38–BOB
Hizqiyo kasal boʻlib qoladi
1 Oʻsha kunlari Hizqiyo tuzalmas xastalikka yoʻliqib, oʻlim toʻshagiga yotib qoldi. Omiz oʻgʻli Ishayo paygʻambar uning huzuriga kelib, shunday dedi: “Egamiz shunday aytmoqda: tayyorgarligingni koʻrib qoʻyaver, endi tuzalmaysan, oʻlasan.”
2 Hizqiyo yuzini devorga burib, Egamizga yolvordi: 3 “Ey Egam! Chin qalbimdan Senga sodiq boʻlib, yoʻllaringdan yurganimni va oldingda toʻgʻri ishlar qilganimni esla.” Shunday deb achchiq–achchiq yigʻladi.
4 Shundan keyin Ishayoga Egamizning quyidagi soʻzi ayon boʻldi: 5 “Borib, Hizqiyoga shunday deb ayt: «Bobong Dovudning Xudosi — Egamiz shunday aytmoqda: iltijolaringni eshitdim, koʻz yoshlaringni koʻrdim. Umringni yana oʻn besh yilga uzaytiraman. 6 Seni va bu shaharni Ossuriya shohining qoʻlidan xalos qilaman. Ha, bu shaharni himoya qilaman. 7 Ey Hizqiyo! Men, Egang, bergan vaʼdamni bajaraman. Mana senga Mendan alomat: 8 ana qara! Botayotgan quyosh Oxozning zinapoyasiga soya tushirib turibdi. Oʻsha soyani oʻn qadam orqaga surdiraman.»”
Shunday qilib, soya oʻn qadam orqaga ketdi.
9 Shoh Hizqiyo sogʻaygandan keyin quyidagi sheʼrni yozdi:
10 “Men aytdim:
Nahotki hayotim choʻqqisida
Oʻliklar diyoriga borsam?!
Umrimning qolgani xazon boʻlsa?!
11 Nahot, Egamni endi koʻrmasam?!
Ha, Uni koʻrmasman bu yorugʻ dunyoda.
Tirik zotlarni endi koʻrmayman.
Bu dunyodagilar bilan boʻlmayman.
12 Choʻponning chodiri yigʻilganiday
Mening umrim uzildi,
Mendan tortib olindi.
Umrim toʻquvchining matosi kabi bitdi.
Uning dastgohidagi ipday
Mening umrim ham qirqildi.
Ey Rabbiy, tunu kun meni qiynaysan.
13 Tonggacha faryod qildim,
Sherday hamma suyaklarimni sindirasan.
Ey Rabbiy, tunu kun meni qiynaysan.
14 Qaldirgʻochu turnaday nola chekdim,
Musichaday oh–voh qildim.
Yuqoriga qarayverib, koʻzlarim toldi,
Ey Rabbiy, ezildim, yordam ber menga!
15 Endi men nima desam ekan?!
Egam menga nima aytgan boʻlsa,
Uning Oʻzi oʻshani qildi.
Jonim tortgan bu azoblar tufayli
Umrim boʻyi itoat etib yuraman .
16 Ey Rabbiy, Sening tarbiyang yaxshidir,
Chunki u hayotu sogʻlikka yetaklaydi.
Sen menga sogʻligimni qaytarding,
Menga qayta hayot baxsh etding.
17 Mana, hamma qiyinchiligim
Yaxshilikka aylandi.
Qabrdan meni saqlading ,
Hamma gunohlarimni kechirding.
18 Axir, oʻliklar diyori Senga shukur qilmaydi,
Oʻlim Senga hamdu sano aytmaydi.
Qabrga boradiganlar
Sening sadoqatingdan umid qilmaydi.
19 Mana, men Senga shukur aytmoqdaman.
Axir, tiriklar, faqatgina tiriklar
Senga shukur aytadilar–ku!
Otalar oʻzlarining farzandlariga
Sening sadoqatingni bildiradilar.
20 Egam meni qutqaradi.
Butun umrimiz boʻyi torli asboblar ila
Egamning uyida kuylaymiz.”
21 Ishayo shunday degan edi: “Anjir shirasini olib, yaraning ustiga qoʻyinglar. Shunda Hizqiyo sogʻayadi.” 22 Buni eshitgan Hizqiyo: “Egamizning uyiga borishimni qanday bilaman? Buni nima isbotlaydi?” deb soʻragandi .
