18–BOB
Xudo Ibrohimga oʻgʻil vaʼda qiladi
1 Kunning jazirama issiq payti edi. Ibrohim Mamredagi muqaddas emanzorda chodiriga kiraverishda oʻtirgan edi, shu payt Egamiz unga zohir boʻldi. 2 Shu lahzada Ibrohim roʻparasida uchta odam turganini bildi. Ibrohim uchalasini koʻrgan zahoti ularni kutib olgani yugurib bordi va muk tushib taʼzim qildi.
3 — Hazratim , — dedi Ibrohim, — marhamatingizni darigʻ tutmanglar, bu qulingizning eshigini bosib oʻtib ketmanglar. 4 Xizmatkorlarim suv keltirishsin, oyoqlaringizni yuvishsin, oʻzlaringiz daraxtning soyasida dam olinglar. 5 Modomiki, bu qulingizning xonadoniga tashrif buyuribsizlar, men non–pon olib kelay. Sayohatingizni davom ettirishdan oldin bardam boʻlib olinglar.
— Mayli, — deyishdi ular, — aytganingday qilaver.
6 Ibrohim shoshilganicha chodirga qaytdi–da, Soraga dedi:
— Tez boʻl! Unning yaxshisidan darrov bir togʻora olib, non yop.
7 Soʻngra podaga borib, semiz buzoqni tanladi va xizmatkoriga berdi. Xizmatkor darrov buzoqni soʻyib, taom tayyorlashga kirishdi. 8 U suzma, sut va pishirib tayyorlangan buzoq goʻshtini olib, mehmonlarning oldiga qoʻydi. Mehmonlar ovqatlanishayotganda, Ibrohim daraxt ostida ularga oʻzi xizmat qilib turdi.
9 — Xotining Sora qayerda? — deb soʻrashdi ular.
— Shu yerda, chodirda, — deb javob berdi Ibrohim.
10 Ulardan biri :
— Men kelgusi yili shu paytda qaytib kelganimda, xotining Sora oʻgʻilli boʻladi, — dedi. Sora chodir pardasining orqasida, chodirga kiraverish yonida bu suhbatni eshitib turardi. 11 Bu paytda Ibrohim ham, Sora ham juda keksayib qolishgan, Sora bola tugʻish davridan ancha oʻtgan edi. 12 U ichida kulib, oʻzicha oʻyladi: “Men munkillagan kampir boʻlsam–u, qanday qilib lazzatlana olardim?! Buning ustiga, xoʻjayinim ham qarib qolgan boʻlsa.” 13 Shunda Egamiz yana Ibrohimga aytdi:
— Nima uchun Sora kuldi? Nimaga u: “Qarib qolgan boʻlsam, bola tugʻarmidim”, dedi? 14 Men — Egangiz uchun imkonsiz narsa bor ekanmi?! Kelgusi yil shu paytda Men qaytib kelaman. Oʻshanda Sora oʻgʻilli boʻladi.
15 Lekin Sora qoʻrqib ketgan edi.
— Kulmadim, — deb gapidan tondi u.
— Yoʻq, kulding, — dedi Egamiz.
Ibrohim Sadoʻm uchun yolvoradi
16 Shundan keyin uchalovi oʻrinlaridan turib, Sadoʻm tomonga yoʻl oldilar. Ibrohim, ularni kuzatib qoʻyay deb, birga yurdi. 17 Egamiz: “Men qilmoqchi boʻlgan ishlarimni Ibrohimdan sir tutmayman”, dedi Oʻziga. 18 “Ibrohimdan buyuk, qudratli xalq kelib chiqadi. Yer yuzidagi jamiki xalqlar u orqali baraka topadi. 19 Ibrohim oʻgʻillarini, oʻz naslini Mening yoʻlimdan yurishga, toʻgʻrilik va adolat bilan ish qilishlariga yoʻl koʻrsatsin deb, uni tanlaganman. Shunda Men Ibrohimga bergan vaʼdamni bajaraman.” 20 Soʻngra Egamiz Ibrohimga dedi:
— Sadoʻm va Gʻamoʻra aholisining razilligi, ularning ogʻir gunohlari haqidagi ohu figʻonlar Menga yetib keldi. 21 Men pastga tushib koʻray–chi, ularning hammasi haqiqatan ham shunchalik gunohga botib ketibdimikan?!
