1–BOB
Xudo Oʻz Oʻgʻli orqali oxirgi soʻzini ayon qildi
1 Xudo qadimda ota–bobolarimizga koʻp marta va turli tarzda paygʻambarlar orqali gapirgan edi. 2 Bu oxirgi kunlarda esa U bizga Oʻz Oʻgʻli orqali gapirdi. Xudo koinotni Oʻgʻli orqali yaratgan va Uni butun borliqning vorisi qilib tayin etgan. 3 Oʻgʻil — Xudo shuhratining porlashi, Xudo borligʻining aniq suratidir. U Oʻzining qudratli kalomi bilan koinotni asrab turibdi. U Oʻz jonini fido qilib, bizni gunohlardan pokladi, soʻng samoda Ulugʻvor Xudoning oʻng tomonida oʻtirdi .
Xudoning Oʻgʻli — farishtalardan oliy
4 Darhaqiqat, Xudo Masihga “Oʻgʻil” deb ulugʻ nom berdi. Bu nom Masih farishtalardan nihoyatda yuksak martabaga ega ekanligini koʻrsatib turibdi. 5 Axir, Xudo bironta farishtaga:
“Sen Mening Oʻgʻlimsan,
Bugun Men Senga Ota boʻldim” ,
— deb aytmagan! Yoki:
“Men Unga Ota boʻlaman,
U esa Menga Oʻgʻil boʻladi” ,
— demagan! 6 Toʻngʻich Oʻgʻlini bu dunyoga yana yuborishidan oldin esa Xudo shunday deb aytadi :
“Hamma farishtalarim Unga sajda qilsinlar.”
7 Farishtalar haqida esa Xudo:
“Men Oʻz malaklarimni shamollarga aylantiraman,
Xizmatkorlarimni lovullagan olov qilaman” ,
— degandi. 8 Ammo Oʻz Oʻgʻliga U shunday degan:
“Sen Xudosan, Sening taxting abadiydir,
Adolat hassasi shohliging hassasidir.
9 Sen solihlikni sevasan, qabihlikdan nafratlanasan.
Shu bois Men Seni doʻstlaringdan ustun qildim,
Ha, Men, Xudoying, shodlik moyini Senga surtdim.”
10 Oʻgʻliga yana shunday degan:
“Sen Rabbiysan,
Azalda zaminning poydevorini Sen qoʻygansan,
Samolarni Oʻz qoʻllaring ila yaratgansan.
11 Ular yoʻq boʻlib ketar, Sen turaverasan,
Yeru osmon kiyim kabi eskirib ketadi.
12 Keraksiz libosday ularni taxlab qoʻyasan,
Toʻzib ketgan kiyimday ularni almashtirasan.
Sen esa hech oʻzgarmassan,
Sen to abad yashaysan.”
13 Xudo bironta farishtaga:
“Dushmanlaringni oyoqlaring ostiga poyandoz qilmagunimcha,
Sen Mening oʻng tomonimda oʻtirgin” ,
— deb aytmagan. 14 Axir, farishtalar bor–yoʻgʻi xizmatchi ruhlardir! Xudo ularni abadiy hayotdan bahramand boʻladigan odamlarga xizmat qilish uchun yuborgan.
1–БОБ
Худо Ўз Ўғли орқали охирги сўзини аён қилди
1 Худо қадимда ота–боболаримизга кўп марта ва турли тарзда пайғамбарлар орқали гапирган эди. 2 Бу охирги кунларда эса У бизга Ўз Ўғли орқали гапирди. Худо коинотни Ўғли орқали яратган ва Уни бутун борлиқнинг вориси қилиб тайин этган. 3 Ўғил — Худо шуҳратининг порлаши, Худо борлиғининг аниқ суратидир. У Ўзининг қудратли каломи билан коинотни асраб турибди. У Ўз жонини фидо қилиб, бизни гуноҳлардан поклади, сўнг самода Улуғвор Худонинг ўнг томонида ўтирди .
Худонинг Ўғли — фаришталардан олий
4 Дарҳақиқат, Худо Масиҳга “Ўғил” деб улуғ ном берди. Бу ном Масиҳ фаришталардан ниҳоятда юксак мартабага эга эканлигини кўрсатиб турибди. 5 Ахир, Худо биронта фариштага:
“Сен Менинг Ўғлимсан,
Бугун Мен Сенга Ота бўлдим” ,
— деб айтмаган! Ёки:
“Мен Унга Ота бўламан,
У эса Менга Ўғил бўлади” ,
— демаган! 6 Тўнғич Ўғлини бу дунёга яна юборишидан олдин эса Худо шундай деб айтади :
“Ҳамма фаришталарим Унга сажда қилсинлар.”
7 Фаришталар ҳақида эса Худо:
“Мен Ўз малакларимни шамолларга айлантираман,
Хизматкорларимни ловуллаган олов қиламан” ,
— деганди. 8 Аммо Ўз Ўғлига У шундай деган:
“Сен Худосан, Сенинг тахтинг абадийдир,
Адолат ҳассаси шоҳлигинг ҳассасидир.
9 Сен солиҳликни севасан, қабиҳликдан нафратланасан.
Шу боис Мен Сени дўстларингдан устун қилдим,
Ҳа, Мен, Худойинг, шодлик мойини Сенга суртдим.”
10 Ўғлига яна шундай деган:
“Сен Раббийсан,
Азалда заминнинг пойдеворини Сен қўйгансан,
Самоларни Ўз қўлларинг ила яратгансан.
11 Улар йўқ бўлиб кетар, Сен тураверасан,
Еру осмон кийим каби эскириб кетади.
12 Кераксиз либосдай уларни тахлаб қўясан,
Тўзиб кетган кийимдай уларни алмаштирасан.
Сен эса ҳеч ўзгармассан,
Сен то абад яшайсан.”
13 Худо биронта фариштага:
“Душманларингни оёқларинг остига пойандоз қилмагунимча,
Сен Менинг ўнг томонимда ўтиргин” ,
— деб айтмаган. 14 Ахир, фаришталар бор–йўғи хизматчи руҳлардир! Худо уларни абадий ҳаётдан баҳраманд бўладиган одамларга хизмат қилиш учун юборган.
