17–BOB
Natan paygʻambar shoh Dovudga xabar beradi
1 Dovud oʻz saroyiga oʻrnashib olgach, Natan paygʻambarga dedi:
— Qarang, men sadr yogʻochidan qurilgan uyda yashayapman, Egamizning Ahd sandigʻi esa chodirda turibdi.
2 — Koʻnglingda nima boʻlsa, shuni qilaver, Xudo sen bilan, — dedi Natan.
3 Oʻsha kuni kechasi Natanga Egamizning soʻzi ayon boʻldi:
4 “Qulim Dovudning oldiga borgin–da, unga shu gaplarni yetkaz: «Egam shunday demoqda: istiqomat qilishim uchun uyni Menga sen qurmaysan. 5 Isroil xalqini Misrdan olib chiqqanimdan to shu kungacha biror uyda yashagan emasman. U yerdan–bu yerga koʻchib yurdim, chodirda maskan qildim. 6 Men hech qachon Isroil xalqining hakamlariga shikoyat qilmadim. Xalqimga choʻponlik qilish vazifasini ularning zimmasiga yuklagan boʻlsam–da, hech qachon ularning birortasiga: ‘Nima uchun Menga sadr daraxti yogʻochidan uy qurib bermadingizlar?’ deb aytmadim.»
7 Endi qulim Dovudga ayt: «Sarvari Olam shunday demoqda: Men seni yaylovlardagi qoʻy suruvi orasidan tanlab olib, xalqim Isroilga hukmdor qildim. 8 Qayerga borsang, sen bilan boʻldim, hujum qilganingda, hamma gʻanimlaringni yoʻq qildim. Endi sening nomingni olamdagi ulugʻ odamlarning nomi singari mashhur qilaman. 9-10 Xalqim Isroilga ilk hakamlarni tayinlaganimdan buyon vijdonsiz odamlar xalqimni ezib keldilar. Endi xalqim Isroil uchun bir yurt tayin etib, ularni oʻsha yerga oʻtqazaman. Ular oʻz yurtida istiqomat qilishadi, boshqa behalovat boʻlishmaydi. Hamma gʻanimlaringni senga boʻysundiraman. Men, Egang, sen uchun bir xonadon barpo etaman, deb aytmoqdaman. 11 Sen olamdan oʻtib, ota–bobolaring yoniga dafn qilinganingdan keyin ham, Men oʻgʻillaringdan birini, pushti kamaringdan bino boʻlgan farzandingni shoh qilib, uning shohligini mustahkamlayman. 12 Menga atab uyni u quradi. Men esa uning taxtini to abad mustahkam qilaman. 13 Men unga ota boʻlaman, u esa Menga oʻgʻil boʻladi. Men sendan oldingi shohni marhamatimdan mahrum qilgan edim. Lekin oʻgʻlingdan hech qachon marhamatimni darigʻ tutmayman. 14 Men uni Oʻz xonadonim va shohligim ustiga abadiy oʻtqazaman, uning taxti to abad mustahkam boʻladi.»”
15 Xudo ayon qilganlarning hammasini Natan Dovudga aytdi.
Dovud shukrona aytib ibodat qiladi
16 Shundan keyin shoh Dovud Egamizning huzurida oʻtirib , shunday ibodat qildi:
“Ey Parvardigor Egam! Men kim boʻlibman, xonadonim nima boʻlibdiki, Sen meni bu qadar ulugʻlading?! 17 Buning ustiga, ey Xudo, Sen kelajak zamonda yuz beradigan voqealarni xabar qilding. Bu qulingning xonadoni uchun koʻp vaʼda berding. Nazaringda meni ulugʻ odamday bilding , ey Parvardigor Egam! 18 Sen bu qulingni shuhratga erishtirding, Senga bundan ortiq nima ham deya olardim?! Axir, bu qulingni bilasan–ku. 19 Ey Egam, Sen bu qulingning haqi–hurmati uchun Oʻz xohishingga muvofiq, shunday ulugʻvor ish qilding. Bu buyuk vaʼdalaringni bizga ayon qilding.