22 Shundan keyin ikki kishi Sadoʻmga qarab yoʻl oldi. Egamiz esa Ibrohim bilan qoldi. 23 Ibrohim Unga qarab, soʻradi:
— Sen gunohkorni ham, begunohni ham birday qirib tashlayverasanmi? 24 Aytaylik, shaharda ellikta begunoh odam topsang, shaharni vayron qilaverasanmi? Begunoh odamlarning haqi–hurmati uchun shaharga rahm qilmaysanmi? 25 Nahotki gunohsiz odamni gunohkor bilan birga yoʻq qilsang?! Aslo! Sen gunohsizning boshiga gunohkorning kunini solmaysan–ku! Axir, Sen butun olamning Hokimisan, adolat ila ish tutasan!
26 — Agar Men Sadoʻmda ellikta begunoh odamni topsam, — dedi Egamiz, — ularning haqi–hurmati uchun butun shaharga rahm qilaman.
27 — Ey Rabbiy! Men tuproq va kul boʻlsam ham, Senga gapirayotganimda qoʻpolligim uchun kechirgin, — dedi Ibrohim. 28 — Ellikta begunoh odamga beshta yetmasa–chi? Beshta kam boʻlgani uchun butun shaharni qirib tashlaysanmi?
— Agar u yerda qirq beshta solih odamni topsam, shaharni qirib tashlamayman.
29 Ibrohim Egamizga yana gapirdi:
— Balki u yerda qirqta begunoh odam topilar.
— Oʻsha qirqta begunohning haqi–hurmati uchun bu ishni qilmayman, — dedi Egamiz.
30 — Yo Rabbiy! — dedi Ibrohim. — Gapirsam, Oʻzing kechirgaysan. Balki u yerda oʻttizta begunoh topilar?
— Agar u yerda oʻttizta begunoh odamni topsam, shaharni qirib tashlamayman, — deb javob berdi U.
31 — Rabbiy! Gapirayotganimda qoʻpolligim uchun kechirgin, — dedi Ibrohim. — Balki u yerda yigirmata begunoh odam topilar?
— Oʻsha yigirmata begunoh odamning haqi–hurmati uchun shaharni qirib tashlamayman, — dedi U.
32 — Rabbiy! Yana bir marta gapirsam, Oʻzing kechirgaysan, — dedi Ibrohim. — Balki u yerda oʻnta begunoh odam topilar?
— Oʻsha oʻnta begunoh odamning haqi–hurmati uchun shaharni qirib tashlamayman, — deb javob berdi Egamiz.
33 Egamiz Ibrohim bilan gaplashib boʻlgach, Oʻz yoʻliga ketdi. Ibrohim ham chodiriga qaytdi.
18–БОБ
Худо Иброҳимга ўғил ваъда қилади
1 Куннинг жазирама иссиқ пайти эди. Иброҳим Мамредаги муқаддас эманзорда чодирига кираверишда ўтирган эди, шу пайт Эгамиз унга зоҳир бўлди. 2 Шу лаҳзада Иброҳим рўпарасида учта одам турганини билди. Иброҳим учаласини кўрган заҳоти уларни кутиб олгани югуриб борди ва мук тушиб таъзим қилди.
3 — Ҳазратим , — деди Иброҳим, — марҳаматингизни дариғ тутманглар, бу қулингизнинг эшигини босиб ўтиб кетманглар. 4 Хизматкорларим сув келтиришсин, оёқларингизни ювишсин, ўзларингиз дарахтнинг соясида дам олинглар. 5 Модомики, бу қулингизнинг хонадонига ташриф буюрибсизлар, мен нон–пон олиб келай. Саёҳатингизни давом эттиришдан олдин бардам бўлиб олинглар.
— Майли, — дейишди улар, — айтганингдай қилавер.
6 Иброҳим шошилганича чодирга қайтди–да, Сорага деди:
— Тез бўл! Уннинг яхшисидан дарров бир тоғора олиб, нон ёп.
7 Сўнгра подага бориб, семиз бузоқни танлади ва хизматкорига берди. Хизматкор дарров бузоқни сўйиб, таом тайёрлашга киришди. 8 У сузма, сут ва пишириб тайёрланган бузоқ гўштини олиб, меҳмонларнинг олдига қўйди. Меҳмонлар овқатланишаётганда, Иброҳим дарахт остида уларга ўзи хизмат қилиб турди.
9 — Хотининг Сора қаерда? — деб сўрашди улар.
— Шу ерда, чодирда, — деб жавоб берди Иброҳим.
10 Улардан бири :
— Мен келгуси йили шу пайтда қайтиб келганимда, хотининг Сора ўғилли бўлади, — деди. Сора чодир пардасининг орқасида, чодирга киравериш ёнида бу суҳбатни эшитиб турарди. 11 Бу пайтда Иброҳим ҳам, Сора ҳам жуда кексайиб қолишган, Сора бола туғиш давридан анча ўтган эди. 12 У ичида кулиб, ўзича ўйлади: “Мен мункиллаган кампир бўлсам–у, қандай қилиб лаззатлана олардим?! Бунинг устига, хўжайиним ҳам қариб қолган бўлса.” 13 Шунда Эгамиз яна Иброҳимга айтди:
— Нима учун Сора кулди? Нимага у: “Қариб қолган бўлсам, бола туғармидим”, деди? 14 Мен — Эгангиз учун имконсиз нарса бор эканми?! Келгуси йил шу пайтда Мен қайтиб келаман. Ўшанда Сора ўғилли бўлади.
