6–BOB
Ayubning ikkinchi nutqi: nohaqlik qilmagani haqida
1 Shundan keyin Ayub yana gapirdi:
2 “Qani endi, qaygʻularimni oʻlchashning iloji boʻlsa edi,
Mening kulfatlarim tarozida tortib koʻrilsa edi.
3 Ular dengiz qumlaridan ham ogʻirroq chiqqan boʻlar edi.
Shuning uchun ham boʻlar–boʻlmas gaplar aytdim.
4 Qodir Xudo otgan nayzalar tanamdadir,
Ruhim ularning zahridan ichmoqda.
Xudoning barcha dahshatlari menga qarshi tayyorlangan.
5 Asov eshak oʻt yoʻqligida hangraydi–ku!
Hoʻkiz ham oxurida yem boʻlmasa boʻkiradi–ku!
6 Tuzsiz ovqatni yeb boʻlmaydi–ku!
Pishirilmagan tuxum oqi axir, naqadar bemaza!
7 Ularni koʻrib ishtaham yoʻqoladi.
Ularni yeyishni oʻylasam koʻnglim ayniydi.
8 Qani endi, tilagim bajo boʻlsa edi,
Xudo niyatimni bajo keltirsa edi!
9 Qani endi, Xudo meni ezib tashlashga rozi boʻlsa edi,
Qoʻliga erk berib, jonimni olsa edi.
10 Ana oʻshanda men tasalli topgan boʻlardim,
Hatto ogʻriqlarimga qaramay quvongan boʻlardim,
Chunki Muqaddas Xudoning soʻzlarini men rad qilganim yoʻq.
11 Qachongacha kutaman axir, kuchim yetarmikan?!
Oxiri nima boʻladi oʻzi?
Nima uchun sabr–toqat qilishim kerak?!
12 Men toshday qattiq emasman–ku!
Mening tanam temirdan emas–ku!
13 Yoʻq, oʻzimga oʻzim yordam berolmayman,
Hech bir chora–ilojim yoʻq.
14 Qaygʻu–alam tortayotgan inson
Qodir Xudodan qoʻrqishni rad qilgan boʻlsa ham,
Oʻsha insonga sodiq doʻstlar kerak .
15 Ammo doʻstlarimga ham ishonib boʻlmaydi,
Ular oqib oʻtib ketadigan irmoqlardaydir.
16 Oʻsha irmoqlar muzu qor eriganda toshib oqadi,
17 Issiq havoda esa ular qurib qoladi,
Kun qiziganda gʻoyib boʻladi.
18 Karvonlar bu irmoqlarni qidirib,
Yoʻllaridan adashib ketadilar.
Yurib–yurib, choʻlda halok boʻladilar.
19 Temo yurtining karvonlari ham suv qidirib keladilar,
Shava yurtidan kelganlar ham suvga umid qiladilar.
20 Ammo oʻsha irmoqlarga ishonganlar tushkunlikka tushadilar,
U yerga borib, gangib qoladilar.
21 Sizlar ham men uchun xuddi oʻsha irmoqlardaysizlar.
Kulfatimni koʻrib turib, vahimaga tushyapsizlar.
22 Sizlardan biron narsa soʻradimmi?!
Yoki boyligingizdan berib, meni qutqaringlar, deb aytdimmi?!
23 Dushmanlarimning qoʻlidan qutqaringlar, dedimmi?!
Yoki zoʻravonlardan meni xalos qilinglar, deb soʻradimmi?!
24 Menga oʻrgatinglar, mayli jim turaman.
Qanday notoʻgʻri ish qilganimni tushuntirib beringlar.
25 Haqiqat soʻzlari naqadar achchiq!
Lekin gaplaringiz nimani isbotlayapti?
26 Meni behuda gaplarni aytyapti, deb oʻylaysiz.
Shunday ekan, nimaga tushkunlikda aytganlarimga javob qaytarasiz?!
27 Sizlar hatto yetimlar uchun qurʼa tashlagan boʻlardingiz.
Doʻstingiz ustidan savdolashib, uni sotgan boʻlardingiz.
28 Endi marhamat qilib menga qaranglar,
Men sizlarga yolgʻon gapirmayman.
29 Bas endi, nohaqlik qilmang.
Axir, mening aybim yoʻq–ku!
