15–BOB
Xudo Moʻabni vayron qiladi
1 Moʻab haqida bashorat:
Vayrona boʻldi tunda,
Moʻabdagi Or shahri nidosiz yotar.
Vayrona boʻldi tunda,
Moʻabdagi Xir shahri nidosiz yotar.
2 Moʻab xalqi oʻz xudosining uyiga chiqdi faryod qilgani,
Ha, Dibonliklar sajdagohiga chiqdi nola qilgani.
Har birining sochlari qirilgan,
Har birining soqoli olingan,
Navo va Midavo shaharlari uchun Moʻab nola chekar.
3 Koʻchalarda xalq qanorga oʻrangan .
Tomlarda, xiyobonlarda faryod qilib,
Hammasi koʻz yoshlarini toʻkar.
4 Xashbon, Elaley ahli faryod chekar,
Ularning ovozi Yaxazgacha eshitilar.
Moʻabning qurollanganlari faryod etar,
Ular qoʻrquvdan qaltirar.
5 Yuragim Moʻab uchun faryod qiladi,
Qochoqlar qochib borar Zoʻvarga,
Eglat–Shalishiyo shahriga.
Luxit tepaligiga ham ular yigʻlab boradi.
Hatto Xoʻronayim yoʻlida
Ular halokat tufayli figʻon chekadi.
6 Ha, oʻtlar qurib ado boʻldi,
Maysalar tamom boʻldi.
Yashillikdan asar qolmadi,
Nimrim suvi xarob boʻldi.
7 Endi ular oʻzlari erishgan boyliklarni,
Oʻzlarining hamma mol–mulklarini
Arabim soyligi orqali olib ketadi.
8 Faryod yetib borgan Exlayim shahrigacha,
Yigʻi yetib borgan Ber–Ilim shahrigacha,
Moʻab yurti ohu nolaga toʻldi!
9 Ana, Dibondagi suvlar qon bilan toʻla!
Ammo endi Xudo Dibonga battarini qiladi.
Moʻabning qochib qutulganlariga,
Yurtdagi qolgan–qutganlarining boshiga
Sherlarni olib kelaman.
15–БОБ
Худо Мўабни вайрон қилади
1 Мўаб ҳақида башорат:
Вайрона бўлди тунда,
Мўабдаги Ор шаҳри нидосиз ётар.
Вайрона бўлди тунда,
Мўабдаги Хир шаҳри нидосиз ётар.
2 Мўаб халқи ўз худосининг уйига чиқди фарёд қилгани,
Ҳа, Дибонликлар саждагоҳига чиқди нола қилгани.
Ҳар бирининг сочлари қирилган,
Ҳар бирининг соқоли олинган,
Наво ва Мидаво шаҳарлари учун Мўаб нола чекар.
3 Кўчаларда халқ қанорга ўранган .
Томларда, хиёбонларда фарёд қилиб,
Ҳаммаси кўз ёшларини тўкар.
4 Хашбон, Элалей аҳли фарёд чекар,
Уларнинг овози Яхазгача эшитилар.
Мўабнинг қуролланганлари фарёд этар,
Улар қўрқувдан қалтирар.
5 Юрагим Мўаб учун фарёд қилади,
Қочоқлар қочиб борар Зўварга,
Эглат–Шалишиё шаҳрига.
Лухит тепалигига ҳам улар йиғлаб боради.
Ҳатто Хўронайим йўлида
Улар ҳалокат туфайли фиғон чекади.
6 Ҳа, ўтлар қуриб адо бўлди,
Майсалар тамом бўлди.
Яшилликдан асар қолмади,
Нимрим суви хароб бўлди.
7 Энди улар ўзлари эришган бойликларни,
Ўзларининг ҳамма мол–мулкларини
Арабим сойлиги орқали олиб кетади.
8 Фарёд етиб борган Эхлайим шаҳригача,
Йиғи етиб борган Бэр–Илим шаҳригача,
Мўаб юрти оҳу нолага тўлди!
9 Ана, Дибондаги сувлар қон билан тўла!
Аммо энди Худо Дибонга баттарини қилади.
Мўабнинг қочиб қутулганларига,
Юртдаги қолган–қутганларининг бошига
Шерларни олиб келаман.
