30–BOB
Ayub oʻz dardi haqida gapiradi
1 Endi esa oʻzimdan yosh boʻlganlar ustimdan kuladi,
Ularning otalari qoʻriqchi itlarim orasida boʻlishga ham arzimaydi.
2 Ulardan menga nima foyda?!
Axir, ular kuch–quvvatdan qolgan–ku!
3 Ular ochligu muhtojlikdan ozib–toʻzib ketgan,
Tun boʻyi dashtu biyobonda daydib yuradi.
4 Choʻl butalari orasida achchiq oʻtlar teradi,
Yulgʻun butasining ildizlari ularga yemish boʻladi.
5 Ular odamlar orasidan haydalgan.
Oʻgʻrilarga baqirganday ularning orqasidan baqiradilar.
6 Ular quruq soyliklaru chuqurlarda,
Qoyalar orasida yashashga majburdirlar.
7 Changalzorlarda hayvonlar singari boʻkiradi,
Qichitqi oʻtlar orasida gʻujanak boʻlib oʻtiradi.
8 Eng past, yaramas bu toʻdani
Xivchinlar bilan yurtdan haydashgan.
9 Mana endi oʻshalar mazax qilib,
Men haqimda qoʻshiqlar kuylaydi,
Men ularga kulgi boʻlib qoldim.
10 Ular mendan nafratlanib, yaqinimga ham kelmaydi,
Hatto yuzimga tupurishdan ham toymaydi.
11 Xudo kuchimni kesdi, meni yerga urdi.
Shuning uchun oʻsha yaramaslar ham
Mening oldimda oʻzlarini jilovlay olmaydigan boʻldilar.
12 Oʻsha qalangʻi–qasangʻilar
Menga qarshi chiqib, yerga yiqitadilar,
Meni oʻldirmoqchi boʻlib, hujum qiladilar.
13 Yoʻllarimni toʻsib,
Boshimga tushadigan kulfatni tezlatadilar,
Ularni toʻxtatadigan hech kim yoʻq .
14 Meni mazax qiluvchilar har tomonlama hujum qiladilar,
Toʻfonday ustimga yopiriladilar.
15 Meni qoʻrquv bosgan,
Obroʻyim shamol uchirgandek ketdi,
Farovonligim bulut kabi oʻtib ketdi.
16 Endi yuragim ezilib ketyapti,
Har kuni men azob–uqubat tortaman.
17 Tun boʻyi suyaklarim zirqirab ogʻriydi,
Meni dard qiynab, hech tinchlik bermaydi.
18 Xudo shaxt bilan kiyimimdan ushladi,
Koʻylagimning yoqasidan tutdi.
19 U meni loyga bulgʻadi,
Changu tuproqchalik qadrim yoʻq.
20 Ey Xudoyim, Senga iltijo qilaman,
Ammo Sen menga javob bermaysan.
Sening oldingda turibman,
Sen esa qarab turaverasan.
21 Menga nisbatan shafqatsiz boʻlib qolding,
Oʻz qudrating bilan meni quvgʻin qilyapsan.
22 Quyun bilan meni koʻtarib,
Boʻron orasida u yoqdan–bu yoqqa otasan.
23 Bilaman, insonning qismati boʻlgan oʻlimga
Meni ham olib borasan.
24 Boshiga kulfat tushgan muhtoj odam nola qilsa,
Hech kim unga qoʻl koʻtarmaydi–ku, axir.
25 Men boshiga kulfat tushganlar uchun qaygʻurdim–ku!
Muhtojlarni koʻrib, yuragim achidi–ku!
26 Ammo yaxshilik kutganimda yovuzlik keldi,
Yorugʻlikka umid qilsam, zulmat tushdi.
27 Qalbim bezovtalangan, tinim bilmaydi,
Ogʻir kunlar boshimga tushgan.
28 Quyosh nuri boʻlmagan bir zulmatda yuribman,
Jamoa oldida madad soʻrab, faryod qilaman.
29 Men chiyaboʻrining doʻstiday,
Tuyaqushning ukasiday boʻlib qoldim.
30 Terim qorayib ketgan,
Tanam isitmadan yonyapti.
