3–BOB
Moʻab va Isroil oʻrtasidagi urush
1 Axab oʻgʻli Yoram Samariyada Isroil taxtiga oʻtirdi va oʻn ikki yil shoh boʻldi. Bu paytda Yohushafat Yahudoda shohlik qilayotganiga oʻn sakkiz yil boʻlgan edi . 2 Yoram Egamiz oldida qabihliklar qilgan boʻlsa ham, otasi va onasichalik emasdi. Otasi Baalga atab oʻrnatgan toshni u qoʻporib tashladi. 3 Shunday boʻlsa ham, Isroil xalqini gunohga botirgan Nabat oʻgʻli Yeribom qilgan gunohlarga ergashdi.
4 Moʻab shohi Mesha chorvachilik bilan shugʻullanardi. U Isroil shohiga har yili 100.000 ta qoʻzini va 100.000 ta qoʻyning junini oʻlpon qilib toʻlardi. 5 Axab vafot etgandan keyin, Moʻab shohi Isroil shohiga qarshi bosh koʻtardi.
6 Shunda shoh Yoram Samariyadan chiqib, jamiki Isroil lashkarini toʻpladi. 7 Soʻngra Yahudo shohi Yohushafatga shu xabarni yetkazdi: “Moʻab shohi menga qarshi qoʻzgʻaldi. Moʻabga qarshi urishgani men bilan borasizmi?” Yahudo shohi quyidagicha javob joʻnatdi: “Boraman, men sen bilan birgaman, mening xalqim sening xalqingdir, mening otlarim sening ham otlaringdir.” 8 “Biz qaysi yoʻldan borishimiz kerak?” soʻradi Yahudo shohi. “Edom sahrosidagi yoʻldan”, javob berdi shoh Yoram.
9 Isroil, Yahudo va Edom shohlari birgalikda yoʻlga chiqdilar. Ular yetti kun yoʻl yurganlaridan keyin, birga borgan lashkar uchun ham, hayvonlar uchun ham suv tugadi. 10 Shunda Isroil shohi:
— Evoh, Egamiz bizni — uchala shohni Moʻab shohi qoʻliga berish uchun bir joyga toʻplabdi–da, — dedi.
11 — Bu yerda Egamizning paygʻambari yoʻqmi? Agar boʻlsa, biz oʻsha paygʻambar orqali Egamizning xohish–irodasini bilardik, — dedi Yohushafat.
Isroil shohining aʼyonlaridan biri:
— Shofot oʻgʻli Elishay shu yerda, u doimo Ilyosning xizmatida boʻlgan edi , — deb javob berdi.
12 — Egamizning xabarini bizga u ayta oladi, — dedi Yohushafat. Soʻngra Isroil shohi, Yohushafat va Edom shohi Elishayning huzuriga bordilar. 13 Elishay Isroil shohiga aytdi:
— Men senga qanday yordam bera olaman?! Bor, oʻz ota–onangning paygʻambarlaridan maslahat soʻra.
Isroil shohi Elishayga:
— Yoʻq, Egamiz bizni — uchala shohni Moʻab shohining qoʻliga berish uchun toʻplagan, — dedi.
14 — Oʻzim xizmatida boʻlgan Sarvari Olam shohid! — dedi Elishay. — Agar men Yahudo shohi Yohushafatni hurmat qilmaganimda, senga hech ham qaramagan, hatto nazar solmagan ham boʻlardim. 15 Endi menga bir sozanda olib kelinglar!
Sozanda musiqa chalgan edi, Egamiz Elishayga Oʻz qudratidan berdi. 16 Elishay dedi:
— Egamiz shunday aytmoqda: “Qurib qolgan bu soylik suvga toʻladi. 17 Na shamolni, na yomgʻirni koʻrasizlar, lekin bu soylik suvga toʻlib–toshadi, — deb aytmoqda Egamiz. — Oʻzlaringiz ham, ot–ulovlaringiz ham, chorvangiz ham shu suvdan ichasizlar.” 18 Egamiz qiladigan bu ishlar hali kamdir: U Moʻab xalqini sizlarning qoʻlingizga beradi. 19 Sizlar esa Moʻabning hamma mustahkam shaharlarini, eng chiroyli shaharlarini vayron qilasizlar, hamma mevali daraxtlarini kesib tashlaysizlar, hamma buloqlarini koʻmasizlar, hosildor dalalarining hammasini toshloq qilib, yaroqsiz holatga keltirasizlar.
