14–BOB
Absalom Quddusga qaytib keladi
1 Shoh Dovud Absalomni sogʻinayotganini Yoʻab bildi. 2 U bittasini Taxuva shahriga yuborib, u yerda yashaydigan bir donishmand ayolni chaqirtirib keldi. Yoʻab oʻsha ayolga:
— Sendan bir iltimosim bor, — dedi. — Motamsaro qiyofaga kirib, aza kiyimlaringni kiyasan. Pardoz qilma, oʻzingni xuddi marhumga anchadan beri aza tutayotgan ayolday koʻrsat. 3 Men senga nima aytsam, shoh huzuriga borib, unga yetkazasan.
Keyin Yoʻab ayolga nimalar aytishi lozimligini oʻrgatdi. 4 Taxuvalik ayol shoh huzuriga yoʻl oldi. Uning huzuriga borib, muk tushib taʼzim qildi–da:
— Ey shohim, yordam bering! — dedi.
5 — Nima boʻldi? — deb soʻradi shoh.
— Men bir baxtsiz tul ayolman, — dedi u. — Erim oʻlgan. 6 Bu choʻringizning ikki oʻgʻli bor edi. Ikkovi dalada janjallashib qolishibdi. Oʻsha yerda ularni ajratib qoʻyadigan biror kimsa yoʻq ekan, bittasi ikkinchisini urib oʻldirib qoʻyibdi. 7 Endi esa butun qavmim bu choʻringizga qarshi chiqib: “Birodarini oʻldirganni bizning qoʻlimizga ber, birodarini oʻldirgani uchun undan qasos olamiz, qotilni oʻldiramiz, merosxoʻrini yoʻq qilamiz”, deyishyapti, oxirgi umid nishonamdan ham ayirishmoqchi. Agar yana fojia yuz beradigan boʻlsa, yer yuzida erimning nomini davom ettiradigan biror kimsa qolmaydi–ku.
8 — Uyingga boraver, — dedi shoh, — men sening foydangga amr beraman.
9 — Shoh hazratlari, bu voqeaga men va otamning xonadoni aybdor boʻlsin, — dedi Taxuvalik ayol, — shohim va uning taxti begunoh boʻlsin.
10 — Kim senga biror narsa desa, uni mening oldimga boshlab kel. Shunday qilayinki, oʻsha odam seni boshqa xafa qilmaydigan boʻlsin, — dedi shoh.
11 — Boʻlmasa, shohim oʻzlarining Egasi Xudo nomi bilan ont ichsinlar, toki qasoskorlar yana ziyon–zahmat yetkazmasin, — dedi ayol. — Aks holda, oʻgʻlimni oʻldirib qoʻyishadi.
— Xudo shohid! Oʻgʻlingning bir tola sochiga ham zarar yetmaydi, — dedi shoh.
12 — Endi ijozat bersangiz, bu choʻringiz shoh hazratlariga yana bir ogʻiz gap aytmoqchi edi, — dedi ayol.
— Ayt, — dedi shoh. 13 Ayol gapini davom ettirdi:
— Boʻlmasa, nima uchun shoh Xudoning xalqiga qarshi bunday nohaqlikni ravo koʻrayotirlar? Shohim haligi gapi bilan oʻzlarini gunohkor qilganday boʻldilar. Chunki, shohim, oʻzingiz quvgʻin qilgan odamni qaytarmayapsiz. 14 Tuproqqa toʻkilgan suvni qayta yigʻib boʻlmaganiday, hammamiz ham olamdan oʻtib ketamiz. Lekin Xudo jonimizni olishni istamaydi. Xudo “Badargʻa qilingan odam Oʻzimdan uzoq ketmasin”, deb yoʻllarini qidiradi. 15 Odamlar meni qoʻrqitgani uchun shoh hazratlariga shularni aytib berishga keldim. Oʻzimga oʻzim aytdim: “Shohga maslahat solay–chi, balki bu choʻrisining tilagini bajo aylar. 16 Oʻgʻlim bilan meni oʻldirib, bizni Xudo bergan merosdan mahrum qiladiganning qoʻlidan qutqarishni faqat shoh oʻz zimmasiga olishi mumkin. 17 Shoh hazratlari oʻz soʻzi bilan meni tinchlantiradilar. Chunki shohim, Xudoning farishtasi kabi yaxshi–yomon gapni tinglab, ajrim qiladilar.” Egangiz Xudo sizga yor boʻlsin!
