5–BOB
Dobira va Baraqning qoʻshigʻi
1 Abunavam oʻgʻli Baraq bilan Dobira oʻsha kuni shunday qoʻshiq kuylashdi:
2 “Isroil yoʻlboshchilari yoʻl boshlaganda,
Xalq fidoyilik koʻrsatganda,
Egamizga hamdu sanolar ayting!
3 Eshiting, sizlar, ey shohlar!
Quloq soling, ey yoʻlboshchilar!
Egamizga men qoʻshiq aytarman,
Isroil xalqining Xudosi — Egamizni
Kuylab soz chalarman.
4 Sen, ey Egam, Seirdan yoʻlga chiqqaningda,
Edom boʻylab yurish qilganingda,
Yer silkindi, osmon yomgʻirin quydi,
Ha, bulutlar sharros yomgʻirin toʻkdi.
5 Togʻlar titradi Sinaydagi Egamiz oldida,
Isroil xalqining Xudosi — Egamizning oldida.
6 Onot oʻgʻli Shamgar davrida,
Yovel zamonida yurmay qoʻygandi karvon.
Yoʻlovchilar soʻqmoqdan yurishga boʻldi majbur.
7 Isroil qishloqlari huvullab qoldi butkul.
Men, Dobira, kelgunimga qadar,
Isroilning volidasi singari,
Boʻm–boʻsh edi Isroil qishloqlari!
8 Yangi xudolarni Isroil xalqi tanlaganda,
Jang qizidi shahar darvozalarida.
Na qalqoni, na nayzasi bor edi
Isroilning qirq mingta sipohida.
9 Qalbim moyil Isroil yoʻlboshchilariga,
Xalqning orasidagi fidoyilarga.
Egamizga hamdu sanolar boʻlsin!
10 Eshiting , ey oq xachir minganlar,
Qimmatbaho egarlarda oʻtirganlar!
Ey yoʻlda yayov yurganlar!
11 Quduq oldidagi choʻponlarning ovozlarin eshiting.
Madh qilayotir ular Egamizning zafarlarini,
Isroildagi qishloqlarning gʻalabalarini.
Shahar darvozalariga hamla qildi Egamiz xalqi:
12 «Olgʻa bos, Dobira, olgʻa bos ildam!
Olgʻa bos, kuylagin jangovar qoʻshiq!
Abunavam oʻgʻli Baraq! Qani, boʻl sen ham!
Asirlaringni oʻzing boshlagin!»
13 Xalqning qolgani boʻysundirdi bahodirlarni,
Egamiz xalqi magʻlub qildi pahlavonlarni,
14 Omoleklarni yenggan Efrayimdan chiqqandi.
Benyamin ham senga ergashdi,
Moxir naslidan kelishdi lashkarboshilar,
Zabulun qavmidan — hokimlik tayogʻin tutganlar.
15 Dobiraga qoʻshildi Issaxor yoʻlboshchilari,
Baraqni qoʻlladi Issaxor oʻgʻlonlari.
Vodiyga shoshildi ular Baraq ortidan.
Ammo beqarorlik qildi Rubenning nasli.
16 Nega sizlar qoʻralarda qoldingiz, ey Ruben?
Choʻponlarning qurey–qureylarin eshitganimi?!
Beqarorlik qildi–ku Rubenning nasli.
17 Gilad Iordan ortida qoldi.
Dan oʻz kemalari yonida qoldi.
Osher dengiz sohilida oʻrnashib oldi,
Oʻz koʻrfazlarida joylashib qoldi.
18 Oʻlimdan qoʻrqmadi Zabulun lashkari,
Jonin ayamadi Naftali ham jang maydonida.
19 Tanaxda, Magidoʻ suvlari yonida
Kanʼon shohlari urush ochishdi.
Biroq xazinani ular oʻlja qila olmadi.
20 Jang qildi yulduzlar samoda turib ,
Sisaroga urush qildi oʻz yoʻllarida yurib.
21 Supurib tashladi dushmanni Xishon daryosi,
Oʻsha koʻhna daryo — Xishon daryosi.