20 Keyingi kuni ertalabki qurbonlik paytida , birdan Edom tomondan suv toʻlib–toshib oqa boshladi. Hamma yerni suv bosib ketdi.
21 Moʻab xalqi shohlar jang qilish uchun kelayotganini eshitdi–yu, hammalari — qurol koʻtarishga yaraydiganlaridan tortib, kattalarigacha yigʻilishib, chegaraga kelishdi. 22 Ular saharda turganlarida, quyosh suv ustida yogʻdu sochar, suv Moʻab lashkariga uzoqdan qonga oʻxshab qizarib koʻrinardi.
23 — Bu qon–ku, — deyishdi ular, — shohlar bir–birlari bilan jang qilibdilar, bir–birlarini qiribdilar. Qani, oʻljaga, Moʻab lashkari!
24 Ammo Moʻab lashkari Isroil qarorgohiga borganda, Isroil lashkari ularga birdan tashlanib, hujum qilib qoldi, Moʻab lashkari esa qochib qoldi. Isroil lashkari Moʻab yurtiga kirib ham hujumni davom ettirdi. 25 Shaharlarini vayron qildilar, daladagi hamma hosildor yerlarga tosh otaverib, dalani toshga toʻldirib tashladilar, buloqlarini koʻmib yubordilar, barcha mevali daraxtlarini kesdilar. Faqat Xir–Xarasot shahridagi tosh devorlar qoldi, xolos. Palaxmonchilar shaharni qurshab olib, tosh irgʻitaverdilar. 26 Moʻab shohi jangda magʻlub boʻlayotganini anglab yetgach, yetti yuzta qilichbozini yoniga oldi. U Edom shohi kuchlarini yorib oʻtmoqchi boʻldi, lekin buning uddasidan chiqolmadi. 27 Shundan keyin Moʻab shohi taxt vorisi boʻlgan toʻngʻich oʻgʻlini olib keldi–da, uni devor ustida kuydirib qurbonlik qildi. Bu voqeadan Isroil lashkari qattiq vahimaga tushdi. Ular Moʻab shohidan uzoqlashib, oʻz yurtiga qaytib ketdilar.
3–БОБ
Мўаб ва Исроил ўртасидаги уруш
1 Ахаб ўғли Ёрам Самарияда Исроил тахтига ўтирди ва ўн икки йил шоҳ бўлди. Бу пайтда Ёҳушафат Яҳудода шоҳлик қилаётганига ўн саккиз йил бўлган эди . 2 Ёрам Эгамиз олдида қабиҳликлар қилган бўлса ҳам, отаси ва онасичалик эмасди. Отаси Баалга атаб ўрнатган тошни у қўпориб ташлади. 3 Шундай бўлса ҳам, Исроил халқини гуноҳга ботирган Набат ўғли Ерибом қилган гуноҳларга эргашди.
4 Мўаб шоҳи Меша чорвачилик билан шуғулланарди. У Исроил шоҳига ҳар йили 100.000 та қўзини ва 100.000 та қўйнинг жунини ўлпон қилиб тўларди. 5 Ахаб вафот этгандан кейин, Мўаб шоҳи Исроил шоҳига қарши бош кўтарди.
6 Шунда шоҳ Ёрам Самариядан чиқиб, жамики Исроил лашкарини тўплади. 7 Сўнгра Яҳудо шоҳи Ёҳушафатга шу хабарни етказди: “Мўаб шоҳи менга қарши қўзғалди. Мўабга қарши уришгани мен билан борасизми?” Яҳудо шоҳи қуйидагича жавоб жўнатди: “Бораман, мен сен билан биргаман, менинг халқим сенинг халқингдир, менинг отларим сенинг ҳам отларингдир.” 8 “Биз қайси йўлдан боришимиз керак?” сўради Яҳудо шоҳи. “Эдом саҳросидаги йўлдан”, жавоб берди шоҳ Ёрам.
9 Исроил, Яҳудо ва Эдом шоҳлари биргаликда йўлга чиқдилар. Улар етти кун йўл юрганларидан кейин, бирга борган лашкар учун ҳам, ҳайвонлар учун ҳам сув тугади. 10 Шунда Исроил шоҳи:
— Эвоҳ, Эгамиз бизни — учала шоҳни Мўаб шоҳи қўлига бериш учун бир жойга тўплабди–да, — деди.
