3–BOB
Naynavoning qismati
1 Holingga voy, ey qoʻli qon shahar!
Oʻtaketgan makkor, oʻljaga toʻlgan shahar!
U yerdagi qotilliklar hech tugamas!
2 Quloqqa chalinar qamchilarning vizillashi,
Gʻildiraklarning taraq–turugʻi,
Yelayotgan ot tuyoqlarining tovushi,
Jang aravalarining gumburlashi!
3 Jangga kirmoqda otliq sipohlar,
Yalt–yult etmoqda qilichlar,
Yarqiramoqda nayzalar,
Uyilib ketdi oʻliklar,
Uyum–uyum boʻldi jasadlar,
Murdalarning son–sanogʻi yoʻq.
Qoqilishar jasadlarga odamlar!
4 Ey Naynavo , oʻzingni buzuq fohishaday tutding,
Suyuqoyoq jodugarday odamlarni rom qilding,
Buzuqliging bilan xalqlarni qul qilding,
Sehr–jodularing bilan oʻzingga ogʻdirding.
5 “Men senga qarshiman!
— deb aytmoqda Sarvari Olam. —
Men koʻylagingni koʻtarib,
Xalqlarga yalangʻoch tanangni koʻrsataman,
Ellar oldida sharmandangni chiqaraman.
6 Ustingdan axlat yogʻdirib, seni xoʻrlayman.
Odamlarga seni tomosha qildiraman.
7 Seni koʻrganlar orqaga chekinib, shunday deyishar:
«Naynavo vayron boʻldi!
Kim unga achinar ekan?!»
Seni yupatadigan hech kim yoʻq!”
8 Noʻ–Omon shahridan sening ortiq joying bormidi?!
Oʻsha shahar Nil daryosi boʻyida joylashgandi,
Suvlar qurshovida turgandi,
Daryo — uning istehkomi,
Suvlar — himoyasi boʻlgandi.
9 Habashistonu Misr uning ustidan hukmronlik qilardi,
Kuchining chek–chegarasi yoʻq edi.
Liviya bilan Lub uning ittifoqdoshlari edi.
10 Shunday boʻlsa–da,
Noʻ–Omon shahrining aholisi surgun qilindi,
Odamlari asirlikka olib ketildi,
Har bir koʻchaning boshida
Toshga urib oʻldirildi goʻdaklari,
Aslzodalari uchun qurʼa tashlandi,
Barcha zodagonlari zanjirband boʻldi.
11 Ey Naynavo, sen ham mast boʻlib, gandiraklab qolasan ,
Bekinasan, dushmanlaringdan qochib, panoh izlaysan.
12 Sening hamma qalʼalaring
Mevasi pishgan anjir daraxtiga oʻxshar.
Anjirni silkitsang,
Anjirlar xoʻrandaning ogʻziga tushar.
13 Lashkaringga bir qarasang–chi!
Xotin kishidan farqi yoʻq–ku ularning.
Yurtingning darvozalari yov uchun keng ochildi,
Darvozalarning tambalarini olov yoʻq qildi.
14 Qamalga tayyorlangin!
Suvga toʻldir idishlaringni!
Mustahkamla qoʻrgʻonlaringni!
Oyoq bilan ezgin loyni,
Tayyorla tezroq qoliplaringni!
15 Baribir olov seni yamlab yuborar,
Chigirtka ekinlarni qirtishlaganday,
Qilich seni qirib tashlar.
Chigirtkaday koʻpayaver!
16 Savdogarlaringni osmondagi yulduzlardan ham koʻp qilding,
Biroq ular chigirtkaday yurtingni talashar,
Soʻng qanot qoqib uchib ketishar.
17 Sovuq kunda devorlarga qoʻnadigan,
Quyosh chiqqach esa uchib yoʻq boʻladigan
Chigirtkadaydir sening posbonlaring,
Chigirtka galasidaydir sening sarkardalaring.
Ular qayerga gʻoyib boʻlganini bilmaydi hech kim.
18 Ey Ossuriya shohi,
Rahnamolaringning koʻzi yumilgan,
Yoʻlboshchilaring abadiy uyquga ketgan,
Sening xalqing togʻlarga tarqalgan,
Ularni yigʻadigan biror kimsa yoʻq.
19 Sening yarangni davolab boʻlmas,
Jarohating halokatlidir.
Bu haqda xabar topgan hamma odamlar
Xursandligidan chapak chalar.
Zotan, hech kim cheksiz zulmingdan
Qochib qutula olmagan.