38–БОБ
Ҳизқиё касал бўлиб қолади
1 Ўша кунлари Ҳизқиё тузалмас хасталикка йўлиқиб, ўлим тўшагига ётиб қолди. Омиз ўғли Ишаё пайғамбар унинг ҳузурига келиб, шундай деди: “Эгамиз шундай айтмоқда: тайёргарлигингни кўриб қўявер, энди тузалмайсан, ўласан.”
2 Ҳизқиё юзини деворга буриб, Эгамизга ёлворди: 3 “Эй Эгам! Чин қалбимдан Сенга содиқ бўлиб, йўлларингдан юрганимни ва олдингда тўғри ишлар қилганимни эсла.” Шундай деб аччиқ–аччиқ йиғлади.
4 Шундан кейин Ишаёга Эгамизнинг қуйидаги сўзи аён бўлди: 5 “Бориб, Ҳизқиёга шундай деб айт: «Бобонг Довуднинг Худоси — Эгамиз шундай айтмоқда: илтижоларингни эшитдим, кўз ёшларингни кўрдим. Умрингни яна ўн беш йилга узайтираман. 6 Сени ва бу шаҳарни Оссурия шоҳининг қўлидан халос қиламан. Ҳа, бу шаҳарни ҳимоя қиламан. 7 Эй Ҳизқиё! Мен, Эганг, берган ваъдамни бажараман. Мана сенга Мендан аломат: 8 ана қара! Ботаётган қуёш Охознинг зинапоясига соя тушириб турибди. Ўша сояни ўн қадам орқага сурдираман.»”
Шундай қилиб, соя ўн қадам орқага кетди.
9 Шоҳ Ҳизқиё соғайгандан кейин қуйидаги шеърни ёзди:
10 “Мен айтдим:
Наҳотки ҳаётим чўққисида
Ўликлар диёрига борсам?!
Умримнинг қолгани хазон бўлса?!
11 Наҳот, Эгамни энди кўрмасам?!
Ҳа, Уни кўрмасман бу ёруғ дунёда.
Тирик зотларни энди кўрмайман.
Бу дунёдагилар билан бўлмайман.
12 Чўпоннинг чодири йиғилганидай
Менинг умрим узилди,
Мендан тортиб олинди.
Умрим тўқувчининг матоси каби битди.
Унинг дастгоҳидаги ипдай
Менинг умрим ҳам қирқилди.
Эй Раббий, туну кун мени қийнайсан.
13 Тонггача фарёд қилдим,
Шердай ҳамма суякларимни синдирасан.
Эй Раббий, туну кун мени қийнайсан.
14 Қалдирғочу турнадай нола чекдим,
Мусичадай оҳ–воҳ қилдим.
Юқорига қарайвериб, кўзларим толди,
Эй Раббий, эзилдим, ёрдам бер менга!
15 Энди мен нима десам экан?!
Эгам менга нима айтган бўлса,
Унинг Ўзи ўшани қилди.
Жоним тортган бу азоблар туфайли
Умрим бўйи итоат этиб юраман .
16 Эй Раббий, Сенинг тарбиянг яхшидир,
Чунки у ҳаёту соғликка етаклайди.
Сен менга соғлигимни қайтардинг,
Менга қайта ҳаёт бахш этдинг.
17 Мана, ҳамма қийинчилигим
Яхшиликка айланди.
Қабрдан мени сақладинг ,
Ҳамма гуноҳларимни кечирдинг.
18 Ахир, ўликлар диёри Сенга шукур қилмайди,
Ўлим Сенга ҳамду сано айтмайди.
Қабрга борадиганлар
Сенинг садоқатингдан умид қилмайди.
19 Мана, мен Сенга шукур айтмоқдаман.
Ахир, тириклар, фақатгина тириклар
Сенга шукур айтадилар–ку!
Оталар ўзларининг фарзандларига
Сенинг садоқатингни билдирадилар.
20 Эгам мени қутқаради.
Бутун умримиз бўйи торли асбоблар ила
Эгамнинг уйида куйлаймиз.”
21 Ишаё шундай деган эди: “Анжир ширасини олиб, яранинг устига қўйинглар. Шунда Ҳизқиё соғаяди.” 22 Буни эшитган Ҳизқиё: “Эгамизнинг уйига боришимни қандай биламан? Буни нима исботлайди?” деб сўраганди .
