15–BOB
Absalom Dovudga qarshi bosh koʻtaradi
1 Absalom oʻzi uchun bitta jang aravasi, otlar va ellikta qoʻriqchini tayyorlab qoʻydi. 2 U ertalab turib, shahar darvozasiga boradigan yoʻl boʻyida turadigan boʻldi. Janjalli ish bilan shoh huzuriga arz qilib kelayotgan har bir odamni Absalom toʻxtatib:
— Qayerliksan? — deb soʻrardi. Oʻsha odam: “Isroilning falon qabilasidanman”, deb javob berardi. 3 Absalom esa unga:
— Qara, daʼvolaring toʻgʻri, sen haqsan. Lekin sening gapingga quloq soladigan, shoh tayinlagan biror vakil yoʻq, — derdi. 4 Keyin: — Agar yurtga men hakam boʻlganimda edi, — deb qoʻshib qoʻyardi, — shikoyat yoki biror masala bilan mening oldimga kelgan odamga adolat qilardim.
5 Birortasi uning oldiga muk tushib, taʼzim qilib kelishi bilanoq, Absalom oʻsha odamni turgʻizib, oʻpib qoʻyardi. 6 Shoh huzuriga shikoyat qilib kelgan Isroil xalqining hammasiga Absalom shunday muomala qilardi. Xullas, Absalom shu yoʻsinda Isroil xalqini oʻziga ogʻdirib oldi.
7 Oradan toʻrt yil oʻtgach, Absalom shohga dedi:
— Ijozat bersangiz, men Xevronga borib, Egamga atagan nazrimni ado etayin. 8 Chunki men, qulingiz, Oramda — Gashur yurtida yashayotganimda, Egam meni Quddusga qaytarsa, albatta Xevronga borib Unga sajda qilaman, deb nazr atagan edim.
9 — Eson–omon bor! — dedi shoh Absalomga.
Absalom Xevronga borgan zahoti 10 hamma Isroil qabilalariga maxfiy xabarchilar joʻnatib, ularga shunday dedi: “Burgʻu ovozini eshitishingiz bilanoq, Absalom Xevronda shoh boʻldi, deb ovoza qilasizlar.” 11 Absalom Quddusdan taklif qilgan ikki yuz kishi u bilan birga Xevronga borgandi. Taklif qilingan odamlar, boʻlib oʻtgan voqealardan bexabar, yaxshi niyat bilan Absalomga ergashishgandi. 12 Absalom Xevronda qurbonlik qilayotib, Dovudning maslahatchisi Oxitofelni ham chaqirtirib keldi. Oxitofel Giloxda yashardi. Shu tariqa fitna kuchayib, Absalomni qoʻllayotganlar tobora koʻpayib borardi.
Dovud Quddusdan qochib ketadi
13 Bir xabarchi Dovudning oldiga kelib:
— Absalom Isroil xalqining ishonchini qozondi, — dedi. 14 Shundan soʻng Dovud Quddusda oʻziga xizmat qilib yurgan hamma odamlariga shunday buyruq berdi:
— Qani, qochib qolaylik! Boʻlmasa, Absalom bizni sogʻ qoʻymaydi. Hoziroq ketaylik, aks holda, Absalom orqamizdan birpasda yetib olib bizni bir baloga giriftor qiladi, shahar aholisini birma–bir qilichdan oʻtkazadi!
15 — Shoh hazratlari nima qarorga kelgan boʻlsalar, biz, qullaringiz, bajarishga tayyormiz, — deyishdi shohning aʼyonlari.
16 Shunday qilib, shoh butun saroy ahlini ergashtirib, yoʻlga tushdi. Saroyga qarab tursin deb, faqat oʻnta kanizagini u yerda qoldirdi. 17 Shoh va uning hamrohlari shaharning eng chetidagi uyga yetib borishgach, oʻsha yerda toʻxtashdi. 18 Shohning jamiki lashkari, Xaretlik va Palatlik hamma qoʻriqchilar , Gat shahridan unga ergashib kelgan olti yuzta odam shohning oldidan oʻtdi. 19 Shoh Gatlik lashkarboshi Etxayga:
— Nimaga sen biz bilan kelyapsan? — dedi. — Orqangga qayt, kim shoh boʻlsa, oʻsha shoh bilan qol, chunki sen vatanidan quvilgan bir begonasan. 20 Sen kechagina kelding. Men esa bugun qayerga borishimni oʻzim bilmayman–u, seni birga olib ketib sarson qilaymi? Qani, birodarlaring bilan orqaga qayt. Egam marhamatini va sadoqatini sendan darigʻ tutmasin!