Ey jonim! Kuch ila olgʻa bos!
22 Tulporlar keldi dupur–dupur qilib,
Sisaro otlarining tuyoqlari yerni tamgʻalab.
23 «Miroz shahrini laʼnatla,
— deydi Egamizning farishtasi, —
Aholisini ham qattiq qargʻagin,
Ular kelmadi Egamizga madad bergani,
Pahlavonlarga qarshi Egamizga madad bergani.»
24 Xayin urugʻidan boʻlgan Xaberning xotini — Yovel
Ayollar orasida baraka topsin!
Chodirlarda yashaydigan ayollarning baxtlisi boʻlsin.
25 Sisaro suv soʻraganda Yovel keltirdi sut,
Shohkosada qatiq olib keldi u.
26 Chodir qozigʻini qoʻliga oldi,
Oʻng qoʻlida bolgʻani tutdi.
Zarba bilan Sisaroning boshini yordi,
Chakkasiga bir urib, teshib yubordi.
27 Sisaro sulayib yiqilib tushdi,
Yovelning oyogʻi ostida churq etmay qoldi.
Yovelning oyogʻi ostida sulayib qoldi,
Yiqilgan joyida jon taslim qildi.
28 Sisaroning onasi derazadan koʻchaga qarar,
Panjara ortidan u zorlanib aytar:
«Aravalar qolib ketdi namuncha?
Tuyoqlar ovozi eshitilmas hanuzgacha?»
29 Javob berar uning dono ayollari,
Javob berar takror–takror oʻziga oʻzi:
30 «Boʻlishayotgandir ular oʻljani,
Har qaysi sipohga bir–ikki juvonni,
Sisaroga rang–barang liboslarni.
Gʻoliblarga olib kelar ikki hissa qilib
Nafis naqshli liboslarni.»
31 Ey Egamiz! Dushmanlaring barchasi
Sisaroga oʻxshab qirilib ketsin!
Doʻstlaring–chi, chiqayotgan quyoshday
Charaqlab tursin!”
Yurtda qirq yil tinchlik barqaror boʻldi.
5–БОБ
Добира ва Барақнинг қўшиғи
1 Абунавам ўғли Барақ билан Добира ўша куни шундай қўшиқ куйлашди:
2 “Исроил йўлбошчилари йўл бошлаганда,
Халқ фидойилик кўрсатганда,
Эгамизга ҳамду санолар айтинг!
3 Эшитинг, сизлар, эй шоҳлар!
Қулоқ солинг, эй йўлбошчилар!
Эгамизга мен қўшиқ айтарман,
Исроил халқининг Худоси — Эгамизни
Куйлаб соз чаларман.
4 Сен, эй Эгам, Сеирдан йўлга чиққанингда,
Эдом бўйлаб юриш қилганингда,
Ер силкинди, осмон ёмғирин қуйди,
Ҳа, булутлар шаррос ёмғирин тўкди.
5 Тоғлар титради Синайдаги Эгамиз олдида,
Исроил халқининг Худоси — Эгамизнинг олдида.
6 Онот ўғли Шамгар даврида,
Ёвел замонида юрмай қўйганди карвон.
Йўловчилар сўқмоқдан юришга бўлди мажбур.
7 Исроил қишлоқлари ҳувиллаб қолди буткул.
Мен, Добира, келгунимга қадар,
Исроилнинг волидаси сингари,
Бўм–бўш эди Исроил қишлоқлари!
8 Янги худоларни Исроил халқи танлаганда,
Жанг қизиди шаҳар дарвозаларида.
На қалқони, на найзаси бор эди
Исроилнинг қирқ мингта сипоҳида.
9 Қалбим мойил Исроил йўлбошчиларига,
Халқнинг орасидаги фидойиларга.
Эгамизга ҳамду санолар бўлсин!
10 Эшитинг , эй оқ хачир минганлар,
Қимматбаҳо эгарларда ўтирганлар!
Эй йўлда яёв юрганлар!
11 Қудуқ олдидаги чўпонларнинг овозларин эшитинг.