18 — Sendan bir narsani soʻrayman, lekin mendan hech narsani yashira koʻrma! — dedi shoh.
— Soʻrasinlar, shoh hazratlari, — dedi ayol.
19 — Bu aytganlaringning hammasida Yoʻabning qoʻli bormi? — deb soʻradi shoh. Ayol unga shunday javob berdi:
— Toʻgʻrisi, shoh hazratlari, sizdan hech narsani yashirib boʻlmas ekan! Ha, bu choʻringizga shu gaplarni oʻrgatgan va buyruq bergan — qulingiz Yoʻab boʻladi. 20 Ha, qulingiz Yoʻab vaziyatni yaxshilash uchun oʻylab topdi buni. Shoh hazratlari Xudoning farishtasi kabi donodir, el–yurtda boʻlib oʻtgan voqealar uning nazaridan chetda qolmaydi.
21 Shundan keyin shoh Yoʻabga:
— Sen istaganingday boʻla qolsin, bor, anavi yigitni — Absalomni qaytarib kel, — dedi.
22 Yoʻab muk tushib taʼzim qildi va:
— Ey shoh hazratlari, bugun men, qulingizning istagini bajo aylab, menga iltifot koʻrsatayotganingizni bilib turibman, — deb shohni maqtadi.
23 Shundan keyin Yoʻab Gashurga borib, Absalomni Quddusga olib keldi. 24 Lekin shoh: “Absalom uyiga borsin, mening huzurimga kelmasin”, deb amr berdi. Shuning uchun Absalom shohni koʻra olmay, uyiga ketdi.
25 Butun Isroilda Absalom kabi chiroyli, kelishgan odam yoʻq edi. U boshdan–tirnogʻigacha benuqson edi. 26 Sochini koʻtarib yurish ogʻirlik qilgani uchun har yil oldirardi. Oldirgan sochini tortib koʻrganda, sochining ogʻirligi shohlikdagi oʻlchov boʻyicha besh yuz misqol chiqardi. 27 Absalomning uch oʻgʻli va Tamara degan goʻzal bir qizi bor edi.
28 Absalom Quddusda ikki yil turdi. Lekin shu vaqt davomida shohni koʻra olmadi. 29 Nihoyat, Yoʻabni shoh huzuriga joʻnatmoqchi boʻlib, bu haqda unga xabar berdi. Ammo Yoʻab Absalomnikiga kelishni istamadi. Absalom ikkinchi marta xabar yubordi. Yoʻab yana kelmadi. 30 Shunda Absalom xizmatkorlariga:
— Koʻryapsizlarmi, Yoʻabning arpa dalasi menikiga yondosh. Boringlar, uning arpasiga oʻt qoʻyinglar, — dedi.
Xizmatkorlar borib, Yoʻabning arpasiga oʻt qoʻyishdi. 31 Shunda Yoʻab Absalomning uyiga bordi.
— Nimaga xizmatkorlaring dalamga oʻt qoʻydi? — dedi. 32 Absalom unga shunday javob berdi:
— Senga, menikiga kel, seni shoh huzuriga joʻnataman, deb xabar bergan edim. Sen orqali shohga: “Gashurdan nega keldim? Qaytanga oʻsha yerda qolganimda, menga yaxshiroq boʻlardi” degan gaplarni yetkazmoqchi edim. Endi shoh huzuriga boray. Agar mening aybim boʻlsa, oʻldirsin.
33 Shundan soʻng Yoʻab shoh huzuriga borib, Absalomning aytganlarini unga yetkazdi. Shoh Absalomni chaqirtirdi. Absalom shoh huzuriga kela solib, muk tushib taʼzim qildi. Shoh Absalomni oʻpdi.
