30–BOB
Egamiz Oʻz xalqiga vaʼda beradi
1 Egamizning soʻzi Yeremiyoga ayon boʻldi. 2 Isroil xalqining Xudosi — Egamiz shunday dedi: “Men senga aytgan barcha soʻzlarimni oʻrama qogʻozga yozib qoʻy. 3 Shunday kunlar keladiki, Men xalqim Isroilni va Yahudoni yana farovonlikka erishtiraman . Ota–bobolariga bergan yurtga ularni olib kelaman. Ular oʻsha yurtga egalik qiladilar.” Egamizning kalomi shudir.
4 Egamiz menga Isroil va Yahudo haqida shunday soʻzlarni aytdi:
5 Egamiz demoqda:
“Sarosima ovozlarini eshitdik.
Ana, vahima sadolari eshitilmoqda! Tinchlik yoʻq!
6 Qani, soʻrab koʻring:
Erkak kishi tugʻadimi?
Nega unda men koʻrgan har bir kuchli erkak
Dard tutgan ayolday belini ushlab olgan?
Nega har bir erkakning yuzi boʻzday oqargan?
7 Evoh, naqadar dahshatli bu kun!
Bunday kun hech qachon boʻlmagan.
Yoqub nasli uchun bu jabr kuni boʻladi,
Ammo bu kundan xalqim qutqariladi.”
8 Sarvari Olam shunday demoqda: “Oʻsha kuni Men xalqimning boʻynidagi boʻyinturuqni sindiraman, kishanlarini uzib tashlayman. Mening xalqim endi hech qachon ajnabiylarga qul boʻlmaydi. 9 Ular Men, Oʻz Egasi Xudoga va Men taxtga oʻtqizadigan Dovud avlodidan boʻlgan shohga xizmat qilishadi.”
10 Egamiz shunday demoqda:
“Ey qulim Yoqub, qoʻrqma!
Ey Isroil xalqi, sarosimaga tushma!
Men seni olis yurtdan ozod qilib olib kelaman,
Naslingni surgun boʻlgan mamlakatdan qutqaraman.
Ey Yoqub nasli, sen yurtingga qaytasan,
Osoyishta va bexatar yashaysan.
Endi hech kim seni qoʻrqitmaydi.”
11 Egamiz shunday demoqda:
“Men sen bilan birga boʻlaman,
Oʻzim seni qutqaraman.
Seni xalqlar orasiga tarqatgan edim,
Endi oʻsha xalqlarning hammasini qirib tashlayman.
Seni esa qirib yubormayman,
Ammo jazosiz ham qoldirmayman,
Adolat ila jazoingni beraman.”
12 Mana, Egamiz Oʻz xalqiga shunday demoqda:
“Yarangni davolab boʻlmaydi,
Sening darding bedavodir.
13 Arzingni eshitadigan odam yoʻq,
Yarang uchun dori–darmon yoʻq,
Seni davolab boʻlmaydi.
14 Hamma oʻynashlaring seni unutdi,
Ularning sen bilan ishi yoʻq.
Men dushman kabi, senga hamla qildim,
Shafqatsiz jazoingni berdim.
Ogʻir jinoyating, koʻp gunohlaring uchun
Seni shu koʻyga soldim.
15 Nechun jon achchigʻida baqiryapsan?!
Yarangni davolab boʻlmaydi, axir!
Ogʻir jinoyating, koʻp gunohlaring uchun
Seni shu koʻyga soldim.
16 Ammo seni halok qilganlar halok boʻladi,
Dushmanlaringning hammasi surgun qilinadi.
Seni talon–taroj qilganlar talanadi.
Senga hujum qilganlar bosib olinadi.
17 Dushmanlar seni «Tashlab ketilgan» deb atashsa ham,
«Hech kimning Quddus bilan ishi yoʻq», deb aytishsa ham,
Men seni sogʻaytiraman,
Yarangga shifo beraman.”
Egamizning kalomi shudir.
18 Egamiz shunday demoqda:
“Men Yoqub naslining chodirlarini qayta tiklayman.
Xalqim xonadonlariga rahm–shafqat qilaman.
Shahar oʻz vayronalari ustida qayta bunyod boʻladi,
Saroy oʻz joyida tiklanadi.
19 U yerdan shukrona qoʻshiqlari eshitiladi,
Shodlik hayqiriqlari yangrab turadi.
Men xalqimni koʻpaytiraman,
Ularning soni kamaymaydi.
Ularni obroʻ–eʼtiborli qilaman,
Hech kim ularni oyoq osti qilmaydi.
20 Farzandlari oldingiday farovon hayot kechiradi,
Jamoasi oldimda mustahkam turadi.
Ularga jabr qilganlarni Men jazolayman.
21 Shahzodasi oʻzlaridan chiqadi,
Hukmdori Mening xalqimdan boʻladi.
Men uni Oʻzimga yaqinlashtiraman,
Shunda u Menga yaqinlasha oladi.
Zotan, hech kim oʻzidan–oʻzi
Menga yaqinlashishga jurʼat etmaydi!
— deb aytmoqda Egamiz. —
22 Shunda, ey Yoqub nasli, sizlar Mening xalqim boʻlasizlar,
Men esa sizlarning Xudoyingiz boʻlaman.”
23 Qaranglar, Egamiz gʻazabga mindi,
Uning qahri boʻronga oʻxshaydi,
Avj olgan toʻfonday,
Fosiqlarning boshiga tushadi.
24 Egamiz niyatini toʻliq bajarmaguncha,
Oʻz gʻazabidan tushmaydi.