21 Etxay shohga shunday javob berdi:
— Shoh hazratlari! Xudo shohid, ont ichib aytamanki, sizni tashlab ketmayman. Xoh hayot uchun boʻlsin, xoh oʻlim uchun boʻlsin, siz qayerda boʻlsangiz, men — qulingiz ham oʻsha yerda boʻlaman.
22 — Boʻpti, men bilan yuraver, — dedi Dovud Etxayga. Shundan keyin Gatlik Etxay, uning yonidagi hamma odamlari, bola–chaqalari bilan, Dovudning yonidan oʻtib yoʻlda davom etdilar.
23 Xalq yoʻlda davom etarkan, atrofda el–yurt zor–zor yigʻlab faryod chekardi. Shoh Qidron soyligini bosib oʻtdi. Xalq sahroga boradigan yoʻl boʻylab ketardi.
24 Ruhoniy Zodoʻx bilan Xudoning Ahd sandigʻini koʻtarib borayotgan levilar, ruhoniy Abuatar ham shu yerda jam boʻlgan edilar. Ular Xudoning Sandigʻini yerga qoʻyib, xalq shahardan chiqib boʻlguncha kutib turishdi. 25 Bir payt Zodoʻxga shoh dedi:
— Xudoning Sandigʻini shaharga qaytarib olib bor. Agar Egam mendan rozi boʻlsa, meni qaytarsin, Sandiq turadigan joyni va Sandiqni menga yana koʻrsatsin. 26 Ammo Egam: “Sendan rozi emasman”, desa, mayli, Unga nima maʼqul boʻlsa, shuni qilsin.
27 Shoh ruhoniy Zodoʻx bilan gapini davom ettirdi:
— Axir, sen valiysan–ku! Oʻgʻling Oximasni va Abuatarning oʻgʻli Yoʻnatanni yoningga ol. Abuatar bilan birga shaharga eson–omon qaytib boringlar. 28 Sizlardan aniq xabar kelmaguncha, men Iordan daryosining kechuvida yashirinib oʻtiraman. Men sahroga ketishdan oldin Quddusda nima boʻlayotganini bilayin.
29 Xullas, Zodoʻx bilan Abuatar Xudoning Sandigʻini Quddusga qaytarib olib ketishdi va oʻzlari ham oʻsha yerda qolishdi. 30 Dovud esa yigʻlay–yigʻlay Zaytun togʻiga koʻtarila boshladi. U qaygʻu–alamlardan boshini oʻrab olgan, yalangoyoq, yonidagi hamma odamlar ham boshlarini oʻragan, yigʻlaganlaricha toqqa chiqishardi.
31 Shu payt kimdir Dovudga:
— Maslahatchi Oxitofel ham Absalom bilan birga fitna uyushtirganlarning orasida ekan, — deb qoldi.
— Ey Egam! Iltijo qilaman: Oxitofel Absalomga ahmoqona maslahat bersin! — dedi Dovud.
32 Dovud Zaytun togʻining tepasiga, Xudoga sajda qilinadigan joyga chiqib borganda, u yerda Dovudni Orux urugʻidan boʻlgan Xushay kutib oldi. Xushay ayanchli ahvolda boʻlib, qaygʻudan kiyimlarini yirtgan, boshiga tuproq sochgan edi . 33 Dovud unga:
— Agar men bilan borsang, menga yuk boʻlasan, — dedi. 34 — Sen shaharga qaytib bor, Absalomga: “Ey shohim, men sizning qulingizman, otangizga oldin qanday itoat etgan boʻlsam, sizga ham shunday itoat etaman”, deysan. Men uchun Oxitofelning maslahatini yoʻqqa chiqarasan. 35 Ruhoniylar Zodoʻx bilan Abuatar oʻsha yerda sening yoningda boʻlishadi. Shoh saroyida nima eshitsang, ularni xabardor qilib tur. 36 Zodoʻxning oʻgʻli Oximas bilan Abuatarning oʻgʻli Yoʻnatan ham oʻsha yerda. Nimaiki eshitsangizlar, ruhoniylarning oʻgʻillari orqali meni xabardor qilib turasizlar.
