16–BOB
Dovud bilan Zibax
1 Dovud Zaytun togʻining narigi tomoniga oshib oʻtayotganda, Mefibositning xizmatkori Zibaxga duch kelib qoldi. Zibax egarlangan ikkita eshak ustiga ikki yuzta non, yuz hovuch mayiz , yuz hovuch hoʻl meva va bir mesh sharob yuklab olgan edi.
2 — Bularni nimaga olib kelding? — deb soʻradi shoh Zibaxdan.
— Eshaklarni shohning xonadoni ahli minadi, non bilan hoʻl mevalarni yigitlar yeydi, sharobni esa sahroda toliqib sulayib qolganlar ichadi, — deb javob berdi Zibax.
3 — Xoʻjayining Shoulning nabirasi qayerda? — soʻradi Dovud.
— Mefibosit Quddusda qoldi, — dedi Zibax. — Isroil xalqi bugun bobomning shohligini menga qaytarib beradi, deb oʻylayapti u.
4 — Mefibositning hamma narsasi endi seniki, — dedi shoh.
— Qulingiz boʻlay, shoh hazratlari! Tilagim shuki, har doim iltifotingizga sazovor boʻlay, — dedi Zibax.
Dovud bilan Shimax
5 Shoh Dovud Boxurimga yetib borganda, Shoul xonadonidan Shimax degan bir odam qargʻanib oʻrtaga chiqdi. U Gera deganning oʻgʻli edi. 6 Shohni oʻng va chap tomonida hamma odamlari, qoʻriqchilari himoya qilib turishardi. Shunga qaramay, Shimax Dovudga va uning aʼyonlariga tosh otardi. 7 Shimax shunday deb haqorat qilar edi:
— Yoʻqol, ket, ey razil odam, sening qoʻling qon! 8 Sen Shoulning oʻrniga shoh boʻlgan eding. Shoul xonadonidan qancha qonlar toʻkkan boʻlsang, Egam hammasini oʻz boshingga qaytardi, shohlikni oʻgʻling Absalomga berdi. Qoʻling qon boʻlgani uchun qilmishingga yarasha kulfat tortyapsan.
9 — Bu oʻlik koʻppak nega shoh hazratlarini haqorat qilar ekan? — dedi Zeruya oʻgʻli Abushay Dovudga. — Ijozat bersinlar, borib boshini uzib tashlay.
10 Lekin shoh:
— Bu sizlarga aloqador ish emas, ey Zeruya oʻgʻillari! — dedi. — Egam unga “Dovudni qargʻa!” degani uchun meni qargʻayotgan boʻlsa, kim undan: “Nega bunday qilyapsan?” deb soʻray oladi?!
11 Keyin Dovud Abushay bilan barcha sipohlarga aytdi:
— Oʻzimning pushti kamarimdan paydo boʻlgan oʻgʻlim meni oʻldirmoqchi boʻlyapti–yu, Benyamin naslidan boʻlgan shu odamning qiligʻiga hayron boʻlyapsizlarmi?! Qoʻyinglar uni, mayli, haqorat qilaversin, chunki unga shunday qil, deb Egam buyurgan. 12 Balki Egam kulfatlarimni koʻrib, bugungi haqoratlar evaziga yaxshilik qaytarar.
13 Dovud odamlari bilan yoʻlida davom etaverdi. Dovudning yon tomonida — qir yon bagʻrida yurib ketayotgan Shimax uni qargʻar, tosh otardi. 14 Shoh va hamrohlari boradigan joylariga yetib kelgunlaricha charchashdi va dam olish uchun toʻxtashdi.
Oxitofel va Xushayning maslahatlari
15 Oʻsha paytda Absalom bilan unga ergashgan Isroil xalqi Quddusga kirdilar. Maslahatchi Oxitofel ham Absalom bilan birga edi. 16 Dovudning doʻsti, Orux urugʻidan boʻlgan Xushay Absalomning yoniga borib:
— Shohimizning umri uzoq boʻlsin! Shohimizning umri uzoq boʻlsin! — deb hayqirdi. 17 Absalom Xushayga:
— Doʻstingga sadoqating shumi? Nimaga doʻsting bilan ketmading? — deb soʻradi.
18 — Nega ketar ekanman?! — dedi Xushay. — Men Egam va mana bu xalq, qolaversa, butun Isroil xalqi tanlagan odamni yoqlayman, oʻsha odamning yonida boʻlaman. 19 Ha, men Dovudning oʻgʻli Absalomdan boshqa yana kimga ham xizmat qilardim?! Otangga qanday xizmat qilgan boʻlsam, senga ham shunday xizmat qilaman.
20 Shunda Absalom Oxitofelga qarab:
— Nima qilaylik, bizga maslahat ber–chi, — dedi. 21 Oxitofel shunday maslahat berdi:
— Otang, saroyga qarab turasizlar, deb kanizaklarini qoldirib ketgan edi. Oʻsha kanizaklarning oldiga kir. Shunda sen otangni ochiqchasiga sharmanda qilganingni Isroil xalqi eshitadi. Seni qoʻllab–quvvatlagan odamlarning qarori yanada qatʼiy boʻladi.
22 Saroy tomida Absalom uchun bir chodir qurishdi. Absalom esa jamiki Isroil xalqining koʻzi oldida otasining kanizaklari oldiga kirdi .
23 Oʻsha paytlari Oxitofelning aytgan soʻzlari shunchalik dono ediki, xuddi toʻppa–toʻgʻri Xudodan kelganday tuyulardi. Shuning uchun Absalom ham, Dovud qilganiday, Oxitofelning hamma maslahatini soʻzsiz qabul qilardi.