Keyinchalik buni anglab olasiz.
30–БОБ
Эгамиз Ўз халқига ваъда беради
1 Эгамизнинг сўзи Еремиёга аён бўлди. 2 Исроил халқининг Худоси — Эгамиз шундай деди: “Мен сенга айтган барча сўзларимни ўрама қоғозга ёзиб қўй. 3 Шундай кунлар келадики, Мен халқим Исроилни ва Яҳудони яна фаровонликка эриштираман . Ота–боболарига берган юртга уларни олиб келаман. Улар ўша юртга эгалик қиладилар.” Эгамизнинг каломи шудир.
4 Эгамиз менга Исроил ва Яҳудо ҳақида шундай сўзларни айтди:
5 Эгамиз демоқда:
“Саросима овозларини эшитдик.
Ана, ваҳима садолари эшитилмоқда! Тинчлик йўқ!
6 Қани, сўраб кўринг:
Эркак киши туғадими?
Нега унда мен кўрган ҳар бир кучли эркак
Дард тутган аёлдай белини ушлаб олган?
Нега ҳар бир эркакнинг юзи бўздай оқарган?
7 Эвоҳ, нақадар даҳшатли бу кун!
Бундай кун ҳеч қачон бўлмаган.
Ёқуб насли учун бу жабр куни бўлади,
Аммо бу кундан халқим қутқарилади.”
8 Сарвари Олам шундай демоқда: “Ўша куни Мен халқимнинг бўйнидаги бўйинтуруқни синдираман, кишанларини узиб ташлайман. Менинг халқим энди ҳеч қачон ажнабийларга қул бўлмайди. 9 Улар Мен, Ўз Эгаси Худога ва Мен тахтга ўтқизадиган Довуд авлодидан бўлган шоҳга хизмат қилишади.”
10 Эгамиз шундай демоқда:
“Эй қулим Ёқуб, қўрқма!
Эй Исроил халқи, саросимага тушма!
Мен сени олис юртдан озод қилиб олиб келаман,
Наслингни сургун бўлган мамлакатдан қутқараман.
Эй Ёқуб насли, сен юртингга қайтасан,
Осойишта ва бехатар яшайсан.
Энди ҳеч ким сени қўрқитмайди.”
11 Эгамиз шундай демоқда:
“Мен сен билан бирга бўламан,
Ўзим сени қутқараман.
Сени халқлар орасига тарқатган эдим,
Энди ўша халқларнинг ҳаммасини қириб ташлайман.
Сени эса қириб юбормайман,
Аммо жазосиз ҳам қолдирмайман,
Адолат ила жазоингни бераман.”
12 Мана, Эгамиз Ўз халқига шундай демоқда:
“Ярангни даволаб бўлмайди,
Сенинг дардинг бедаводир.
13 Арзингни эшитадиган одам йўқ,
Яранг учун дори–дармон йўқ,
Сени даволаб бўлмайди.
14 Ҳамма ўйнашларинг сени унутди,
Уларнинг сен билан иши йўқ.
Мен душман каби, сенга ҳамла қилдим,
Шафқатсиз жазоингни бердим.
Оғир жиноятинг, кўп гуноҳларинг учун
Сени шу кўйга солдим.
15 Нечун жон аччиғида бақиряпсан?!
Ярангни даволаб бўлмайди, ахир!
Оғир жиноятинг, кўп гуноҳларинг учун
Сени шу кўйга солдим.
16 Аммо сени ҳалок қилганлар ҳалок бўлади,
Душманларингнинг ҳаммаси сургун қилинади.
Сени талон–тарож қилганлар таланади.
Сенга ҳужум қилганлар босиб олинади.
17 Душманлар сени «Ташлаб кетилган» деб аташса ҳам,
«Ҳеч кимнинг Қуддус билан иши йўқ», деб айтишса ҳам,
Мен сени соғайтираман,
Ярангга шифо бераман.”
Эгамизнинг каломи шудир.
18 Эгамиз шундай демоқда:
“Мен Ёқуб наслининг чодирларини қайта тиклайман.
Халқим хонадонларига раҳм–шафқат қиламан.
Шаҳар ўз вайроналари устида қайта бунёд бўлади,
Сарой ўз жойида тикланади.
19 У ердан шукрона қўшиқлари эшитилади,
Шодлик ҳайқириқлари янграб туради.
Мен халқимни кўпайтираман,
Уларнинг сони камаймайди.
Уларни обрў–эътиборли қиламан,
Ҳеч ким уларни оёқ ости қилмайди.
20 Фарзандлари олдингидай фаровон ҳаёт кечиради,
Жамоаси олдимда мустаҳкам туради.
Уларга жабр қилганларни Мен жазолайман.
21 Шаҳзодаси ўзларидан чиқади,
Ҳукмдори Менинг халқимдан бўлади.
Мен уни Ўзимга яқинлаштираман,
Шунда у Менга яқинлаша олади.
Зотан, ҳеч ким ўзидан–ўзи
Менга яқинлашишга журъат этмайди!
— деб айтмоқда Эгамиз. —
22 Шунда, эй Ёқуб насли, сизлар Менинг халқим бўласизлар,
Мен эса сизларнинг Худойингиз бўламан.”
23 Қаранглар, Эгамиз ғазабга минди,
Унинг қаҳри бўронга ўхшайди,
Авж олган тўфондай,
Фосиқларнинг бошига тушади.
24 Эгамиз ниятини тўлиқ бажармагунча,
Ўз ғазабидан тушмайди.
Кейинчалик буни англаб оласиз.