20 Senga oʻxshagan boshqa xudo haqida hech qachon eshitmaganmiz. Sening aslo oʻxshashing yoʻq. Ey Egam, Sendan oʻzga Xudo yoʻq! 21 Xalqing Isroilga oʻxshashi yoʻq! Ey Xudoyim, boshqa qaysi xalqni Sen qullikdan xalos qilib, Oʻzingning xalqing qilding?! Sen Oʻz xalqingni Misrdan olib chiqib, butun olamga shuhratingni yoyding. Buyuk va ajoyib ishlaring orqali xalqing oldidan begona xalqlarni quvding. 22 Xalqing Isroilni to abad Oʻzingning xalqing qilding. Ey Egam, Sen ularning Xudosi boʻlding.
23 Ey Egam! Bu qulingga va uning xonadoniga qarata aytgan soʻzingda to abad tur, bergan vaʼdangni bajar, 24 toki odamlar, Sarvari Olam — Isroil xalqining Xudosi ekan, deb nomingni to abad maqtab yursinlar. Ha, quling Dovudning xonadonini Oʻzing har doim mustahkam qilgin. 25 Zotan, Sen, ey Xudoyim, bu qulingga, sening xonadoningni barpo etaman, deb ayon etgansan! Shu sababdan bu quling Senga ibodat qilishga jurʼat etdi. 26 Ey Egam! Sen Xudosan. Sen bu qulingga ana shunday ezgu narsalarni vaʼda qilgansan. 27 Agar Oʻzing maʼqul koʻrsang, bu qulingning xonadoniga marhamat qilgin, toki Sening huzuringda to abad tursin. Zotan, Sen marhamat qilgan xonadon, ey Egam, to abad marhamatga sazovor boʻlgʻay.”
17–БОБ
Натан пайғамбар шоҳ Довудга хабар беради
1 Довуд ўз саройига ўрнашиб олгач, Натан пайғамбарга деди:
— Қаранг, мен садр ёғочидан қурилган уйда яшаяпман, Эгамизнинг Аҳд сандиғи эса чодирда турибди.
2 — Кўнглингда нима бўлса, шуни қилавер, Худо сен билан, — деди Натан.
3 Ўша куни кечаси Натанга Эгамизнинг сўзи аён бўлди:
4 “Қулим Довуднинг олдига боргин–да, унга шу гапларни етказ: «Эгам шундай демоқда: истиқомат қилишим учун уйни Менга сен қурмайсан. 5 Исроил халқини Мисрдан олиб чиққанимдан то шу кунгача бирор уйда яшаган эмасман. У ердан–бу ерга кўчиб юрдим, чодирда маскан қилдим. 6 Мен ҳеч қачон Исроил халқининг ҳакамларига шикоят қилмадим. Халқимга чўпонлик қилиш вазифасини уларнинг зиммасига юклаган бўлсам–да, ҳеч қачон уларнинг бирортасига: ‘Нима учун Менга садр дарахти ёғочидан уй қуриб бермадингизлар?’ деб айтмадим.»
