2–BOB
Zafaniyo xalqni tavba qilishga chorlaydi
1 Esingni yigʻib olgin,
Ey sharmanda xalq!
2 Shamol uchiradigan somonday
Yoʻq boʻlib ketmasingdan oldin ,
Egamizning alangali qahriga
Uchramasingdan oldin,
Egamizning gʻazab kuni kelmasdan oldin
Esingni yigʻib olgin!
3 Egamizning amrlariga itoat qiladigan,
Ey yurtning kamtarin odamlari,
Egamizga intilinglar.
Toʻgʻrilikka bogʻlanib,
Moʻmin–qobillik payida boʻlinglar.
Shundagina Egamizning gʻazab kunida
Jazodan qutulib qolishingiz mumkin.
Yahudoning yon–atrofidagi xalqlarni Egamiz hukm qiladi
Filist xalqi
4 Gʻazo shahri huvullab qoladi,
Ashqalon shahri vayron boʻladi.
Ashdod aholisi kunning tush paytigacha haydab chiqariladi,
Exron shahri tag–tugi bilan yoʻq qilinadi.
5 Ey dengiz qirgʻogʻida yashayotgan Filist xalqi ,
Sening holingga voy!
Ey Kanʼondagi Filist yurti,
Egamiz senga qarshi shunday deydi:
“Men seni vayron qilaman,
Birontangni ham tirik qoldirmayman.”
6 Ey dengiz qirgʻogʻidagi oʻlka,
Sen dashtga aylanasan.
U yerda choʻponlar chodirlar tikadi,
Ular qoʻy–echkilari uchun qoʻralar quradi.
7 Yahudo xalqining omon qolganlari
Yurtingga egalik qiladi.
Choʻponlari yurtingda qoʻy–echkilarini oʻtlatishadi,
Ular Ashqalondagi tashlandiq uylarda tunashadi.
Axir, Egasi Xudo ularga gʻamxoʻrlik qiladi,
Ularni yana farovonlikka erishtiradi.
Moʻab va Ommon xalqi
8-9 Isroil xalqining Xudosi —
Sarvari Olam shunday demoqda:
“Moʻabliklar xalqimni qanchalik tahqirlaganini,
Ommonliklar ularni qanchalik xoʻrlaganini,
Xalqimni haqoratlab, yurtiga tahdid solishganini eshitdim.
Shunday ekan, Men barhayot Xudo boʻlganim haqi aytamanki,
Moʻab yurti Sadoʻm shahrining holiga tushadi,
Ommon yurti Gʻamoʻra shahriga oʻxshab qoladi.
Oʻsha yurtlar shoʻr bosgan tikanzorlarga aylanadi,
To abad tashlandiq joylar boʻlib qoladi.
Xalqimning omon qolganlari ularni talon–taroj qiladi.
Yurtlarini oʻzlariga mulk qilib olishadi.”
10 Ular Sarvari Olamning xalqini mazax qilganlari uchun,
Kekkayib, magʻrurlanganlari uchun
Bu koʻrgiliklar boshlariga tushadi.
11 Egamiz ularni vahimaga soladi,
Yer yuzidagi jamiki xudolarni yoʻq qiladi.
Shunda dengiz qirgʻogʻidagi ellar
Egamizga sajda qilishadi.
Har biri oʻz yurtida Egamizni madh etadi.
Habashistonliklar
12 Ey Habashistonliklar ,
Egamiz sizlarni ham qilichi bilan oʻldiradi.
Ossuriya xalqi
13 Egamiz shimolga qarshi qoʻl koʻtaradi,
U Ossuriyani yoʻq qiladi.
Naynavo shahrini vayron qiladi,
Uni suvsiz sahroga aylantiradi.
14 U yerda chorva oʻtlab yuradigan boʻladi,
Har xil yovvoyi hayvonlar orom oladi.
Saroy vayronalarida boyoʻgʻli yashaydi,
Oynalaridan uning tovushi eshitiladi.
Ostonalarida xarobalar uyum–uyum boʻlib yotadi.
Binolarining sadr yogʻochlari shilib olinadi.
15 Bexatar yashayotgan manman shahar shu koʻyga tushadi!
“Menga teng keladigani yoʻq”, deb aytayotgan shaharning holi shu boʻladi!
Xarob boʻlgan bu shahar
Yovvoyi hayvonlarning makoniga aylanadi.
Vayronalar oldidan oʻtgan–ketganlar
Undan hazar qilib, yerga tupurib ketishadi.
1 Gather yourselves together, yea, gather together, O nation not desired; 2 Before the decree bring forth, before the day pass as the chaff, before the fierce anger of the LORD come upon you, before the day of the LORD’s anger come upon you. 3 Seek ye the LORD, all ye meek of the earth, which have wrought his judgment; seek righteousness, seek meekness: it may be ye shall be hid in the day of the LORD’s anger.
4 ¶ For Gaza shall be forsaken, and Ashkelon a desolation: they shall drive out Ashdod at the noon day, and Ekron shall be rooted up. 5 Woe unto the inhabitants of the sea coast, the nation of the Cherethites! the word of the LORD is against you; O Canaan, the land of the Philistines, I will even destroy thee, that there shall be no inhabitant. 6 And the sea coast shall be dwellings and cottages for shepherds, and folds for flocks. 7 And the coast shall be for the remnant of the house of Judah; they shall feed thereupon: in the houses of Ashkelon shall they lie down in the evening: for the LORD their God shall visit them, and turn away their captivity.
8 ¶ I have heard the reproach of Moab, and the revilings of the children of Ammon, whereby they have reproached my people, and magnified themselves against their border. 9 Therefore as I live, saith the LORD of hosts, the God of Israel, Surely Moab shall be as Sodom, and the children of Ammon as Gomorrah, even the breeding of nettles, and saltpits, and a perpetual desolation: the residue of my people shall spoil them, and the remnant of my people shall possess them. 10 This shall they have for their pride, because they have reproached and magnified themselves against the people of the LORD of hosts. 11 The LORD will be terrible unto them: for he will famish all the gods of the earth; and men shall worship him, every one from his place, even all the isles of the heathen.
12 ¶ Ye Ethiopians also, ye shall be slain by my sword. 13 And he will stretch out his hand against the north, and destroy Assyria; and will make Nineveh a desolation, and dry like a wilderness. 14 And flocks shall lie down in the midst of her, all the beasts of the nations: both the cormorant and the bittern shall lodge in the upper lintels of it; their voice shall sing in the windows; desolation shall be in the thresholds: for he shall uncover the cedar work. 15 This is the rejoicing city that dwelt carelessly, that said in her heart, I am , and there is none beside me: how is she become a desolation, a place for beasts to lie down in! every one that passeth by her shall hiss, and wag his hand.
