19–BOB
Shoul Dovudni oʻldirishni rejalashtiradi
1 Shoul hamma aʼyonlariga va oʻgʻli Yoʻnatanga, Dovud oʻldirilsin, deb farmon berdi. Yoʻnatan esa Dovudni juda yaxshi koʻrardi.
2 — Otam Shoul seni oʻldirmoqchi, — deb u Dovudni ogohlantirdi. — Ertaga tong payti hushyor boʻl, biror joyga borib yashirinib, jim oʻtir. 3 Men esa otamni sen yashiringan dalaga boshlab boraman. Oʻsha yerda sen toʻgʻringda u bilan gaplashaman. Biror xabar eshitsam, senga yetkazaman.
4 Yoʻnatan otasi Shoulga Dovudni maqtab shu gaplarni aytdi:
— Shoh oʻz quli Dovudga qarshi gunoh qilmasinlar. Chunki u sizga hech qachon haqsizlik qilmagan. Har bir ishi bilan sizga katta foyda keltirgan. 5 Jonini xavf ostiga qoʻyib, Filistni oʻldirdi, Egamiz Dovud tufayli Isroil xalqini katta zafarga erishtirdi. Siz bularni koʻrib sevindingiz. Shunday ekan, nega Dovudni bekordan–bekorga nobud qilmoqchisiz, begunohning qonini toʻkib gunoh qilmoqchisiz?
6 Shoul Yoʻnatanning gaplarini anglab:
— Xudo shohid! Dovudning joniga hech kim qasd qilmaydi, — deb ont ichdi.
7 Yoʻnatan Dovudni chaqirtirib keldi va boʻlib oʻtgan gap–soʻzlarni aytib berdi. Soʻng Dovudni Shoulning yoniga boshlab bordi. Dovud esa ilgarigiday shohga xizmat qilishni davom ettirdi.
8 Shu orada yana urush alanga oldi. Dovud urushga ketdi, u Filistlar bilan jang qilib, ularga shunday qattiq zarba berdiki, oxiri Filistlar Dovudning oldiga tushib qochib qolishdi.
9 Bir kuni Shoul, nayzasi qoʻlida, uyida oʻtirardi, Dovud esa lira chalayotgan edi. Shu payt Egamiz yuborgan yovuz ruh Shoulni chulgʻab oldi. 10 Shoul nayzasi bilan Dovudni devorga mixlab qoʻymoqchi boʻldi, lekin Dovud chap berib qoldi. Shoulning nayzasi devorga sanchilib qoldi. Oʻsha tun Dovud yana qochib qutuldi.
11 Shoul Dovudni erta tongda tutib oʻldirmoqchi boʻldi, kuzatib turinglar, deb uning uyiga odamlarini joʻnatdi. Xotini Mixal Dovudga:
— Bu kecha qochib qutulmasangiz, erta tongda sizni oʻldirishadi, — dedi. 12 Shunday qilib, Dovudni derazadan chiqarib yubordi. Dovud qochib qutuldi. 13 Mixal butni olib, toʻshakka yotqizdi, bosh tomoniga esa echki junidan qilingan yostiq tashladi, ustini koʻrpa bilan yopdi. 14 Shoul yuborgan odamlar Dovudni tutib olib ketishga kelishdi.
— Dovud kasal, — dedi Mixal ularga.
15 Soʻng Shoul odamlarini yana joʻnatib:
— Dovudni oʻz koʻzlaringiz bilan koʻringlar, uni toʻshagi bilan bu yerga olib kelinglar, oʻldiraman, — deb buyurdi.
16 Shoulning odamlari uyga kirdilar. Qarasalar, toʻshakda but, butning bosh tomonida echki junidan qilingan yostiq turibdi.
17 — Nimaga meni aldab, gʻanimimni qochirib yubording? — deb soʻradi Shoul Mixaldan.
— Dovud: “Qoʻyib yubor meni, boʻlmasa, seni oʻldiraman”, dedi, — deb javob berdi Mixal.
18 Qochib qutulgan Dovud Ramada yashayotgan Shomuilning yoniga ketdi. Shoul unga nima qilgan boʻlsa, hammasini Shomuilga aytib berdi. Keyin Shomuil bilan birga Noyoʻt mahallasiga borib, oʻsha yerda qoldi. 19 Dovud Ramaning Noyoʻt mahallasida ekan degan xabar Shoulga yetib keldi. 20 Shoul: “Dovudni tutib kelinglar”, deb odamlarini oʻsha yerga yubordi. Ular Shomuil boshchiligidagi paygʻambarlar guruhining joʻshib zikr tushayotganini koʻrishdi. Shu payt Xudoning Ruhi Shoulning odamlarini ham qamrab oldi va ular ham joʻshib zikr tushdilar.
21 Shoul boʻlib oʻtgan voqealarni eshitgach, boshqa odamlarini yubordi. Bu yuborilganlari ham joʻshib zikr tushdilar. Shoul uchinchi bor yana odamlarini joʻnatdi, ular ham joʻshib zikr tushdilar.
22 Oxiri Shoulning oʻzi Ramaga qarab yoʻl oldi. Saxudagi katta sardoba boʻyiga borib:
— Shomuil bilan Dovud qayerda? — deb soʻradi.
— Ramadagi Noyoʻt mahallasida, — dedi bittasi.
23 Shoul Ramadagi Noyoʻt mahallasiga ketayotganda, Xudoning Ruhi uni ham qamrab oldi. Noyoʻtga borguncha yoʻlma–yoʻl joʻshib zikr tushib ketdi. 24 Kiyimlarini yechib tashlab, Shomuilning oldida ham joʻshib zikr tushdi. Yerga yiqilganicha, bir kecha–kunduz yalangʻoch ahvolda yotib qoldi. “Nahotki Shoul ham paygʻambar boʻlsa?!” degan matal ana shundan qolgan.
