6–BOB
Odamlarning soxta tavbasi
1 Bu xalq shunday deydi:
“Kelinglar, Egamizga qaytaylik!
U bizni tilka–pora qildi,
Shifoni ham Oʻzi beradi.
Bizni yarador qildi,
Yaralarimizni Oʻzi bogʻlaydi.
2 Uning huzurida yashay olishimiz uchun,
Ikki kunda bizni hayotga qaytaradi,
Uchinchi kuni oyogʻimizga turgʻizadi.
3 Kelinglar, Egamizni bilishga intilaylik.
Tong otishi muqarrar boʻlganday,
U albatta bizga zohir boʻladi,
Kuz va bahorda yomgʻir yogʻishi tabiiy boʻlganday,
U albatta oldimizga keladi.”
Isroilning soxta sadoqati va oladigan jazosi
4 Egamiz shunday deydi:
“Seni nima qilay, ey Efrayim?!
Seni nima qilay, ey Yahudo?!
Sening sevging tongdagi tumanday tez gʻoyib boʻlar,
Sahardagi shudring kabi bugʻlanib ketar.
5 Shuning uchun soʻzlarim bilan seni oʻlguday savaladim,
Paygʻambarlarim orqali seni chopib tashladim.
Chiqargan hukmim chaqmoq kabi seni uradi.
6 Zero, Men qurbonlikni emas,
Rahm–shafqatni istayman,
Kuydirilgan qurbonliklarni emas,
Meni tanib–bilishingni afzal koʻraman.
7 Xalqim Odam Atoday ahdni buzdi,
Evoh, Menga bevafolik qildi.
8 Gilad — yovuzlarning shahridir,
Koʻchalari qon dogʻlariga toʻladir.
9 Ruhoniylar qaroqchilarga oʻxshaydi,
Ular pistirmada yotib, qurbonini poylashadi.
Shakam shahri yoʻlida qotilliklar qilishadi,
Ha, ular mudhish jinoyatlarga qoʻl urdi.
10 Men Isroilda dahshatli hodisani koʻrdim:
Efrayim bevafolik qildi!
Isroil oʻzini bulgʻadi!
11 Ey Yahudo, sen uchun ham oʻrim payti belgilandi.
Men xalqimni yana farovonlikka erishtirmoqchi boʻlganimda,
6–БОБ
Одамларнинг сохта тавбаси
1 Бу халқ шундай дейди:
“Келинглар, Эгамизга қайтайлик!
У бизни тилка–пора қилди,
Шифони ҳам Ўзи беради.
Бизни ярадор қилди,
Яраларимизни Ўзи боғлайди.
2 Унинг ҳузурида яшай олишимиз учун,
Икки кунда бизни ҳаётга қайтаради,
Учинчи куни оёғимизга турғизади.
3 Келинглар, Эгамизни билишга интилайлик.
Тонг отиши муқаррар бўлгандай,
У албатта бизга зоҳир бўлади,
Куз ва баҳорда ёмғир ёғиши табиий бўлгандай,
У албатта олдимизга келади.”
Исроилнинг сохта садоқати ва оладиган жазоси
4 Эгамиз шундай дейди:
“Сени нима қилай, эй Эфрайим?!
Сени нима қилай, эй Яҳудо?!
Сенинг севгинг тонгдаги тумандай тез ғойиб бўлар,
Саҳардаги шудринг каби буғланиб кетар.
5 Шунинг учун сўзларим билан сени ўлгудай саваладим,
Пайғамбарларим орқали сени чопиб ташладим.
Чиқарган ҳукмим чақмоқ каби сени уради.
6 Зеро, Мен қурбонликни эмас,
Раҳм–шафқатни истайман,
Куйдирилган қурбонликларни эмас,
Мени таниб–билишингни афзал кўраман.
7 Халқим Одам Атодай аҳдни бузди,
Эвоҳ, Менга бевафолик қилди.
8 Гилад — ёвузларнинг шаҳридир,
Кўчалари қон доғларига тўладир.
9 Руҳонийлар қароқчиларга ўхшайди,
Улар пистирмада ётиб, қурбонини пойлашади.
Шакам шаҳри йўлида қотилликлар қилишади,
Ҳа, улар мудҳиш жиноятларга қўл урди.
10 Мен Исроилда даҳшатли ҳодисани кўрдим:
Эфрайим бевафолик қилди!
Исроил ўзини булғади!
11 Эй Яҳудо, сен учун ҳам ўрим пайти белгиланди.
Мен халқимни яна фаровонликка эриштирмоқчи бўлганимда,
