15–BOB
Yetti farishta va yetti balo
1 Men samoda buyuk va hayratga soladigan boshqa bir alomatni koʻrdim. Samoda yettita farishta turardi, har birining qoʻlida bittadan balo bor edi. Bu balolar soʻnggi balolar boʻlib, Xudo gʻazabini yakunlar edi.
2 Men goʻyo olov aralash oynaday boʻlgan bir dengizni koʻrdim. Uning yonida odamlar turgan edi. Ular maxluq ustidan, uning tasviri va nomini bildirgan son ustidan gʻalaba qozongan edilar. Ularning qoʻllarida Xudo bergan arfalar bor edi. 3 Ular Xudo quli Musoning va Qoʻzining qoʻshigʻini kuylardilar:
“Yo Qodir Xudo — Egamiz,
Buyuk va ajoyibdir Sening ishlaring.
Ey xalqlarning Shohi!
Toʻgʻri va haqdir Sening yoʻllaring.
4 Ey Egamiz, Sendan qoʻrqmaydigan bormi?!
Nomingni ulugʻlamaydigan bormi?!
Axir, yolgʻiz Oʻzing muqaddasdirsan.
Jamiki xalqlar huzuringga keladilar,
Ular Senga sajda qiladilar.
Zero, odil hukmlaring hammaga ayon boʻldi.”
5 Shundan soʻng men samoviy Maʼbadning Eng muqaddas xonasi ochilganini koʻrdim. 6 Maʼbaddan yetti baloni tutgan yettita farishta chiqdi. Ularning egnida toza, oppoq zigʻir liboslar bor edi, koʻksilariga oltin tasmalar bogʻlangan edi. 7 Toʻrtta mavjudotdan biri bu yetti farishtaga yettita oltin kosani berdi. Bu kosalar to abad barhayot Xudoning gʻazabi bilan toʻlgan edi. 8 Maʼbad Xudoning ulugʻvorligi va qudrati tutuniga toʻlib ketdi. Yetti farishtaning yetti balosi tamom boʻlmaguncha, hech kim Maʼbadga kira olmadi.
15–БОБ
Етти фаришта ва етти бало
1 Мен самода буюк ва ҳайратга соладиган бошқа бир аломатни кўрдим. Самода еттита фаришта турарди, ҳар бирининг қўлида биттадан бало бор эди. Бу балолар сўнгги балолар бўлиб, Худо ғазабини якунлар эди.
2 Мен гўё олов аралаш ойнадай бўлган бир денгизни кўрдим. Унинг ёнида одамлар турган эди. Улар махлуқ устидан, унинг тасвири ва номини билдирган сон устидан ғалаба қозонган эдилар. Уларнинг қўлларида Худо берган арфалар бор эди. 3 Улар Худо қули Мусонинг ва Қўзининг қўшиғини куйлардилар:
“Ё Қодир Худо — Эгамиз,
Буюк ва ажойибдир Сенинг ишларинг.
Эй халқларнинг Шоҳи!
Тўғри ва ҳақдир Сенинг йўлларинг.
4 Эй Эгамиз, Сендан қўрқмайдиган борми?!
Номингни улуғламайдиган борми?!
Ахир, ёлғиз Ўзинг муқаддасдирсан.
Жамики халқлар ҳузурингга келадилар,
Улар Сенга сажда қиладилар.
Зеро, одил ҳукмларинг ҳаммага аён бўлди.”
5 Шундан сўнг мен самовий Маъбаднинг Энг муқаддас хонаси очилганини кўрдим. 6 Маъбаддан етти балони тутган еттита фаришта чиқди. Уларнинг эгнида тоза, оппоқ зиғир либослар бор эди, кўксиларига олтин тасмалар боғланган эди. 7 Тўртта мавжудотдан бири бу етти фариштага еттита олтин косани берди. Бу косалар то абад барҳаёт Худонинг ғазаби билан тўлган эди. 8 Маъбад Худонинг улуғворлиги ва қудрати тутунига тўлиб кетди. Етти фариштанинг етти балоси тамом бўлмагунча, ҳеч ким Маъбадга кира олмади.
