9–BOB
Beshinchi falokat: chorvaning oʻlimi
1 Shundan keyin Egamiz Musoga yana gapirdi:
— Firʼavnning huzuriga borib, unga Mening shu gapimni yetkaz: “Ibroniylarning Xudosi — Egamiz shunday aytmoqda: «Mening xalqimga ijozat ber, ular borib, Menga sajda qilishsin.» 2 Agar ijozat bermay, Isroil xalqini ushlab turaversang, 3 chorvangni — otlaringni, eshaklaringni, tuyalaringni, mol–qoʻylaringni Egamiz Oʻz qudrati bilan urib, ogʻir oʻlat kasali yuboradi. 4 Egamiz Isroil xalqi bilan Misrliklarning chorvasini ayirib qoʻyadi. Isroil xalqining chorvasidan birortasiyam nobud boʻlmaydi. 5 Egamiz vaqtini ham belgilab, aytganlarim ertaga bu yurtda bajo boʻladi, deb aytdi.”
6 Ertasi kuni Egamiz aytganlarini qildi: Misrliklarning chorvasi qirilib ketdi. Isroil xalqining chorvasidan esa birortasini ham nobud qilmadi. 7 Firʼavn odam yuborib bildiki, Isroil xalqining chorvasidan birortasiyam nobud boʻlmabdi. Lekin baribir, firʼavnning yuragi toshligicha qolib, Isroil xalqiga ketishga ijozat bermadi.
Oltinchi falokat: chipqon ofati
8 Shundan keyin Egamiz Muso bilan Horunga yana aytdi:
— Oʻchoqdan bir oz kul olinglar. Muso kulni firʼavnning koʻzi oldida osmonga sochsin. 9 Shunda kul changga aylanib, butun Misrni chang qoplaydi. Kul butun yurtdagi insonlarning, hayvonlarning tanasiga yalligʻlangan chipqon chiqaradi.
10 Shunday qilib, Muso bilan Horun oʻchoqdan kul olib, firʼavn huzuriga bordilar. Muso kulni osmonga sochgan edi, kul odamlarda va hayvonlarda yalligʻlangan chipqon paydo qildi. 11 Sehrgarlar ham Musoning oldida chipqon ogʻrigʻiga chidab turolmadilar. Chunki barcha Misrliklar kabi, sehrgarlarga ham chipqon chiqqan edi. 12 Ammo Egamiz firʼavnning yuragini tosh qilib qoʻydi. U Musoga aytganday, Muso bilan Horunning gapiga firʼavn quloq solmadi.
Yettinchi falokat: doʻl ofati
13 Egamiz Musoga yana dedi:
— Sahar payti tur. Firʼavnning huzuriga borib, unga Mening shu gapimni yetkaz: “Ibroniylarning Xudosi — Egamiz aytmoqda: Mening xalqimga ijozat ber, ular borib, Menga sajda qilsin. 14 Agar ijozat bermasang, bu dunyoda Menga oʻxshagan xudo yoʻqligini bilib olasan deb, Men oʻzingning, aʼyonlaringning, xalqingning ustiga juda ogʻir falokatlarni yuboraman. 15 Haqiqatan, Men senga qarshi qoʻl koʻtarib, oʻzing va xalqingni oʻlatga duchor qilib, yer yuzidan qirib yuborgan boʻlardim. 16 Ammo senga qudratimni koʻrsatay, butun olamga shuhratimni yoyay deb, yashashingga izn berdim. 17 Sen xalqimning ketishiga ijozat bermay, ularga qarshilik qilyapsan. 18 Bilib qoʻy, Men ertaga shu vaqtda shunaqangi doʻl yogʻdiramanki, Misr yurti paydo boʻlgandan buyon bunaqa doʻlni koʻrmagan. 19 Endi, chorvamni va ochiq joylardagi bor mol–mulkimni pana joylarga yigʻinglar, deb farmon ber. Doʻl yoqqanda ochiq dalada qolgan hamma odamlaru hayvonlar nobud boʻladi.”
20 Firʼavnning aʼyonlaridan baʼzilari Egamizning soʻzlaridan qoʻrqib, qullarini va chorvasini darrov uylariga olib keldilar. 21 Egamizning soʻzlarini mensimaganlar esa qullari bilan chorvasini ochiq joyda qoldirdilar.
22 Egamiz Musoga:
— Qoʻlingni osmonga uzat! — dedi. — Misrning hamma joyiga, odamlarning, hayvonlarning, daladagi jamiki ekinlarning ustiga doʻl yogʻadi.
