1–BOB
Dovud Shoulning oʻlimidan xabar topadi
1 Shoul halok boʻlgandan keyin, Dovud Omolek xalqini yengib, Zixlax shahriga qaytib keldi va u yerda ikki kun qoldi. 2 Uchinchi kuni Shoulning qarorgohidan Dovudning oldiga bir odam keldi. U qaygʻudan kiyimlarini yirtgan, boshiga tuproq sochgan , ayanchli ahvolda edi. Oʻsha odam Dovudning oldiga kelgach, muk tushib, unga taʼzim qildi.
3 — Qayerdan kelyapsan? — deb soʻradi Dovud.
— Isroil qarorgohidan qochib keldim, — dedi u odam.
4 — Ayt–chi, nima boʻldi? — deb soʻradi Dovud.
— Sipohlar urush maydonidan qochdilar, odamlarimizdan koʻplari oʻldirildi, Shoul bilan oʻgʻli Yoʻnatan ham halok boʻldi, — dedi u. Shunda Dovud:
5 — Shoul bilan oʻgʻli Yoʻnatanning halok boʻlganini qayerdan bilasan? — deb soʻradi xabar keltirgan yigitdan.
6 — Tasodifan Gilbova togʻiga borgan edim, — deb gapida davom etdi u. — Shoul nayzasiga zoʻrgʻa suyanib turar, dushman otliqlari va jang aravalari esa unga tomon yopirilib kelayotgan ekan. 7 Shoul orqasiga qarab, meni koʻrib qolib chaqirdi. “Labbay”, dedim men. 8 “Sen kimsan?” deb soʻradi Shoul. “Omolek xalqidanman”, dedim men. 9 Soʻng u: “Bu yoqqa kel, meni oʻldir. Tarashaday boʻlib serrayib qoldim–u, lekin jonim chiqmayapti”, dedi. 10 Shoh ogʻir yaralangani uchun endi yashay olmasligiga koʻzim yetib, uni oʻldirdim . Boshidagi tojini va qoʻlidagi bilakuzugini olib, sizga — janobi oliylariga keltirdim.
11 Dovud bu gapni eshitib, qaygʻudan kiyimlarini yirtdi. Boshqalar ham shunday qildilar. 12 Shoul va uning oʻgʻli Yoʻnatan, Egamizning lashkari — Isroil xalqidan koʻpchiligi jangda halok boʻlgan edilar. Shuning uchun hammalari oqshomgacha aza tutib faryod qildilar, roʻza tutdilar.
13 Dovud shum xabarni olib kelgan yigitdan:
— Qayerliksan? — deb soʻradi.
— Men Omolek xalqidanman, begona xalqdanman, — dedi yigit.
14 — Egam moy surtib Shoulni shoh qilib tanlagan edi–ku! Shunday shohga qoʻl koʻtarib, oʻldirishdan qoʻrqmadingmi? — dedi Dovud unga. 15 Keyin Dovud bitta sipohini chaqirdi–da:
— Qani, oʻldir uni! — deb buyurdi. Sipoh oʻsha Omolek yigitga bir qilich urib oʻldirdi. Dovud unga qarata:
16 — Tiling oʻzingning boshingga yetdi. Egam moy surtib tanlagan shohni men oʻldirdim, deb oʻz ogʻzing bilan guvohlik berding, — dedi.
Dovudning marsiyasi
17 Shoul bilan uning oʻgʻli Yoʻnatan uchun Dovud marsiya kuyladi. 18 Soʻng, ushbu marsiya Yahudo xalqiga oʻrgatilsin, deb farmon berdi. Bu marsiya “Yoshur” kitobida yozilgan.
19 “Ey Isroil, yoʻq boʻldi
Gʻururing sening tepaliklaringda,
Qanday qulagan ekan dovyuraklar!
20 Bu xabarni Gatliklarga eshittirmang,
Ashqalon koʻchalarida yoyib yurmang.
Toki Filist qizlari sevinmasin,
Sunnatsizlarning qizlari shod boʻlmasin.
21 Ey Gilbova togʻlari ,
Tepangizga shudring, yomgʻir tushmasin,
Hosildor yerlaringiz hosilsiz qolsin!
Oʻsha yerlarda yoʻqotdi shuhratini
Bahodirlarning qalqoni,
Shoulning qalqoniga moy surtilmas endi .
22 Bir dam tinmadi Yoʻnatanning yoyi
Yer tishlaganlar qonidan
Va yigitlarning tanasidan.
Shoulning qilichi behuda koʻtarilmasdi.
23 Shoul bilan Yoʻnatan aziz va dilkash edilar,
Hayotda ham, oʻlganda ham birga boʻldilar.
Burgutdan chaqqon,
Sherdan kuchli edi ular.
24 Shoul uchun aza tuting, ey Isroil qizlari!
U sizlarga shohona liboslar kiydirgandi,
Libosingizni oltin taqinchoqlar ila bezagandi.
25 Urushda qanday qulagan ekan dovyuraklar!
Ey Isroil, sening tepaliklaringda Yoʻnatan jonsiz yotar.
26 Qaygʻuraman sen uchun, birodarim Yoʻnatan,
Menga koʻp azizu qadrdon eding sen,
Naqadar ajoyib edi menga boʻlgan muhabbating,
Ayollarning sevgisidan ham ortiq edi.
