9–BOB
Shomuil Shoulni qarshi oladi
1 Benyamin qabilasida Kish degan bir odam bor edi. Kish — Abilning oʻgʻli, Abil — Zarorning oʻgʻli edi. Zaror — Baxuratning, Baxurat — Ofiyoxning oʻgʻli edi. Benyamin qabilasidan boʻlgan Kish ancha obroʻli odam edi. 2 Uning Shoul degan yosh, chiroyli bir oʻgʻli bor edi. Isroil xalqi orasida Shouldan chiroyli odam yoʻq edi. Har qanday odamning boʻyi uning yelkasidan kelardi.
3 Bir kuni Kishning eshaklari yoʻqolib qoldi. Kish oʻgʻli Shoulga:
— Xizmatkorlardan birini yoningga olgin–da, borib, eshaklarni topib kel, — dedi.
4 Shoul Efrayim qirlarini, soʻng Sholisho yerlarini aylanib chiqdi. Ammo eshaklarni topa olmadi. Keyin Shalim yerlariga oʻtdi, eshaklar u yerda ham yoʻq ekan. Soʻngra Benyamin hududini kezib chiqdi, eshaklarni u yerdan ham topa olmadi.
5 Zuf degan joyga borishgach, Shoul yonidagi xizmatkoriga:
— Boʻldi endi, orqaga qaytamiz, boʻlmasa, eshaklar qolib, otam bizdan xavotirlanadi, — dedi.
6 — Endi bunday qilsak, — dedi xizmatkori, — shu shaharda bir paygʻambar bor, u obroʻli odam. Hamma aytganlari vojib boʻladi. Oʻsha odamnikiga borsak, balki boradigan yoʻlimizni u bizga koʻrsatar.
7 — Agar borsak, unga nima olib boramiz? — deb soʻradi Shoul. — Toʻrvalarimizdagi non tugadi. Paygʻambarga olib boradigan biror hadyamiz yoʻq. Nimamiz qoldi?
8 — Mana, menda bir kumush tanga bor, — dedi xizmatkor. — Buni paygʻambarga beraman, u bizga boradigan yoʻlimizni koʻrsatadi.
9 (Qadimda Isroilda kimdir Xudoning xohish–irodasini bilmoqchi boʻlsa, “Qani, valiyga boramiz”, derdi. Bugungi paygʻambar oʻsha vaqtda valiy deyilardi.)
10 Shoul xizmatkoriga:
— Maʼqul, qani, ketdik, — dedi. Shunday qilib, ular paygʻambar yashaydigan shaharga joʻnadilar. 11 Shahar tepalikda joylashgan edi. Ular shaharga boradigan qiya yoʻldan ketayotganlarida, quduqdan suv olishga kelgan qizlarga duch kelishdi. Ular qizlardan:
— Valiy shu yerdami? — deb soʻrashdi. 12 Qizlar javob berishdi:
— Ha, ana oldingizda! Faqat tezroq boringlar, shahrimizga bugun keldilar. Bugun tepalikdagi sajdagohda xalq qurbonlik keltiradi. 13 Shaharga kirishingiz bilanoq, uni topasizlar. U sajdagohga taom yeyishga kelmoqda. Valiy kelib, qurbonlikni tabarruk qilmaguncha, xalq taom yemaydi. U kelgandan keyingina taklif qilinganlar taom yeydi. Hozir borsangiz, uni darrov topasizlar.
14 Shoul bilan xizmatkori shaharga kelishdi. Shaharga kirganlarida, sajdagohga chiqishga taraddud koʻrayotgan Shomuil ular tomonga kelayotgan ekan.
15 Shoul kelmasdan bir kun oldin, Egamiz Shomuilga shuni ayon qilgan edi: 16 “Ertaga shu vaqtda sening oldingga Benyamin yurtidan bittasini yuboraman. Uning boshiga moy surtib tanla. U xalqim Isroilning hukmdori boʻlsin. Xalqimni Filistlar qoʻlidan u qutqaradi. Xalqimning ahvoliga nazar soldim, ularning ohu figʻoni Menga yetib keldi.”
17 Shomuil Shoulni koʻrgach, Egamiz unga: “Ana Men senga aytgan odam, Mening xalqimga u rahnamolik qiladi”, — dedi. 18 Shoul shahar darvozasi oldida Shomuilga yaqinlashib soʻradi:
— Marhamat qilib ayting–chi, valiyning uyi qayerda?
