16–BOB
1 Rejalar odamning yuragida,
tildagi javob esa Egamizdan.
2 Odamning qilmishlari uning nazarida toʻgʻri,
lekin Egamiz yurakning pokligini oʻlchaydi.
3 Ishlaringni Egamizga topshir,
shunda rejalaring mustahkam boʻladi.
4 Hamma narsani Egamiz Oʻz maqsadi bilan yaratgan,
hatto fosiqlarning ham qismatini belgilab qoʻygan.
5 Barcha takabburlar Egamizga jirkanch,
ular jazosiz qolmaydilar.
6 Sevgi va sadoqat tufayli gunoh kechiriladi,
Egamizdan qoʻrqish yomonlikdan uzoqlashtiradi.
7 Egamizga insonning yoʻllari maʼqul kelganda,
dushmanlari bilan ham yarashtiradi.
8 Adolatsiz kelgan koʻp daromaddan,
halol mehnat bilan topilgan ozginasi yaxshiroq.
9 Odam yuragida niyat qiladi,
uning qadamini esa Egamiz boshqaradi.
10 Xudoning soʻzlari shohning tilida,
hukm qilganda xato qilmaydi.
11 Toʻgʻri taroziyu pallalar Egamiznikidir,
tarozi toshlarini ham Xudo yaratgan.
12 Shohning yomonlik qilishi qabihlikdir ,
chunki uning taxti adolat tufayli mustahkam.
13 Toʻgʻri soʻz shohning quvonchidir,
u rostgoʻylarni yaxshi koʻradi.
14 Shohning gʻazabi oʻlim darakchisidir,
dono uni tinchlantiradi.
15 Shoh yuzidagi tabassum hayotdan nishona,
uning marhamati yomgʻir keltiradigan bulut kabidir.
16 Dono boʻlish — oltindan,
idrok topish esa kumushdan ham yaxshiroqdir.
17 Toʻgʻrining yoʻli yomonlikdan uzoqlashtiradi,
qadamini bilib bosgan odam oʻz jonini asraydi.
18 Magʻrurlikning ortidan halokat keladi,
takabburlikdan soʻng esa odam qoqiladi.
19 Takabburlar bilan oʻlja boʻlishgandan koʻra,
kamtarin boʻlib kambagʻallar orasida yashash yaxshiroq.
20 Gapga tushunadigan yaxshilik topadi,
Egamizga umid bogʻlagan baxtli boʻladi.
21 Qalbida donolik boʻlgan farosatli deb ataladi,
shirinsuxanlik aql–idrokni koʻpaytiradi.
22 Idrok oʻzining sohibi uchun hayot bulogʻi,
ahmoqlik esa ahmoqqa jazodir.
23 Dononing yuragi tiliga idrok beradi,
soʻzlarini ishonchli qiladi.
24 Yoqimli soʻz asal kabidir,
jonga rohat, suyaklarga malhamdir.
25 Shunday yoʻl borki, insonga toʻgʻri boʻlib koʻrinadi,
ammo oxiri oʻlimga olib boradi.
26 Mehnat qiladigan odam oʻzi uchun ishlaydi,
chunki och qorni uni undaydi.
27 Yaramas odam yomonlikni qoʻzgʻaydi,
soʻzlari kuydiradigan olov kabidir.
28 Makkor janjal chiqaradi,
gʻiybatchi esa yaqin doʻstlarni ajratadi.
29 Yovuz oʻzgani aldab, yomon yoʻlga boshlaydi.
30 Koʻzini qisgan — yomon niyatda,
labini tishlagan esa yovuzlik qilgan.
31 Oqargan sochlar — sharofat toji,
solihlik yoʻlida yurgan unga erishadi.
32 Jahlini tiygan — qudratlidan,
oʻzini tuta biladigan esa shaharni yenggandan yaxshiroq.
33 Qurʼa tashlanadi ,
ammo barcha qaror Egamizdandir.
16–БОБ
1 Режалар одамнинг юрагида,
тилдаги жавоб эса Эгамиздан.
2 Одамнинг қилмишлари унинг назарида тўғри,
лекин Эгамиз юракнинг поклигини ўлчайди.
3 Ишларингни Эгамизга топшир,
шунда режаларинг мустаҳкам бўлади.
4 Ҳамма нарсани Эгамиз Ўз мақсади билан яратган,
ҳатто фосиқларнинг ҳам қисматини белгилаб қўйган.
5 Барча такаббурлар Эгамизга жирканч,
улар жазосиз қолмайдилар.
6 Севги ва садоқат туфайли гуноҳ кечирилади,
Эгамиздан қўрқиш ёмонликдан узоқлаштиради.
7 Эгамизга инсоннинг йўллари маъқул келганда,
душманлари билан ҳам яраштиради.
8 Адолатсиз келган кўп даромаддан,
ҳалол меҳнат билан топилган озгинаси яхшироқ.
9 Одам юрагида ният қилади,
унинг қадамини эса Эгамиз бошқаради.
10 Худонинг сўзлари шоҳнинг тилида,
ҳукм қилганда хато қилмайди.
11 Тўғри тарозию паллалар Эгамизникидир,
тарози тошларини ҳам Худо яратган.
12 Шоҳнинг ёмонлик қилиши қабиҳликдир ,
чунки унинг тахти адолат туфайли мустаҳкам.
13 Тўғри сўз шоҳнинг қувончидир,
у ростгўйларни яхши кўради.
14 Шоҳнинг ғазаби ўлим даракчисидир,
доно уни тинчлантиради.
15 Шоҳ юзидаги табассум ҳаётдан нишона,
унинг марҳамати ёмғир келтирадиган булут кабидир.
16 Доно бўлиш — олтиндан,
идрок топиш эса кумушдан ҳам яхшироқдир.
17 Тўғрининг йўли ёмонликдан узоқлаштиради,
қадамини билиб босган одам ўз жонини асрайди.
18 Мағрурликнинг ортидан ҳалокат келади,
такаббурликдан сўнг эса одам қоқилади.
19 Такаббурлар билан ўлжа бўлишгандан кўра,
камтарин бўлиб камбағаллар орасида яшаш яхшироқ.
20 Гапга тушунадиган яхшилик топади,
Эгамизга умид боғлаган бахтли бўлади.
21 Қалбида донолик бўлган фаросатли деб аталади,
ширинсуханлик ақл–идрокни кўпайтиради.
22 Идрок ўзининг соҳиби учун ҳаёт булоғи,
аҳмоқлик эса аҳмоққа жазодир.
23 Дононинг юраги тилига идрок беради,
сўзларини ишончли қилади.
24 Ёқимли сўз асал кабидир,
жонга роҳат, суякларга малҳамдир.
25 Шундай йўл борки, инсонга тўғри бўлиб кўринади,
аммо охири ўлимга олиб боради.
26 Меҳнат қиладиган одам ўзи учун ишлайди,
чунки оч қорни уни ундайди.
27 Ярамас одам ёмонликни қўзғайди,
сўзлари куйдирадиган олов кабидир.
28 Маккор жанжал чиқаради,
ғийбатчи эса яқин дўстларни ажратади.
29 Ёвуз ўзгани алдаб, ёмон йўлга бошлайди.
30 Кўзини қисган — ёмон ниятда,
лабини тишлаган эса ёвузлик қилган.
31 Оқарган сочлар — шарофат тожи,
солиҳлик йўлида юрган унга эришади.
32 Жаҳлини тийган — қудратлидан,
ўзини тута биладиган эса шаҳарни енггандан яхшироқ.
33 Қуръа ташланади ,
аммо барча қарор Эгамиздандир.
