11–BOB
Xudoning isyonkor xalqiga boʻlgan muhabbati
1 Egamiz shunday deydi:
“Men Isroilni bolaligida yaxshi koʻrar edim,
Oʻz oʻgʻlonimni Misrdan chaqirib olgan edim .
2 Uni qancha koʻp chaqirsam,
Mendan shuncha koʻp uzoqlashardi.
Baalga qurbonliklar keltirardi,
Butlarga tutatqilar nazr qilardi.
3 Efrayimga yurishni Men oʻrgatgan edim,
Uni qoʻllarimda koʻtarib yurgan edim.
Ammo qilgan gʻamxoʻrligimni u bilmadi.
4 Men esa uni mehr ila yetaklagandim,
Muhabbat rishtalari ila olib yurgan edim.
Boʻynidan boʻyinturuqni olib tashlagandim,
Muloyimlik bilan uni boqqandim.
5 Xalqim tavba qilishdan bosh tortdi.
Shuning uchun Men ularni
Endi Misrga joʻnatib jazolayman ,
Ha, zolim Ossuriyaga tobe qilaman.
6 Shaharlarida qilich hukm suradi,
Darvozalarining tambalarini yoʻq qiladi.
Yovuz rejalari tufayli xalqim qilichdan halok boʻladi.
7 Qachon qaramang, ular Mendan yuzini oʻgirishadi.
Paygʻambarlarim xalqni Menga qaytishga daʼvat qilsa–da,
Xalq Mendan — Xudoyi Taolodan madad tilamaydi .
8 Ey Efrayim, qanday qilib sendan voz kechay?!
Ey Isroil, qanday qilib seni tashlab ketay?!
Admani yoʻq qilganimday, seni yoʻq qila olarmikanman?!
Zavoʻyimga qilganimni senga qila olarmikanman?!
Bunday qilishga yuragim betlamas aslo!
Senga boʻlgan mehrim uygʻondi.
9 Yoʻq, sochmayman senga qahr–gʻazabimni,
Ey Efrayim, qayta barbod qilmayman seni,
Zero, Men Xudoman, inson emas,
Orangizdagi Muqaddas Xudoman,
Oldingizga jahl bilan bormayman.
10 Men, Egangiz, sherday oʻkiraman,
Oʻshanda xalqim ortimdan ergashadi,
Ovozimni eshitgach, farzandlarim gʻarbdan shoshib kelishadi.
11 Ular qushlarday uchib keladi Misrdan,
Kaptarlarday yetib keladi Ossuriya yurtidan .
Men ularni uylariga eltib qoʻyaman.
— Egamizning kalomi shudir. —
Isroil va Yahudoni Xudo ayblaydi
12 Efrayim atrofimni yolgʻon bilan oʻrab tashladi,
Isroil xonadoni Meni hiylaga koʻmib tashladi.
Yahudo xalqi Menga qarshi bosh koʻtardi,
Men, Muqaddas Xudoga ular itoat qilmayapti .”
11–БОБ
Худонинг исёнкор халқига бўлган муҳаббати
1 Эгамиз шундай дейди:
“Мен Исроилни болалигида яхши кўрар эдим,
Ўз ўғлонимни Мисрдан чақириб олган эдим .
2 Уни қанча кўп чақирсам,
Мендан шунча кўп узоқлашарди.
Баалга қурбонликлар келтирарди,
Бутларга тутатқилар назр қиларди.
3 Эфрайимга юришни Мен ўргатган эдим,
Уни қўлларимда кўтариб юрган эдим.
Аммо қилган ғамхўрлигимни у билмади.
4 Мен эса уни меҳр ила етаклагандим,
Муҳаббат ришталари ила олиб юрган эдим.
Бўйнидан бўйинтуруқни олиб ташлагандим,
Мулойимлик билан уни боққандим.
5 Халқим тавба қилишдан бош тортди.
Шунинг учун Мен уларни
Энди Мисрга жўнатиб жазолайман ,
Ҳа, золим Оссурияга тобе қиламан.
6 Шаҳарларида қилич ҳукм суради,
Дарвозаларининг тамбаларини йўқ қилади.
Ёвуз режалари туфайли халқим қиличдан ҳалок бўлади.
7 Қачон қараманг, улар Мендан юзини ўгиришади.
Пайғамбарларим халқни Менга қайтишга даъват қилса–да,
Халқ Мендан — Худойи Таолодан мадад тиламайди .
8 Эй Эфрайим, қандай қилиб сендан воз кечай?!
Эй Исроил, қандай қилиб сени ташлаб кетай?!
Адмани йўқ қилганимдай, сени йўқ қила олармиканман?!
Завўйимга қилганимни сенга қила олармиканман?!
Бундай қилишга юрагим бетламас асло!
Сенга бўлган меҳрим уйғонди.
9 Йўқ, сочмайман сенга қаҳр–ғазабимни,
Эй Эфрайим, қайта барбод қилмайман сени,
Зеро, Мен Худоман, инсон эмас,
Орангиздаги Муқаддас Худоман,
Олдингизга жаҳл билан бормайман.
10 Мен, Эгангиз, шердай ўкираман,
Ўшанда халқим ортимдан эргашади,
Овозимни эшитгач, фарзандларим ғарбдан шошиб келишади.
11 Улар қушлардай учиб келади Мисрдан,
Каптарлардай етиб келади Оссурия юртидан .
Мен уларни уйларига элтиб қўяман.
— Эгамизнинг каломи шудир. —
Исроил ва Яҳудони Худо айблайди
12 Эфрайим атрофимни ёлғон билан ўраб ташлади,
Исроил хонадони Мени ҳийлага кўмиб ташлади.
Яҳудо халқи Менга қарши бош кўтарди,
Мен, Муқаддас Худога улар итоат қилмаяпти .”