19 — Valiy menman, — dedi Shomuil. — Mendan oldin sajdagohga chiq. Bugun men bilan birga taom yeysizlar. Ertaga ertalab dilingdagi hamma narsani senga aytib, keyin oʻzim kuzatib qoʻyaman. 20 Isroil xalqining umidi sendan va sening xonadoningdan ekanini oʻzing bilishing zarur. Uch kun oldin yoʻqolgan eshaklaring uchun qaygʻurma. Ular topildi.
21 — Men Isroil qabilasining eng kichigi boʻlgan Benyamin qabilasidanman–ku! Men mansub boʻlgan urugʻ Benyamin qabilasining hamma urugʻidan eng kichigi boʻlsa, menga nima uchun bunday gaplarni aytyapsiz? — dedi Shoul.
22 Shomuil Shoul bilan xizmatkorini oʻsha yerdagi xonaga olib bordi. Chaqirilganlar taxminan oʻttiztacha edi. Eng toʻriga Shoul bilan xizmatkorini oʻtqazdi. 23 Keyin oshpazga:
— Men senga, bir chetga olib qoʻy, deb ulush bergan edim–ku, oʻsha ulushni keltir, — dedi. 24 Oshpaz oʻng son goʻshtini olib kelib, Shoulning oldiga qoʻydi.
— Mana, sen uchun ajratib qoʻyilgan ulush, marhamat, yegin! — dedi Shomuil. — Bu ulushni belgilangan kunda oʻzim chaqirgan xalqim bilan birga yeysan, deb senga saqlab qoʻygan edim.
Oʻsha kuni Shoul Shomuil bilan taom yedi. 25 Soʻngra ular sajdagohdan shaharga tushishdi. Shomuil uyining tomida Shoul bilan suhbatlashdi.
Shomuil Shoulni hukmdor etib tayinlaydi
26 Sahar payti Shomuil tom ustida yotgan Shoulni chaqirib:
— Boʻla qol! Seni kuzatib qoʻyaman, — dedi.
Shoul oʻrnidan turib, Shomuil bilan birga tashqariga chiqdi. 27 Shahar chekkasiga yaqinlashganlarida, Shomuil Shoulga dedi:
— Xizmatkoringga ayt, u bizdan oldinroq yursin. Sen orqaroqda qol, senga Xudoning kalomini aytaman.
9–БОБ
Шомуил Шоулни қарши олади
1 Бенямин қабиласида Киш деган бир одам бор эди. Киш — Абилнинг ўғли, Абил — Зарорнинг ўғли эди. Зарор — Бахуратнинг, Бахурат — Офиёхнинг ўғли эди. Бенямин қабиласидан бўлган Киш анча обрўли одам эди. 2 Унинг Шоул деган ёш, чиройли бир ўғли бор эди. Исроил халқи орасида Шоулдан чиройли одам йўқ эди. Ҳар қандай одамнинг бўйи унинг елкасидан келарди.
3 Бир куни Кишнинг эшаклари йўқолиб қолди. Киш ўғли Шоулга:
— Хизматкорлардан бирини ёнингга олгин–да, бориб, эшакларни топиб кел, — деди.
4 Шоул Эфрайим қирларини, сўнг Шолишо ерларини айланиб чиқди. Аммо эшакларни топа олмади. Кейин Шалим ерларига ўтди, эшаклар у ерда ҳам йўқ экан. Сўнгра Бенямин ҳудудини кезиб чиқди, эшакларни у ердан ҳам топа олмади.
5 Зуф деган жойга боришгач, Шоул ёнидаги хизматкорига:
— Бўлди энди, орқага қайтамиз, бўлмаса, эшаклар қолиб, отам биздан хавотирланади, — деди.
6 — Энди бундай қилсак, — деди хизматкори, — шу шаҳарда бир пайғамбар бор, у обрўли одам. Ҳамма айтганлари вожиб бўлади. Ўша одамникига борсак, балки борадиган йўлимизни у бизга кўрсатар.
7 — Агар борсак, унга нима олиб борамиз? — деб сўради Шоул. — Тўрваларимиздаги нон тугади. Пайғамбарга олиб борадиган бирор ҳадямиз йўқ. Нимамиз қолди?
8 — Мана, менда бир кумуш танга бор, — деди хизматкор. — Буни пайғамбарга бераман, у бизга борадиган йўлимизни кўрсатади.