23 Muso tayogʻini osmonga toʻgʻri koʻtargan edi, Egamiz momaqaldiroq va doʻl paydo qildi, yerga yashin tushdi. Shunday qilib, Egamiz Misr yurtiga doʻl yubordi. 24 Natijada gʻoyat kuchli doʻl yogʻib, uzoq vaqt yashin chaqnadi. Misr paydo boʻlgandan beri bunaqangi doʻlni koʻrmagan edi. 25 Doʻl Misrda ochiq joylardagi hamma narsani — insondan tortib, hayvonlaru ekin–tikinlargacha nobud qildi. Daraxtlarni yer bilan yakson qildi. 26 Faqat Isroil xalqi yashayotgan Goʻshen yerlariga doʻl yogʻmadi.
27 Firʼavn shundan soʻng Muso bilan Horunni chaqirtirib kelib shunday dedi:
— Bu safar men aybdorman. Egangiz haq, men bilan xalqim esa nohaqmiz. 28 Bu dahshatli momaqaldiroq bilan doʻlga ortiq bardosh berolmaymiz. Iltimos, Egangizdan soʻrang, bularni toʻxtatsin. Xalqingiz ketishiga ijozat beraman. Sizlar endi Misrda ortiq qolmaysizlar.
29 — Shahardan chiqishim bilanoq qoʻllarimni Egamizga choʻzib iltijo qilaman, — dedi Muso. — Momaqaldiroq toʻxtaydi, doʻl ham yogʻmaydi. Oʻshanda butun olam Egamizniki ekanini bilasan. 30 Lekin shunisi menga maʼlumki, oʻzing, aʼyonlaring hali ham Parvardigor Egamizdan qoʻrqmaysizlar.
31 Bu paytda arpa boshoqlagan, zigʻirpoya gullab qolgandi. Zigʻirpoya va arpa payhon boʻldi. 32 Biroq bugʻdoy kechki boʻlgani uchun zarar koʻrmadi. 33 Muso firʼavn huzuridan chiqib, shahardan tashqariga bordi. U qoʻllarini Egamiz tomon uzatgan edi, momaqaldiroq va doʻl toʻxtadi, yomgʻir ham tindi. 34 Yomgʻir tinib, doʻl va momaqaldiroq toʻxtaganini firʼavn koʻrdi–yu, yana gunohga qoʻl urdi. Oʻzi ham, aʼyonlari ham yuragini tosh qilib oldilar. 35 Egamiz Muso orqali aytganday, baribir, firʼavnning yuragi toshligicha qolib, Isroil xalqiga ketishga ijozat bermadi.
9–БОБ
Бешинчи фалокат: чорванинг ўлими
1 Шундан кейин Эгамиз Мусога яна гапирди:
— Фиръавннинг ҳузурига бориб, унга Менинг шу гапимни етказ: “Ибронийларнинг Худоси — Эгамиз шундай айтмоқда: «Менинг халқимга ижозат бер, улар бориб, Менга сажда қилишсин.» 2 Агар ижозат бермай, Исроил халқини ушлаб тураверсанг, 3 чорвангни — отларингни, эшакларингни, туяларингни, мол–қўйларингни Эгамиз Ўз қудрати билан уриб, оғир ўлат касали юборади. 4 Эгамиз Исроил халқи билан Мисрликларнинг чорвасини айириб қўяди. Исроил халқининг чорвасидан бирортасиям нобуд бўлмайди. 5 Эгамиз вақтини ҳам белгилаб, айтганларим эртага бу юртда бажо бўлади, деб айтди.”
6 Эртаси куни Эгамиз айтганларини қилди: Мисрликларнинг чорваси қирилиб кетди. Исроил халқининг чорвасидан эса бирортасини ҳам нобуд қилмади. 7 Фиръавн одам юбориб билдики, Исроил халқининг чорвасидан бирортасиям нобуд бўлмабди. Лекин барибир, фиръавннинг юраги тошлигича қолиб, Исроил халқига кетишга ижозат бермади.
Олтинчи фалокат: чипқон офати
8 Шундан кейин Эгамиз Мусо билан Ҳорунга яна айтди:
— Ўчоқдан бир оз кул олинглар. Мусо кулни фиръавннинг кўзи олдида осмонга сочсин. 9 Шунда кул чангга айланиб, бутун Мисрни чанг қоплайди. Кул бутун юртдаги инсонларнинг, ҳайвонларнинг танасига яллиғланган чипқон чиқаради.
10 Шундай қилиб, Мусо билан Ҳорун ўчоқдан кул олиб, фиръавн ҳузурига бордилар. Мусо кулни осмонга сочган эди, кул одамларда ва ҳайвонларда яллиғланган чипқон пайдо қилди. 11 Сеҳргарлар ҳам Мусонинг олдида чипқон оғриғига чидаб туролмадилар. Чунки барча Мисрликлар каби, сеҳргарларга ҳам чипқон чиққан эди. 12 Аммо Эгамиз фиръавннинг юрагини тош қилиб қўйди. У Мусога айтгандай, Мусо билан Ҳоруннинг гапига фиръавн қулоқ солмади.
