қилмасмидингиз? — деб гапиришди, — у сизга: “Ювингин, пок бўлиб қоласан”, деди холос–ку.
14 Охири, Нўъмон пайғамбарнинг айтганини қилиб, Иордан сувида етти марта шўнғиди. Шунда танаси худди ёш боланинг танаси каби янгиланиб, пок бўлди.
15 Нўъмон ва унинг барча ҳамроҳлари пайғамбар ҳузурига қайтиб келдилар. Нўъмон Элишайнинг ҳузурига келгач, айтди:
— Бутун ер юзида Исроил халқининг Худосидан бошқа Худо йўқлигини билдим. Марҳамат, энди мен, қулингизнинг ҳадяларини қабул қилинг.
16 Мен хизмат қилаётган Худо шоҳид! Ҳадянгни олмайман! — деди Элишай.
Нўъмон Элишайни қанча мажбур қилса ҳам, Элишай рад этди. 17 Шунда Нўъмон айтди:
— Ундай бўлса, мен, қулингизга иккита хачир кўтара оладиган тупроқ олиб кетишга ижозат беринг . Мен, қулингиз, бундан буён Эгамиздан бошқа худоларга ҳар хил қурбонликлару куйдириладиган қурбонликлар қилмайман. 18 Эгамиз мен, қулингизни фақат битта нарсада кечирсин: хўжайиним худо Риммон уйига бориб сажда қилиш учун қўлимга суянганда, мен ҳам Риммон уйида у билан бирга таъзим қиламан. Ўша ерда таъзим қилганимда, шу нарса учун Эгамиз мени кечирсин.
19 — Эсон–омон бор, — деди унга Элишай. Нўъмон Элишай ҳузуридан чиқиб, ҳали унча узоқ йўл юрмаган ҳам эдики, 20 Элишай пайғамбарнинг хизматкори Гахази ўзига ўзи айтди: “Ҳазратим анави Орам халқидан Нўъмон келтирган ҳадяларни қабул қилмасдан, унга ижозат берди. Худо ҳақи! Ортидан югуриб бориб, ундан бирор нарса ундирай.” 21 Гахази Нўъмоннинг орқасидан кетди. Нўъмон ортидан келаётган Гахазини кўриб, уни қарши олгани аравадан тушди.
— Тинчликми? — сўради Нўъмон.
22 — Тинчлик, — деди хизматкор, — хўжайиним мендан айтиб юборди, унинг ҳузурига Эфрайим қирларидаги пайғамбарлар гуруҳидан иккитаси келибди, уларга икки пуд кумуш ва икки сидра кийим–бош бераркансиз.
23 — Балки тўрт пуд оларсан, — деди Нўъмон ва Гахазини тўрт пуд олишга кўндирди. Нўъмон иккита қопдаги тўрт пуд кумушни ва икки сидра кийим–бошни боғлаб, ўзининг иккита хизматкорига берди. Хизматкорлар бу нарсаларни кўтариб, Гахазининг олдига тушиб жўнадилар.
24 Тепаликка келганларида, Гахази нарсаларни хизматкорларнинг қўлидан олди ва уйига олиб бориб яширди. Сўнгра Нўъмоннинг иккала хизматкорига ижозат берди. 25 Гахази қайтиб келгач, хўжайинининг ҳузурига кирди.
— Қаерда эдинг, Гахази? — сўради Элишай ундан.
— Мен, қулингиз, ҳеч қаерга бормадим, — жавоб берди у.
26 Элишай эса Гахазига:
— Ўша одам аравасидан тушиб сенга пешвоз чиққанда, менинг руҳим сен билан бирга эмасмиди?! — деди. — Ҳозир кумушу либослар ёки зайтунзорлару узумзорлар, қўю сигирлар, қулу чўрилар оладиган пайтми?! 27 Шу қилганинг учун Нўъмоннинг тери касаллиги сенга ва сенинг наслингга абадий ёпишиб қолсин.
Ўша заҳоти Гахазига яра тошиб, териси қордай оппоқ бўлиб қолди. У Элишайнинг ҳузуридан чиқиб кетди.
