29–BOB
Ayub ilgari Xudo unga bergan baraka haqida gapiradi
1 Ayub gapida davom etdi:
2 “Qani endi, Xudo menga
Gʻamxoʻrlik qilgan paytlari qaytib kelsa edi.
3 Oʻsha paytlarda Xudo Oʻz chirogʻi bilan yoʻlimni yoritardi,
Uning nuri bilan zulmatdan oʻtar edim.
4 Kuch–quvvatga toʻlgan kezlarimda
Xudo bilan boʻlgan doʻstligim chodirimni toʻldirib turardi.
5 Qodir Xudo men bilan edi,
Farzandlarim ham atrofimda yurardi.
6 Uyimda qaymoq oshib–toshib yotardi,
Zaytunzorlarimdan moy ariq boʻlib oqardi.
7 Shahar darvozasi oldida oʻtirganimda,
Yoʻlboshchilar orasidan joy olganimda,
8 Yoshlar meni koʻrib, yoʻl berardi,
Hatto keksalar ham oʻrnidan turardi.
9 Oqsoqollar ham gapidan toʻxtardi,
Dami ichiga tushib ketardi.
10 Boshliqlarning ham ovozi tinardi,
Tillari tanglayiga yopishib qolardi.
11 Gaplarimni eshitganlar meni maqtardi,
Koʻrganlar men haqimda yaxshi gapirardi,
12 Axir, men nola qilgan yoʻqsillarga yordam berardim,
Suyanchigʻi yoʻq yetimlarni chetda qoldirmas edim.
13 Oʻlimdan qutqarilgan bu odamlar meni duo qilardilar,
Yordamim bilan bevalarning qalbini quvonchga toʻldirardim.
14 Solihlikka kiyim kabi oʻrangandim,
Odillikni sallam va toʻnimday kiyib yurardim.
15 Koʻrlarga koʻz boʻldim,
Choʻloqlarga oyoq boʻldim.
16 Faqirlarga ota boʻldim,
Musofirlarning arzlarini eshitib, himoya qildim.
17 Zolimlarning tishlarini sindirdim,
Ularning ogʻzidan oʻljasini tortib oldim.
18 Men shunday deb oʻylardim:
«Uzoq umr koʻrib, oʻz uyimda hayotdan koʻz yumaman.
19 Axir, men ildizlari suvga yetgan,
Shoxlarida tun boʻyi shabnam turadigan daraxtdayman.
20 Doimo obroʻyim baland boʻlaveradi,
Kuchim qayta–qayta yangilanaveradi.»
21 Hamma sukut saqlab, menga quloq solardi,
Bizga qanday maslahat berarkan, deb kutardi.
22 Mening soʻzlarimdan keyin hech kim gap qoʻshmasdi,
Soʻzlarim ularning ustiga shabnamday ohista tushar edi.
23 Ular yomgʻir kutganday meni kutishardi,
Soʻzlarim bahor yomgʻiri singari ularga singib ketardi.
24 Ularga kulib qarasam, koʻzlariga ishonishmasdi,
Marhamat qilishimni umid bilan kutishardi.
25 Ularga bosh boʻlib, yoʻl–yoʻriq koʻrsatardim,
Lashkarlari orasidagi shohday yashar edim,
Ular qaygʻuga tushganlarida tasalli berardim.
29–БОБ
Аюб илгари Худо унга берган барака ҳақида гапиради
1 Аюб гапида давом этди:
2 “Қани энди, Худо менга
Ғамхўрлик қилган пайтлари қайтиб келса эди.
3 Ўша пайтларда Худо Ўз чироғи билан йўлимни ёритарди,
Унинг нури билан зулматдан ўтар эдим.
4 Куч–қувватга тўлган кезларимда
Худо билан бўлган дўстлигим чодиримни тўлдириб турарди.
5 Қодир Худо мен билан эди,
Фарзандларим ҳам атрофимда юрарди.
6 Уйимда қаймоқ ошиб–тошиб ётарди,
Зайтунзорларимдан мой ариқ бўлиб оқарди.
7 Шаҳар дарвозаси олдида ўтирганимда,
Йўлбошчилар орасидан жой олганимда,
8 Ёшлар мени кўриб, йўл берарди,
Ҳатто кексалар ҳам ўрнидан турарди.
9 Оқсоқоллар ҳам гапидан тўхтарди,
Дами ичига тушиб кетарди.
10 Бошлиқларнинг ҳам овози тинарди,
Тиллари танглайига ёпишиб қоларди.
11 Гапларимни эшитганлар мени мақтарди,
Кўрганлар мен ҳақимда яхши гапирарди,
12 Ахир, мен нола қилган йўқсилларга ёрдам берардим,
Суянчиғи йўқ етимларни четда қолдирмас эдим.
13 Ўлимдан қутқарилган бу одамлар мени дуо қилардилар,
Ёрдамим билан беваларнинг қалбини қувончга тўлдирардим.
14 Солиҳликка кийим каби ўрангандим,
Одилликни саллам ва тўнимдай кийиб юрардим.
15 Кўрларга кўз бўлдим,
Чўлоқларга оёқ бўлдим.
16 Фақирларга ота бўлдим,
Мусофирларнинг арзларини эшитиб, ҳимоя қилдим.
17 Золимларнинг тишларини синдирдим,
Уларнинг оғзидан ўлжасини тортиб олдим.
18 Мен шундай деб ўйлардим:
«Узоқ умр кўриб, ўз уйимда ҳаётдан кўз юмаман.
19 Ахир, мен илдизлари сувга етган,
Шохларида тун бўйи шабнам турадиган дарахтдайман.
20 Доимо обрўйим баланд бўлаверади,
Кучим қайта–қайта янгиланаверади.»
21 Ҳамма сукут сақлаб, менга қулоқ соларди,
Бизга қандай маслаҳат бераркан, деб кутарди.
22 Менинг сўзларимдан кейин ҳеч ким гап қўшмасди,
Сўзларим уларнинг устига шабнамдай оҳиста тушар эди.
23 Улар ёмғир кутгандай мени кутишарди,
Сўзларим баҳор ёмғири сингари уларга сингиб кетарди.
24 Уларга кулиб қарасам, кўзларига ишонишмасди,
Марҳамат қилишимни умид билан кутишарди.
25 Уларга бош бўлиб, йўл–йўриқ кўрсатардим,
Лашкарлари орасидаги шоҳдай яшар эдим,
Улар қайғуга тушганларида тасалли берардим.