27 Qanday qulagan ekan dovyuraklar!
Qanday yoʻq boʻldi jang qurollari.”
1–БОБ
Довуд Шоулнинг ўлимидан хабар топади
1 Шоул ҳалок бўлгандан кейин, Довуд Омолек халқини енгиб, Зихлах шаҳрига қайтиб келди ва у ерда икки кун қолди. 2 Учинчи куни Шоулнинг қароргоҳидан Довуднинг олдига бир одам келди. У қайғудан кийимларини йиртган, бошига тупроқ сочган , аянчли аҳволда эди. Ўша одам Довуднинг олдига келгач, мук тушиб, унга таъзим қилди.
3 — Қаердан келяпсан? — деб сўради Довуд.
— Исроил қароргоҳидан қочиб келдим, — деди у одам.
4 — Айт–чи, нима бўлди? — деб сўради Довуд.
— Сипоҳлар уруш майдонидан қочдилар, одамларимиздан кўплари ўлдирилди, Шоул билан ўғли Йўнатан ҳам ҳалок бўлди, — деди у. Шунда Довуд:
5 — Шоул билан ўғли Йўнатаннинг ҳалок бўлганини қаердан биласан? — деб сўради хабар келтирган йигитдан.
6 — Тасодифан Гилбова тоғига борган эдим, — деб гапида давом этди у. — Шоул найзасига зўрға суяниб турар, душман отлиқлари ва жанг аравалари эса унга томон ёпирилиб келаётган экан. 7 Шоул орқасига қараб, мени кўриб қолиб чақирди. “Лаббай”, дедим мен. 8 “Сен кимсан?” деб сўради Шоул. “Омолек халқиданман”, дедим мен. 9 Сўнг у: “Бу ёққа кел, мени ўлдир. Тарашадай бўлиб серрайиб қолдим–у, лекин жоним чиқмаяпти”, деди. 10 Шоҳ оғир яралангани учун энди яшай олмаслигига кўзим етиб, уни ўлдирдим . Бошидаги тожини ва қўлидаги билакузугини олиб, сизга — жаноби олийларига келтирдим.
11 Довуд бу гапни эшитиб, қайғудан кийимларини йиртди. Бошқалар ҳам шундай қилдилар. 12 Шоул ва унинг ўғли Йўнатан, Эгамизнинг лашкари — Исроил халқидан кўпчилиги жангда ҳалок бўлган эдилар. Шунинг учун ҳаммалари оқшомгача аза тутиб фарёд қилдилар, рўза тутдилар.
13 Довуд шум хабарни олиб келган йигитдан:
— Қаерликсан? — деб сўради.
— Мен Омолек халқиданман, бегона халқданман, — деди йигит.
14 — Эгам мой суртиб Шоулни шоҳ қилиб танлаган эди–ку! Шундай шоҳга қўл кўтариб, ўлдиришдан қўрқмадингми? — деди Довуд унга. 15 Кейин Довуд битта сипоҳини чақирди–да:
— Қани, ўлдир уни! — деб буюрди. Сипоҳ ўша Омолек йигитга бир қилич уриб ўлдирди. Довуд унга қарата:
16 — Тилинг ўзингнинг бошингга етди. Эгам мой суртиб танлаган шоҳни мен ўлдирдим, деб ўз оғзинг билан гувоҳлик бердинг, — деди.
Довуднинг марсияси
17 Шоул билан унинг ўғли Йўнатан учун Довуд марсия куйлади. 18 Сўнг, ушбу марсия Яҳудо халқига ўргатилсин, деб фармон берди. Бу марсия “Ёшур” китобида ёзилган.
19 “Эй Исроил, йўқ бўлди
Ғуруринг сенинг тепаликларингда,
Қандай қулаган экан довюраклар!
20 Бу хабарни Гатликларга эшиттирманг,
Ашқалон кўчаларида ёйиб юрманг.
Токи Филист қизлари севинмасин,
Суннатсизларнинг қизлари шод бўлмасин.
21 Эй Гилбова тоғлари ,
Тепангизга шудринг, ёмғир тушмасин,
Ҳосилдор ерларингиз ҳосилсиз қолсин!
Ўша ерларда йўқотди шуҳратини
Баҳодирларнинг қалқони,
Шоулнинг қалқонига мой суртилмас энди .
22 Бир дам тинмади Йўнатаннинг ёйи
Ер тишлаганлар қонидан
Ва йигитларнинг танасидан.
Шоулнинг қиличи беҳуда кўтарилмасди.
23 Шоул билан Йўнатан азиз ва дилкаш эдилар,
Ҳаётда ҳам, ўлганда ҳам бирга бўлдилар.
Бургутдан чаққон,
Шердан кучли эди улар.
24 Шоул учун аза тутинг, эй Исроил қизлари!
У сизларга шоҳона либослар кийдирганди,
Либосингизни олтин тақинчоқлар ила безаганди.
25 Урушда қандай қулаган экан довюраклар!
Эй Исроил, сенинг тепаликларингда Йўнатан жонсиз ётар.
26 Қайғураман сен учун, биродарим Йўнатан,
Менга кўп азизу қадрдон эдинг сен,
Нақадар ажойиб эди менга бўлган муҳаббатинг,
Аёлларнинг севгисидан ҳам ортиқ эди.
27 Қандай қулаган экан довюраклар!
Қандай йўқ бўлди жанг қуроллари.”
