24–BOB
Egamiz yer yuzini jazolaydi
1 Ana, Egamiz xarob etadi yer yuzini,
Vayronaga aylantiradi uni,
Ostin–ustin qiladi yer yuzini,
Tarqatib yuboradi zamin ahlini.
2 Bir taqdir kutmoqda
Xalq va ruhoniyni,
Qul va uning egasini,
Choʻriyu uning bekasini,
Xaridoru sotuvchini,
Qarzdoru qarz beruvchini,
Sudxoʻru qarz olganni.
3 Dunyo tamom vayron boʻladi,
Yer yuzi oʻljaga aylanadi.
Ha, Egamizning kalomi shudir.
4 Dunyo qurib, vayron boʻladi,
Yer yuzi qaygʻurib, tamom boʻladi,
Dunyoning magʻrur xalqi kuchdan qoladi.
5 Zamin bulgʻandi,
Axir, uning ahli qonunlarni buzdi,
Xudoning koʻrsatmalarini oyoq osti qildi.
Ha, abadiy ahd buzildi.
6 Shu bois laʼnat olamni yeb bitiradi,
Olam ahli gunohining jazosini tortadi,
Shu sababdan ular yoʻqolib bormoqda,
Juda oz odamlar qutulib qoldi.
7 Yangi sharobing tugadi, toklaring quridi,
Ilgari shod boʻlganlar ogʻir nafas olmoqda.
8 Doiraning joʻshqin sadosi kesildi,
Shodon ovozlar endi eshitilmaydi,
Arfaning shoʻx sadosi sukutga toldi.
9 Endi sharob ichib, qoʻshiq aytmaslar,
Ichganga sharobning taʼmi achchiq tuyular.
10 Vayrona shahar tashlandiq boʻldi,
Hamma uy berkilgan, kirib boʻlmaydi.
11 Sharob yoʻqligidan koʻchalarda shovqin–suron.
Evoh, shodlikdan asar ham qolmadi,
Dunyoni sevinch tark etdi.
12 Shahar xarobazor,
Darvozalari esa parcha–parcha.
13 Ha, hosil mavsumidan keyin,
Zaytun daraxti yoki uzumzor qanday boʻlsa,
Dunyodagi xalqlar ham shunday yalangʻoch boʻlib qoladi.
14 Mana, gʻarbdagilar
Egamizning buyukligini ovoza qiladilar.
Ular ovozlarini yuksaltirib,
Sevinchdan hayqiradilar.
15 Shu bois, ey sharq ahli, Egamizga hamdu sano ayting,
Ey dengiz orollarida yashovchilar,
Isroil xalqining Xudosi — Egamizni ulugʻlang.
16 Dunyoning eng chetidan qoʻshiqlar eshitarmiz:
“Odil Xudoga sharaflar boʻlsin!”
Ammo men: “Tamom boʻldim! Tamom boʻldim!
Endi holimga voy! — dedim. —
Xoinlar sotmoqdalar,
Ha, ular xoinlik qilmoqdalar!”
17 Ey olam ahli, sizni vahima,
Tuzoq va choh kutmoqda.
18 Vahimali ovozni eshitib qochgan chuqurga tushar,
Chuqurdan chiqqan esa tuzoqqa ilinar,
Osmonning qopqasi ochiladi,
Yerning poydevori titrab ketadi.
19 Yer parcha–parcha boʻlib,
Maydalanib ketadi.
Yer qattiq tebranadi.
20 Zamin mast odamday gandiraklaydi,
Daladagi chayladay tebranadi.
Gunohlarning ogʻirligidan bukchayib qoladi,
Yiqiladi–yu, qaytib tura olmaydi.
21 Oʻsha kuni Egamiz yuqoridagi samoviy kuchlarga,
Pastdagi zamin shohlariga jazo beradi.
22 Ular chohdagi asirlar kabi,
Bir joyga yigʻib olinadi,
Zindonga qamab qoʻyiladi,
Keyinroq ular jazolanadi.
23 Oy xijolat boʻlar, quyosh sharmanda boʻlar,
Sarvari Olam Quddusdagi Sion togʻida hukmron boʻlar.