3–БОБ
Найнавонинг қисмати
1 Ҳолингга вой, эй қўли қон шаҳар!
Ўтакетган маккор, ўлжага тўлган шаҳар!
У ердаги қотилликлар ҳеч тугамас!
2 Қулоққа чалинар қамчиларнинг визиллаши,
Ғилдиракларнинг тарақ–туруғи,
Елаётган от туёқларининг товуши,
Жанг араваларининг гумбурлаши!
3 Жангга кирмоқда отлиқ сипоҳлар,
Ялт–юлт этмоқда қиличлар,
Ярқирамоқда найзалар,
Уйилиб кетди ўликлар,
Уюм–уюм бўлди жасадлар,
Мурдаларнинг сон–саноғи йўқ.
Қоқилишар жасадларга одамлар!
4 Эй Найнаво , ўзингни бузуқ фоҳишадай тутдинг,
Суюқоёқ жодугардай одамларни ром қилдинг,
Бузуқлигинг билан халқларни қул қилдинг,
Сеҳр–жодуларинг билан ўзингга оғдирдинг.
5 “Мен сенга қаршиман!
— деб айтмоқда Сарвари Олам. —
Мен кўйлагингни кўтариб,
Халқларга яланғоч танангни кўрсатаман,
Эллар олдида шармандангни чиқараман.
6 Устингдан ахлат ёғдириб, сени хўрлайман.
Одамларга сени томоша қилдираман.
7 Сени кўрганлар орқага чекиниб, шундай дейишар:
«Найнаво вайрон бўлди!
Ким унга ачинар экан?!»
Сени юпатадиган ҳеч ким йўқ!”
8 Нў–Омон шаҳридан сенинг ортиқ жойинг бормиди?!
Ўша шаҳар Нил дарёси бўйида жойлашганди,
Сувлар қуршовида турганди,
Дарё — унинг истеҳкоми,
Сувлар — ҳимояси бўлганди.
9 Ҳабашистону Миср унинг устидан ҳукмронлик қиларди,
Кучининг чек–чегараси йўқ эди.
Ливия билан Луб унинг иттифоқдошлари эди.
10 Шундай бўлса–да,
Нў–Омон шаҳрининг аҳолиси сургун қилинди,
Одамлари асирликка олиб кетилди,
Ҳар бир кўчанинг бошида
Тошга уриб ўлдирилди гўдаклари,
Аслзодалари учун қуръа ташланди,
Барча зодагонлари занжирбанд бўлди.
11 Эй Найнаво, сен ҳам маст бўлиб, гандираклаб қоласан ,
Бекинасан, душманларингдан қочиб, паноҳ излайсан.
12 Сенинг ҳамма қалъаларинг
Меваси пишган анжир дарахтига ўхшар.
Анжирни силкитсанг,
Анжирлар хўранданинг оғзига тушар.
13 Лашкарингга бир қарасанг–чи!
Хотин кишидан фарқи йўқ–ку уларнинг.
Юртингнинг дарвозалари ёв учун кенг очилди,
Дарвозаларнинг тамбаларини олов йўқ қилди.
14 Қамалга тайёрлангин!
Сувга тўлдир идишларингни!
Мустаҳкамла қўрғонларингни!
Оёқ билан эзгин лойни,
Тайёрла тезроқ қолипларингни!
15 Барибир олов сени ямлаб юборар,
Чигиртка экинларни қиртишлагандай,
Қилич сени қириб ташлар.
Чигирткадай кўпаявер!
16 Савдогарларингни осмондаги юлдузлардан ҳам кўп қилдинг,
Бироқ улар чигирткадай юртингни талашар,
Сўнг қанот қоқиб учиб кетишар.
17 Совуқ кунда деворларга қўнадиган,
Қуёш чиққач эса учиб йўқ бўладиган
Чигирткадайдир сенинг посбонларинг,
Чигиртка галасидайдир сенинг саркардаларинг.
Улар қаерга ғойиб бўлганини билмайди ҳеч ким.
18 Эй Оссурия шоҳи,
Раҳнамоларингнинг кўзи юмилган,
Йўлбошчиларинг абадий уйқуга кетган,
Сенинг халқинг тоғларга тарқалган,
Уларни йиғадиган бирор кимса йўқ.
19 Сенинг ярангни даволаб бўлмас,
Жароҳатинг ҳалокатлидир.
Бу ҳақда хабар топган ҳамма одамлар
Хурсандлигидан чапак чалар.
Зотан, ҳеч ким чексиз зулмингдан
Қочиб қутула олмаган.
