8–BOB
Yetilib pishgan mevalar haqidagi vahiy
1 Egamiz Rabbiy menga yana vahiy koʻrsatdi: bir savat yetilib pishgan mevalar bor ekan. 2 Egamiz mendan:
— Amos, nimani koʻryapsan? — deb soʻradi.
— Bir savat yetilgan mevani, — deb javob berdim men. Soʻng Egamiz menga shunday dedi:
“Xalqim Isroil ham jazo uchun yetilib turibdi.
Endi Men ularga shafqat qilmayman.
3 Oʻsha kuni Maʼbaddagi ashulalar marsiyaga aylanadi,
— deb aytmoqda Egamiz Rabbiy. —
Hamma joyda jasadlar yotadi.
Sukunat bosgan!”
4 Ey yoʻqsillarni ezadiganlar, quloq solinglar!
Ey yurtdagi kambagʻallarni yoʻq qilganlar, eshitinglar!
5 Sizlar shunday aytasizlar:
“Yangi oy shodiyonasi tezroq tamom boʻla qolsa–yu,
Donni sotsak.
Shabbat kuni tezroq oʻtsa–yu,
Bugʻdoyni bozorga olib chiqsak.
Shunda biz ogʻirligini kamaytirib,
Narxini oshiramiz,
Tarozidan urib, odamlarni aldaymiz.
6 Bugʻdoy chiqitlarini ham sotib yuboramiz.
Yoʻqsilni bir juft choriqqa sotib olamiz,
Kambagʻalni kumushga xarid qilamiz.”
7 Yoqub naslining takabburligini koʻrib, Egamiz shunday deb ont ichdi :
“Ularning qilmishlarini Men hech qachon unutmayman,
Ularni albatta jazolayman.
8 Shu sababdan yer titraydi!
Yer yuzida yashovchi har bir mavjudot aza tutadi!
Butun yer yuzi daryo toʻlqinlariday larzaga keladi,
Ha, Nil suvlariday koʻtarilib, pastga tushadi .”
9 Egamiz Rabbiy demoqda:
“Ey Isroil xalqi,
Oʻsha kuni shunday qilamanki,
Quyosh tush paytida botadi,
Kuppa–kunduzi yer yuzini qorongʻilik qoplaydi.
10 Bayramlaringiz motamga aylanadi,
Hamma ashulalaringiz marsiya boʻladi.
Sizlar hammalaringiz qaygʻudan qanorga oʻranasiz,
Aza tutganingizdan sochingizni qirdirasiz .
Yolgʻiz oʻgʻlidan judo boʻlgan ota–onaga oʻxshab qolasiz.
Oʻsha kun oxiriga qadar achchiq kulfatday boʻladi.”
11 Egamiz Rabbiy demoqda:
“Shunday kunlar keladiki,
Men yurtga ocharchilik yuboraman.
Odamlar non bilan suvni emas,
Men, Egangizning soʻzini qoʻmsab, och qolishadi.
12 Ular Mening soʻzimni eshitmoqchi boʻlib,
Bir dengizdan boshqa dengizgacha oyogʻini sudrab borishadi,
Shimoldan sharqqa yoʻl olishadi.
U yoqdan–bu yoqqa yurib, sarson boʻlishadi–yu,
Ammo Men, Egangizning soʻzini eshita olishmaydi.
13 Oʻsha kuni goʻzal qizlaru baquvvat yigitlar
Tashnalikdan hushidan ketadilar.
14 Axir, ular Samariyaning sharmanda maʼbudasi nomi bilan
Qasam ichib yuribdilar,
«Ey Dan shahri , xudoying shohid», deb aytib yuribdilar,
«Bershebaga olib boradigan ziyorat yoʻli haqi», deb yuribdilar.
Ammo ular yiqilib tushadilar, qaytib turmaydilar.”
8–БОБ
Етилиб пишган мевалар ҳақидаги ваҳий
1 Эгамиз Раббий менга яна ваҳий кўрсатди: бир сават етилиб пишган мевалар бор экан. 2 Эгамиз мендан:
— Амос, нимани кўряпсан? — деб сўради.
— Бир сават етилган мевани, — деб жавоб бердим мен. Сўнг Эгамиз менга шундай деди:
“Халқим Исроил ҳам жазо учун етилиб турибди.
Энди Мен уларга шафқат қилмайман.
3 Ўша куни Маъбаддаги ашулалар марсияга айланади,
— деб айтмоқда Эгамиз Раббий. —
Ҳамма жойда жасадлар ётади.
Сукунат босган!”
4 Эй йўқсилларни эзадиганлар, қулоқ солинглар!
Эй юртдаги камбағалларни йўқ қилганлар, эшитинглар!
5 Сизлар шундай айтасизлар:
“Янги ой шодиёнаси тезроқ тамом бўла қолса–ю,
Донни сотсак.
Шаббат куни тезроқ ўтса–ю,
Буғдойни бозорга олиб чиқсак.
Шунда биз оғирлигини камайтириб,
Нархини оширамиз,
Тарозидан уриб, одамларни алдаймиз.
6 Буғдой чиқитларини ҳам сотиб юборамиз.
Йўқсилни бир жуфт чориққа сотиб оламиз,
Камбағални кумушга харид қиламиз.”
7 Ёқуб наслининг такаббурлигини кўриб, Эгамиз шундай деб онт ичди :
“Уларнинг қилмишларини Мен ҳеч қачон унутмайман,
Уларни албатта жазолайман.
8 Шу сабабдан ер титрайди!
Ер юзида яшовчи ҳар бир мавжудот аза тутади!
Бутун ер юзи дарё тўлқинларидай ларзага келади,
Ҳа, Нил сувларидай кўтарилиб, пастга тушади .”
9 Эгамиз Раббий демоқда:
“Эй Исроил халқи,
Ўша куни шундай қиламанки,
Қуёш туш пайтида ботади,
Куппа–кундузи ер юзини қоронғилик қоплайди.
10 Байрамларингиз мотамга айланади,
Ҳамма ашулаларингиз марсия бўлади.
Сизлар ҳаммаларингиз қайғудан қанорга ўранасиз,
Аза тутганингиздан сочингизни қирдирасиз .
Ёлғиз ўғлидан жудо бўлган ота–онага ўхшаб қоласиз.
Ўша кун охирига қадар аччиқ кулфатдай бўлади.”
11 Эгамиз Раббий демоқда:
“Шундай кунлар келадики,
Мен юртга очарчилик юбораман.
Одамлар нон билан сувни эмас,
Мен, Эгангизнинг сўзини қўмсаб, оч қолишади.
12 Улар Менинг сўзимни эшитмоқчи бўлиб,
Бир денгиздан бошқа денгизгача оёғини судраб боришади,
Шимолдан шарққа йўл олишади.
У ёқдан–бу ёққа юриб, сарсон бўлишади–ю,
Аммо Мен, Эгангизнинг сўзини эшита олишмайди.
13 Ўша куни гўзал қизлару бақувват йигитлар
Ташналикдан ҳушидан кетадилар.
14 Ахир, улар Самариянинг шарманда маъбудаси номи билан
Қасам ичиб юрибдилар,
«Эй Дан шаҳри , худойинг шоҳид», деб айтиб юрибдилар,
«Бершебага олиб борадиган зиёрат йўли ҳақи», деб юрибдилар.
Аммо улар йиқилиб тушадилар, қайтиб турмайдилар.”
