8–BOB
Toʻfonning intihosi
1 Xudo Nuhni va u bilan kemada birga boʻlgan barcha jonzotlarni esdan chiqarmagan edi. Xudo yer uzra shabada estirgan edi, suv pasaya boshladi. 2 Yer ostidagi buloqlar , osmonning qopqasi berkildi, qattiq quyayotgan jala toʻxtadi. 3 Suv asta–sekin yer yuzida kamaya boshladi. Nihoyat, 150 kundan keyin suv kamaydi. 4 Yettinchi oyning oʻn yettinchi kuni kema Ararat togʻi choʻqqilariga tiralib toʻxtab qoldi. 5 Oʻninchi oygacha suv kamayib boraverdi. Nihoyat, oʻninchi oyning birinchi kuni togʻ choʻqqilari koʻrindi.
6 Yana qirq kun oʻtgach, Nuh kemaning darchasini ochdi–da, 7 qargʻani chiqarib yubordi. Yer yuzidagi suv quriguncha, qargʻa u yoqdan–bu yoqqa uchib yuraverdi. 8 Yer yuzidagi suv quriganini bilish uchun endi Nuh kemadan kaptarni uchirib yubordi. 9 Hali yer yuzini suv bosib yotgani uchun kaptar qoʻngani joy topolmay, kemaga — Nuhning yoniga qaytib keldi. Nuh kaptarni ushlab, ichkariga oldi. 10 Yetti kundan keyin Nuh yana kaptarni kemadan uchirdi. 11 Kechga yaqin kaptar uning yoniga qaytib keldi. Kaptarning tumshugʻida yangi oʻsib chiqqan zaytun bargi bor edi. Nuh bildiki, yer yuzidagi suv pasayibdi. 12 Nuh yana yetti kunni oʻtkazib, kaptarni uchirib yubordi. Kaptar Nuhning yoniga boshqa qaytib kelmadi.
13 Nuh 601 yoshga kirganda, birinchi oyning birinchi kunida yer yuzidagi suv quriy boshladi. Nuh kemaning qopqogʻini ochib qaradi, yer yuzi hali toʻliq qurimagan ekan. 14 Nihoyat, ikkinchi oyning yigirma yettinchi kuni yer butunlay qup–quruq boʻldi. 15 Keyin Xudo Nuhga shunday dedi: 16 “Kemadan chiq, xotining, oʻgʻillaring, kelinlaring ham sen bilan birga kemadan chiqishsin. 17 Oʻzing bilan birga hamma tirik jonzotlarni — qushlaru hayvonlarni, sudralib yuruvchi jonivorlarni, hasharotlarni ham olib chiq, toki ular yer yuzida serpusht boʻlib, koʻpayib, gʻij–gʻij qaynasin.” 18 Shunday qilib, Nuh oʻgʻillarini, xotini va kelinlarini boshlab, kemadan tashqariga chiqdi. 19 Hamma hayvonlar, sudralib yuruvchi jonivorlar, hasharotlar, qushlar — yerda yashaydigan jamiki jonzotlar ham oʻz jufti bilan kemadan chiqdi.
Nuh qurbonlik keltiradi
20 Soʻngra Nuh Egamizga atab qurbongoh qurdi. Soʻng har bir halol hayvondan va halol qushdan olib, qurbongoh ustida ularni qurbonlik qilib kuydirdi. 21 Egamiz qurbonlikning xushboʻy hididan mamnun boʻlib, Oʻziga Oʻzi dedi: “Insonning koʻnglida bolaligidanoq qabih niyat bor ekan. Shunday boʻlsa ham, Men bundan buyon jamiki tirik jonzotni oldingiday qirib tashlamayman. Inson tufayli butun dunyoni laʼnatlamayman. 22 Bu olam turar ekan, bahorda ekin–tikin, kuzda oʻrim–yigʻim, yoz va qish, sovuq va issiq, kunduz va tun boʻlaveradi.”