Мадҳ қилаётир улар Эгамизнинг зафарларини,
Исроилдаги қишлоқларнинг ғалабаларини.
Шаҳар дарвозаларига ҳамла қилди Эгамиз халқи:
12 «Олға бос, Добира, олға бос илдам!
Олға бос, куйлагин жанговар қўшиқ!
Абунавам ўғли Барақ! Қани, бўл сен ҳам!
Асирларингни ўзинг бошлагин!»
13 Халқнинг қолгани бўйсундирди баҳодирларни,
Эгамиз халқи мағлуб қилди паҳлавонларни,
14 Омолекларни енгган Эфрайимдан чиққанди.
Бенямин ҳам сенга эргашди,
Мохир наслидан келишди лашкарбошилар,
Забулун қавмидан — ҳокимлик таёғин тутганлар.
15 Добирага қўшилди Иссахор йўлбошчилари,
Барақни қўллади Иссахор ўғлонлари.
Водийга шошилди улар Барақ ортидан.
Аммо беқарорлик қилди Рубеннинг насли.
16 Нега сизлар қўраларда қолдингиз, эй Рубен?
Чўпонларнинг қурей–қурейларин эшитганими?!
Беқарорлик қилди–ку Рубеннинг насли.
17 Гилад Иордан ортида қолди.
Дан ўз кемалари ёнида қолди.
Ошер денгиз соҳилида ўрнашиб олди,
Ўз кўрфазларида жойлашиб қолди.
18 Ўлимдан қўрқмади Забулун лашкари,
Жонин аямади Нафтали ҳам жанг майдонида.
19 Танахда, Магидў сувлари ёнида
Канъон шоҳлари уруш очишди.
Бироқ хазинани улар ўлжа қила олмади.
20 Жанг қилди юлдузлар самода туриб ,
Сисарога уруш қилди ўз йўлларида юриб.
21 Супуриб ташлади душманни Хишон дарёси,
Ўша кўҳна дарё — Хишон дарёси.
Эй жоним! Куч ила олға бос!
22 Тулпорлар келди дупур–дупур қилиб,
Сисаро отларининг туёқлари ерни тамғалаб.
23 «Мироз шаҳрини лаънатла,
— дейди Эгамизнинг фариштаси, —
Аҳолисини ҳам қаттиқ қарғагин,
Улар келмади Эгамизга мадад бергани,
Паҳлавонларга қарши Эгамизга мадад бергани.»
24 Хайин уруғидан бўлган Хабернинг хотини — Ёвел
Аёллар орасида барака топсин!
Чодирларда яшайдиган аёлларнинг бахтлиси бўлсин.
25 Сисаро сув сўраганда Ёвел келтирди сут,
Шоҳкосада қатиқ олиб келди у.
26 Чодир қозиғини қўлига олди,
Ўнг қўлида болғани тутди.
Зарба билан Сисаронинг бошини ёрди,
Чаккасига бир уриб, тешиб юборди.
27 Сисаро сулайиб йиқилиб тушди,
Ёвелнинг оёғи остида чурқ этмай қолди.
Ёвелнинг оёғи остида сулайиб қолди,
Йиқилган жойида жон таслим қилди.
28 Сисаронинг онаси деразадан кўчага қарар,
Панжара ортидан у зорланиб айтар:
«Аравалар қолиб кетди намунча?
Туёқлар овози эшитилмас ҳанузгача?»
29 Жавоб берар унинг доно аёллари,
Жавоб берар такрор–такрор ўзига ўзи:
30 «Бўлишаётгандир улар ўлжани,
Ҳар қайси сипоҳга бир–икки жувонни,
Сисарога ранг–баранг либосларни.
Ғолибларга олиб келар икки ҳисса қилиб
Нафис нақшли либосларни.»
31 Эй Эгамиз! Душманларинг барчаси
Сисарога ўхшаб қирилиб кетсин!
Дўстларинг–чи, чиқаётган қуёшдай
Чарақлаб турсин!”
Юртда қирқ йил тинчлик барқарор бўлди.