31 Nayim sadosi azadorlarga joʻr boʻladi,
Liram qaygʻuli nola qiladi.
30–БОБ
Аюб ўз дарди ҳақида гапиради
1 Энди эса ўзимдан ёш бўлганлар устимдан кулади,
Уларнинг оталари қўриқчи итларим орасида бўлишга ҳам арзимайди.
2 Улардан менга нима фойда?!
Ахир, улар куч–қувватдан қолган–ку!
3 Улар очлигу муҳтожликдан озиб–тўзиб кетган,
Тун бўйи дашту биёбонда дайдиб юради.
4 Чўл буталари орасида аччиқ ўтлар теради,
Юлғун бутасининг илдизлари уларга емиш бўлади.
5 Улар одамлар орасидан ҳайдалган.
Ўғриларга бақиргандай уларнинг орқасидан бақирадилар.
6 Улар қуруқ сойликлару чуқурларда,
Қоялар орасида яшашга мажбурдирлар.
7 Чангалзорларда ҳайвонлар сингари бўкиради,
Қичитқи ўтлар орасида ғужанак бўлиб ўтиради.
8 Энг паст, ярамас бу тўдани
Хивчинлар билан юртдан ҳайдашган.
9 Мана энди ўшалар мазах қилиб,
Мен ҳақимда қўшиқлар куйлайди,
Мен уларга кулги бўлиб қолдим.
10 Улар мендан нафратланиб, яқинимга ҳам келмайди,
Ҳатто юзимга тупуришдан ҳам тоймайди.
11 Худо кучимни кесди, мени ерга урди.
Шунинг учун ўша ярамаслар ҳам
Менинг олдимда ўзларини жиловлай олмайдиган бўлдилар.
12 Ўша қаланғи–қасанғилар
Менга қарши чиқиб, ерга йиқитадилар,
Мени ўлдирмоқчи бўлиб, ҳужум қиладилар.
13 Йўлларимни тўсиб,
Бошимга тушадиган кулфатни тезлатадилар,
Уларни тўхтатадиган ҳеч ким йўқ .
14 Мени мазах қилувчилар ҳар томонлама ҳужум қиладилар,
Тўфондай устимга ёпириладилар.
15 Мени қўрқув босган,
Обрўйим шамол учиргандек кетди,
Фаровонлигим булут каби ўтиб кетди.
16 Энди юрагим эзилиб кетяпти,
Ҳар куни мен азоб–уқубат тортаман.
17 Тун бўйи суякларим зирқираб оғрийди,
Мени дард қийнаб, ҳеч тинчлик бермайди.
18 Худо шахт билан кийимимдан ушлади,
Кўйлагимнинг ёқасидан тутди.
19 У мени лойга булғади,
Чангу тупроқчалик қадрим йўқ.
20 Эй Худойим, Сенга илтижо қиламан,
Аммо Сен менга жавоб бермайсан.
Сенинг олдингда турибман,
Сен эса қараб тураверасан.
21 Менга нисбатан шафқатсиз бўлиб қолдинг,
Ўз қудратинг билан мени қувғин қиляпсан.
22 Қуюн билан мени кўтариб,
Бўрон орасида у ёқдан–бу ёққа отасан.
23 Биламан, инсоннинг қисмати бўлган ўлимга
Мени ҳам олиб борасан.
24 Бошига кулфат тушган муҳтож одам нола қилса,
Ҳеч ким унга қўл кўтармайди–ку, ахир.
25 Мен бошига кулфат тушганлар учун қайғурдим–ку!
Муҳтожларни кўриб, юрагим ачиди–ку!
26 Аммо яхшилик кутганимда ёвузлик келди,
Ёруғликка умид қилсам, зулмат тушди.
27 Қалбим безовталанган, тиним билмайди,
Оғир кунлар бошимга тушган.
28 Қуёш нури бўлмаган бир зулматда юрибман,
Жамоа олдида мадад сўраб, фарёд қиламан.
29 Мен чиябўрининг дўстидай,
Туяқушнинг укасидай бўлиб қолдим.
30 Терим қорайиб кетган,
Танам иситмадан ёняпти.
31 Найим садоси азадорларга жўр бўлади,
Лирам қайғули нола қилади.