8–БОБ
Тўфоннинг интиҳоси
1 Худо Нуҳни ва у билан кемада бирга бўлган барча жонзотларни эсдан чиқармаган эди. Худо ер узра шабада эстирган эди, сув пасая бошлади. 2 Ер остидаги булоқлар , осмоннинг қопқаси беркилди, қаттиқ қуяётган жала тўхтади. 3 Сув аста–секин ер юзида камая бошлади. Ниҳоят, 150 кундан кейин сув камайди. 4 Еттинчи ойнинг ўн еттинчи куни кема Арарат тоғи чўққиларига тиралиб тўхтаб қолди. 5 Ўнинчи ойгача сув камайиб бораверди. Ниҳоят, ўнинчи ойнинг биринчи куни тоғ чўққилари кўринди.
6 Яна қирқ кун ўтгач, Нуҳ кеманинг дарчасини очди–да, 7 қарғани чиқариб юборди. Ер юзидаги сув қуригунча, қарға у ёқдан–бу ёққа учиб юраверди. 8 Ер юзидаги сув қуриганини билиш учун энди Нуҳ кемадан каптарни учириб юборди. 9 Ҳали ер юзини сув босиб ётгани учун каптар қўнгани жой тополмай, кемага — Нуҳнинг ёнига қайтиб келди. Нуҳ каптарни ушлаб, ичкарига олди. 10 Етти кундан кейин Нуҳ яна каптарни кемадан учирди. 11 Кечга яқин каптар унинг ёнига қайтиб келди. Каптарнинг тумшуғида янги ўсиб чиққан зайтун барги бор эди. Нуҳ билдики, ер юзидаги сув пасайибди. 12 Нуҳ яна етти кунни ўтказиб, каптарни учириб юборди. Каптар Нуҳнинг ёнига бошқа қайтиб келмади.
13 Нуҳ 601 ёшга кирганда, биринчи ойнинг биринчи кунида ер юзидаги сув қурий бошлади. Нуҳ кеманинг қопқоғини очиб қаради, ер юзи ҳали тўлиқ қуримаган экан. 14 Ниҳоят, иккинчи ойнинг йигирма еттинчи куни ер бутунлай қуп–қуруқ бўлди. 15 Кейин Худо Нуҳга шундай деди: 16 “Кемадан чиқ, хотининг, ўғилларинг, келинларинг ҳам сен билан бирга кемадан чиқишсин. 17 Ўзинг билан бирга ҳамма тирик жонзотларни — қушлару ҳайвонларни, судралиб юрувчи жониворларни, ҳашаротларни ҳам олиб чиқ, токи улар ер юзида серпушт бўлиб, кўпайиб, ғиж–ғиж қайнасин.” 18 Шундай қилиб, Нуҳ ўғилларини, хотини ва келинларини бошлаб, кемадан ташқарига чиқди. 19 Ҳамма ҳайвонлар, судралиб юрувчи жониворлар, ҳашаротлар, қушлар — ерда яшайдиган жамики жонзотлар ҳам ўз жуфти билан кемадан чиқди.
Нуҳ қурбонлик келтиради
20 Сўнгра Нуҳ Эгамизга атаб қурбонгоҳ қурди. Сўнг ҳар бир ҳалол ҳайвондан ва ҳалол қушдан олиб, қурбонгоҳ устида уларни қурбонлик қилиб куйдирди. 21 Эгамиз қурбонликнинг хушбўй ҳидидан мамнун бўлиб, Ўзига Ўзи деди: “Инсоннинг кўнглида болалигиданоқ қабиҳ ният бор экан. Шундай бўлса ҳам, Мен бундан буён жамики тирик жонзотни олдингидай қириб ташламайман. Инсон туфайли бутун дунёни лаънатламайман. 22 Бу олам турар экан, баҳорда экин–тикин, кузда ўрим–йиғим, ёз ва қиш, совуқ ва иссиқ, кундуз ва тун бўлаверади.”