11 — Бу ерда Эгамизнинг пайғамбари йўқми? Агар бўлса, биз ўша пайғамбар орқали Эгамизнинг хоҳиш–иродасини билардик, — деди Ёҳушафат.
Исроил шоҳининг аъёнларидан бири:
— Шофот ўғли Элишай шу ерда, у доимо Илёснинг хизматида бўлган эди , — деб жавоб берди.
12 — Эгамизнинг хабарини бизга у айта олади, — деди Ёҳушафат. Сўнгра Исроил шоҳи, Ёҳушафат ва Эдом шоҳи Элишайнинг ҳузурига бордилар. 13 Элишай Исроил шоҳига айтди:
— Мен сенга қандай ёрдам бера оламан?! Бор, ўз ота–онангнинг пайғамбарларидан маслаҳат сўра.
Исроил шоҳи Элишайга:
— Йўқ, Эгамиз бизни — учала шоҳни Мўаб шоҳининг қўлига бериш учун тўплаган, — деди.
14 — Ўзим хизматида бўлган Сарвари Олам шоҳид! — деди Элишай. — Агар мен Яҳудо шоҳи Ёҳушафатни ҳурмат қилмаганимда, сенга ҳеч ҳам қарамаган, ҳатто назар солмаган ҳам бўлардим. 15 Энди менга бир созанда олиб келинглар!
Созанда мусиқа чалган эди, Эгамиз Элишайга Ўз қудратидан берди. 16 Элишай деди:
— Эгамиз шундай айтмоқда: “Қуриб қолган бу сойлик сувга тўлади. 17 На шамолни, на ёмғирни кўрасизлар, лекин бу сойлик сувга тўлиб–тошади, — деб айтмоқда Эгамиз. — Ўзларингиз ҳам, от–уловларингиз ҳам, чорвангиз ҳам шу сувдан ичасизлар.” 18 Эгамиз қиладиган бу ишлар ҳали камдир: У Мўаб халқини сизларнинг қўлингизга беради. 19 Сизлар эса Мўабнинг ҳамма мустаҳкам шаҳарларини, энг чиройли шаҳарларини вайрон қиласизлар, ҳамма мевали дарахтларини кесиб ташлайсизлар, ҳамма булоқларини кўмасизлар, ҳосилдор далаларининг ҳаммасини тошлоқ қилиб, яроқсиз ҳолатга келтирасизлар.
20 Кейинги куни эрталабки қурбонлик пайтида , бирдан Эдом томондан сув тўлиб–тошиб оқа бошлади. Ҳамма ерни сув босиб кетди.
21 Мўаб халқи шоҳлар жанг қилиш учун келаётганини эшитди–ю, ҳаммалари — қурол кўтаришга ярайдиганларидан тортиб, катталаригача йиғилишиб, чегарага келишди. 22 Улар саҳарда турганларида, қуёш сув устида ёғду сочар, сув Мўаб лашкарига узоқдан қонга ўхшаб қизариб кўринарди.
23 — Бу қон–ку, — дейишди улар, — шоҳлар бир–бирлари билан жанг қилибдилар, бир–бирларини қирибдилар. Қани, ўлжага, Мўаб лашкари!
24 Аммо Мўаб лашкари Исроил қароргоҳига борганда, Исроил лашкари уларга бирдан ташланиб, ҳужум қилиб қолди, Мўаб лашкари эса қочиб қолди. Исроил лашкари Мўаб юртига кириб ҳам ҳужумни давом эттирди. 25 Шаҳарларини вайрон қилдилар, даладаги ҳамма ҳосилдор ерларга тош отавериб, далани тошга тўлдириб ташладилар, булоқларини кўмиб юбордилар, барча мевали дарахтларини кесдилар. Фақат Хир–Харасот шаҳридаги тош деворлар қолди, холос. Палахмончилар шаҳарни қуршаб олиб, тош ирғитавердилар. 26 Мўаб шоҳи жангда мағлуб бўлаётганини англаб етгач, етти юзта қиличбозини ёнига олди. У Эдом шоҳи кучларини ёриб ўтмоқчи бўлди, лекин бунинг уддасидан чиқолмади. 27 Шундан кейин Мўаб шоҳи тахт вориси бўлган тўнғич ўғлини олиб келди–да, уни девор устида куйдириб қурбонлик қилди. Бу воқеадан Исроил лашкари қаттиқ ваҳимага тушди. Улар Мўаб шоҳидан узоқлашиб, ўз юртига қайтиб кетдилар.