Еттинчи фалокат: дўл офати
13 Эгамиз Мусога яна деди:
— Саҳар пайти тур. Фиръавннинг ҳузурига бориб, унга Менинг шу гапимни етказ: “Ибронийларнинг Худоси — Эгамиз айтмоқда: Менинг халқимга ижозат бер, улар бориб, Менга сажда қилсин. 14 Агар ижозат бермасанг, бу дунёда Менга ўхшаган худо йўқлигини билиб оласан деб, Мен ўзингнинг, аъёнларингнинг, халқингнинг устига жуда оғир фалокатларни юбораман. 15 Ҳақиқатан, Мен сенга қарши қўл кўтариб, ўзинг ва халқингни ўлатга дучор қилиб, ер юзидан қириб юборган бўлардим. 16 Аммо сенга қудратимни кўрсатай, бутун оламга шуҳратимни ёяй деб, яшашингга изн бердим. 17 Сен халқимнинг кетишига ижозат бермай, уларга қаршилик қиляпсан. 18 Билиб қўй, Мен эртага шу вақтда шунақанги дўл ёғдираманки, Миср юрти пайдо бўлгандан буён бунақа дўлни кўрмаган. 19 Энди, чорвамни ва очиқ жойлардаги бор мол–мулкимни пана жойларга йиғинглар, деб фармон бер. Дўл ёққанда очиқ далада қолган ҳамма одамлару ҳайвонлар нобуд бўлади.”
20 Фиръавннинг аъёнларидан баъзилари Эгамизнинг сўзларидан қўрқиб, қулларини ва чорвасини дарров уйларига олиб келдилар. 21 Эгамизнинг сўзларини менсимаганлар эса қуллари билан чорвасини очиқ жойда қолдирдилар.
22 Эгамиз Мусога:
— Қўлингни осмонга узат! — деди. — Мисрнинг ҳамма жойига, одамларнинг, ҳайвонларнинг, даладаги жамики экинларнинг устига дўл ёғади.
23 Мусо таёғини осмонга тўғри кўтарган эди, Эгамиз момақалдироқ ва дўл пайдо қилди, ерга яшин тушди. Шундай қилиб, Эгамиз Миср юртига дўл юборди. 24 Натижада ғоят кучли дўл ёғиб, узоқ вақт яшин чақнади. Миср пайдо бўлгандан бери бунақанги дўлни кўрмаган эди. 25 Дўл Мисрда очиқ жойлардаги ҳамма нарсани — инсондан тортиб, ҳайвонлару экин–тикинларгача нобуд қилди. Дарахтларни ер билан яксон қилди. 26 Фақат Исроил халқи яшаётган Гўшен ерларига дўл ёғмади.
27 Фиръавн шундан сўнг Мусо билан Ҳорунни чақиртириб келиб шундай деди:
— Бу сафар мен айбдорман. Эгангиз ҳақ, мен билан халқим эса ноҳақмиз. 28 Бу даҳшатли момақалдироқ билан дўлга ортиқ бардош беролмаймиз. Илтимос, Эгангиздан сўранг, буларни тўхтатсин. Халқингиз кетишига ижозат бераман. Сизлар энди Мисрда ортиқ қолмайсизлар.
29 — Шаҳардан чиқишим биланоқ қўлларимни Эгамизга чўзиб илтижо қиламан, — деди Мусо. — Момақалдироқ тўхтайди, дўл ҳам ёғмайди. Ўшанда бутун олам Эгамизники эканини биласан. 30 Лекин шуниси менга маълумки, ўзинг, аъёнларинг ҳали ҳам Парвардигор Эгамиздан қўрқмайсизлар.
31 Бу пайтда арпа бошоқлаган, зиғирпоя гуллаб қолганди. Зиғирпоя ва арпа пайҳон бўлди. 32 Бироқ буғдой кечки бўлгани учун зарар кўрмади. 33 Мусо фиръавн ҳузуридан чиқиб, шаҳардан ташқарига борди. У қўлларини Эгамиз томон узатган эди, момақалдироқ ва дўл тўхтади, ёмғир ҳам тинди. 34 Ёмғир тиниб, дўл ва момақалдироқ тўхтаганини фиръавн кўрди–ю, яна гуноҳга қўл урди. Ўзи ҳам, аъёнлари ҳам юрагини тош қилиб олдилар. 35 Эгамиз Мусо орқали айтгандай, барибир, фиръавннинг юраги тошлигича қолиб, Исроил халқига кетишга ижозат бермади.