30 Yo gapimda biror nohaqlik bormi?
Tilim yovuzlikning taʼmini ajrata bilmaydimi?!
6–БОБ
Аюбнинг иккинчи нутқи: ноҳақлик қилмагани ҳақида
1 Шундан кейин Аюб яна гапирди:
2 “Қани энди, қайғуларимни ўлчашнинг иложи бўлса эди,
Менинг кулфатларим тарозида тортиб кўрилса эди.
3 Улар денгиз қумларидан ҳам оғирроқ чиққан бўлар эди.
Шунинг учун ҳам бўлар–бўлмас гаплар айтдим.
4 Қодир Худо отган найзалар танамдадир,
Руҳим уларнинг заҳридан ичмоқда.
Худонинг барча даҳшатлари менга қарши тайёрланган.
5 Асов эшак ўт йўқлигида ҳанграйди–ку!
Ҳўкиз ҳам охурида ем бўлмаса бўкиради–ку!
6 Тузсиз овқатни еб бўлмайди–ку!
Пиширилмаган тухум оқи ахир, нақадар бемаза!
7 Уларни кўриб иштаҳам йўқолади.
Уларни ейишни ўйласам кўнглим айнийди.
8 Қани энди, тилагим бажо бўлса эди,
Худо ниятимни бажо келтирса эди!
9 Қани энди, Худо мени эзиб ташлашга рози бўлса эди,
Қўлига эрк бериб, жонимни олса эди.
10 Ана ўшанда мен тасалли топган бўлардим,
Ҳатто оғриқларимга қарамай қувонган бўлардим,
Чунки Муқаддас Худонинг сўзларини мен рад қилганим йўқ.
11 Қачонгача кутаман ахир, кучим етармикан?!
Охири нима бўлади ўзи?
Нима учун сабр–тоқат қилишим керак?!
12 Мен тошдай қаттиқ эмасман–ку!
Менинг танам темирдан эмас–ку!
13 Йўқ, ўзимга ўзим ёрдам беролмайман,
Ҳеч бир чора–иложим йўқ.
14 Қайғу–алам тортаётган инсон
Қодир Худодан қўрқишни рад қилган бўлса ҳам,
Ўша инсонга содиқ дўстлар керак .
15 Аммо дўстларимга ҳам ишониб бўлмайди,
Улар оқиб ўтиб кетадиган ирмоқлардайдир.
16 Ўша ирмоқлар музу қор эриганда тошиб оқади,
17 Иссиқ ҳавода эса улар қуриб қолади,
Кун қизиганда ғойиб бўлади.
18 Карвонлар бу ирмоқларни қидириб,
Йўлларидан адашиб кетадилар.
Юриб–юриб, чўлда ҳалок бўладилар.
19 Темо юртининг карвонлари ҳам сув қидириб келадилар,
Шава юртидан келганлар ҳам сувга умид қиладилар.
20 Аммо ўша ирмоқларга ишонганлар тушкунликка тушадилар,
У ерга бориб, гангиб қоладилар.
21 Сизлар ҳам мен учун худди ўша ирмоқлардайсизлар.
Кулфатимни кўриб туриб, ваҳимага тушяпсизлар.
22 Сизлардан бирон нарса сўрадимми?!
Ёки бойлигингиздан бериб, мени қутқаринглар, деб айтдимми?!
23 Душманларимнинг қўлидан қутқаринглар, дедимми?!
Ёки зўравонлардан мени халос қилинглар, деб сўрадимми?!
24 Менга ўргатинглар, майли жим тураман.
Қандай нотўғри иш қилганимни тушунтириб беринглар.
25 Ҳақиқат сўзлари нақадар аччиқ!
Лекин гапларингиз нимани исботлаяпти?
26 Мени беҳуда гапларни айтяпти, деб ўйлайсиз.
Шундай экан, нимага тушкунликда айтганларимга жавоб қайтарасиз?!
27 Сизлар ҳатто етимлар учун қуръа ташлаган бўлардингиз.
Дўстингиз устидан савдолашиб, уни сотган бўлардингиз.
28 Энди марҳамат қилиб менга қаранглар,
Мен сизларга ёлғон гапирмайман.
29 Бас энди, ноҳақлик қилманг.
Ахир, менинг айбим йўқ–ку!
30 Ё гапимда бирор ноҳақлик борми?
Тилим ёвузликнинг таъмини ажрата билмайдими?!