9 (Қадимда Исроилда кимдир Худонинг хоҳиш–иродасини билмоқчи бўлса, “Қани, валийга борамиз”, дерди. Бугунги пайғамбар ўша вақтда валий дейиларди.)
10 Шоул хизматкорига:
— Маъқул, қани, кетдик, — деди. Шундай қилиб, улар пайғамбар яшайдиган шаҳарга жўнадилар. 11 Шаҳар тепаликда жойлашган эди. Улар шаҳарга борадиган қия йўлдан кетаётганларида, қудуқдан сув олишга келган қизларга дуч келишди. Улар қизлардан:
— Валий шу ердами? — деб сўрашди. 12 Қизлар жавоб беришди:
— Ҳа, ана олдингизда! Фақат тезроқ боринглар, шаҳримизга бугун келдилар. Бугун тепаликдаги саждагоҳда халқ қурбонлик келтиради. 13 Шаҳарга киришингиз биланоқ, уни топасизлар. У саждагоҳга таом ейишга келмоқда. Валий келиб, қурбонликни табаррук қилмагунча, халқ таом емайди. У келгандан кейингина таклиф қилинганлар таом ейди. Ҳозир борсангиз, уни дарров топасизлар.
14 Шоул билан хизматкори шаҳарга келишди. Шаҳарга кирганларида, саждагоҳга чиқишга тараддуд кўраётган Шомуил улар томонга келаётган экан.
15 Шоул келмасдан бир кун олдин, Эгамиз Шомуилга шуни аён қилган эди: 16 “Эртага шу вақтда сенинг олдингга Бенямин юртидан биттасини юбораман. Унинг бошига мой суртиб танла. У халқим Исроилнинг ҳукмдори бўлсин. Халқимни Филистлар қўлидан у қутқаради. Халқимнинг аҳволига назар солдим, уларнинг оҳу фиғони Менга етиб келди.”
17 Шомуил Шоулни кўргач, Эгамиз унга: “Ана Мен сенга айтган одам, Менинг халқимга у раҳнамолик қилади”, — деди. 18 Шоул шаҳар дарвозаси олдида Шомуилга яқинлашиб сўради:
— Марҳамат қилиб айтинг–чи, валийнинг уйи қаерда?
19 — Валий менман, — деди Шомуил. — Мендан олдин саждагоҳга чиқ. Бугун мен билан бирга таом ейсизлар. Эртага эрталаб дилингдаги ҳамма нарсани сенга айтиб, кейин ўзим кузатиб қўяман. 20 Исроил халқининг умиди сендан ва сенинг хонадонингдан эканини ўзинг билишинг зарур. Уч кун олдин йўқолган эшакларинг учун қайғурма. Улар топилди.
21 — Мен Исроил қабиласининг энг кичиги бўлган Бенямин қабиласиданман–ку! Мен мансуб бўлган уруғ Бенямин қабиласининг ҳамма уруғидан энг кичиги бўлса, менга нима учун бундай гапларни айтяпсиз? — деди Шоул.
22 Шомуил Шоул билан хизматкорини ўша ердаги хонага олиб борди. Чақирилганлар тахминан ўттизтача эди. Энг тўрига Шоул билан хизматкорини ўтқазди. 23 Кейин ошпазга:
— Мен сенга, бир четга олиб қўй, деб улуш берган эдим–ку, ўша улушни келтир, — деди. 24 Ошпаз ўнг сон гўштини олиб келиб, Шоулнинг олдига қўйди.
— Мана, сен учун ажратиб қўйилган улуш, марҳамат, егин! — деди Шомуил. — Бу улушни белгиланган кунда ўзим чақирган халқим билан бирга ейсан, деб сенга сақлаб қўйган эдим.
Ўша куни Шоул Шомуил билан таом еди. 25 Сўнгра улар саждагоҳдан шаҳарга тушишди. Шомуил уйининг томида Шоул билан суҳбатлашди.
Шомуил Шоулни ҳукмдор этиб тайинлайди
26 Саҳар пайти Шомуил том устида ётган Шоулни чақириб:
— Бўла қол! Сени кузатиб қўяман, — деди.
Шоул ўрнидан туриб, Шомуил билан бирга ташқарига чиқди. 27 Шаҳар чеккасига яқинлашганларида, Шомуил Шоулга деди:
— Хизматкорингга айт, у биздан олдинроқ юрсин. Сен орқароқда қол, сенга Худонинг каломини айтаман.
