13–BOB
Sevgi — eng oliy xislat
1 Agar men insonlarning va farishtalarning tillarida gapirsam–u, lekin sevgim boʻlmasa, jaranglaydigan mis cholgʻu, yangraydigan zil boʻlib qolaman. 2 Agar menda Xudoning soʻzini yetkazish inʼomi boʻlsa, butun sirlardan voqif boʻlib, har qanday bilimga ega boʻlsam, agar togʻlarni koʻchiradigan imonga ega boʻlsam–u, lekin sevgim boʻlmasa, men hech narsaga arzimas inson boʻlib qolaman. 3 Bor mulkimni muhtojlarga taqsimlab bersam, menga sharaf keltirsin deb, hatto qiynoqlarga rozi boʻlsam–da , lekin sevgim boʻlmasa, bularning menga foydasi yoʻq.
4 Sevgi sabr–toqatli va mehribondir. Sevgi hasad qilmaydi, maqtanmaydi, kekkaymaydi. 5 Sevgi odobsizlik qilmaydi, xudbinlik qilmaydi, achchiqlanmaydi, kek saqlamaydi. 6 Sevgi nohaqlikdan sevinmaydi, aksincha, haqiqat qaror topganda shodlanadi. 7 Sevgi har narsani koʻtaradi, hech qachon ishonchini yoʻqotmaydi, har qanday sharoitda umid saqlaydi, har narsaga toqat qiladi.
8 Xudoning soʻzini yetkazish inʼomi ham, nomaʼlum tillarda gapirish inʼomi ham yoʻq boʻladi, bilim ham bartaraf boʻladi. Sevgi esa aslo ado boʻlmaydi. 9 Mana, hozir bilimimiz toʻliq emas, Xudoning soʻzini yetkazish qobiliyatimiz ham cheklangan. 10 Kamolot zohir boʻlganda esa toʻliqsiz narsalar bartaraf boʻladi. 11 Bolalik paytlarimda men bola kabi gapirardim, bola kabi fikr qilardim, bola kabi mulohaza qilar edim. Voyaga yetgach, bolalikni tashladim. 12 Shu singari, biz hozir xira oyna orqali koʻrganday boʻlyapmiz, ammo vaqti kelganda aniq koʻramiz. Hozirgi bilganlarim toʻliq emas. Oʻsha paytda esa Xudo meni toʻliq bilgani kabi men ham hamma narsani toʻliq tushunaman.
13 Mana bu uch narsa bor: ishonch, umid va sevgi. Sevgi esa eng aʼlosidir.
13–БОБ
Севги — энг олий хислат
1 Агар мен инсонларнинг ва фаришталарнинг тилларида гапирсам–у, лекин севгим бўлмаса, жаранглайдиган мис чолғу, янграйдиган зил бўлиб қоламан. 2 Агар менда Худонинг сўзини етказиш инъоми бўлса, бутун сирлардан воқиф бўлиб, ҳар қандай билимга эга бўлсам, агар тоғларни кўчирадиган имонга эга бўлсам–у, лекин севгим бўлмаса, мен ҳеч нарсага арзимас инсон бўлиб қоламан. 3 Бор мулкимни муҳтожларга тақсимлаб берсам, менга шараф келтирсин деб, ҳатто қийноқларга рози бўлсам–да , лекин севгим бўлмаса, буларнинг менга фойдаси йўқ.
4 Севги сабр–тоқатли ва меҳрибондир. Севги ҳасад қилмайди, мақтанмайди, кеккаймайди. 5 Севги одобсизлик қилмайди, худбинлик қилмайди, аччиқланмайди, кек сақламайди. 6 Севги ноҳақликдан севинмайди, аксинча, ҳақиқат қарор топганда шодланади. 7 Севги ҳар нарсани кўтаради, ҳеч қачон ишончини йўқотмайди, ҳар қандай шароитда умид сақлайди, ҳар нарсага тоқат қилади.
8 Худонинг сўзини етказиш инъоми ҳам, номаълум тилларда гапириш инъоми ҳам йўқ бўлади, билим ҳам бартараф бўлади. Севги эса асло адо бўлмайди. 9 Мана, ҳозир билимимиз тўлиқ эмас, Худонинг сўзини етказиш қобилиятимиз ҳам чекланган. 10 Камолот зоҳир бўлганда эса тўлиқсиз нарсалар бартараф бўлади. 11 Болалик пайтларимда мен бола каби гапирардим, бола каби фикр қилардим, бола каби мулоҳаза қилар эдим. Вояга етгач, болаликни ташладим. 12 Шу сингари, биз ҳозир хира ойна орқали кўргандай бўляпмиз, аммо вақти келганда аниқ кўрамиз. Ҳозирги билганларим тўлиқ эмас. Ўша пайтда эса Худо мени тўлиқ билгани каби мен ҳам ҳамма нарсани тўлиқ тушунаман.
13 Мана бу уч нарса бор: ишонч, умид ва севги. Севги эса энг аълосидир.