19–БОБ
Шоул Довудни ўлдиришни режалаштиради
1 Шоул ҳамма аъёнларига ва ўғли Йўнатанга, Довуд ўлдирилсин, деб фармон берди. Йўнатан эса Довудни жуда яхши кўрарди.
2 — Отам Шоул сени ўлдирмоқчи, — деб у Довудни огоҳлантирди. — Эртага тонг пайти ҳушёр бўл, бирор жойга бориб яшириниб, жим ўтир. 3 Мен эса отамни сен яширинган далага бошлаб бораман. Ўша ерда сен тўғрингда у билан гаплашаман. Бирор хабар эшитсам, сенга етказаман.
4 Йўнатан отаси Шоулга Довудни мақтаб шу гапларни айтди:
— Шоҳ ўз қули Довудга қарши гуноҳ қилмасинлар. Чунки у сизга ҳеч қачон ҳақсизлик қилмаган. Ҳар бир иши билан сизга катта фойда келтирган. 5 Жонини хавф остига қўйиб, Филистни ўлдирди, Эгамиз Довуд туфайли Исроил халқини катта зафарга эриштирди. Сиз буларни кўриб севиндингиз. Шундай экан, нега Довудни бекордан–бекорга нобуд қилмоқчисиз, бегуноҳнинг қонини тўкиб гуноҳ қилмоқчисиз?
6 Шоул Йўнатаннинг гапларини англаб:
— Худо шоҳид! Довуднинг жонига ҳеч ким қасд қилмайди, — деб онт ичди.
7 Йўнатан Довудни чақиртириб келди ва бўлиб ўтган гап–сўзларни айтиб берди. Сўнг Довудни Шоулнинг ёнига бошлаб борди. Довуд эса илгаригидай шоҳга хизмат қилишни давом эттирди.
8 Шу орада яна уруш аланга олди. Довуд урушга кетди, у Филистлар билан жанг қилиб, уларга шундай қаттиқ зарба бердики, охири Филистлар Довуднинг олдига тушиб қочиб қолишди.
9 Бир куни Шоул, найзаси қўлида, уйида ўтирарди, Довуд эса лира чалаётган эди. Шу пайт Эгамиз юборган ёвуз руҳ Шоулни чулғаб олди. 10 Шоул найзаси билан Довудни деворга михлаб қўймоқчи бўлди, лекин Довуд чап бериб қолди. Шоулнинг найзаси деворга санчилиб қолди. Ўша тун Довуд яна қочиб қутулди.
11 Шоул Довудни эрта тонгда тутиб ўлдирмоқчи бўлди, кузатиб туринглар, деб унинг уйига одамларини жўнатди. Хотини Михал Довудга:
— Бу кеча қочиб қутулмасангиз, эрта тонгда сизни ўлдиришади, — деди. 12 Шундай қилиб, Довудни деразадан чиқариб юборди. Довуд қочиб қутулди. 13 Михал бутни олиб, тўшакка ётқизди, бош томонига эса эчки жунидан қилинган ёстиқ ташлади, устини кўрпа билан ёпди. 14 Шоул юборган одамлар Довудни тутиб олиб кетишга келишди.
— Довуд касал, — деди Михал уларга.
15 Сўнг Шоул одамларини яна жўнатиб:
— Довудни ўз кўзларингиз билан кўринглар, уни тўшаги билан бу ерга олиб келинглар, ўлдираман, — деб буюрди.
16 Шоулнинг одамлари уйга кирдилар. Қарасалар, тўшакда бут, бутнинг бош томонида эчки жунидан қилинган ёстиқ турибди.
17 — Нимага мени алдаб, ғанимимни қочириб юбординг? — деб сўради Шоул Михалдан.
— Довуд: “Қўйиб юбор мени, бўлмаса, сени ўлдираман”, деди, — деб жавоб берди Михал.
18 Қочиб қутулган Довуд Рамада яшаётган Шомуилнинг ёнига кетди. Шоул унга нима қилган бўлса, ҳаммасини Шомуилга айтиб берди. Кейин Шомуил билан бирга Нойўт маҳалласига бориб, ўша ерда қолди. 19 Довуд Раманинг Нойўт маҳалласида экан деган хабар Шоулга етиб келди. 20 Шоул: “Довудни тутиб келинглар”, деб одамларини ўша ерга юборди. Улар Шомуил бошчилигидаги пайғамбарлар гуруҳининг жўшиб зикр тушаётганини кўришди. Шу пайт Худонинг Руҳи Шоулнинг одамларини ҳам қамраб олди ва улар ҳам жўшиб зикр тушдилар.
21 Шоул бўлиб ўтган воқеаларни эшитгач, бошқа одамларини юборди. Бу юборилганлари ҳам жўшиб зикр тушдилар. Шоул учинчи бор яна одамларини жўнатди, улар ҳам жўшиб зикр тушдилар.
22 Охири Шоулнинг ўзи Рамага қараб йўл олди. Сахудаги катта сардоба бўйига бориб:
— Шомуил билан Довуд қаерда? — деб сўради.
— Рамадаги Нойўт маҳалласида, — деди биттаси.
23 Шоул Рамадаги Нойўт маҳалласига кетаётганда, Худонинг Руҳи уни ҳам қамраб олди. Нойўтга боргунча йўлма–йўл жўшиб зикр тушиб кетди. 24 Кийимларини ечиб ташлаб, Шомуилнинг олдида ҳам жўшиб зикр тушди. Ерга йиқилганича, бир кеча–кундуз яланғоч аҳволда ётиб қолди. “Наҳотки Шоул ҳам пайғамбар бўлса?!” деган матал ана шундан қолган.
