2–BOB
1-2 Dushmanlar Isroil yurtini xarob qilgan,
Uzumzorlarini payhon etgan.
Biroq Egamiz tiklar Yoqub naslining ulugʻvorligini,
Ha, Isroil xalqining buyukligini.
Bosqinchi senga hujum qildi, ey Naynavo!
Qani boʻl, qoʻriqla qoʻrgʻonlaringni,
Yoʻldan uzma sen koʻzingni.
Yigʻib olgin bor kuchingni,
Jangga bogʻla belingni.
3 Dushman sipohlarining qalqoni qizil,
Jangchilarining kiyimi alvon,
Jang kuni aravalari olovday chaqnar,
Behisob nayzalari bosh uzra tebranib turar.
4 Shahar ichida aravalar quturib yelar,
Maydonlarni kesib u yoqdan–bu yoqqa oʻtar,
Mashʼalalarga oʻxshab yonib turar,
Yashin tezligi bilan uchar.
5 Naynavo shohi amr berar lashkarboshilariga,
Olgʻa bosib qoqinar ular yoʻlda.
Qalqonlari panohida bosqinchilar
Shahar devoriga yopirilar.
6 Daryo toʻgʻonlarini ular buzib tashlar,
Saroy ivib, qulay–qulay deb turibdi.
7 Shahar ahlini surgun qilishga qaror qilindi,
Choʻrilari oʻz koʻksiga urib,
Musichaday nola qilmoqda.
8 Naynavo darz ketgan hovuzga oʻxshaydi,
Yoriqlaridan suv oqib ketganday,
Uning aholisi qochib ketyapti,
Ortidan “Toʻxtanglar!
Toʻxtanglar!” degan qichqiriqlar eshitilar,
Lekin hech kim ortiga qaytmas.
9 Bosqinchilar baqirar:
“Talon–taroj qiling kumushu oltinni!
Bitmas–tuganmasdir Naynavoning xazinasi!
Serobdir uning qimmatbaho narsasi!”
10 Ship–shiydam, vayron, talqon boʻldi Naynavo!
Qoʻrquvdan yuraklar orqaga tortib ketdi,
Tizzalar qaltiradi, badanni titroq bosdi,
Boʻzday oqardi hammaning yuzi!
11 Nima boʻldi Naynavo shahriga?!
Oʻxshar edi–ku u sherning uyasiga.
Ha, oʻxshar edi Naynavo sher bolalarini boqqan bir inga.
Sher va ona sher izgʻigan paytda,
Bolalari xatarsiz edi u yerda!
12 Sher oʻz bolalari uchun
Yetarlicha oʻlja tilka–pora qilgan,
U ona sher uchun ham ovini boʻgʻizlagan,
Murda bilan toʻldirgan oʻz inlarini,
Oʻlja bilan — uyalarini.
13 Sarvari Olam shunday aytmoqda: “Men senga qarshiman, ey Naynavo! Jang aravalaringni tutatib yondiraman. Yosh sherlaring qilichdan halok boʻladi. Sen endi yer yuzida talonchilik qilmaysan. Oʻlponchilaringning ovozi oʻchadi.”
2–БОБ
1-2 Душманлар Исроил юртини хароб қилган,
Узумзорларини пайҳон этган.
Бироқ Эгамиз тиклар Ёқуб наслининг улуғворлигини,
Ҳа, Исроил халқининг буюклигини.
Босқинчи сенга ҳужум қилди, эй Найнаво!
Қани бўл, қўриқла қўрғонларингни,
Йўлдан узма сен кўзингни.
Йиғиб олгин бор кучингни,
Жангга боғла белингни.
3 Душман сипоҳларининг қалқони қизил,
Жангчиларининг кийими алвон,
Жанг куни аравалари оловдай чақнар,
Беҳисоб найзалари бош узра тебраниб турар.
4 Шаҳар ичида аравалар қутуриб елар,
Майдонларни кесиб у ёқдан–бу ёққа ўтар,
Машъалаларга ўхшаб ёниб турар,
Яшин тезлиги билан учар.
5 Найнаво шоҳи амр берар лашкарбошиларига,
Олға босиб қоқинар улар йўлда.
Қалқонлари паноҳида босқинчилар
Шаҳар деворига ёпирилар.
6 Дарё тўғонларини улар бузиб ташлар,
Сарой ивиб, қулай–қулай деб турибди.
7 Шаҳар аҳлини сургун қилишга қарор қилинди,
Чўрилари ўз кўксига уриб,
Мусичадай нола қилмоқда.
8 Найнаво дарз кетган ҳовузга ўхшайди,
Ёриқларидан сув оқиб кетгандай,
Унинг аҳолиси қочиб кетяпти,
Ортидан “Тўхтанглар!
Тўхтанглар!” деган қичқириқлар эшитилар,
Лекин ҳеч ким ортига қайтмас.
9 Босқинчилар бақирар:
“Талон–тарож қилинг кумушу олтинни!
Битмас–туганмасдир Найнавонинг хазинаси!
Серобдир унинг қимматбаҳо нарсаси!”
10 Шип–шийдам, вайрон, талқон бўлди Найнаво!
Қўрқувдан юраклар орқага тортиб кетди,
Тиззалар қалтиради, баданни титроқ босди,
Бўздай оқарди ҳамманинг юзи!
11 Нима бўлди Найнаво шаҳрига?!
Ўхшар эди–ку у шернинг уясига.
Ҳа, ўхшар эди Найнаво шер болаларини боққан бир инга.
Шер ва она шер изғиган пайтда,
Болалари хатарсиз эди у ерда!
12 Шер ўз болалари учун
Етарлича ўлжа тилка–пора қилган,
У она шер учун ҳам овини бўғизлаган,
Мурда билан тўлдирган ўз инларини,
Ўлжа билан — уяларини.
13 Сарвари Олам шундай айтмоқда: “Мен сенга қаршиман, эй Найнаво! Жанг араваларингни тутатиб ёндираман. Ёш шерларинг қиличдан ҳалок бўлади. Сен энди ер юзида талончилик қилмайсан. Ўлпончиларингнинг овози ўчади.”