16–БОБ
Довуд билан Зибах
1 Довуд Зайтун тоғининг нариги томонига ошиб ўтаётганда, Мефибоситнинг хизматкори Зибахга дуч келиб қолди. Зибах эгарланган иккита эшак устига икки юзта нон, юз ҳовуч майиз , юз ҳовуч ҳўл мева ва бир меш шароб юклаб олган эди.
2 — Буларни нимага олиб келдинг? — деб сўради шоҳ Зибахдан.
— Эшакларни шоҳнинг хонадони аҳли минади, нон билан ҳўл меваларни йигитлар ейди, шаробни эса саҳрода толиқиб сулайиб қолганлар ичади, — деб жавоб берди Зибах.
3 — Хўжайининг Шоулнинг набираси қаерда? — сўради Довуд.
— Мефибосит Қуддусда қолди, — деди Зибах. — Исроил халқи бугун бобомнинг шоҳлигини менга қайтариб беради, деб ўйлаяпти у.
4 — Мефибоситнинг ҳамма нарсаси энди сеники, — деди шоҳ.
— Қулингиз бўлай, шоҳ ҳазратлари! Тилагим шуки, ҳар доим илтифотингизга сазовор бўлай, — деди Зибах.
Довуд билан Шимах
5 Шоҳ Довуд Бохуримга етиб борганда, Шоул хонадонидан Шимах деган бир одам қарғаниб ўртага чиқди. У Гера деганнинг ўғли эди. 6 Шоҳни ўнг ва чап томонида ҳамма одамлари, қўриқчилари ҳимоя қилиб туришарди. Шунга қарамай, Шимах Довудга ва унинг аъёнларига тош отарди. 7 Шимах шундай деб ҳақорат қилар эди:
— Йўқол, кет, эй разил одам, сенинг қўлинг қон! 8 Сен Шоулнинг ўрнига шоҳ бўлган эдинг. Шоул хонадонидан қанча қонлар тўккан бўлсанг, Эгам ҳаммасини ўз бошингга қайтарди, шоҳликни ўғлинг Абсаломга берди. Қўлинг қон бўлгани учун қилмишингга яраша кулфат тортяпсан.
9 — Бу ўлик кўппак нега шоҳ ҳазратларини ҳақорат қилар экан? — деди Зеруя ўғли Абушай Довудга. — Ижозат берсинлар, бориб бошини узиб ташлай.
10 Лекин шоҳ:
— Бу сизларга алоқадор иш эмас, эй Зеруя ўғиллари! — деди. — Эгам унга “Довудни қарға!” дегани учун мени қарғаётган бўлса, ким ундан: “Нега бундай қиляпсан?” деб сўрай олади?!
11 Кейин Довуд Абушай билан барча сипоҳларга айтди:
— Ўзимнинг пушти камаримдан пайдо бўлган ўғлим мени ўлдирмоқчи бўляпти–ю, Бенямин наслидан бўлган шу одамнинг қилиғига ҳайрон бўляпсизларми?! Қўйинглар уни, майли, ҳақорат қилаверсин, чунки унга шундай қил, деб Эгам буюрган. 12 Балки Эгам кулфатларимни кўриб, бугунги ҳақоратлар эвазига яхшилик қайтарар.
13 Довуд одамлари билан йўлида давом этаверди. Довуднинг ён томонида — қир ён бағрида юриб кетаётган Шимах уни қарғар, тош отарди. 14 Шоҳ ва ҳамроҳлари борадиган жойларига етиб келгунларича чарчашди ва дам олиш учун тўхташди.
Охитофел ва Хушайнинг маслаҳатлари
15 Ўша пайтда Абсалом билан унга эргашган Исроил халқи Қуддусга кирдилар. Маслаҳатчи Охитофел ҳам Абсалом билан бирга эди. 16 Довуднинг дўсти, Орух уруғидан бўлган Хушай Абсаломнинг ёнига бориб:
— Шоҳимизнинг умри узоқ бўлсин! Шоҳимизнинг умри узоқ бўлсин! — деб ҳайқирди. 17 Абсалом Хушайга:
— Дўстингга садоқатинг шуми? Нимага дўстинг билан кетмадинг? — деб сўради.
18 — Нега кетар эканман?! — деди Хушай. — Мен Эгам ва мана бу халқ, қолаверса, бутун Исроил халқи танлаган одамни ёқлайман, ўша одамнинг ёнида бўламан. 19 Ҳа, мен Довуднинг ўғли Абсаломдан бошқа яна кимга ҳам хизмат қилардим?! Отангга қандай хизмат қилган бўлсам, сенга ҳам шундай хизмат қиламан.
20 Шунда Абсалом Охитофелга қараб:
— Нима қилайлик, бизга маслаҳат бер–чи, — деди. 21 Охитофел шундай маслаҳат берди:
— Отанг, саройга қараб турасизлар, деб канизакларини қолдириб кетган эди. Ўша канизакларнинг олдига кир. Шунда сен отангни очиқчасига шарманда қилганингни Исроил халқи эшитади. Сени қўллаб–қувватлаган одамларнинг қарори янада қатъий бўлади.
22 Сарой томида Абсалом учун бир чодир қуришди. Абсалом эса жамики Исроил халқининг кўзи олдида отасининг канизаклари олдига кирди .
23 Ўша пайтлари Охитофелнинг айтган сўзлари шунчалик доно эдики, худди тўппа–тўғри Худодан келгандай туюларди. Шунинг учун Абсалом ҳам, Довуд қилганидай, Охитофелнинг ҳамма маслаҳатини сўзсиз қабул қиларди.