15 Лекин Сора қўрқиб кетган эди.
— Кулмадим, — деб гапидан тонди у.
— Йўқ, кулдинг, — деди Эгамиз.
Иброҳим Садўм учун ёлворади
16 Шундан кейин учалови ўринларидан туриб, Садўм томонга йўл олдилар. Иброҳим, уларни кузатиб қўяй деб, бирга юрди. 17 Эгамиз: “Мен қилмоқчи бўлган ишларимни Иброҳимдан сир тутмайман”, деди Ўзига. 18 “Иброҳимдан буюк, қудратли халқ келиб чиқади. Ер юзидаги жамики халқлар у орқали барака топади. 19 Иброҳим ўғилларини, ўз наслини Менинг йўлимдан юришга, тўғрилик ва адолат билан иш қилишларига йўл кўрсатсин деб, уни танлаганман. Шунда Мен Иброҳимга берган ваъдамни бажараман.” 20 Сўнгра Эгамиз Иброҳимга деди:
— Садўм ва Ғамўра аҳолисининг разиллиги, уларнинг оғир гуноҳлари ҳақидаги оҳу фиғонлар Менга етиб келди. 21 Мен пастга тушиб кўрай–чи, уларнинг ҳаммаси ҳақиқатан ҳам шунчалик гуноҳга ботиб кетибдимикан?!
22 Шундан кейин икки киши Садўмга қараб йўл олди. Эгамиз эса Иброҳим билан қолди. 23 Иброҳим Унга қараб, сўради:
— Сен гуноҳкорни ҳам, бегуноҳни ҳам бирдай қириб ташлайверасанми? 24 Айтайлик, шаҳарда элликта бегуноҳ одам топсанг, шаҳарни вайрон қилаверасанми? Бегуноҳ одамларнинг ҳақи–ҳурмати учун шаҳарга раҳм қилмайсанми? 25 Наҳотки гуноҳсиз одамни гуноҳкор билан бирга йўқ қилсанг?! Асло! Сен гуноҳсизнинг бошига гуноҳкорнинг кунини солмайсан–ку! Ахир, Сен бутун оламнинг Ҳокимисан, адолат ила иш тутасан!
26 — Агар Мен Садўмда элликта бегуноҳ одамни топсам, — деди Эгамиз, — уларнинг ҳақи–ҳурмати учун бутун шаҳарга раҳм қиламан.
27 — Эй Раббий! Мен тупроқ ва кул бўлсам ҳам, Сенга гапираётганимда қўполлигим учун кечиргин, — деди Иброҳим. 28 — Элликта бегуноҳ одамга бешта етмаса–чи? Бешта кам бўлгани учун бутун шаҳарни қириб ташлайсанми?
— Агар у ерда қирқ бешта солиҳ одамни топсам, шаҳарни қириб ташламайман.
29 Иброҳим Эгамизга яна гапирди:
— Балки у ерда қирқта бегуноҳ одам топилар.
— Ўша қирқта бегуноҳнинг ҳақи–ҳурмати учун бу ишни қилмайман, — деди Эгамиз.
30 — Ё Раббий! — деди Иброҳим. — Гапирсам, Ўзинг кечиргайсан. Балки у ерда ўттизта бегуноҳ топилар?
— Агар у ерда ўттизта бегуноҳ одамни топсам, шаҳарни қириб ташламайман, — деб жавоб берди У.
31 — Раббий! Гапираётганимда қўполлигим учун кечиргин, — деди Иброҳим. — Балки у ерда йигирмата бегуноҳ одам топилар?
— Ўша йигирмата бегуноҳ одамнинг ҳақи–ҳурмати учун шаҳарни қириб ташламайман, — деди У.
32 — Раббий! Яна бир марта гапирсам, Ўзинг кечиргайсан, — деди Иброҳим. — Балки у ерда ўнта бегуноҳ одам топилар?
— Ўша ўнта бегуноҳ одамнинг ҳақи–ҳурмати учун шаҳарни қириб ташламайман, — деб жавоб берди Эгамиз.
33 Эгамиз Иброҳим билан гаплашиб бўлгач, Ўз йўлига кетди. Иброҳим ҳам чодирига қайтди.