37 Shunday qilib, Dovudning doʻsti Xushay Quddusga keldi. Xuddi shu paytda Absalom ham Quddusga kirayotgan edi.
15–БОБ
Абсалом Довудга қарши бош кўтаради
1 Абсалом ўзи учун битта жанг араваси, отлар ва элликта қўриқчини тайёрлаб қўйди. 2 У эрталаб туриб, шаҳар дарвозасига борадиган йўл бўйида турадиган бўлди. Жанжалли иш билан шоҳ ҳузурига арз қилиб келаётган ҳар бир одамни Абсалом тўхтатиб:
— Қаерликсан? — деб сўрарди. Ўша одам: “Исроилнинг фалон қабиласиданман”, деб жавоб берарди. 3 Абсалом эса унга:
— Қара, даъволаринг тўғри, сен ҳақсан. Лекин сенинг гапингга қулоқ соладиган, шоҳ тайинлаган бирор вакил йўқ, — дерди. 4 Кейин: — Агар юртга мен ҳакам бўлганимда эди, — деб қўшиб қўярди, — шикоят ёки бирор масала билан менинг олдимга келган одамга адолат қилардим.
5 Бирортаси унинг олдига мук тушиб, таъзим қилиб келиши биланоқ, Абсалом ўша одамни турғизиб, ўпиб қўярди. 6 Шоҳ ҳузурига шикоят қилиб келган Исроил халқининг ҳаммасига Абсалом шундай муомала қиларди. Хуллас, Абсалом шу йўсинда Исроил халқини ўзига оғдириб олди.
7 Орадан тўрт йил ўтгач, Абсалом шоҳга деди:
— Ижозат берсангиз, мен Хевронга бориб, Эгамга атаган назримни адо этайин. 8 Чунки мен, қулингиз, Орамда — Гашур юртида яшаётганимда, Эгам мени Қуддусга қайтарса, албатта Хевронга бориб Унга сажда қиламан, деб назр атаган эдим.
9 — Эсон–омон бор! — деди шоҳ Абсаломга.
Абсалом Хевронга борган заҳоти 10 ҳамма Исроил қабилаларига махфий хабарчилар жўнатиб, уларга шундай деди: “Бурғу овозини эшитишингиз биланоқ, Абсалом Хевронда шоҳ бўлди, деб овоза қиласизлар.” 11 Абсалом Қуддусдан таклиф қилган икки юз киши у билан бирга Хевронга борганди. Таклиф қилинган одамлар, бўлиб ўтган воқеалардан бехабар, яхши ният билан Абсаломга эргашишганди. 12 Абсалом Хевронда қурбонлик қилаётиб, Довуднинг маслаҳатчиси Охитофелни ҳам чақиртириб келди. Охитофел Гилохда яшарди. Шу тариқа фитна кучайиб, Абсаломни қўллаётганлар тобора кўпайиб борарди.
Довуд Қуддусдан қочиб кетади
13 Бир хабарчи Довуднинг олдига келиб:
— Абсалом Исроил халқининг ишончини қозонди, — деди. 14 Шундан сўнг Довуд Қуддусда ўзига хизмат қилиб юрган ҳамма одамларига шундай буйруқ берди:
— Қани, қочиб қолайлик! Бўлмаса, Абсалом бизни соғ қўймайди. Ҳозироқ кетайлик, акс ҳолда, Абсалом орқамиздан бирпасда етиб олиб бизни бир балога гирифтор қилади, шаҳар аҳолисини бирма–бир қиличдан ўтказади!
15 — Шоҳ ҳазратлари нима қарорга келган бўлсалар, биз, қулларингиз, бажаришга тайёрмиз, — дейишди шоҳнинг аъёнлари.
16 Шундай қилиб, шоҳ бутун сарой аҳлини эргаштириб, йўлга тушди. Саройга қараб турсин деб, фақат ўнта канизагини у ерда қолдирди. 17 Шоҳ ва унинг ҳамроҳлари шаҳарнинг энг четидаги уйга етиб боришгач, ўша ерда тўхташди. 18 Шоҳнинг жамики лашкари, Харетлик ва Палатлик ҳамма қўриқчилар , Гат шаҳридан унга эргашиб келган олти юзта одам шоҳнинг олдидан ўтди. 19 Шоҳ Гатлик лашкарбоши Этхайга:
— Нимага сен биз билан келяпсан? — деди. — Орқангга қайт, ким шоҳ бўлса, ўша шоҳ билан қол, чунки сен ватанидан қувилган бир бегонасан. 20 Сен кечагина келдинг. Мен эса бугун қаерга боришимни ўзим билмайман–у, сени бирга олиб кетиб сарсон қилайми? Қани, биродарларинг билан орқага қайт. Эгам марҳаматини ва садоқатини сендан дариғ тутмасин!
