14–BOB
1 Ayol zotidan tugʻilgan insonning
Umri qisqa, hayoti qaygʻuga toʻla boʻladi.
2 U gul singari ochiladi–yu, yana soʻlib qoladi.
Soyaday tez oʻtib ketadi, koʻpga chidamaydi.
3 Ey Xudo! Shunday insonga nazar tashlaysanmi?
Meni hukm qilish uchun Oʻz oldingga olib kelasanmi?
4 Kim halolni harom ichidan chiqara oladi?!
Hech kim.
5 Sen inson hayotining kunlarini sanab qoʻygansan,
Necha oy yashashini ham bilasan.
Inson Sen belgilagan chegaralardan oʻtolmaydi.
6 Uni tinch qoʻy, dam olsin.
Mardikorlarga oʻxshab, kunlik ishini tinchgina bitirsin.
7 Hatto daraxtning ham umidi bor,
Agar u kesib tashlansa, yana oʻsaveradi,
Daraxtning novdalari oʻsishdan toʻxtamaydi.
8 Uning ildizlari qarib,
Toʻnkasi chiriy boshlasa,
9 Hatto suvning hidini sezsa ham yana yashnashi mumkin.
Navnihol koʻchatday yana novdalari koʻkarishi mumkin.
10 Lekin inson oʻlganda bor kuchidan ayriladi,
Oxirgi nafasini chiqaradi–yu, yoʻq boʻlib ketadi!
11 Suv dengizdan bugʻlanib chiqib ketganday
Daryo qurib, yoʻq boʻlib ketganday,
12 Inson ham yotadi–yu, qaytib turmaydi.
Osmon yoʻq boʻlmaguncha, u uygʻonmaydi.
Oʻlim uyqusidan uni hech kim turgʻiza olmaydi.
13 Ey Xudo, qani endi, meni oʻliklar diyoriga yuborsang,
Gʻazabing bosilguncha meni yashirib qoʻysang,
Men uchun bir vaqt tayinlab, keyin meni yodga olsang.
14 Inson oʻlsa, u yana tiriladimi?
Agar shunday boʻlsa, ozod boʻlgunimcha
Barcha qiyinchiliklarga chidab berardim.
15 Meni chaqirsang, Senga javob bergan boʻlardim.
Menga — Oʻz qoʻling bilan yaratganga muntazir boʻlarding.
16 Shunda Sen qadamlarimni oʻlcharding–u,
Gunohlarimni hisobga olmasding.
17 Ayblarimni xurjunga solib, bogʻlab qoʻyganday boʻlarding.
Fosiqligimni oʻchirib, ustidan oqlab tashlaganday boʻlarding.
18 Ammo togʻlar qulab, maydalanib ketadi,
Qoyalar oʻz joyidan suriladi,
19 Suv toshlarni yemiradi,
Toshqin suvlar yerni yuvib ketadi.
Xuddi shu singari, Sen ham
Insonning umidini yoʻqqa chiqarasan.
20 Sen insonni butunlay magʻlub qilasan,
Inson olamdan oʻtib ketadi.
Oʻlganda yuzini oʻzgartirib, joʻnatib yuborasan.
21 Farzandlari hurmatga sazovor boʻlsalar ham,
Xoʻrlansalar ham u bilmaydi.
22 Inson faqat oʻz tanasidagi ogʻriqni sezadi,
Faqat oʻzi uchun qaygʻuradi.”
14–БОБ
1 Аёл зотидан туғилган инсоннинг
Умри қисқа, ҳаёти қайғуга тўла бўлади.
2 У гул сингари очилади–ю, яна сўлиб қолади.
Соядай тез ўтиб кетади, кўпга чидамайди.
3 Эй Худо! Шундай инсонга назар ташлайсанми?
Мени ҳукм қилиш учун Ўз олдингга олиб келасанми?
4 Ким ҳалолни ҳаром ичидан чиқара олади?!
Ҳеч ким.
5 Сен инсон ҳаётининг кунларини санаб қўйгансан,
Неча ой яшашини ҳам биласан.
Инсон Сен белгилаган чегаралардан ўтолмайди.
6 Уни тинч қўй, дам олсин.
Мардикорларга ўхшаб, кунлик ишини тинчгина битирсин.
7 Ҳатто дарахтнинг ҳам умиди бор,
Агар у кесиб ташланса, яна ўсаверади,
Дарахтнинг новдалари ўсишдан тўхтамайди.
8 Унинг илдизлари қариб,
Тўнкаси чирий бошласа,
9 Ҳатто сувнинг ҳидини сезса ҳам яна яшнаши мумкин.
Навниҳол кўчатдай яна новдалари кўкариши мумкин.
10 Лекин инсон ўлганда бор кучидан айрилади,
Охирги нафасини чиқаради–ю, йўқ бўлиб кетади!
11 Сув денгиздан буғланиб чиқиб кетгандай
Дарё қуриб, йўқ бўлиб кетгандай,
12 Инсон ҳам ётади–ю, қайтиб турмайди.
Осмон йўқ бўлмагунча, у уйғонмайди.
Ўлим уйқусидан уни ҳеч ким турғиза олмайди.
13 Эй Худо, қани энди, мени ўликлар диёрига юборсанг,
Ғазабинг босилгунча мени яшириб қўйсанг,
Мен учун бир вақт тайинлаб, кейин мени ёдга олсанг.
14 Инсон ўлса, у яна тириладими?
Агар шундай бўлса, озод бўлгунимча
Барча қийинчиликларга чидаб берардим.
15 Мени чақирсанг, Сенга жавоб берган бўлардим.
Менга — Ўз қўлинг билан яратганга мунтазир бўлардинг.
16 Шунда Сен қадамларимни ўлчардинг–у,
Гуноҳларимни ҳисобга олмасдинг.
17 Айбларимни хуржунга солиб, боғлаб қўйгандай бўлардинг.
Фосиқлигимни ўчириб, устидан оқлаб ташлагандай бўлардинг.
18 Аммо тоғлар қулаб, майдаланиб кетади,
Қоялар ўз жойидан сурилади,
19 Сув тошларни емиради,
Тошқин сувлар ерни ювиб кетади.
Худди шу сингари, Сен ҳам
Инсоннинг умидини йўққа чиқарасан.
20 Сен инсонни бутунлай мағлуб қиласан,
Инсон оламдан ўтиб кетади.
Ўлганда юзини ўзгартириб, жўнатиб юборасан.
21 Фарзандлари ҳурматга сазовор бўлсалар ҳам,
Хўрлансалар ҳам у билмайди.
22 Инсон фақат ўз танасидаги оғриқни сезади,
Фақат ўзи учун қайғуради.”