7 Энди қулим Довудга айт: «Сарвари Олам шундай демоқда: Мен сени яйловлардаги қўй суруви орасидан танлаб олиб, халқим Исроилга ҳукмдор қилдим. 8 Қаерга борсанг, сен билан бўлдим, ҳужум қилганингда, ҳамма ғанимларингни йўқ қилдим. Энди сенинг номингни оламдаги улуғ одамларнинг номи сингари машҳур қиламан. 9-10 Халқим Исроилга илк ҳакамларни тайинлаганимдан буён виждонсиз одамлар халқимни эзиб келдилар. Энди халқим Исроил учун бир юрт тайин этиб, уларни ўша ерга ўтқазаман. Улар ўз юртида истиқомат қилишади, бошқа беҳаловат бўлишмайди. Ҳамма ғанимларингни сенга бўйсундираман. Мен, Эганг, сен учун бир хонадон барпо этаман, деб айтмоқдаман. 11 Сен оламдан ўтиб, ота–боболаринг ёнига дафн қилинганингдан кейин ҳам, Мен ўғилларингдан бирини, пушти камарингдан бино бўлган фарзандингни шоҳ қилиб, унинг шоҳлигини мустаҳкамлайман. 12 Менга атаб уйни у қуради. Мен эса унинг тахтини то абад мустаҳкам қиламан. 13 Мен унга ота бўламан, у эса Менга ўғил бўлади. Мен сендан олдинги шоҳни марҳаматимдан маҳрум қилган эдим. Лекин ўғлингдан ҳеч қачон марҳаматимни дариғ тутмайман. 14 Мен уни Ўз хонадоним ва шоҳлигим устига абадий ўтқазаман, унинг тахти то абад мустаҳкам бўлади.»”
15 Худо аён қилганларнинг ҳаммасини Натан Довудга айтди.
Довуд шукрона айтиб ибодат қилади
16 Шундан кейин шоҳ Довуд Эгамизнинг ҳузурида ўтириб , шундай ибодат қилди:
“Эй Парвардигор Эгам! Мен ким бўлибман, хонадоним нима бўлибдики, Сен мени бу қадар улуғладинг?! 17 Бунинг устига, эй Худо, Сен келажак замонда юз берадиган воқеаларни хабар қилдинг. Бу қулингнинг хонадони учун кўп ваъда бердинг. Назарингда мени улуғ одамдай билдинг , эй Парвардигор Эгам! 18 Сен бу қулингни шуҳратга эриштирдинг, Сенга бундан ортиқ нима ҳам дея олардим?! Ахир, бу қулингни биласан–ку. 19 Эй Эгам, Сен бу қулингнинг ҳақи–ҳурмати учун Ўз хоҳишингга мувофиқ, шундай улуғвор иш қилдинг. Бу буюк ваъдаларингни бизга аён қилдинг.
20 Сенга ўхшаган бошқа худо ҳақида ҳеч қачон эшитмаганмиз. Сенинг асло ўхшашинг йўқ. Эй Эгам, Сендан ўзга Худо йўқ! 21 Халқинг Исроилга ўхшаши йўқ! Эй Худойим, бошқа қайси халқни Сен қулликдан халос қилиб, Ўзингнинг халқинг қилдинг?! Сен Ўз халқингни Мисрдан олиб чиқиб, бутун оламга шуҳратингни ёйдинг. Буюк ва ажойиб ишларинг орқали халқинг олдидан бегона халқларни қувдинг. 22 Халқинг Исроилни то абад Ўзингнинг халқинг қилдинг. Эй Эгам, Сен уларнинг Худоси бўлдинг.
23 Эй Эгам! Бу қулингга ва унинг хонадонига қарата айтган сўзингда то абад тур, берган ваъдангни бажар, 24 токи одамлар, Сарвари Олам — Исроил халқининг Худоси экан, деб номингни то абад мақтаб юрсинлар. Ҳа, қулинг Довуднинг хонадонини Ўзинг ҳар доим мустаҳкам қилгин. 25 Зотан, Сен, эй Худойим, бу қулингга, сенинг хонадонингни барпо этаман, деб аён этгансан! Шу сабабдан бу қулинг Сенга ибодат қилишга журъат этди. 26 Эй Эгам! Сен Худосан. Сен бу қулингга ана шундай эзгу нарсаларни ваъда қилгансан. 27 Агар Ўзинг маъқул кўрсанг, бу қулингнинг хонадонига марҳамат қилгин, токи Сенинг ҳузурингда то абад турсин. Зотан, Сен марҳамат қилган хонадон, эй Эгам, то абад марҳаматга сазовор бўлғай.”