Xalq oqsoqollariga U Oʻz ulugʻvorligini namoyon qilar.
24–БОБ
Эгамиз ер юзини жазолайди
1 Ана, Эгамиз хароб этади ер юзини,
Вайронага айлантиради уни,
Остин–устин қилади ер юзини,
Тарқатиб юборади замин аҳлини.
2 Бир тақдир кутмоқда
Халқ ва руҳонийни,
Қул ва унинг эгасини,
Чўрию унинг бекасини,
Харидору сотувчини,
Қарздору қарз берувчини,
Судхўру қарз олганни.
3 Дунё тамом вайрон бўлади,
Ер юзи ўлжага айланади.
Ҳа, Эгамизнинг каломи шудир.
4 Дунё қуриб, вайрон бўлади,
Ер юзи қайғуриб, тамом бўлади,
Дунёнинг мағрур халқи кучдан қолади.
5 Замин булғанди,
Ахир, унинг аҳли қонунларни бузди,
Худонинг кўрсатмаларини оёқ ости қилди.
Ҳа, абадий аҳд бузилди.
6 Шу боис лаънат оламни еб битиради,
Олам аҳли гуноҳининг жазосини тортади,
Шу сабабдан улар йўқолиб бормоқда,
Жуда оз одамлар қутулиб қолди.
7 Янги шаробинг тугади, токларинг қуриди,
Илгари шод бўлганлар оғир нафас олмоқда.
8 Доиранинг жўшқин садоси кесилди,
Шодон овозлар энди эшитилмайди,
Арфанинг шўх садоси сукутга толди.
9 Энди шароб ичиб, қўшиқ айтмаслар,
Ичганга шаробнинг таъми аччиқ туюлар.
10 Вайрона шаҳар ташландиқ бўлди,
Ҳамма уй беркилган, кириб бўлмайди.
11 Шароб йўқлигидан кўчаларда шовқин–сурон.
Эвоҳ, шодликдан асар ҳам қолмади,
Дунёни севинч тарк этди.
12 Шаҳар харобазор,
Дарвозалари эса парча–парча.
13 Ҳа, ҳосил мавсумидан кейин,
Зайтун дарахти ёки узумзор қандай бўлса,
Дунёдаги халқлар ҳам шундай яланғоч бўлиб қолади.
14 Мана, ғарбдагилар
Эгамизнинг буюклигини овоза қиладилар.
Улар овозларини юксалтириб,
Севинчдан ҳайқирадилар.
15 Шу боис, эй шарқ аҳли, Эгамизга ҳамду сано айтинг,
Эй денгиз оролларида яшовчилар,
Исроил халқининг Худоси — Эгамизни улуғланг.
16 Дунёнинг энг четидан қўшиқлар эшитармиз:
“Одил Худога шарафлар бўлсин!”
Аммо мен: “Тамом бўлдим! Тамом бўлдим!
Энди ҳолимга вой! — дедим. —
Хоинлар сотмоқдалар,
Ҳа, улар хоинлик қилмоқдалар!”
17 Эй олам аҳли, сизни ваҳима,
Тузоқ ва чоҳ кутмоқда.
18 Ваҳимали овозни эшитиб қочган чуқурга тушар,
Чуқурдан чиққан эса тузоққа илинар,
Осмоннинг қопқаси очилади,
Ернинг пойдевори титраб кетади.
19 Ер парча–парча бўлиб,
Майдаланиб кетади.
Ер қаттиқ тебранади.
20 Замин маст одамдай гандираклайди,
Даладаги чайладай тебранади.
Гуноҳларнинг оғирлигидан букчайиб қолади,
Йиқилади–ю, қайтиб тура олмайди.
21 Ўша куни Эгамиз юқоридаги самовий кучларга,
Пастдаги замин шоҳларига жазо беради.
22 Улар чоҳдаги асирлар каби,
Бир жойга йиғиб олинади,
Зиндонга қамаб қўйилади,
Кейинроқ улар жазоланади.
23 Ой хижолат бўлар, қуёш шарманда бўлар,
Сарвари Олам Қуддусдаги Сион тоғида ҳукмрон бўлар.
Халқ оқсоқолларига У Ўз улуғворлигини намоён қилар.