21 Этхай шоҳга шундай жавоб берди:
— Шоҳ ҳазратлари! Худо шоҳид, онт ичиб айтаманки, сизни ташлаб кетмайман. Хоҳ ҳаёт учун бўлсин, хоҳ ўлим учун бўлсин, сиз қаерда бўлсангиз, мен — қулингиз ҳам ўша ерда бўламан.
22 — Бўпти, мен билан юравер, — деди Довуд Этхайга. Шундан кейин Гатлик Этхай, унинг ёнидаги ҳамма одамлари, бола–чақалари билан, Довуднинг ёнидан ўтиб йўлда давом этдилар.
23 Халқ йўлда давом этаркан, атрофда эл–юрт зор–зор йиғлаб фарёд чекарди. Шоҳ Қидрон сойлигини босиб ўтди. Халқ саҳрога борадиган йўл бўйлаб кетарди.
24 Руҳоний Зодўх билан Худонинг Аҳд сандиғини кўтариб бораётган левилар, руҳоний Абуатар ҳам шу ерда жам бўлган эдилар. Улар Худонинг Сандиғини ерга қўйиб, халқ шаҳардан чиқиб бўлгунча кутиб туришди. 25 Бир пайт Зодўхга шоҳ деди:
— Худонинг Сандиғини шаҳарга қайтариб олиб бор. Агар Эгам мендан рози бўлса, мени қайтарсин, Сандиқ турадиган жойни ва Сандиқни менга яна кўрсатсин. 26 Аммо Эгам: “Сендан рози эмасман”, деса, майли, Унга нима маъқул бўлса, шуни қилсин.
27 Шоҳ руҳоний Зодўх билан гапини давом эттирди:
— Ахир, сен валийсан–ку! Ўғлинг Охимасни ва Абуатарнинг ўғли Йўнатанни ёнингга ол. Абуатар билан бирга шаҳарга эсон–омон қайтиб боринглар. 28 Сизлардан аниқ хабар келмагунча, мен Иордан дарёсининг кечувида яшириниб ўтираман. Мен саҳрога кетишдан олдин Қуддусда нима бўлаётганини билайин.
29 Хуллас, Зодўх билан Абуатар Худонинг Сандиғини Қуддусга қайтариб олиб кетишди ва ўзлари ҳам ўша ерда қолишди. 30 Довуд эса йиғлай–йиғлай Зайтун тоғига кўтарила бошлади. У қайғу–аламлардан бошини ўраб олган, ялангоёқ, ёнидаги ҳамма одамлар ҳам бошларини ўраган, йиғлаганларича тоққа чиқишарди.
31 Шу пайт кимдир Довудга:
— Маслаҳатчи Охитофел ҳам Абсалом билан бирга фитна уюштирганларнинг орасида экан, — деб қолди.
— Эй Эгам! Илтижо қиламан: Охитофел Абсаломга аҳмоқона маслаҳат берсин! — деди Довуд.
32 Довуд Зайтун тоғининг тепасига, Худога сажда қилинадиган жойга чиқиб борганда, у ерда Довудни Орух уруғидан бўлган Хушай кутиб олди. Хушай аянчли аҳволда бўлиб, қайғудан кийимларини йиртган, бошига тупроқ сочган эди . 33 Довуд унга:
— Агар мен билан борсанг, менга юк бўласан, — деди. 34 — Сен шаҳарга қайтиб бор, Абсаломга: “Эй шоҳим, мен сизнинг қулингизман, отангизга олдин қандай итоат этган бўлсам, сизга ҳам шундай итоат этаман”, дейсан. Мен учун Охитофелнинг маслаҳатини йўққа чиқарасан. 35 Руҳонийлар Зодўх билан Абуатар ўша ерда сенинг ёнингда бўлишади. Шоҳ саройида нима эшитсанг, уларни хабардор қилиб тур. 36 Зодўхнинг ўғли Охимас билан Абуатарнинг ўғли Йўнатан ҳам ўша ерда. Нимаики эшитсангизлар, руҳонийларнинг ўғиллари орқали мени хабардор қилиб турасизлар.
37 Шундай қилиб, Довуднинг дўсти Хушай Қуддусга келди. Худди шу пайтда Абсалом ҳам Қуддусга кираётган эди.