14–БОБ
Абсалом Қуддусга қайтиб келади
1 Шоҳ Довуд Абсаломни соғинаётганини Йўаб билди. 2 У биттасини Тахува шаҳрига юбориб, у ерда яшайдиган бир донишманд аёлни чақиртириб келди. Йўаб ўша аёлга:
— Сендан бир илтимосим бор, — деди. — Мотамсаро қиёфага кириб, аза кийимларингни киясан. Пардоз қилма, ўзингни худди марҳумга анчадан бери аза тутаётган аёлдай кўрсат. 3 Мен сенга нима айтсам, шоҳ ҳузурига бориб, унга етказасан.
Кейин Йўаб аёлга нималар айтиши лозимлигини ўргатди. 4 Тахувалик аёл шоҳ ҳузурига йўл олди. Унинг ҳузурига бориб, мук тушиб таъзим қилди–да:
— Эй шоҳим, ёрдам беринг! — деди.
5 — Нима бўлди? — деб сўради шоҳ.
— Мен бир бахтсиз тул аёлман, — деди у. — Эрим ўлган. 6 Бу чўрингизнинг икки ўғли бор эди. Иккови далада жанжаллашиб қолишибди. Ўша ерда уларни ажратиб қўядиган бирор кимса йўқ экан, биттаси иккинчисини уриб ўлдириб қўйибди. 7 Энди эса бутун қавмим бу чўрингизга қарши чиқиб: “Биродарини ўлдирганни бизнинг қўлимизга бер, биродарини ўлдиргани учун ундан қасос оламиз, қотилни ўлдирамиз, меросхўрини йўқ қиламиз”, дейишяпти, охирги умид нишонамдан ҳам айиришмоқчи. Агар яна фожиа юз берадиган бўлса, ер юзида эримнинг номини давом эттирадиган бирор кимса қолмайди–ку.
8 — Уйингга боравер, — деди шоҳ, — мен сенинг фойдангга амр бераман.
9 — Шоҳ ҳазратлари, бу воқеага мен ва отамнинг хонадони айбдор бўлсин, — деди Тахувалик аёл, — шоҳим ва унинг тахти бегуноҳ бўлсин.
10 — Ким сенга бирор нарса деса, уни менинг олдимга бошлаб кел. Шундай қилайинки, ўша одам сени бошқа хафа қилмайдиган бўлсин, — деди шоҳ.
11 — Бўлмаса, шоҳим ўзларининг Эгаси Худо номи билан онт ичсинлар, токи қасоскорлар яна зиён–заҳмат етказмасин, — деди аёл. — Акс ҳолда, ўғлимни ўлдириб қўйишади.
— Худо шоҳид! Ўғлингнинг бир тола сочига ҳам зарар етмайди, — деди шоҳ.
12 — Энди ижозат берсангиз, бу чўрингиз шоҳ ҳазратларига яна бир оғиз гап айтмоқчи эди, — деди аёл.
— Айт, — деди шоҳ. 13 Аёл гапини давом эттирди:
— Бўлмаса, нима учун шоҳ Худонинг халқига қарши бундай ноҳақликни раво кўраётирлар? Шоҳим ҳалиги гапи билан ўзларини гуноҳкор қилгандай бўлдилар. Чунки, шоҳим, ўзингиз қувғин қилган одамни қайтармаяпсиз. 14 Тупроққа тўкилган сувни қайта йиғиб бўлмаганидай, ҳаммамиз ҳам оламдан ўтиб кетамиз. Лекин Худо жонимизни олишни истамайди. Худо “Бадарға қилинган одам Ўзимдан узоқ кетмасин”, деб йўлларини қидиради. 15 Одамлар мени қўрқитгани учун шоҳ ҳазратларига шуларни айтиб беришга келдим. Ўзимга ўзим айтдим: “Шоҳга маслаҳат солай–чи, балки бу чўрисининг тилагини бажо айлар. 16 Ўғлим билан мени ўлдириб, бизни Худо берган меросдан маҳрум қиладиганнинг қўлидан қутқаришни фақат шоҳ ўз зиммасига олиши мумкин. 17 Шоҳ ҳазратлари ўз сўзи билан мени тинчлантирадилар. Чунки шоҳим, Худонинг фариштаси каби яхши–ёмон гапни тинглаб, ажрим қиладилар.” Эгангиз Худо сизга ёр бўлсин!
18 — Сендан бир нарсани сўрайман, лекин мендан ҳеч нарсани яшира кўрма! — деди шоҳ.
— Сўрасинлар, шоҳ ҳазратлари, — деди аёл.
19 — Бу айтганларингнинг ҳаммасида Йўабнинг қўли борми? — деб сўради шоҳ. Аёл унга шундай жавоб берди:
— Тўғриси, шоҳ ҳазратлари, сиздан ҳеч нарсани яшириб бўлмас экан! Ҳа, бу чўрингизга шу гапларни ўргатган ва буйруқ берган — қулингиз Йўаб бўлади. 20 Ҳа, қулингиз Йўаб вазиятни яхшилаш учун ўйлаб топди буни. Шоҳ ҳазратлари Худонинг фариштаси каби донодир, эл–юртда бўлиб ўтган воқеалар унинг назаридан четда қолмайди.
21 Шундан кейин шоҳ Йўабга:
— Сен истаганингдай бўла қолсин, бор, анави йигитни — Абсаломни қайтариб кел, — деди.
22 Йўаб мук тушиб таъзим қилди ва:
— Эй шоҳ ҳазратлари, бугун мен, қулингизнинг истагини бажо айлаб, менга илтифот кўрсатаётганингизни билиб турибман, — деб шоҳни мақтади.
23 Шундан кейин Йўаб Гашурга бориб, Абсаломни Қуддусга олиб келди. 24 Лекин шоҳ: “Абсалом уйига борсин, менинг ҳузуримга келмасин”, деб амр берди. Шунинг учун Абсалом шоҳни кўра олмай, уйига кетди.
25 Бутун Исроилда Абсалом каби чиройли, келишган одам йўқ эди. У бошдан–тирноғигача бенуқсон эди. 26 Сочини кўтариб юриш оғирлик қилгани учун ҳар йил олдирарди. Олдирган сочини тортиб кўрганда, сочининг оғирлиги шоҳликдаги ўлчов бўйича беш юз мисқол чиқарди. 27 Абсаломнинг уч ўғли ва Тамара деган гўзал бир қизи бор эди.
28 Абсалом Қуддусда икки йил турди. Лекин шу вақт давомида шоҳни кўра олмади. 29 Ниҳоят, Йўабни шоҳ ҳузурига жўнатмоқчи бўлиб, бу ҳақда унга хабар берди. Аммо Йўаб Абсаломникига келишни истамади. Абсалом иккинчи марта хабар юборди. Йўаб яна келмади. 30 Шунда Абсалом хизматкорларига:
— Кўряпсизларми, Йўабнинг арпа даласи меникига ёндош. Боринглар, унинг арпасига ўт қўйинглар, — деди.
Хизматкорлар бориб, Йўабнинг арпасига ўт қўйишди. 31 Шунда Йўаб Абсаломнинг уйига борди.
— Нимага хизматкорларинг даламга ўт қўйди? — деди. 32 Абсалом унга шундай жавоб берди:
— Сенга, меникига кел, сени шоҳ ҳузурига жўнатаман, деб хабар берган эдим. Сен орқали шоҳга: “Гашурдан нега келдим? Қайтанга ўша ерда қолганимда, менга яхшироқ бўларди” деган гапларни етказмоқчи эдим. Энди шоҳ ҳузурига борай. Агар менинг айбим бўлса, ўлдирсин.
33 Шундан сўнг Йўаб шоҳ ҳузурига бориб, Абсаломнинг айтганларини унга етказди. Шоҳ Абсаломни чақиртирди. Абсалом шоҳ ҳузурига кела солиб, мук тушиб таъзим қилди. Шоҳ Абсаломни ўпди.
